Chapter One
Pinababa na agad ako ng bus. Sabi nito ay hindi na daw sila pwede roon.
"Malapit lang dito ang paaralan mo, hija. Mag taxi ka nalang kung hindi mo gustong lakarin." anito.
"Hindi na po. Salamat!" ngiting sabi ko at bumaba na lamang.
Nah! If it's not that far, then why would I bother to waste my precious money?
Hinarap ko na ang daan at patuloy na sana sa paglalakad nang may humandusay na lalaki sa harapan ko.
Napapikit at napaatras ako.
Oh, please! Is this some kind of a joke? I'm trying to be a good girl here. Stop pulling a fucking joke!
Inayos ko ang pagkakasabit ng bag kong itim sa kanang balikat ko. Tinignan kong muli ang lalaking humandusay. His lips and hands are bleeding. He seems like he's out of breath.
Hindi ako takot sa gulo, dugo o kung ano man. Forsooth, I am very fan of violence. Not in a bad way. I really hate bullying. But for now, I have no time to help anyone. I don't want to get in to anyone's problem. I will mind my own business from now on.
"Were you just trying to run away, you fucking asshole?" Matigas na ingles ang narinig ko mula sa nadilim na alley na iyon.
Ginulo ng lalaking palabas na nasa unahan nila ang buhok niya. Hindi ko mapigilang magikot ng mata ng makitang marami sila.
Six versus one? These fucking cowards. Pinagtutulungan nila ang isang 'to? No wonder the guy is almost dying.
Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Hindi rin naman nila ako tinatapunan ng tingin rin.
"I... I... I didn't—" At nagawa pang magsalita ng lalaking ito. Gusto nga yatang mamatay. Kakapusin ka ng hininga. Manahimik ka.
Inikot ko ang tingin ko sa paligid. Walang katao tao rito pero kitang kita ko ang mga taxi sa hindi kalayuan. Ang mga store naman ay mukhang hindi masyado nakapagbenta kaya siguro nagsara na ang lahat dito. Puno na rin ng vandalism ang mga paligid. Nagliliparang mga papel at patay na dahun narin ang kapaligiran kaya mukhang dito yata hinaharass ng mga estudyante ang mga taong gusto nilang pagtripan.
"What a fucking trash."
I choked when I said that without my permission. I bit my lower lip and then I decided to walk, passing them.
"Hey."
Hindi ako huminto ng marinig ko iyon. I know! Tinatawag nila ako ngunit hindi ako lilingon. Pag makalayo layo na ako ay tatakbo na agad ako. I can actually beat them for sure but as you can see, they out-number me and I'm also running late so I have no choice but to get away from this trouble. A good image is a must for a helpless student like me so I need to hurry up.
"Are you acting deaf or you can't really hear me calling you?" May halong galit ang pagkakasabi ng lalaking nasa harapan ko ngayon. Ang bilis niyang makalapit sa akin! That surprised me! "You dropped your wallet." aniya at inabot ang pitaka ko sa akin.
Napaawang ng kaunti ang labi ko ng abutin ko ito. "Ah... Thanks." Wala sa pusong pasasalamat ko habang ipinapakita ang pitaka sa kaniya. Inilagay ko na ito sa bag ko at naglakad ng muli.
Feeling scared from a bullies like them is not in my vocabulary. They can suck their fucking dick. I'm not going to feel scared even if I'm going to get killed.
That's why I really hate the victims of those who bullies too. They can't even stand up on their own. I hate them because the reason why they are being treated that way is they act like a coward.
They are all fucking cowards.
It was not in their personality to fight? What? Fight for themselves?
Then who's going to fight for you when you can clearly see that people are going to feign ignorance despite the fact that they can do something for you. They will never help you if you can't even help yourself. You will drown in the thought that dying is the only way to survive.
Yes. I am a terrible person. That's why... I really hate myself too.
"Some people are not like you, Sassa. We are not as strong as you. I hope you understand that."
I fucking hate myself. Damn it.
Pinigilan akong umalis ng lalaking ito gamit ang pagkakahawak sa balikat ko. Get your dirty hands off me.
"Are you a student from MU?" tanong nito. Naka uniporme man sila o hindi, alam kong sa MU nagaaral ang mga basurang ito. Ang lalaki naman na nakahandusay parin roon ay ibang uniporme ang suot niya kaya mukhang dadaan lamang sana ito ngunit napagtripan ng mga basurang ito. What a shame. May itsura sana ang mga basurang ito. Kung hindi lang sila mga basura.
"Hindi." I lied.
Hindi nila malalamang estudyante nga ako ng MU dahil hindi ako nakapag uniporme. Atsaka mayayaman ang mga estudyante roon kaya kumpara sa t-shirt at itim na pantalon na suot ko. Nag mukha akong basahan kumpara sa kanila kaya hindi nila mapapansin na nagsisinungaling ako. Unless, kilala na nila ako.
"Hm... You are from what school then?" The blonde guy who was leaning on the wall walked towards me.
They are being suspicious of me. Ah. Kung ganoon ay MU lang ang nagiisang paaralan sa lugar na ito?
"Nah. Why are you asking me these questions anyway? And aren't you busy? The poor guy you are picking a fight with is out of breath. You should atleast send him to the clinic or hospital. Let him live."
"Why do you fucking care? Mind your own business." aning isang kasama nila.
"Right? Why don't you mind your own business so I will mind my own too?"
Keep calm. Calm down, Sassa. I said repeatedly to myself
Papatulan ko na sana sila ng makarinig ako ng sigaw mula sa bus stop. Security? Bakit may sekyu dito? Don't tell me, security ng MU?! Nagsitakbuhan na sila. Maging iyong lalaking nakahandusay ay tumakbo narin. I was so shocked that I was frozen on the spot. My lovely school record. This is the end of my good image life. Sayonara.
"Veronica! Are you okay? Did they hurt you?" Nabaling ang tingin ko sa babaeng nagaalalang kinakapa ang mukha at katawan ko.
W-Who? Veronica? All this time hindi ko alam na Veronica pala ang pangalan ko?
"Who are—"
This girl hugged me tightly. I'm losing my breathe. I'm dying.
"Ma'am Peyton? Bakit po kayo nasa leabas?" tanong ng security sa babaeng yakap parin ako.
"Pinagt-tripan po kasi ng grupo nila Jackson itong kaibigan ko. Habulin niyo na po! Baka makatakas na naman!"
"Ganoon ba? Pumasok na kayo at ako na ang bahala sa mga batang iyon!" aning security at tumakbo papasok sa alley na iyon.
Inalis na nitong babae ang pagkakahawak niya sa braso ko at nginitian ako. Pinagtaasan ko siya ng kilay habang pinapagpag ang aking katawan.
"You were helping me right? The reason why you hugged me? I'm not that grateful enough but thanks for helping," ani ko at naglakad na paalis. Naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Inalis ko ito. "I told you, I'm not that grateful enough for you to act like we are close. Get lost." I said coldly.
"Sama ng ugali nito." bulong niya na rinig ko naman.
"Atleast hindi plastik, katulad mo."
"Paano mo naman nalamang plastik ako?"
"Bakit hindi mo tanungin sarili mo?"
"Whaa... Ang sama talaga. Kennedy Avery Peyton nga pala. First year ka rin?" tanong niya. Nagawa niya pang magpakilala sa kabila ng sinabi ko sa kaniya.
Hindi ko sinagot ang tanong niya ng makitang nakarating na rin ako sa wakas sa skwelahang ito.
Ibinigay ko sa babaeng gwardya ang bag ko para ilagay sa bag check machine or CTX machine. I don't really know what they call that.
Maging ang I.D. ko rin at mukha ko ay ipinakita ko pa sa isang malaking machine na nasa harapan ko.
"Checking identities..." Galing sa machine iyon.
Man. Seriously? Anong klaseng school ito? Bakit ang high-tech? When I finally entered my school, my eyes brightened. Wow. Look at how wide and big this school is!
This school is different. Parang city kung titignan mo. May playground. Maraming buildings. Neat street foods at marami pang iba. Ibang iba sa sa mga school na napasukan ko.
"You haven't seen this school yet? First time?" She's still here? Why is this girl so obsessed with me?
"What about you shut your mouth and leave me alone?" seryosong tanong ko.
She smiled again.
Sinundan niya ako ng maglakad ako patungong bulletin board.
"No. I don't want to." Matigas rin ang ulo ng babaeng ito.
"Tss." I said, giving up.
"What's your main department? How many departments do you have this sem?" tanong niya. Ngayon ko lang napansin na magkapareho lang ang tangkad naming dalawa. Atsaka mukhang second year yata ang babaeng ito.
"I don't know. I don't have an idea." I plainly answered.
"You really don't have an idea, huh? Hm. So basically, we have a different departments here. Hindi katulad sa ibang university na engineering, law, and etc. ang departamento, sa atin ay attitude and skills ang tinuturo nila. Alam mo naman sigurong two years lang tayo dito at normal na university na ang mapapasukan natin pagkatapos, hindi ba?" Pinagmasdan ko siya. Second year nga. Alam na alam na kasi nito ang system dito.
"Yeah." Maikli kong sagot.
"If you are lucky, you can graduate here for about months or one year only. Hindi naman ganoon karami ang sinuwerte pero halos marami ang hindi sinuwerte. Mayroon pa ngang limang taon na silang nandito at hindi parin makalabas labas. This school is very well known for being the most worst university ever. Hindi mo man mapapansin pero ilang araw rin ay maiintindihan mo rin." aniya.
"What are you hiding?" Hindi ko mapigilang tanong. She looks strange for me, but at the same time, I wanted to tease her.
She rolled her eyes. "I'm not hiding anything. Stop being suspicious of me." Iritadong sabi nito. I chuckled. Marunong naman palang magalit.
Walang katao-tao ang bulletin board nang maabutan namin. Kaya ipinagtaka ko iyon.
"Entrance ceremony! Nakalimutan ko!" Ginulo niya ang buhok niya. "What should I do? Mapapagalitan ako ni kuya!" sigaw niya.
"Edi huwag mong ipaalam." taas ang kilay kong sabi.
Hindi niya pinansin ang sinabi ko. Naestatwa siya sa kaniyang kinatatayuan at para bang ang lalim ng iniisip nito.
Natauhan lang ng makitang marami ng estudyante ang naglalakad patungong bulletin board. Mukhang tapos na ang ceremony. Maya maya ay may karamihang grupo ang nagsitakbuhan para magunahan roon. Hindi ko alam kung anong meron pero naanod kami sa takbuhan nilang iyon.
"Wait... Teka lang!" rinig kong sigaw ng babaeng kasama ko kanina.
Wala ni isang nakinig sa kaniya. Kung hindi lang talaga ako magpapakabait ngayong taon na 'to, binalibag at pinatay ko na ang mga bwesit na iniipit ako.
"Go to your department, now!" rinig kong sigaw ng babae mula sa likuran ng mga nagkukumpulan. Nilingon ko si Avery, pero wala na siya roon.
Naramdaaman kong tumigil sa pagtutulakan ang nasa likod ko. Thank God! I'm almost out of breathe.
"Excuse me!" sabay tulak sa akin ng babaeng nakablonde. Ang puti niya. Bagay na bagay ang buhok niya sa katawan niya. Nagmukha siyang barbie.
Itinulak akong muli noong babae. Napaawang ang bibig ko habang binalanse ang katawan para hindi ako matumba.
"Hold up. Stop pushing me." inis kong sabi sabay hawak ng kamay niya at pinaharap siya sa akin.
"Did you just talk to me?" mataray niyang tanong at tinignan ako ng may pandidiri.
"What do you think?" Mas humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya. Napainda siya sa sakit. Damn. I need to stop.
"What are you doing?! You are hurting me!" sigaw nito at pinilit na alisin ang kamay ko. Huminga ako ng malalim at binitawan na ang pagkakahawak ko sa kaniya. She massaged her hand while her eyes are looking at me angrily.
"What's happening here?" tanong ng isang lalaking nakapamulsang palapit sa amin. Tumayo siya sa tabi ng blonde na ito.
Boyfriend, huh?
I rolled my eyes. Tinalikuran ko na sila at naisipan nalang umalis.
"Coward..." bulong niya.
Nilingon ko siya at kinwelyuhan. Nagulat ako sa ginawa ko. Ang bilis ng pangyayari. What the hell, Sassa? Can you please think about your records? This sucks.
Naramdaman ko ang paghawak ng kamay ng isang babae sa braso ko. Galit kong nilingon iyon at nakita ko ang seryosong mukha ng Peyton na ito. Umiling siya. "You are grabbing everyone's attention. Rumors spread like wildfire. Forget it." Mariin nitong sabi.
Nagawa kong huminahon ng marinig ko ang sinabi niya. Inalis ko ang pagkakahawak ko sa kwelyo niya ngunit inatake agad ako ng suntok ng lalaking nasa tabi ng blonde na ito. Pinigilan ko agad iyon gamit ang palad ko. Nakita ko ang gulat sa mukha niya maging ang mga estudyanteng nanunuod.
"She told me to forget it so forget it." Walang emosyon kong sinabi. Nilingon ko ang babaeng ito na matalim parin ang tingin sa akin.
I can't believe this. I should've punch this bitch... I should have. Pretending to be kind sucks.
Tinalikuran ko na sila para umalis na. Ngunit natigil ako ng makitang may naghihintay na pala sa aking regalo. This time, sigurado na akong dehado na ang imahe mo.
Matigas na tingin ang ipinukol sa akin nung nasa gitna sa kanila. "Take them," malamig nitong utos.