DENZEL couldn't bear the intensity of her roughness. The way she grinds her crotch on his hardness makes him feel literally out of breath! Her pair of beautiful boobs bouncing right at his face makes him wants to squeeze those and feel the hardness of her pink nipples. He wants to bury his face between those babies and slide his tongue and swallow them if he could.
"Ah!" Ayesha is literally screaming. Subalit hindi na niya pinansin na baka may makarinig sa kanila. All he can think about is the pleasure they are sharing. Gustung-gusto niya itong hawakan, igiya ang balakang sa pagtaas-baba sa kanya, haplusin ang makinis nitong balat at sipsipin but...she wouldn't let him.
He can feel the tightening of his belly. Nangingisay siya sa pag-build up ng tension sa ginagawa ni Ayesha. At dahil sa nakakabaliw na sensayong iyon, kusang kumilos ang kanyang mga kamay at kinuha ang batok nito habang iniangat niya ang sariling ulo para masiil niya ito ng halik. Subalit bago pa man dumampi ang labi niya rito, muli itong humalinghing, ngunit ngayon ay ibang pangalan ang lumabas sa bibig nito...hindi ang pangalan niya!
"Oh, H-Harold...I love this so much, Harold! Fuck me some more...oh fuck! I love you, Harold!" at saka ito lumiyad, idiniing mabuti ang pribado sa kanya habang ninanamnam ang kasiyahan na naabot.
Samantalang siya ay namanhid ang buong katawan. Ni hindi siya makakilos sa reyalidad na narinig kanina. Pakiramdam niya ay tinarakan siya ng kutsilyo at sinapol ang mismong bahagi kung saan siya humuhugot ng hininga. Ang hirap...ang bigat...ang hapding huminga.
Tumayo si Ayesha at umalis sa pagkakapatong sa kanya. Sinundan lang niya ng paningin ang ginawa nitong pagdampot sa mga nahubad na damit at isinuot. Hindi ito tumitingin sa kanya, ni hindi man lang siya tinapunan ng kahit anong salita para sabihing hindi nito sinasadya na ibang pangalan ang tinawag nito habang siya ang katalik. Wala, she is totally oblivious of what she just did, or maybe, she just doesn't care at all...not anymore.
"That was great, thank you." Nang-uuyam nitong lingon sa kanya at ngumiti ng nakakaloko.
Doon lang siya parang nagising. Mabilis siyang bumangon, hindi alintana ang hubad pa ring katawan na hiniklas niya ang braso nito at saka ito isinandig sa pinto ng tall cabinet. "Titigan mo ako!" idiniin niya ang katawan dito, hinapit ng kamay ang mukha para hindi ito makapiglas at umiwas ng tingin. "Sino ang nakikita mo? Sino Ayesha?" nagpipigil siya sa galit.
Sa halip ay ngumisi lang muli ito at saka pinilit ilapit ang mukha sa kanya hanggang sa magdikit ang kanilang mga ilong at bumulong, "It's still you, Denzel... the old Denzel who stayed the same. Walang nabago, walang ipinagbago at wala ng ibabago pa!"
"Why are you doing this to me? Why do you keep hurting me so? I hate you, Ayesha..." his eyes start blurring.
"Isn't that alright, Denzel... because that's the only connection we have right now aside from lust?"
"Ako ang katalik mo pero bakit iba ang tinawag mo? Dammit, Ayesha! Kahit noong sa akin ka pa, mula noon hanggang ngayong hindi na kita asawa, bakit iba pa rin ang tinatawag mong pangalan, bakit? How much more are you going to hurt me?!" naramdaman niya ang pagtulo ng luha sa sariling mukha. "Fuck!" marahas niyang pinahid iyon at binitiwan ito at saka siya tumalikod.
Natigilan silang dalawa nang may tumunog na cellphone, si Ayesha ang unang kumilos. Nasa ibabaw ng kama ang cell phone, marahil nahulog mula sa suot nitong damit noong hinubad iyon.
Nilagpasan siya nito at saka kinuha ang phone mula roon, pagkuwa'y naupo habang nakatitig sa kanya na nakatayo pa rin sa paanan ng kama, at nakatitig na uli rito.
"Yes, Harold?" she answered.
Pakiramdam niya ay muling dinagukan ang kanyang dibdib. Ayaw niyang makita ang ngiting sumilay sa mapulang labi nito. Ni ayaw niyang marinig na iba ang tinatawag nitong pangalan! No, ayaw din niya maging ang boses nitong malambing at masayang nakikipag-usap sa ibang lalaki, habang sa kanya naman nakatingin ang nang-uuyam nitong mga mata, hindi!
Inisang hakbang niya ang tatlong hakbang pagitan nila at saka niya ito itinulak sa kama, marahas! Nanlaki ang mga mata na nagtatanong ang mga tingin nito subalit hindi niya iyon pinansin. Hiniklas niya pababa ang suot nitong panty at saka sapilitang ibinubuka ang mga hita nito.
"H-Harold, hold on..." inlayo nito ang phone sa taenga at sa kanya bumaling, bumulong, "What the fuck are you doing?" matigas na tinig nito.
"Exactly what you've just said, to fucking fuck you!" halos magdilim na ang kanyang paningin sa sobrang galit.
Humulagpos na yata ang lahat ng emosyong pinipigilan niya. Galit, sakit, pagsisisi, selos, panghihinayang, lahat-lahat! Wala na siyang pakialam, aangkinin niya ang babaeng ito, ito na patuloy sa pagbaliw sa kanya mula noon magpahangga ngayon, fuck her...damn her! She ripped her clothes off!
"Do you want to hear something interesting, Harold?" she then screamed on the phone.
But Denzel just continued on to what he's doing.
"Your friend here, Mayor Romualdez is trying to rape me, Harold."
And then that was like a bomb being dropped to his body and he stiffened. Quickly his mind somehow pushed away its cloudiness and it became all clear all of the sudden what he was trying to do. Napaatras siya, as if cold water flushed him down.
Nagpaalam si Ayesha sa kausap at saka ibinaba ang hawak na phone. Muli nitong dinampot ang mga damit at isinuot na muli. Nang makapagbihis, hinarap siya nito.
"Masakit hindi ba?" mahina at madiin nitong tinig.
Napatingin siya rito. Hindi na niya alam ang gagawin. Hindi na niya alam ang ikikilos.
"Masakit malamang hindi ka na mahal ng mahal mo. Masakit maipamukha sa harapan mo mismo na wala kang halaga ni katiting sa kanya. Take it all in, Denzel...all the pain...all the heartaches you'd given me...take it all and swallow it all hard. Feel the burning disgusts, feel it!" she screamed at his face.
Tears drop down to his cheeks, blurring Ayesha's image in his eyes while an unparalleled pain keeps pounding at his chest. He can hardly breathe.
"You disgust me! Huwag kang umiyak! You don't deserve to cry in front of me! Leche ka, Denzel...leche ka..." humagulgol ito habang nanlilisik ang mga mata sa kanya.
"I'm...sorry..." basag ang tinig niyang sabi. Iyon lang ang kaya niyang isatinig, bakit iyon lang...
"I can't take your sorry ass. I won't take it. Not until I'm still feeling the pain you've caused me...not until then." mabilis uli itong nagdamit, tumalikod at saka siya iniwan sa silid na iyon.
Hindi siya kumilos, ni hindi tuminag kahit katiting para ayusin ang sarili. For the first time in his life, he does not know what to do. He doesn't know how to react, nor think. Isa lang ang sumasagi sa kanyang isip, iyon ay ang gabing nasaktan siya, kaya sinaktan din niya pabalik ang babaeng tangi niyang minahal sa buong buhay niya. Lahat-lahat ng nangyari sa kanilang dalawa.
"Denzel!" tinig sa labas ng silid. It's his mom calling him.
Ayaw niyang tumayo. Ayaw niyang tuminag. Ni ayaw niyang marinig ito o kahit sino sa oras na mga iyon. Mas gusto niyang mapag-isa sa ngayon.
"Denzel, open the damn door! Ayesha is leaving. Don't let her! You can't let her leave like this. Denzel! Pigilan mo siya! You have to know the truth about Caitlyn. Anak mo siya Denzel, anak ninyong dalawa ni Ayesha!" sigaw ng ina.
Nag-ring ang kanyang taenga! Animo nabingi siya sa narinig mula rito. Doon lang nag-register ang mga sinasabi nito at siyang nagpagalaw sa kanya. Mabilis siyang nagbihis at binuksan ang pinto. "W-what did you just say?"
Napamaang ang ina na tinitigan siya sa mukha. "Denzel..." marahang haplos ng palad nito sa kanyang pisngi subalit pinigil niya ito. Mas interesado siyang marinig ang mga sinasabi nito.
"What are you saying about Caitlyn?" ulit tanong niya.
"Ask her. Don't let her leave?" tila nanghihinang saad ng ina.
Hindi na siya makapaghintay pa kaya mabilis niya itong iniwan at tinungo ang silid ni Ayesha. Naabutan niya itong nage-empake. Hindi ito kumilos o nagsalita nang buksan niya ang pinto.
"Si Cait--Caitlyn..." panimula niya.
Doon lang ito tumigil sa ginagawa at saka siya tiningala, nakakunot ang noo at naroon ang pagtataka-hindi, pag-aalinlangan sa reaksiyon.
"An--anak ko ba siya?" gustong sumabog ng dibdib niya sa sobrang kaba.
Tumigas ang mukha ni Ayesha. Nagtagis ang bagang at nanlisik muli ang mga mata...pagkuwa'y ngumisi pagkaraan nang ilang segundong hindi ito umimik.
"Ayesha, please answer me...please I want to know. Is she mine? Is she my... daughter?"
Bumalik ang atensiyon nito sa ini-empakeng gamit at hindi siya sinagot. Tila wala itong balak na magsalitang muli.
Lumapit siya at tumayo sa harapan nito mismo. Ipinatong niya ang mga kamay sa balikat nito kahit naga-aalangan siyang gawin sublit sumubok pa rin siya. Iginiya niya ito patayo para magkaharapan sila. Muli silang nagtitigan, mata sa mata, mukha sa mukha. "Anak ko ba si Caitlyn?"
"Ang kapal mo!" mahina subalit matigas nitong sagot.
"I'm sorry..." muli siyang nilukuban ng mga luha sa mukha.
"You did not want her in the first place."
"I'm...sorry." his tears continue on nonstop from streaming.
"Just like what you did to my first pregnancy, kung sana...kung sana dinaluhan mo lang ako agad..."
"Hin-hindi ko sinasadya..." nahihirapan na siyang huminga. Pinahid niya ang mga luha subalit panibagong pagtulo ang pumalit doon.
"Pinagkaitan mo ako samantalang ibinigay mo sa iba ang para sa akin. Dana could have been mine, sa atin pareho...but you chose Nikki instead of me."
"I was stupid. I was hurt so deeply...hindi ko na alam...I just wanted to hurt you back..."
"Denzel...aksidente si Caitlyn. Ibinigay mo siya sa akin sa mga panahong kinamumuhian mo ako at sa maipupunla mo kaya noon pa lang ay itinanggi mo na siya. Ginalaw mo ako sa iyong kalasingan at hindi sinasadyang maipunla ang anak ko sa akin. Kaya anak ko siya, anak ko lang si Caitlyn. Hindi siya sa'yo. Hndi puwedeng maging sa'yo ang itinanggi mo na."
"Ayesha---"
"It was wrong to be here again. I shouldn't have come."
"Ayesha, don't leave, please?" yes, he's literally begging on his knees.
"Let me go. Aalis na kami kahit wala pa si Harold. I can take care of myself and my daughter. Kinaya ko noon, mas makakaya ko ngayon." pinakawalan nito ang sarili sa kanyang pagkakahawak.
"No...No-no..."
"Yes Denzel so please get out and leave me alone."
"No..." mas sa sarili niya sinasabi iyon.
Sumasakit ang kanyang ulo. Nahihilo siya sa mga pangyayari. Nasasaktan. Ahh...ahhh...ahhhhh! Sigaw ng kanyang isip.
Nilamukos niya ang mukha...sinabunutan ang sarili...sinuntok ang dingding! Nasaktan siya sa ginawa subalit hindi niya iyon ininda dahil hindi niya maramdaman ang sakit ng pisikal ng dumudugong kamao kumpara sa sakit sa kanyang dibdib.
Bago pa ito matapos sa pag-eempake, pumasok sa loob si Caitlyn at malamya ang mga matang tumingin sa kanya, waring nagtataka sa kanyang pagkakaluhod sa gilid ng kama.
"Dad-da, why?"
Sari-saring emosyon ang sumabog sa kanyang dibdib. This girl whom he just realized who looks so much like him when he was at that age is actually his own flesh and blood. Gusto niya itong lapitan, yakapin at halikan subalit natatakot siya.
Ito mismo ang lumapit sa kanya at umupo in a squat position. She rubbed her hands on his knees and smiled to him. "Dad-da, pain?" she asked with her eyes so innocent.
"Y-yes, baby girl, it's painful but Daddy deserves it...he deserves it all..." and another tears swelled up his eyes.
"I yab you, dad-da..." she smiled again and oh God!
Umangat ang kanyang kamay para haplusin ang pisngi nito subalit nahila na ito ni Ayesha. Nagkatitigan sila.
"Huwag mong isipin na ginagawa ko ito para gumanti, Denzel. Oo, nasaktan ako pero alam ko ring nasaktan ka. Masyadong malalim ang sugat na ibinigay natin sa isa't isa at hindi ganoon kadaling maghihilom iyon. Sa ngayon, hindi kita kayang harapin na ganito pa rin ang nararamdaman ko. I still loathe you, hate you..." tumingala ito sa kisame para pigilan ang luhang nais tumulo sa mukha nito.
"We gave each other too much pain that it's almost impossible to heal. Sabi nila in time...time will heal everything at sana nga ay totoo iyon. We're leaving and please, please lang Denzel, huwag mo kaming hahanapin. Before you even ask for forgiveness, ayusin mo muna ang sarili mo at patawarin dahil gano'n din ang gagawin ko sa sarili ko." pinahid nito ang luhang hindi nagpapigil sa pagbagsak.
Hindi na siya makaimik. Wala na siyang masabi. Wala siyang lakas ng loob magsalita at humiling. Nakatingin lang siya sa anak na si Caitlyn, sa anak nilang dalawa. It was his lost and he deserves it.
"Let's go sweetheart" aya ni Ayesha sa anak. Humawak naman ang bata sa kamay nitong naghihintay.
"Mom-my, Dana?" tumingala ito sa ina.
"Dana will stay with her dad, and you will come with me, alright" malumanay na sagot nito sa anak.
"Dad-da?" she asked again.
Saglit na pumiyok si Ayesha, as if swallowing the big lump that was stuck in her throat. "Dad-da will stay with Dana. Be a good girl and we're leaving, OK?" haplos nito sa pisngi ng bata.
Tumango naman ito at saka nagpakarga sa ina. Walang lingon-likod na pumanaog ng hagdan si Ayesha. Nakasunod naman si Denzel na dala-dala ang bag nito hangang sa makarating sa tinawag na Taxi na naghihintay na sa labas. Wala ring lingon at paalam na lumisan ito kasama ang anak na ngayon lang niya nakilala at ngayon ay wala na rin sa kanyang harapan.
Matagal siyang nakatayo sa labas kahit wala na sa paningin ang taxi na nilulanan ng kanyang mag-ina. Mabigat sa dibdib na pumasok siya ng bahay, sa malaking bahay na iyon na puro sakit ang idinulot sa kanya. Halos mabaliw siya sa katahimikan. Gusto niyang sumigaw! Gusto niyang bugbugin ang sarili. Parang...parang ang hirap ng mabuhay.
"Denzel..." called out his mom.
Hindi niya ito nilingon. Ayaw niya itong lingunin dahil ayaw niyang dito mabaling ang galit niya sa sarili.
"I'm sorry, son. I'm sorry for interfering in your relationship. I just wanted the best for you. I didn't mean to ruin it." Garalgal ang tinig ng ina subalit hindi pa rin niya ito pinansin.
"I asked Ricky, her ex-boyfriend to come to your wedding and...I just meant for her to be threatened. Hindi ko sinasadyang makikita mo sila mismo para masaktan. That is the last thing I wanted for you, son. I never dreamt of hurting you. Gusto ko lang siyang takutin para makipag-hiwalay siya sa'yo pero..." hindi man niya lingunin, alam niyang umiiyak na ang ina.
"Aaaaaaaaahh!" hindi na niya napigilan ang bugso ng nasasaktang damdamin. "Aaaahh!" sinuntok-suntok niya ang sementadong sahig. "Aaah...ahhh..." patuloy sa pag-agos ang kanyang luha.
"I-I'm so sorry, son..." hagulgol pa ng ina.
A/N:
Maraming salamat po sa pagbabasa at paghihintay sa update. I really don't know how to end this kaya nagatagalan ako. There just might be a chapter left or an epilogue. I really dont think their story has a happy ending but what do you think? And oh, may isa pang pasabog and I have to reveal that one before the ending.
Again, vote and/or comment.
Salamat po,
Micx