Chapter 7- Goodbye?
Stephanie's POV
" Mommy. " Tawag sa'kin ni Noah, tinignan ko lang siya dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. " Mommy? " Huminga ako ng malalim bago ako lumuhod sa harap ni Noah para magpantay kami.
" Yes baby? " Tanong ko rito.
" Why you're not smiling? Hindi ka po ba happy, kasi we saw dad na? " Umiling naman ako.
Hinawakan ko siya sa pisngi bago magsalita. " Masaya ako kasi nakita mo na si daddy mo. " Tinignan ko si Ezekiel na nakatingin saming dalawa.
Umiwas naman agad siya nung nakita niyang nakatingin ako sa kanya. Ibinalik ko ang tingin ko kay Noah, ngumiti ako sa kanya.
" Amm g-guys ano, una na ko. May appointment kasi ako ngayon eh. " Ani ni Rose na parang hindi mapakali sa pwesto
" H-ha? Sabay na tayo. " Sabi ko rito.
" E-eh paano si Noah? " Balisang tanong nito.
Tinignan ko saglit si Noah bago sagutin si Rose. " Nandito na yung daddy niya. " Sabi ko habang nakatingin kay Eziekel.
" Why don't we eat first? " Tanong ni Ezekiel. karga-karga pa rin nito si Noah, hanggang sa makalabas na kami ng hospital. " Wag na, thank you na lang. " Tanggi ko rito. Bumaba si Noah mula sa pagkakakarga ni Eziekel saka lumapit sakin.
" Are you leaving, mommy? " Tanong ni Noah. Tinignan ko ito pati si eziekel pero ibinalik ko rin agad ang tingin ko kay Noah, lumuhod ako para magpantay kaming dalawa.
Hinawakan ko ang pisngi niya saka ngumiti ng mapait. " Noah look, I'm not your mom. H-hindi ako pwedeng sumama sa inyo ng daddy mo. " Nakita kong nangingilid ang mata ni Noah. " Hey don't cry. Pwede naman kitang dalawin dun eh, kung papayag ang daddy mo. " Saad ko rito.
Niyakap niya ako bago magsalita " But you're my mom. " Napabuga na lang ako at saka ko siya tinignan.
" Kumain muna tayo, at hindi ka pwedeng tumanggi. " Sabi ni Ezekiel at saka kinuha si Noah sakin.
" Pero-- "
" Ang sabi ko Hindi ka pwedeng tumanggi. " Putol niya at naglakad na sila papalayo, wala na akong nagawa kundi ang sumunod na lamang. Tinignan ko si Rose na malayo ang tingin.
" Rose. " Tawag ko rito, kaso mukhang masyadong malalim ata ang iniisip ng babaeng to. " Rose!! " Tawag ko ulit rito.
" Ayy Ezekiel! " Tumingin siya sakin at tinakpan ang bibig nito, halata sa mga nito na kaba at pagkagulat kaya tinawanan ko siya.
" Anong nangyari sayo? Kanina ka pa balisa, bakit? Wag mong sabihin na love at first sight ka dun sa antipatikong yon? Oy paalala lang ikakasal ka na next month. " Ngumiti ako ng nakakaloko kaya agad siyang umiwas ng tingin.
" H-ha? Hindi ah! Bakit ko naman ipagpapalit si Bryle dun? Duuh! Masaya na ko sa groom ko. " Hahaha defensive much. Ngumiti lang ako saka ko siya mahinang binatukan.
" Mommy! " Sigaw ni Noah.
Nginisian naman ako ni Rose. " Tawag ka na ng anak mo, kasama yung asawa mo. Hahaha " Sinimangutan ko lang 'to at saka tinalikuran, bahala siya diyan. Kaya na niya sarili niya. " Tss bahala ka sa buhay mo! Sana mag bago isip ni Bryle na pakasalan ka! " Sabi ko at saka naglakad palayo.
Nakasunod lang ako sa mag-ama nang tawagin ako ni Noah. " Mommy! " Tumakbo siya papalapit sakin. " Faster! " Sabi nito at hinila ako palapit sa kanilang dalawa.
Nasa gitna naming dalawa si Noah, habang hawak hawak namin ang magkabilang kamay nito. Hanggang sa nakarating na kami sa parking lot ay agad kaming pinasakay ni Ezekiel sa sasakyan niya.
Speaking of sasakyan
" Amm Ezekiel yung tungkol sa sasakyan mo. Ano ahh. " Nasan na yung dila ko?
" Mamaya na natin pag-usapan yan. " Saad nito bago buhayin ang sasakyan.
Bale na sa passenger seat ako habang nakaupo naman si Noah sa back seat. Dito ako pinaupo ni Ezekiel, dahil baka daw mag mukha siya driver.
Ang gwapo niyang driver. Ay letse! Ano ba 'tong iniisip ko. Maya maya ay huminto kami sa isang Italian restaurant. Agad na may sumalubong samin at saka kami in-assist.
" Good afternoon sir, ma'am. " Bati nito at saka kami pinaupo sa pang-apatan na lamesa. Nakatabi kami sa glass wall kaya kitang kita mo yung dagat sa tabi nito.
" What's your order, Sir? " Tanong nito. Um-order naman siya at sa narinig ko limang iba't ibang putahe ang in-order niya. Okay na rin yon, wala akong ibang alam na putahe ng Italy kundi paella. Ewan ko nga kung sa Italy galing yun eh.
" Mom, I miss your adobo and nilaga. " Bulong nito.
Oo nga pala, hindi kumakain ng mga Filipino dish itong daddy niya, yamanin eh edi sige siya na mayaman.
Na sa kalagitnaan kami ng pagkain nang mag salita si Ezekiel. " About my car. " Panimula niya. " Pag-iispan ko kung hindi mo na babayaran yon or babawasan ko yung babayaran mo. " Pumalakpak naman yung tenga ko sa narinig ko.
" H-ha? Sige. " Pero sana yung hindi ko na lang bayaran, mas okay pa yon.
" I'm doing this because of my son. At pasasalamat na rin dahil ikaw ang nakakuha sa kanya. " Tumingin siya sakin kaya napaiwas ko. Inaatake na naman ako ng mga kabayo sa dibdib ko.
" Daddy you know what, mommy Stephanie brought me in a lots of wonderful places. " Panimula niya sa kwento niya. Madaldal na bata pero may sense kausap. Hindi rin siya mahilig sa materyales na bagay, mas gusto niyang tumambay sa loob ng book store kaysa sa loob ng Toy Kingdom. " Oh and daddy! Mommy Stephanie cooked chicken adobo for me. " Nakita kong humigpit ang hawak ni Ezekiel sa kubyertos na hawak niya.
" Ahh Noah. " Tawag ko rito, tumingin naman siya sakin ng nakangiti. " You want more pa? " Tanong ko rito at saka siya sinandukan ng pagkain.
Tinaas ni Ezekiel yung kamay niya kaya may lumapit na waiter na may dalang bill ng kinain namin.
" Let's go. " Tumayo si Ezekiel at saka lumapit kay Noah.
" T-teka pa'no 'tong mga natira? " Don't tell me na iiwanan namin lahat ng 'to?
" Sila na yung bahala diyan, let's go. " Ha? Sayang naman 'to. Hinawakan ni Noah yung kamay ko kaya wala along nagawa kundi ang sumunod.
Nilingon ko yung pagkain na natira sayang talaga. Naglakad na kami palabas ng resto kaya oras na para magpaalam.
" Ahh Ezekiel ano, ahh mauna na ko. Kailangan ko pa kasing pumunta ng school. " Lumuhod ako para mapantayan ko si Noah. " Hey kailangan ko ng umalis. Daddy's here naman na. " Sabi ko rito.
" But mommy. " Ito na naman kami sa "but mommy " niya.
" Noah, she need to leave. " Kinuha niya si Noah, kaya nagsimula itong umiyak.
" Mommy! " Tawag nito sakin, binuhat na siya ni Ezekiel kaya tumalikod na ko at nagsimulang maglakad " Mommy! " Huminga ako ng malalim at pumara ng taxi.
" Stephanie. " Tawag ni Ezekiel. Lumingon ako para makita siya. " Thank you. " Tumango na lang ako at saka sumakay sa loob.
" Kuya sa St. Clarisse po tayo. "
Pinunasan ko yung luhang pumatak sa mata ko. Pisti! Bakit dinaig ko pa yung nanay na iniwan yung anak niya sa tatay niya.
Third Person's POV
" Mommy! " Sigaw ni Noah sa loob ng kotse. " Daddy! Let's go back, please! Mommy's there! " Pakiusap nito kay Ezekiel, inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kotse at humarap kay Noah.
" Noah! Listen, she's not your mom, okay?! Wala na siya, she died 4 years ago! " Sigaw nito kay Noah.
" No! I know your lying! She's not dead! I saw yo-- "
" I'm not lying! Noah, kahit pagbalik-baliktarin ko ang mundo. Wala na yung mommy mo, kahit gusto kitang paniwalaan hindi ko kaya. Ayokong parehas tayong umasa na hanggang ngayon buhay pa rin yung mommy mo! " Niyakap niya si Noah. Kanina niya gustong pigilan ang pag-iyak. Dahil maging siya ay gusto ng bumigay at maniwala sa anak niya.
" I just want my mom. " Sambit ni Noah.
" I just want her back too but I can't. " Bulong nito sa isip niya.
" Where going home. " Tumango si Noah at tahimik na bumalik sa passenger seat.
Pagbalik nila sa mansion ng mga Javier ay agad silang sinalubong ng mga katulong. Inasikaso agad nila ang mag-ama.
" Noah! Jusko, saan ka ba nagpupupuntang bata ka! " Ani ng isang babaeng may edad na. Siya si Isang, siya ang mayordoma ng mansion at mahigit isang dekada na itong nagsisilbi sa mga Javier. " Saan mo siya nakita? " Tanong nito ngunit wala siyang natanggap na sagot sa binata.
" Son? Is that you? " Salubong ng babaeng nasa mid 40's na. " Ezekiel. " Tawag niya rito. " Oh my! Noah? Oh God! You found him. Where did you found him? " Sunod-sunod nitong sambit at sinalubong ang mag-ama.
" Mamsy. " Tawag nito at yumakap sa Lola nito.
Habang busy ang mag lola, umakyat na si Ezekiel sa kanyang kwarto at agad na nagkulong doon at kumuha ng alak sa side table ng kama nito. Ang gusto lang ay ang makalimot kahit saglit lamang.
" Damn! " Mura nito at tinungga ang alak. Kinuha nito ang brown envelope at saka ito binuksan.
Napaupo siya sa kama at agad tinawagan ang private investigator nito.
" Sir? " Tanong sa kabilang linya.
" Is this true? " Tanong nito.
" Opo. " Ibinagsak niya ang katawan niya sa kama at ipinikit ang mga mata.
It's not about Stephanie, but....it's about her wife.
Itutuloy...