Ibinato ko ang remote diretso sa flat screen T.V. dahilan para mabasag 'yon.
It's been three months since lumayo ako sa kanya, sa kanila and I swear, hindi ako natutuwa sa mga nalalaman kong balita bukod na lang sa pagkakabuo ulit nila.
Kesyo natauhan daw si Taehyung at nilayuan ako, na nagkabalikan na daw si Eun ji at Taehyung, na hindi na sila babalik ng Pilipinas and etc.
Fuck showbiz! Eh puro kasinungalingan lang naman ang meron! Nakakainis!
Dagdag pa sa inis ko 'yong mga bitches na hindi ko ma-contact. Mga bwisit sila! Hindi ma-contact o ayaw mag-pa-contact?!
Napasandal ako sa headboard ng kama.
Sa tingin ko, ang magandang nangyari lang sa akin this past few months ay ang pagkakasundo namin ni mommy. Naliwanagan na din kasi ako kung bakit iniwan nila ako sa Pilipinas. Ayaw lang nila akong i-expose sa napaka-duming mundo ng showbiz, pero gano'n pa rin naman ang nangyari.
Ano bang pwedeng gawin ngayon?
Napaisip ako ng biglang sumagi sa isip ko si Lacey.
Aha! Kung dalawin ko kaya siya sa mental? Tutal para naman akong preso dito.
Tama!
Tumayo ako at pumasok ng walk-in closet, nasa kalagitnaan ako nang pagsusuot ng dress nang maalala kong bawal nga pala akong lumabas.
Paksiyet!
Ano bang klaseng buhay 'to?! Dahil sa inis ay naibato ko ang dress,
May bigla akong naisip na idea kaya nag-bihis ulit ako pero this time casual na lang, shirt, jeans, sneakers, cap at hoodie.
Tatakas na lang ako.
Ni-lock ko ang pinto at dumaan sa bintana. Buti na lang at 'di masyadong mataas at may hahawakan naman ako para makababa.
Successful akong nakababa bago tuluyang tumakbo papalabas ng gate, day off ng mga guards namin kaya 'di ako nahirapan.
Tinakbo ko din hanggang sa makalabas ako ng subdivision kaya halos mawalan ako ng hininga habang nakasakay ng taxi.
Papasok ng ako ng pinto ng biglang may makasalubong ako at talagang nagkabanggaan kami
"Ano ba 'yan?! You're so tanga!" 'di ko maiwasang sabihin
Nakayuko siya at may suot ding cap kaya 'di ko makita ang mukha niya.
Akmang lalampasan na niya ako ng hawakan ko siya sa braso at hawiin ang cap niya, pakiramdam ko kasi kilala ko siya
"A-andrea?" paninigurado ko
Hinablot niya ang cap niya mula sa akin bago mag-patuloy sa paglalakad.
"Andrea! Wait!" hahabulin ko pa sana siya pero nakasakay na agad siya sa isang big bike
What the heck is happening?
Tuluyan na akong pumasok sa hospital at dumiretso sa room ni Lacey, dito galing si Andrea, I wonder why? 'di naman sila close ni Lacey eh.
"I'm not baliw nga! Ericka naman! Isusumbong kita kina mommy! You're so sama!" 'yon agad ang narinig ko habang naglalakad sa hallway
Nang makalapit ako ay nando'n si Ericka at Cyndhie habang nakaharap sa pinto kung saan ang kwarto ni Lacey.
"As if makapagsusumbong ka eh naka--"
"Jack?" naputol ang sinasabi ni Ericka ng mapansin ako ni Cyndhie
Tinanggal ko ang cap ko at taas noong naglakad papalapit sa kanila.
"A-anong ginagawa mo dito?" 'di makapaniwalang sabi ni Ericka
"Masama na bang dalawin si Lacey?" I cross my arms
"Let's go" sabi pa niya sabay higit kay Cyndhie, pero naharangan ko agad sila
"Why the fuck are you avoiding me?!" magkasalubong ang mga kilay na wika ko
"Ayaw lang naming madamay" sagot na naman ni Ericka bago ako lampasan
"Ang akala ko, kaibigan ko kayo" mahinang bulong ko habang tinatanaw sila
Napahinto si Ericka na parang narinig ako. Nakita kong natulala siya sandali bago muling lumakad pabalik.
"Pasalamat ka, maganda ka" sabi niya sabay irap
***
"Hay salamat! Nakalabas din ako sa pesteng mental hospital ng 'yon!" nakangiting sabi ni Lacey
Nandito na kami ngayong sa mansion nila Cyndhie, sa kwarto niya to be specific.
"Dammit!"
Sabay kaming napalingon ni Lacey kay Ericka na kanina pa mura ng mura simula nang makarating kami dito, nagkaroon pa kasi sila ng cat-fight ni Lacey pagkalabas namin ng hospital.
At tulad ng dati, natalo siya kaya ang dami niyang kalmot.
"Buti nga sayo, sulutera ka kasi" sabi ni Lacey
"Maka-sulutera ka naman diyan, parang sayo si Jungkook" sagot namin ni Ericka
"Eh bakit--"
"Can you please shut the fuck up?! Baka nakakalimutan niyong ako ang gusto ni Jungkook?" inis kong sabat
Nagkatinginan pa ang dalawa bago ako iripan, napangisi ako ng palihim. Eh totoo naman na ako ang gusto ni Kookie.
"Pwede bang kung mag-aaway kayo, 'wag dito?" sabi naman ni Cyndhie habang naglalakad papalapit sa amin
Hinablot ko ang dala niyang strawberry shake at sumimsim ng kaunti bago magsimulang mag-kuwento. Lahat ng nangyari sa akin ay sinabi ko sa kanila, pati na rin 'yong mga nalaman ko.
"So, ano bang plano mo Jack?" tanong ni Cyndhie
"Bakit kayo iwas ng iwas sa akin?" lihis ko
"Eh kasi ayaw naming madamay sa katangahan mo--wait, you're changing the topic naman eh!"
Imbis na umimik ay nagpatuloy na lang ako sa pag-inom ng shake
"Oy Jack! Ano ng plano mo?" tanong ni Ericka
"Teka nga! Ano ba 'yang plano-plano?" naguguluhang tanong ni Lacey pero walang pumansin sa kanya
"Ayoko na"
"What? Jack naman! Nandito na nga kami oh! Tapos ngayon mo pa susukuan ang Bts kung kailan umamin na sa'yo si Kim Taehyung?" ani Ericka
"We're not meant to be. Alam niyo, kung kami talaga ang para sa isa't-isa hindi ko na kailangang gumawa ng plano para magkatuluyan kami, bahala na si destiny 'no, kung totoo man siya"
"P-pero kasi di--"
"No pero-pero Cyndhie, no'ng nakasama ko nga sila, nasaan kayo? Eh parang iniwan niyo lang ako no'n"
"It's Ericka's fault! Nilalason niya ang utak namin!"
"Bakit ako na naman?! Eh ikaw nga--"
"Shut up! I don't have plans. Period!" sigaw ko dahilan para mapatahimik kami
Kaimbyerna!
Huminga ako ng malalim para ikalma ang sarili ko.
"Sorry. Tsk. Basta kapag naisipan mong mag-plano, nandito lang kami para tumulong" wika ni Ericka
Nagbukas na lang kami ng t.v at nanood habang kumakain, nang may maalala ako
"Ay wait, si Andrea pala, may balita ba kayo sa kanya?"
"Wala nga eh, hindi ko na siya nakikita. Ewan ko kung anong nangyari do'n, parang may tinatakasan" komento ni Cyndhie
"I saw her"
"Saan?" tanong pa rin niya
"Kanina, sa mental hospital, palabas na siya no'n, tapos balot na balot"
Nag-shrugged lang si Cyndhie "Eh si Mae? Kayo laging magkasama no'n diba?"
"I dunno, 'di ko na naman siya nakikita at 'di ko rin siya ma-contact"
Ano na kayang nangyari do'n?
"Baka magkasama si--"
"Jack! Oh God! Panoorin mo 'to!"
Napabaling ang atensiyon ko sa t.v. ng mag-salita si Ericka
Naiyukom ko ang kamay ko ng makitang si Taehyung ang nando'n kasama ang isang babaeng hindi pamilyar sa akin, magkahawak sila ng kamay at todo ngiti pa.
Wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi nila kasi nga ibang language, pero may kutob na ako kung tungkol saan ang pinaguusapan nila.
Nakumpirma ko lang ng mag-sigawan ang mga tao ng 'Kiss', paulit-ulit
'tangina! Ang sakit, sa tenga!
"Wala akong naintindihan sa Korean language! Paki-translate nga Lacey!" angil ni Cyndhie
"Gan'to 'yon, tinanong no'ng kalbong interviewer k-kung ano, k-kung..." tumingin sa akin si Lace na parang humihingi ng permiso
Nginitian ko siya ng peke bilang sagot
"Kung nag-d-date daw ba sila ni Irene, 'yong kasama niyang babae, tapos, sabi naman ni Taehyung, uhm a-ano, oo daw, halos tatlong buwan na rin daw, t-tapos a-ano..." hindi niya matuloy tuloy ang sinasabi niya at panay ang sulyap sa akin at sa mga kamay kong nakayukom
"O-okay lang Lace, don't mind me" tiim bagang na sabi ko
"Tapos, tinanong ulit no'ng kalbo si Taehyung tungkol kay Jack, Ang tanong niya, kung totoo daw bang ang dahilan ng pagkawala ni Taehyung ay ang pagsama niya kay Jack, tinanggi naman 'yon ni Taehyung, wala daw siyang kilalang Jack Belvis tapos sinabi pa niyang, na-black mail lang daw siya kaya napilitang sumama" mahabang paliwanag ni Lacey
Natahimik kaming lahat
Hindi ko pa rin ma-absorb ang mga nalaman ko.
Almost three months na siyang nakikipag-date sa Irene na 'yon? Wow. He's amazing.
And how can he say that? Mas matatanggap ko pa 'yong sinabi niyang hindi niya ako kilala, pero 'yong binlack mail ko siya?
That's absurd!
Ewan ko pero pakiramdam ko, ang sakit na naman ng puso ko. Masakit.
Tatlong buwan akong nawala pero meron agad siya. Ang galing.
Parang 'yong dati lang. Ano 'to dejá vù?!
"Totoo ba 'yang mga pinagsasabi mo Lacey? Baka pinagloloko mo lang kami!" sigaw ni Ericka
Bumuntong hininga si Lacey "Ano namang mapapala ko kung mag-sisinungaling ako? Nag-translate lang naman ako ah!"
Tumayo ako at tumakbo palabas kahit na pinipigilan ako ng tatlo.
Ayokong makita nanaman nila akong umiiyak dahil kay Taehyung.
Tumakbo ako hanggang sa mapagod ako at mapaupo sa gitna ng kalsada.
Napatawa pa ako ng mapait nang biglang kumulog at unti-unting bumagsak ang ulan
"Putangina mo Kim Taehyung! Fuck you ka! Bakit ba kasi pinanganak ka pa?!" napahagulgol ako ng iyak "Eh wala ka namang nagagawang matino kang gago kang putangina ka!"
Iyak lang ako ng iyak habang nagsisisigaw ng parang baliw sa gitna ng kalsada.
Napahilamos ako sa mukha ko "Bakit ba umuulan?! Napaka-clichè naman ng buhay ko! Fuck! Fuck! Fuck! Mamatay ka na Kim Taehyung!"
Ayoko na. Ayoko na talaga. Sawang-sawa na talaga ako, kahit kailan wala akong nagawa para saktan siya, pero siya, lagi na lang akong sinasaktan.
Ang sama niya.
I hate him, no, I loathe him.
Halos isang oras din akong nag-iiyak ng parang tanga hanggang sa matauhan ako
Napaisip ako, why am I doing this? I'm such an idiot.
Pinahid ko ang luha ko kahit basa naman ang buong mukha ko.
Hindi ko dapat sinisira ang buhay ko para sa isang lalaki, nandiyan naman ang mga magulang at mga kaibigan ko, mahal nila ako at hindi nila ako iiwan.
Tama.
Ipapakita ko sa kanyang hindi ako apektado at wala akong pakialam.
Tatayo na sana ako pero huli na, nang makita kong may paparating na sasakyan sa direksiyon ko.
Wala na akong nagawa kung hindi mapatulala na lang habang naghihintay na mabunggo ako, hanggang sa maramdaman kong may isang malaking bagay na tumama sa katawan ko.