Finally, nakauwi na kami. After naming maglibot sa mga parks, maglaro sa arcades, dumayo sa iba't ibang restaurants ay naisipan na naming umuwi. Gawd, pagod na pagod ako pero masaya. Hindi ko na nga alam kung paano ikwento dahil sobrang saya ko.
Masaya namang kasama si Calvin. I don't know kung bakit masaya ako kapag nasa tabi ko siya. Weird.
Noon, nakikita ko lang ang pagmumukha niya ay nababadtrip na ako. Pero ngayon, when I see him I feel happy and contented. Ewan ko ba? Maybe he's not that bad. Maybe he's nice but he doesn't like to show it. Maybe it's just a mask because he's a gangster and a mafia prince so people will be scared to mess with him.
My mind is full of maybe's.
Maybe I like him?
Yes. I like him.
I, Avery Madeline Lefevre likes Calvin Delattre Raven.
Why I know his middle name? Don't judge. As if naman na stalker ako. Of course sikat siya kaya narinig ko lang ang middle name niya.
Anyways, yeah I like him. I like him as a person. Pinatunayan niyang wala naman akong dahilan para magalit sa kanya. Yeah he's a manwhore and a jerk but that was before. I think parte iyon ng pagiging teenager.
And for your information like is way too different from love.
Humiga na ako sa kama ko. Aww my bed is so fluffy.
"Tired?"
Awtomatikong napaupo ako nang marinig ko ang boses niya. Nakasandal siya sa pader.
"Yeah. Like really tired." I smiled at him.
Silence.
"Calvin... Kung wala ng threats sakin, does it means I'm going home?"
Bigla namang naging expressionless yung mukha niya. "Do you want to leave?"
"Uhm.." Paano ko ba ito sasabihin? Baka mamaya isipin niya na gustung gusto ko na magstay dito dahil buhay prinsesa ako. Baka mamaya isipin niya na may gusto ako sa kanya. Baka mamaya..
"What? Avery, answer me.." He's coming closer to me.
"Ah.. Ano... Eh.." Lagot na. Paano ba ito. Anong palusot ang sasabihin ko.
He sighed. "Stay for a week. Kailangan ko pang makunpirma na wala nang kalaban. Kung wala na, you can leave." The last word was almost a whisper. His eyes are sad.
Nalulungkot ba siya dahil aalis ako?
He turned and walked out of the room.
Ang bigat ng pakiramdam ko. Paniguradong hindi na naman ako makakatulog kahit na pagod ako. Kanina lang, ang saya-saya ko. Tapos ngayon, balik na naman sa pagiging malungkot.
There's a part of me that didn't want to leave this house...
"C'mon Avery. Can you walk a little faster? Malalate tayo niyan eh." My brother scolded me.
"Hintay hintay naman! Binibilisan na nga eh!" Kasalanan ko bang maging normal na tao? Palibhasa mga vampires sila kaya mabibilis kumilos.
Nasa harap ko ang dalawang lamborghini. Sa kaliwa, nakasandal si Calvin while wearing jeans, Vans shoes, white tee and a black leather jacket.
Kung ibang babae lang ako ay baka tumulo na laway ko.
Sa kanan, nakacrossed arm ang aking kapatid na kanina pa ako sinesermunan dahil ang bagal-bagal kong kumilos. Dati hindi naman ganito ah! Palibhasa kasi noon kailangan niyang umakto ng parang normal na tao pero ngayon lantaran na. Ganyanan na ha.
Lumapit na ako papunta kay kuya.
Bigla namang may humawak sa bewang ko. "Ooops, dito ka sakin sasakay."
Iginiya ako ni Calvin sa sasakyan niya. Binuksan niya at sumakay na ako. Umikot siya ng mabilis at ilang segundo lang ay nakaupo na sa driver's seat.
Walang umiimik samin sa loob ng sasakyan. Nauuna naman ang kotse ni kuya.
Lumiko na ang sasakyan ni kuya dahil sa kaliwa ang papunta sa school nang magdire-diretso si Calvin.
"Where are we going?" I asked. Malalate na kami nito eh! Ngayon na nga lang ako pumasok tapos late pa.
Hindi niya ako pinansin. Cool na cool pa rin siyang nagdrive.
Lagi nalang ganito. Hanggang ganito lang ba. Palagi nalang ang nakakawawa. Emote din pag may time.
Huminto ang sasakyan. Lumabas na siya at pinagbuksan ako ng pinto.
Pagbaba ko.. "Coffee shop? Jusko naman Calvin hindi ka ba nagkape kanina?"
Ngumit lang siya at kinuha ang kamay ko. Pumasok na kami sa coffee shop.
Pinili namin yung table na nasa gilid. Umupo na kami parehas.
"Calvin! Ano bang ginagawa natin dito? Malalate na tayo-- no, late na tayo eh!" I cried. Ano bang trip niya..
"Relax. Nasabihan ko na ang teacher mo na malalate ka. They won't yell at you okay? If they did tell me. I'll sue them."
Kahit ayaw ko sa mga teachers at sa school ay ayaw ko paring makita silang walang buhay. Jusko...
May lumapit na waitress sa amin. She didn't bother to look at me she fixed her gaze at Calvin. What the.
"Your order sir?" She asked. May halong landi pa yung pagkakasabi niya. Ganito na ba talaga ang mga babae ngayon masyadong obvious.
"Two of your specialties." He seriously said. Walang halong landi. It's like telling her 'i'm not interested'. He didn't even look at the girl. Serves her right. Bleh.
Pagkaalis ng babae saka ako nagsalita. "Wow himala hindi ka nakipaglandian."
He smirked. "I don't want to. Magagalit ka na naman eh."
Ako magagalit? Parang sinabi na rin niya na magseselos ako!
"Ako? Hah! Pakialam ko sayo. Go on flirt with her like there's no tomorrow." I narrowed my eyes at him.
"See? Wala pa nga akong attempt na ginagawa nagagalit ka na." He grinned.
Aba! Ang bwisit ng loko!
"Eh hin--" hindi ko na natapos yung sasabihin ko nang dumating yung order namin. Pasalamat ka Raven.
Tahimik lang kaming umiinom ng kape. God, ang sarap nito. It will make you forget your name.
As usual, ako ang nagbring up ng topic.
"Vampires are immortals right? So tell me, how really old are you?"
"Nineteen." He answered.
"Are. You. Sure?" Sa mga vampire stories na naririnig ko akala nila bata pa yung isang lalaki pero ang totoo ay gurang na siya. Yung mas matanda pa sa mga ancestors mo.
"Yes. Vampires will only start to age slowly after they turned eighteen." He sipped in his coffee.
"Is your mother a vampire too?" Isa rin iyon sa mga katanungang gusto kong masagot.
"Yeah but she's a turned. She's a human when she met my father but of course they're mates so my father turned her to a vampire."
"Mates? Ano yun?" Tanong ko. Ngayon ko lang iyon narinig eh. Wala talaga akong alam sa mga vampires.
Bigla siyang natigilan. Hindi siya nakaimik.
"Ano na? Ano yung mates?" Tila nawawalang pasyensyang tanong ko.
"Mates. Short for the soulmate. Bawat isang vampire ay may isang mate. Ito yung itinadhana para sakanya. Iisa lang ang pwede mong maging mate at hindi ito kailanman mapapalitan." He smiled.
Nakakatuwa naman pala. Ang saya naman ng ganoon. Yung meron talagang itinadhana sayo.
"What does it feels like to have a mate?" I questioned. Nagiging interesado na ako sa mate na yan.
"It's wonderful. Well, sabi nila hindi mo pa nga daw mapaghihiwalay ang isang magmate. It feels comfortable to have your mate beside you. You'll feel happy and contented." His smiled became wider.
Ang saya naman pala magkaroon ng isang mate. Sana ako rin may ganoon. Asa pa ako.
"Did you found your mate?" Tsk antanga ko talaga. Bakit ba nagtatanong ako ng ganito.
Ewan pero ninenerbiyos tuloy ako sa magiging sagot niya.
"No. I haven't found her. But I know soon I'll meet her." Masayang masaya ang mukha niya.
Parang may tumusok sa puso ko. Excited na excited siyang makilala ang mate niya.
Paniguradong pag nahanap na niya ang babaeng iyon, makakalimutan na din niya ako.
Sana mahanap na niya agad! Para naman maging malaya na ako!
Yehey! Magcecelebrate ako pag nangyari iyon.
Hindi nga ba?
"Why? Bakit biglang nalukot yang mukha mo? Hindi ba masarap yung coffee? Sabihin mo lang. I paid them big tapos gani--" puna sakin ni Calvin.
I cut him off. "No. Okay lang ako. Bigla lang sumama ang pakiramdam ko." I lied.
"What? May lagnat ka ba?" Hinawakan niya ang noo ko. There's it again, the electricity.
"No. I'm okay. Let's go to school."
Nawalan na ako ng gana. Hindi ko na siya kinausap pa hanggang sa makarating kami sa school.
Break na at wala ng tao sa mga rooms kaya dumiretso na kami sa cafeteria.
Madali kong nahanap ang mga kaibigan ko. I immediately made my way to them.
Kasama nila sa table ang ilang miyembro ng Galperines, si Reid, si Mico, si Grey, my brother at dalawang lalaking hindi ko alam ang pangalan. Hindi lang din si Anne at Shannie ang nandoon. There's Courtney, Pauline, Grace and Joan with them. Mga malalapit ko din silang kaibigan.
"What's up guys?" I excitedly said.
Napalingon silang lahat sakin. The girls, natigilan pa sila.
I rolled my eyes. "This is real like duh, I'm really here!"
"Avery!" They shouted and they hugged me.
God, andami nilang yumayakap sakin. Air please.
Naramdaman kong may humila sakin. Calvin held me by my waist.
"Hey! You're hurting her!" Calvin said angrily.
Oh-oh.
"Sus! Ang damot mo naman!" Nakapout na wika ni Shannie.
"Oo nga! Ngayon na nga lang namin makikita si Avery eh." Nakasimangot na wika naman ni Anne.
"It's not hugging you're killing her." Tanggi niya.
Nagsitayuan naman ang mga lalaki. Lahat sila ay may tinabihan. Aba partner partner! Si Mico, kay Anne. Si Reid, kay Shannie. Si Grey, kay Courtney. Si Kuya, kay Joan. The two men I didn't know went beside Pauline and Grace.
Kumunot ang noo ko. Bago pa ako magsalita ay naunahan na ako ni Calvin.
"What the hell is going on?" He asked.
Bigla namang nagblush ang kababaihan. Itong mga malalanding ito.
Sabagay ako din ata.
"Uhm, we're hanging out. You know." Anne said shyly.
Si Mico naman ang sumagot. "Yeah. Hanging out." Ni-emphasize pa niya yung hanging out. The he smirked at her. Siniko naman siya ni Anne.
Ilang days lang ako nawala tapos ganito na? Ayus rin!
Iiling-iling lang si Calvin. "Anyways, Avery, this is Francis and Sky." Tinuro niya yung dalawang lalaking hindi ko kilala na tumabi kay Pauline at Joan. Si Sky kay Pauline at si Francis kay Grace.
"Nice to meet you." Makikipagshake hands sana ako ng pigilan ako ni Calvin.
"Tss. Possessive boyfriend huh." Reid teased.
"Shut up." Calvin dangerously replied.
Wala kaming ginawa kung hindi ang magtsikahan. Itong mga babaeng 'to puro ang mga lalaki ang bukang bibig. Mga malalandi!
"Excuse me, magccr lang ako." Paalam ko sa kanila.
"Bilisan mo ha." Pauline said.
Calvin nodded at me and went back talking to his friends.
I went to the restroom at syempre you know na.
After I pee'd I walked out of the restroom only to be surprised as a group of women approached me.
"So... How's the slut?" Leiza smirked at me. Nasa likod niya ang dalawa niyang alipores just like in the other stories. The 'mean girls' ika nga.
"Wait, are you asking yourself?" I smirked too.
"You! Stay away from the Galperines or you're dead." She said fuming.
"Wow talaga lang. Is this a joke?" I laughed at her.
Mas lalo pa siyang nagalit. "You bitch!" Akmang sasampalin niya ako ng isang kamay ang pumigil sa kanya.
"Gusto mo bang magtour sa detention?" Wika ng lalaki.
Natigilan naman si Leiza. "You don't know her Spade. She's a bitch!"
"Look who's talking." Spade replied.
Mukhang nasaktan si Leiza. Pulang pula ang mukhang umalis siya kasama ang kanyang mga back up.
"Did they hurt you?" He asked looking at me with concerned eyes.
"No. Buti nalang dumating ka. Thanks." I smiled.
Spade is one of my savior. Pangalawang beses na niya akong nililigtas.
"Of course. Anything for you." He smiled too.
"Avery?" We both looked at the man standing in front of us.
There, Calvin Raven is looking dangerous. Nagdidilim ang kanyang mga mata.
Oh-oh. We have ten seconds to live.
---
A/N: In order to thank all of you, I updated earlier. Sorry sa typos and grammatical errors dahil hindi ko nga siya nabasa eh basta sulat lang and take not I uploaded this to my phone sobrang hirap ha.
I'm so happy that this story reached 7k! Thanks talaga.
Guys, don't forget to VOMMENT ;D