ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္..busေပၚမွာရွိေနတဲ့လူအမ်ားစုကေက်ာင္းသားေက်ာင္းသားေတြပဲေလ...hunနဲ့Taoလည္းbusေပၚမွာလိုက္ပါလာၾကတယ္...
ေနလံုးကတျဖည္းျဖည္းနဲ့ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္...အျပင္မွာအေအးဓာတ္ကလည္းစိမ့္လာပီးေတာ့..နွင္းမႈန္ေလးေတြကိုေတာင္ျမင္ေနရပီ...
"hun...ခ်မ္းလိုက္တာကြာ..မခ်မ္းဘူးလား..ဒီအခ်ိန္sojuေလးေသာက္လိုက္ရရင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေကာင္းမလဲ"
"ငါတို့အလုပ္ရွိေသးတယ္ေလ..ျပန္မွေသာက္ရေအာင္"
"အင္းပါ...."
Taoကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္အသံေလးနဲ့ေျပာေတာ့hunလည္းျပံဳးျပလိုက္ပီး..နားက်ပ္ကိုေကာက္တပ္လိုက္တယ္..နွင္းမႈန္ေလးေတြေၾကာင့္ေရေငြ့ျပန္ပီးေ၀၀ါးေနတဲ့ျပတင္းေပါက္မွန္ကို..လက္၀ါးနဲ့ပြတ္သုတ္လိုက္ပီး...အျပင္ဖက္ကိုပဲေငးရင္းလိုက္ပါခဲ့ေတာ့တယ္...
ဒီလိုbusစီးတိုင္း..ျပတင္းမွန္ကိုလက္နဲ့ပြတ္သုတ္လိုက္တိုင္း...အရင္ကအခ်ိန္ေလးတစ္ခုကိုအျမဲတမ္းသတိရမိဆဲပါ..အဲ့အခ်ိန္ေလးကလည္းက်ြန္ေတာ္အတြက္အဖိုးတန္ဆံုးအရာတစ္ခုပါ..
ဘာလို့လဲဆိုေတာ့...နွလံုးသားကေနတၾကိမ္တစ္မွမသိခဲ့ဖူးျခင္းမရွိခဲ့တဲ့...အခ်စ္ဆိုတဲ့မ်ိဳးေစ့ေလးက...ရုတ္ခ်ည္း၀င္ေရာက္လာခဲ့ပီးေတာ့..အျမစ္တြယ္သြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္တိုေလးတစ္ခု...
Flashback :
ဒီေန့ဟာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးအတြက္အထူးျခားဆံုးေန့တစ္ေန့ေပါ့...ေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားေနရတဲ့ေက်ာင္းစဖြင့္ခ်ိန္ဆိုတာက..ခုမနက္ခင္းမွာပဲနွင္းေတြနဲ့အတူေရာက္ရွိလာပီေလ...
အတိုင္းမဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ့ျမဴးၾကြေနတဲ့လူနွစ္ေယာက္ကေတာ့က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ေပါ့...ငယ္ငယ္ကအိမ္မက္လိုျဖစ္ေနခဲ့တဲ့Seoulဆို့တဲ့ျမိဳ့ၾကီးကိုအမွန္တကယ္ေရာက္လာခဲ့ပီး...ေက်ာင္းလာတတ္ခဲ့ရပီေလ..
က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္လံုးရင္ခုန္ၾကည့္နူးစြာနဲ့ပဲ..ေက်ာင္းဆီကိုဦးတည္ေနတဲ့busေပၚမွာလိုက္ပါလာခဲ့ၾကတယ္..
"hun..ငါကေတာ့ေက်ာင္းပီးရင္Idolျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္..."
"မင္းအိမ္မက္ပဲမလားျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္ျဖစ္လာမွာေပါ့...မင္းကမိတ္ကပ္လိမ္းလိုက္ရင္ေတာ့ေခ်ာလာမွာပါ..idolလုပ္လို့ရပါတယ္.."
"hunစုတ္.."
"hk..hk...စတာပါကြာ..မင္းကေခ်ာပီးသားပါ..ငါကေတာ့dancerျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္...အကကငါ့ရဲ့စိတ္၀ိဥာည္ပဲ..မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ကိုလုပ္မွာ"
အဲ့လိုအနာဂတ္မွာဘာလုပ္မယ္...ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာကိုေျပာၾကရင္း...ကိုယ္စီစိတ္ကူးအိမ္မက္ေတြကိုေတြးၾကည့္ရင္း...စကားတေျပာေျပာနဲ့ေနခဲ့ၾကတယ္....
အဲ့အခ်ိ္န္မွာ...က်ြန္ေတာ့္ရဲ့မ်က္လံုးေထာင့္ကေနဖ်တ္ကနဲေပၚလာတဲ့အနီေရာင္အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္...ျပတင္းေပါက္ဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိလိုက္တယ္...
Busနဲ့ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ကပ္ေမာင္းလာတဲ့အနီေရာင္ျပိဳင္ကားတစ္စီး...နွင္းေတြၾကားမွာတျခားကားေတြနဲ့မတူပဲ..ေတာက္ေျပာင္ပီးတမူထူးျခားေနတယ္...က်ြန္ေတာ္လည္းဘာရယ္မဟုတ္..ေ၀၀ါးေနတဲ့ျပတင္းေပါက္မွန္ကိုလက္၀ါးနဲ့ပြတ္လိုက္ပီး..ေသခ်ာၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္..
ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ..ျပိဳင္ကားရဲ့အနက္ေရာင္မွန္ေတြဟာ..ေလ်ွာကနဲဆိုေအာက္ကိုက်သြားခဲ့ပီး..အထဲကေနျမဴးၾကြတဲ့သီခ်င္းသံက..အျပင္ကိုတိုးထြက္လာခဲ့တယ္...အဲ့ဒီ့သီခ်င္းသံေတြရဲ့စည္းခ်က္အတိုင္းေခါင္းတညိတ္ညိတ္န့ဲပီေကကို၀ါးရင္း..ကားေမာင္းေနတဲ့ကားပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...သူကေတာ့Luhanေပါ့...
"ohh..."
က်ြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုကိုမသိလိုက္ခင္မွာပဲ..ပါးစပ္ကအာေမဋိတ္သံတိုးတိုးေလးကထြက္က်လာခဲ့တယ္...ရင္ထဲမွာတစ္ခ်က္လႈပ္ခတ္သြားခဲ့ပီး..ကမာၻေလာကၾကီးကိုခဏေမ့သြားခဲ့တဲ့အထိ..ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္...
ေလတိုက္လို့လႊင့္ေနတဲ့Luhanရဲ့ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ေတြကျဖဴစြတ္ေနတဲ့မ်က္နွာေလးနဲ့လိုက္ဖက္လြန္းတယ္...အေအးဓာတ္ေၾကာင့္လားဘာလားေတာ့မသိ..နီးေထြးေနတဲ့သူ့ရဲ့နႈတ္ခမ္းေတြ...ေျဖာင့္စင္းတဲ့နွာတံ..ေယာက္က်ားပီသတဲ့နဖူးျပင္တို့ေၾကာင့္..အသက္ရႈေတာင္မွားသြားခဲ့ရတယ္..
အထူးျခားဆံုးကသူရဲ့မ်က္လံုးေတြပါ....ရံႈ့ထားတဲ့မ်က္ခံုးေတြေအာက္က...အရည္လဲ့ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြ..ဒီလိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ထားတာေတာင္..သမင္မ်က္လံုးေတြလိုဆဲြေဆာင္နိုင္လြန္းတဲ့မ်က္လံုးေတြ...
"၀ူး...."
္ၾကည့္လို့မ၀နိုင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ..ကားေလးကအရွိန္ျမွင့္ပီးbusကိုေက်ာ္ကာေမာင္းသြားခဲ့ေတာ့..က်ြန္ေတာ္လည္းမွန္နားကိုမ်က္နွာအတင္းကပ္ပီး..မရမကလိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္....
အနီေရာင္ကားေလးကေရွ့မွာသြားေနတဲ့အမိုးဖြင့္ကားတစ္စီးနားကိုကပ္ေမာင္းသြားခဲ့ပီး...Luhanကအဆင္သင့္အဖံုးဖြင့္ထားတဲ့အခ်ိဳရည္ဘူးကိုလက္ကကိုင္ထားလိုက္တယ္..ကားနွစ္စီးေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္အေျခအေနကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့..အမိုးဖြင့္ကားပိုင္ရွင္ဆီကိုLuhanကအခ်ိဳရည္ေတြနဲ့လွမ္းပက္လိုက္တယ္ေလ..
အက်ႌမွာအခ်ိဳရည္ေတြရဲႊသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္...ကားပိုင္ရွင္ကရုတ္တရက္ေဒါသထြက္သြားပီး..ရန္လုပ္ဖို့အလွည့္မွာ..တရားခံကLuhanျဖစ္ေနမွန္းေတြ့လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့...ထိတ္လန့္သြားပီး...ဘာမွမေျပာရဲေတာ့ပဲ..ကားကိုေမာင္းထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္...
အဲ့ဒီ့ေတာ့မွLuhanကလည္း..ေက်နပ္သြားဟန္နဲ့တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ပီး..ကားမွန္ကိုျပန္တင္ကာ...အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ့ေမာင္းထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္...
မ်က္စိေအာက္ကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တဲ့အနီေရာင္ကားေလးကိုၾကည့္ပီး...က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ရင္ထဲမွာတစ္ခုခုလစ္ဟာသြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္...ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲကေနတစ္စံုတစ္ခုကိုထုတ္ယူသြားခံရသလို...ကြက္လပ္ျဖစ္သြားခဲ့တာ..
က်ြန္ေတာ့္ရဲ့၀ဲဘက္ရင္အံုေလးကိုလက္နဲ့စမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့..ထူးဆန္းစြာနဲ့နွလံုးသားကအဆတ္မျပတ္ခုန္ေနခဲ့ပါတယ္...
"က်ြီ..."
Busရပ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္...အေတြးစတို့ကအတိတ္ကေန...ပစၥဳန္ပၸန္ဆီကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္...က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္လည္း..busေပၚကဆင္းခဲ့ၾကပီးၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ကမာၻ့အဆင့္မွီဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခုအတြင္းကို၀င္ခဲ့ၾကတယ္...
*************
"ဘာလို့ေနာက္က်ေနတာလဲ..သြား.မင္းတို့နွစ္ေယာက္အ၀တ္အစားျမန္ျမန္လဲၾက..."
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာမန္ေနဂ်ာကေဟာက္လိုက္တာေၾကာင့္..hunတို့နွစ္ေယာက္လည္းအ၀တ္အစားလဲတဲ့အခန္းထဲကို၀င္ပီး....waiter၀တ္စံုကိုျမန္ျမန္လဲလိုက္ၾကတယ္...
"hun...မင္းထိပ္ဆံုးကၾကယ္သီးတစ္လံုးျပဳတ္ေနတယ္"
ခုနကျပာယာျပာယာနဲ့အက်ႌ၀တ္လိုက္တုန္းသတိမထားမိ...Taoေျပာလိုက္ေတာ့မွၾကည့္မိေတာ့...လည္ပင္းနားကထိပ္ဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုးကျပဳတ္ေနခဲ့တယ္..
"ဟုတ္သားပဲ..ကိစၥမရွိပါဘူး..သိပ္လည္းသိသာတာမွမဟုတ္တာ.."
"အင္း..သိေတာ့မသိသာဘူး..ဒါေပမယ့္မန္ေနဂ်ာေတြ့သြားရင္ဆူေနလိမ့္ဦးမယ္ေနာ္.."
"ရပါတယ္..သူလည္းဒါေတြဂရုမစိုက္နိုင္ေလာက္ပါဘူး..သြားရေအာင္ေနာက္က်ေနပီ.."
Hunတို့လည္းဓာတ္ေလွကားနဲ့အေပၚဆံုးထပ္ဆီကိုတက္လာခဲ့တယ္....
"ဘာလို့ခုမွေရာက္တာလဲ..ပဲြကစေနပီ.သြားျမန္ျမန္သြား.."
ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ..ေရာက္နွင့္ေနပီျဖစ္တဲ့မန္ေနဂ်ာကစီးေဟာက္လိုက္တယ္...hunတို့လည္းေခါင္းကိုအၾကိမ္ၾကိမ္ငံု့ကာေတာင္းပန္လိုက္ပီး..၀ိုင္ခြက္ေတြေတြတင္ထားတဲ့လင္ဗန္းတစ္ခုကိုလက္၀ါးေပၚတင္လိုက္ကာ...ပဲြရွိရာေနရာဆီကိုလာခဲ့လိုက္တယ္...
လမ္းအတိုင္းေလ်ွာက္လာခဲ့ပီး...ခန္းစီးစအနီေရာင္ကာထားတဲ့အထဲကို၀င္ခဲ့လိုက္ေတာ့...မီးေရာင္ေတြထိန္လင္းေနပီး...ခန္းနားစြာျပင္ဆင္ထားတဲ့ေဟာခန္းအက်ယ္ၾကီးထဲကိုေရာက္လာခဲ့တယ္....
ခုပဲြကနာမည္ၾကီးသူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ့ေမြးေန့ပါတီျဖစ္တဲ့အေၾကာင့္ပဲြတက္လာတဲ့လူေတြရဲ့၀တ္စံုေတြကလည္းမ်က္စိက်ိန္းရေလာက္ကိုေတာက္ပေနတယ္ေလ..ဆင္ျမန္းလာတဲ့ရတနာပစၥည္းေတြကလည္း..ဘယ္ေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးၾကီးတယ္မသိ...မီးေရာင္ေအာက္မွာတလက္လက္နဲ့ေတာက္ပေနၾကတယ္ေလ.
Hunကေတာ့ဒါေတြကိုလိုက္မၾကည့္ေနပါ...ဗန္းကိုကိုင္ပီးလူေတြကို၀ိုင္ခြက္ေတြလိုက္ေပးေနလိုက္တယ္...
"မင္းကLuhanလား.."
တစ္ေနရာအေရာက္မွာမိန္းမတစ္ေယာက္အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့hunလည္း...လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္...ဟုတ္ပါတယ္Luhanပါ...hunကိုေနာက္ေက်ာေပးရက္အေနအထားနဲ့ျဖစ္ေနပီး..၀ိုင္ခြက္ကိုကိုင္ထားကာ...မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ့အတူရပ္ေနတယ္ေလ...
"ခင္မ်ားသိရဲ့သားနဲ့ဘာလို့လာေမးေနေသးတာလဲ"
ရင္ဘတ္ကလည္းဟိုက္ေနပီး..လ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ့အ၀တ္အစားကို၀တ္ထားတဲ့မိန္းမရဲ့စကားကို..Luhanက၀ိုင္ကိုတစ္ငံုေသာက္လိုက္ပီး..ေလသံခပ္မာမာနဲ့တံု့ျပန္လိုက္တယ္...
"မင္း..ငါ့ကိုသိတယ္မလား..."
"သိတာေပါ့...ခင္မ်ားကက်ဴပ္အေဖေနာက္ဆံုးယူထားတဲ့..ကလပ္ကမိန္းမပ်က္ပဲ..."
"ဟြန့္...မင္းကၾကားထားရတဲ့စကားေတြအတိုင္းပါပဲလား..မိုက္ရိုင္းတဲ့ေနရာမွာနွစ္ေယာက္မရွိဘူးဆိုတာ"
"ခုလက္ေတြ့သိသြားရပီမလား..ခင္မ်ားကိုၾကိဳေျပာထားမယ္..က်ဴပ္အေဖရဲ့မယားဆိုပီး...မာန္လာတက္မေနနဲ့..ဂရုကိုမစိုက္တာ...က်ဴပ္နဲ့လည္းလာပီးမပတ္သတ္နဲ့...ကိုယ့္အကန့္နဲ့ကိုေန...ခင္မ်ားကပိုက္ဆံမက္လို့က်ဴပ္အေဖကိုယူထားတာမလား..အဲ့ေတာ့ပိုက္ဆံေတြကိုေကာင္းေကာင္းသံုးပီး..ေကာင္းေကာင္းေန...လာမျငိနဲ့.."
"ငါက..အကိုၾကီးရဲ့သားသံုးေယာက္လံုးနဲ့အဆင္ေျပေျပေနခ်င္တာပါ.."
"လူေကာင္းလိုလာပီးဟန္ေဆာင္မေနပါနဲ့..ခင္မ်ားနဲ့အဆင္ေျပဖို့ေနေနသာသာ..ခုလိုစကားေျပာရေတာင္ရြံေနပီ...ခင္မ်ားသိထားလိုက္ပါ...ဘယ္သူေတြကပဲခင္မ်ားကိုသူေဌးမယားတစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံေနပါေစ...က်ဴပ္မ်က္စိထဲမွာေတာ့...ခင္မ်ားဟာရတနာေတြနဲ့ဖံုးထားတဲ့ေနာက္ေခ်းပံုတစ္ခုလို့ပဲျမင္တယ္...."
Luhanရဲ့စကားေၾကာင့္..ထိုမိန္းမလဲေဒါသထြက္သြားပီးတစ္ခ်က္စူးစိုက္ၾကည့္ကာ..ထြက္သြားခဲ့တယ္...ေဒါသေတြမႊန္ပီးေျခေဆာင့္ကာထြက္လာတဲ့အတြက္..luhanရဲ့အေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနတဲ့...hunကိုမျမင္ပဲတိုက္မိသြားခဲ့တယ္...
"ခြမ္း...."
Hunရဲ့လက္ထဲကဗန္းကလႊတ္က်သြားခဲ့ပီး..၀ိုင္ခြက္ေတြအကုန္က်ကဲြကုန္တဲ့အသံေၾကာင့္....Luhanသာမက..ခန္းမထဲကလူေတြအကုန္လံုးရဲ့အၾကည့္ေတြဟာ..hunနဲ့ထိုမိန္းမဆီကိုစုျပံဳပီးေရာက္လာခဲ့တယ္..
"မင္း..မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလည္း.."
ထိုမိန္းမကသူ့ရဲ့၀တ္စံုမွာ၀ိုင္နီနီေတြေပက်ံကုန္တဲ့အတြက္ေဒါသတၾကီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္...
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ..က်ြန္ေတာ္ျပန္သုတ္ေပးပါ့မယ္.."
Hunကအိတ္ကပ္ထဲကေနလက္ကိုင္ပု၀ါတစ္ထည္ကိုထုတ္လိုက္ပီး..လွမ္းသုတ္ေပးေတာ့...ထိုမိန္းမကhunရဲ့လက္ကိုဆဲြဖယ္လိုက္ပီး..
"ျဖန္း..."
ပါးတစ္ဖက္ကပူကနဲျဖစ္သြားပီး..hunခႏၶာကိုယ္ကအနည္းငယ္ယိုင္သြားခဲ့တယ္...
"မင္းလိုwaiterတစ္ေယာက္ကမ်ား...ငါ့ကိုရာရာစစလာထိစရာလား..."
Luhanလည္းခုနကhunကိုရုတ္တရက္ေတြ့လိုက္ရလို့အံ့ၾသေနခ်ိန္...ခုမ်က္စိေရွ့မွာရုတ္တရက္ျဖစ္သြားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္..ေဒါသထြက္သြားပီး...hunဆီကိုသြားဖို့လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ..
"ေတာ္ပါေတာ့...သူ့အစားက်ြန္ေတာ္ကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္.."
Hunအနားကိုxiuminကေရာက္လာပီး..ထိုမိန္းမကို၀င္ေျပာလိုက္တယ္...
"xiumin..မင္းကဘာလိုသူ့အစားလိုက္ေျပာေပးေနရတာလဲ"
"သူကက်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ..."
အဲ့ဒီ့အခါက်ေတာ့မွထိုမိန္းမလည္းhunကိုမေက်မနပ္နဲ့တစ္ခ်က္ၾကည့္ပီးထြက္သြားခဲ့တယ္...
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုတစ္ေနရာကေန..ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနတဲ့Taoလည္းခုမွသတိ၀င္လာပီး..hunကိုစိတ္ပူပီးေျပးသြားဖို့လုပ္မွာ...လက္ေမာင္းကိုလူတစ္ေယာက္ကလွမ္းဆဲြလိုက္ေတာ့.လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္
"ဟင္...kris.."
"မင္းသူငယ္ခ်င္းဆိုတာသူလား...မင္းေျပာေတာ့သူကhyungနဲ့ပတ္သက္ေနတယ္ဆို..ဘာလို့ခုxiuminကသူ့ဖက္ပါလာရတာလဲ"
"ငါလည္းမသိဘူး..ဖယ္"
Taoကရုန္းလိုက္ေပမယ့္..krisကလႊတ္မေပး...
"ငါနဲ့လိုက္ခဲ့"
"ဟ..မရဘူးေလ..ခုကငါ့အလုပ္ခ်ိန္"
"အဲ့တာေတြဂရုမစိုက္မေနနဲ့..ငါနဲ့လိုက္သြားတယ္လို့ေျပာလိုက္..မင္းကိုျပသနာမရွာေစရဘူး..လာ."
Krisလည္းtaoကိုအတင္းဆဲြကာ..ခန္းမထဲကေနထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္..
************
Hun..ခန္းမထဲကေနရွက္ရြံစြာထြက္လာခဲ့ပီး..toiletထဲကို၀င္လာခဲ့တယ္...မွန္ထဲကေနျမင္ေနရတဲ့ကိုယ့္မ်က္နွာေပၚကနီရဲေနတဲ့လက္၀ါးရာကိုၾကည့္ပီး..ဆို့နွစ္လာခဲ့ရတယ္..
"Luhan..မင္းငါ့အေပၚမွာနွမ္းေစ့ေလာက္ေလးေတာင္ခံစားခ်က္မရွိဘူးလား...ငါဒီလိုအရိုက္ခံလိုက္ရတာကိုမင္းရင္ထဲမွာနည္းနည္းေလးေတာင္..မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္မသြားခဲ့ဘူးလား..အရင္ေန့ေတြကငါေတြ့ခဲ့တဲ့မင္းရဲ့ခံစားခ်က္ေတြက..အတုအေယာင္ေတြလား..ေျပာစမ္းပါ...ခုခ်ိန္မွာမင္းအဆင္ေျပေနနိုင္တယ္လား..ငါသိခ်င္မိတယ္"
"မင္းရရဲ့လား..."
Toiletထဲကို၀င္လာတဲ့xiuminေၾကာင့္..မ်က္လံုးအိမ္ကေနက်ေတာ့မယ့္မ်က္ရည္ေတြကိုမ်က္ေတာင္နဲ့ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လိုက္ပီး..ထိန္းလိုက္တယ္..
"အင္း..အဆင္ေျပပါတယ္..ခုနကကူညီေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
"မလိုပါဘူူးကြာ...ရပါတယ္...ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကိုငါရပ္ၾကည့္ေနနိုင္လို့ပါ..."
"nae..ေက်းဇူးပါပဲ"
"ရပါတယ္ဆိုကြာ.."
Xiuminကhunပုခံုးကိုပုတ္ကာ..နွစ္သိမ့္လိုက္ပီး..မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြက..hunရဲ့လည္ပင္းဆီကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္...
"ဟင္..မင္းအက်ႌၾကယ္သီးကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ"
"ေအာ္...အစကတည္းကျပဳတ္ေနတာေလ.အခ်ိန္မရလို့မတပ္လိုက္ရဘူး.."
"ဒီလိုလုပ္..."
Xiuminကသူ့နက္ကတိုင္က..အညွပ္ကေလးကိုျဖဳတ္လိုက္ပီး...hunရဲ့ဟေနတဲ့အက်ႌေလးကိုေသေသခ်ာခ်ာစိကာ..ညွပ္ေပးလိုက္တယ္..hunလည္းရုတ္တရက္မို့ဘာမွမေျပာသာခဲ့
ကံၾကမၼာဆိုတာထူးဆန္းလြန္းလွပါတယ္...တိုက္ဆိုင္မႈေတြဟာမထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္လာခဲ့တယ္.ခုလည္းဒီျမင္ကြင္းကိုLuhanအျပင္ဖက္ကေန...ေတြ့လိုက္ရတယ္ေလ....
ပူးပူးကပ္ကပ္အေနအထားနဲ့ရွိေနတဲ့hunတို့နွစ္ေယာက္ကို...ၾကည့္ရင္းရင္ထဲမွာတနံု့နံု့ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္...မ်က္နွာလဲႊလိုက္ပီး..ခန္းမထဲကိုျပန္၀င္လာခဲ့တယ္...
"ေတာက္...သူတို့ကဘာလဲ..ဘယ္လိုအေျခအေနျဖစ္ေနၾကတာလဲ..sehun..မင္းကေရာ..ဘာလို့hyungနဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ရင္းနွီးေနရတာလဲ"
မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ့အတူ..ေထာင့္ကစားပဲြတစ္ခုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ပီး...၀ိုင္ကိုတစ္ခြက္ပီးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္ေနလိုက္တယ္...
"ခဏထိုင္လိုရမလား.."
နွာေခါင္းထဲကိုတိုး၀င္လာတဲ့စူးရွတဲ့ေရေမႊးနံ့နဲ့အတူ...ခ်ဲြနဲြ့ပီးေျပာလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္...
၀ိုင္ခြက္ကိုကိုင္ထားပီး..ေခ်ာေမာတဲ့ခပ္ငယ္ငယ္မိန္းမတစ္ေယာက္...သူ့ကိုျပံဳးကာၾကည့္ေနတယ္ေလ...သူကေတာ့ဂရုမစိုက္..အၾကည့္ကိုဖယ္လိုက္ပီး..၀ိုင္ကိုသာဆက္ေသာက္ေနလိုက္တယ္...
"က်ြန္မနာမည္minပါ..."
"မင္းကိုငါမသိဘူး.."
"က်ြန္မကေတာ့ရွင့္ကိုသိပါတယ္..."
Luhanစိတ္ေတြရႈပ္ေထြးလာရတယ္...အလိုလိုေနရင္းမွာစိတ္ေတြေနာက္က်ိေနပါတယ္ဆို..minကလိုတာထပ္ပိုပီးခ်ဲြတဲ့အသံနဲ့ေျပာေနတာေၾကာင့္..ပိုစိတ္တိုလာရတယ္...
"မင္းငါ့ကိုသိသိမသိသိငါဂရုမစိုက္ဘူး..ငါ့က္ုလာမေနွာက္ယွက္နဲ့"
"က်ြန္မကေနွာက္ယွက္တာမဟုတ္ပါဘူး...ရွင္အခုတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတယ္မလား..က်ြန္မလည္းတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနတယ္..အဲ့ေၾကာင့္၀ိုင္တူတူေသာက္ရေအာင္လာခဲ့တာ..."
Minက၀ိုင္ပုလင္းကိုေျမွာက္ျပပီးရိုးရိုးသားသားပံုစံနဲ့ေျပာေတာ့..Luhanလည္းဘာမွထပ္မေျပာေတာ့...minကသူ့ရဲ့၀ိုင္ခြက္ထဲကိုငဲ့ထည့္ေပးလိုက္တယ္....
Luhanလည္းစိတ္ညစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္..ဘာမွေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ..တစ္ခါထဲေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္....
၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳေတြဟာ..ခံတြင္းထဲကေနတစ္ဆင့္လည္ေခ်ာင္းထဲကိုစီးဆင္းသြားခဲ့တယ္..ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးရွိန္းကနဲျဖစ္သြားခဲ့ပီး..မူးေ၀လာခဲ့တယ္..ခုနကအမ်ားၾကီးေသာက္ေနတုန္းကဘာမွမျဖစ္...ခုမွခ်က္ခ်င္းၾကီးမူးရစ္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္..Luhanလည္းသံသယ၀င္လာပီး..
"မင္းဒီထဲမွာဘာထည့္ထားလဲ.."
ေ၀း၀ါးေနတဲ့အျမင္အာရံုေတြကိုေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ေခါင္းကိုခါယမ္းပီးအားတင္းကာေမးလိုက္တယ္...
"နည္းနည္းေလးပဲထည့္တာပါ..မစိုးရိမ္ပါနဲ့..ဒီေန့ညက်ြန္မရွင့္ကိုအေဖာ္ျပဳေပးမွာပါ.."
"မင္း..မလိုဘူး..ထြက္သြား.."
တျဖည္းျဖည္းနဲ့ေလးလံလာပီျဖစ္တဲ့မ်က္ခံြေတြကိုအနိုင္နိုင္ၾကိဳးစားဖြင့္ပီး..အားကုန္ေအာ္လိုက္ေပမယ့္..တိုးတိုးေလးသာထြက္က်လာရတယ္...ေထာင့္စြန္းကစားပဲြမွာထိုင္ေနတဲ့အတြက္..ဘယ္သူမွလည္းသူေထာင္ေခ်ာက္မိေနတာကိုမသိၾက....
အသိစိတ္ေတြကလြတ္တခ်က္မလြတ္တခ်က္...သူ့ကိုသူစိတ္သူမထိန္းနိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကခုမူးေ၀ေနခဲ့ပီ...ေနာက္ဆံုးသိလိုက္ရတာကေတာ့..ေရေမႊးနံ့စူးစူးကအနားေရာက္လာပီး..ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့သူ့ခႏၶာကိုယ္ကိုထိန္းကိုင္လိုက္တဲ့အထိ္ေတြ့..အဲ့ဒီေနာက္မွာ..ဘာမွမသိေတာ့..
**********
#we are one.
့