Naglalakad ako uli kanina pauwi..
Tumambay nanaman ako mag-isa sa park...
Nakaupo uli ako sa field..
Nang biglang...
Nandilim ang paningin ko...
'Yun pala may tumakip sa mata ko..
"Hey! Sino 'to!!"
Sigaw ko.
Di siya sumasagot..
Kinurot ko ang paa niya, at napasigaw siya!
"Araaay!!"
Sigaw niya, at nabitawan niya ang pagkakatakip sa mata ko..
Aha! Ang babae palang nakilala ko noong nakaraang buwan..
"Hi ate! Kamusta kana? :)"
Tanong ko sa kanya..
"Eto ok na, tinanggap naman ako ng family ko eh.. Noong una hindi pa, pero wala silang magagawa... Nabuntis na ako... :) "
Tugon niya sa tanong ko..
Nakita kong masaya na siya... :)
"So, kamusta naman po kayo ng nakabuntis sa'yo?"
Tanong ko uli sa kaniya...
"Ummm, ayun... Hindi nakami nag-uusap at nagkikita... Nagpakalayo layo na siguro 'yun! Pumunta sa malayong lugar..."
Nakita kong inis na inis talaga siya sa lalaki..
"Eh ba't hindi niya kayo pinanagutan.. ? "
Tanong ko uli sa kanya..
"Aba malay ko! Wala na akong pake sa kaniya... Hays. -___-"
Sabi niya ng ganun..
"Change topic na nga! -_-"
Dagdag niya..
"Ok, so ba't ka pala nandito Ate?"
Ako na si Ms. Palatanong... Hahaha! Lagi nalang akong nagtatanong.. :P
"Ummmm, wala lang gusto ko lang magpahangin..."
Pagkasabi niya 'nun eh humiga siya sa field..
"Ate! Ba't ka humiga? Baka makati diyan!"
Nag-aalala kong tanong...
"Hindi noh, ilang ulit ko na 'tong ginawa..."
Pag di sasang ayon niya sakin...
"Ah ok. Sigurado ba kayo?"
Nadidirian kong tanong..
"Ano ka ba? Huwag kangang mandiri! Hindi makati dito noh! Try mong humiga, para malaman mo.."
Pang susuyo niya sakin ...
"Seryoso ka ate?"
Ayaw ko talaga eh..
Bigla niya akong hinila pahiga...
At wow... Napaka komportable naman pala sa pakiramdam humiga dito eh..
"Oh ano? Makati ba?"
Tanong niya sakin..
"Hindi.. hehehe."
"Heh! Sabi ko na sa'yo eh!"
Sabay kurot sa pisngi ko..
"Aray naman ate!"
Maarte kong sagot...
"Ang arte mo din pala noh!?"
Sabi niya sakin... Habang nakangiti..
"Hindi naman, trip ko lang. Hahaha!"
Sabi ko ng ganun..
Namangha ako sa langit.. Ang ganda!!
"Wow! Ang ganda ng sky oh! May cotton candies... Nagutom tuloy ako... Haha!"
Sabi ko ng ganun kay ate habang yinuyugyug siya..
"Huwag mo nga akong yugyugin...Katulad ka talaga ng kapatid kong lalaki..."
Galit niyang sabi saken..
"Ay galit kaba ate? Hahaha! Sorry! hehe. Peace!"
Paghihingi ko ng pasensiya sabay peace-sign sa kaniya..
"hahaha! Hindi ako galit... Magkatulad na magkatulad talaga kayo ng kapatid kong lalake! 'Pag nakatingin sa langit cotton candy lagi ang nasa isip... Tapos masayahin din yun.. At yinuyugyug din ako nun pag na eexcite siya.. Hahaha!"
Pag ku kwento niya sa kapatid niya..
"Ummm, naaawa talaga ako ngayon sa kapatid kong lalaki ngayon... :("
Dagdag niya...
May bahid ng lungkot ang itsura niya..
"Bakit? Anong nangyari sa kaniya Ate?"
Na cu curious ako..Hmmm..
"Meron kasi yung mahal na babae.. Pero di naman niya masabi sabing mahal niya ito ngayon... Kasi hindi pwede... Isinakripisyo niya ang self niya para sa mahal niyang babae.. Sinaktan niya ang pinakamamahal niya yun para lang di 'yun masaktan.. Kahit na labag sa loob niya... Kinaya niya, upang di lang masaktan 'yung babaeng mahal niya... Hayyss.. Grabe, talaga siya.. Kahit ayaw niya at parang susuko na siya sa pagsubok na pinagdadaanan niya, iniisip niya lang yung babaeng mahal niya , at makakaya niya na ito... Bilib talaga ako sa kapatid kong ito..."
Pagkasabi yun ni ate, parang may kirot na naramdaman ang puso ko pagkadinig ko 'nun..
Naaawa ako sa kapatid niyang lalaki...
Kaya niyang gawin lahat...
Para lang sa babaeng mahal niya...
"Ano ba talaga ang nangyari ate? Ano yung sinakripisyo niya? Paano? Ano? Kawawa naman ang kaptid mo ate..."
"Oo kawawa talaga siya... Eto kasi yun eh.. Mahal niya ang isang babae pero merong babaeng gustung-gusto talaga siya at parang mamatay pag wala ang kapatid ko... Pinagtangkaan ng babaeng may gusto sa kapatid ko ang babaeng mahal na mahal na mahal talaga ng kapatid ko... sabi daw niya ipapabugbog , ipapahiya, at sisiraan daw niya ang mahal ng kapatid ko kapag patuloy parin silang nag-uusap at 'pag di daw niya lalayuan ng kapatid ko ang babaeng mahal niya eh gagawin niya daw lahat yun... At magiging miserable ang buhay ng babaeng mahal ng kapatid ko... Kaya ayun, kahit ayaw niyang iwan at saktan ang babaeng mahal niya.. Ginawa niya 'yun dahil mahal na mahal niya ang babae sobra..."
Sobrang sakit ng istorya ng kapatid ni Ate...
Akalain mo 'yun may lalaki pa pala ngayong handang mag sakripisyo para lang sa mahal niya...
Hindi ko akalaing may lalaki pang ganun mag mahal...
"Ate, ang sakit naman ng istorya ng kapatid mo... Ganiyan niya ba talaga kamahal ang babaeng 'yun? Ang swerte naman ng babaeng minahal niya ng ganun..."
Tumayo ako sa pagkakahiga...
At tumayo rin si Ate ng tumayo ako...
"Oo, mahal niya 'yun sobra.. Noong kinuwento niya nga 'yun sakin eh.. Sobrang umiiyak siya... Alam niyang nasaktan niya ang babaeng mahal niya ng sobra... Pero alam niyang mas masakit ang pagdadaanan ng babaeng mahal niya pag di niya eto iniwan.."
Sobrang masakit na masakit para sa akin na marinig 'yun..
Hindi ko alam kung bakit ...
Pero parang may mali...
Hindi ko ma explain ang nararamdaman ko ngayon...
"Nakakaiyak naman po 'yang istorya ng kapatid niyo.. Ate.."
Sabi ko ng ganun at pinunasan ko ang aking mga luha...
"Oh ba't umiyak ka?"
Tanong ni Ate sakin..
"Hindi ko kasi akalaing may ganyan pang lalake eh..."
"Sana nga ganung klase ang lahat ng lalake sa mundo eh, tulad ng kapatid kong 'to.. Haays.. Grabe kung magmahal..."
Sabi niyang ganun na medyo disapointed...
"Sana nga ate..."
Haayss, napaka komplikado talaga ng pag-ibig..
Sobrang komplikado..
Epal naman 'yung babaeng may gusto sa kapatid ni Ate! -__-
Nag ring ang phone ni Ate...
"Excuse me lang ha!"
Sabi ni ate.. At umalis siya... Nagpakalayo-layo muna siya..
"Ok ate!"
5 minutes later...
"Uy! Aalis na ako... May importante akong pupuntahan... Sige alis muna ako! Uwi kana ha!?"
Pasigaw na sabi sakin ni Ate, at tumakbo na agad siya palayo..
"Opo Ate!!!!"
Tugon ko sa sinabi niya..
Haayss....
Ngayon ko lang na realize na ilang ulit na kaming nag-uusap at kanina pa kaming nagkwekwentuhan, hindi ko pa pala alam ang pangalan ni Ate...
Sobra talaga akong makakalimutin..