Çok geçmeden Mete gelmişti bile. Soru sorduğumda cevap vermedi bu sefer daha çok konuştum ve bana dönüp "Kes sesini artık Ekin " demişti. Alıngan bir yapım vardı aslında böyle değildim ama işte. Ve gidene kadar konuşmadım daha doğrusu inada binmişti bir Doruk bir Mete.
Eve vardığımızda direk odama geçtim. Mete hassas olduğumu biliyordu , sevdiklerimin böyle yapması beni üzüyordu. Sevdiğim herkesi kaybettim. Teker teker...
Uyuya kalmıştım uyandığımda uyanmamı bekleyen Mete vardı. Ona bakıyordum konuşmasını bekliyordum. Ve Mete sinirli bir şekilde " Burak senin İzmir'e geldiğini duyunca buraya gelmiş" derken şaşkınlık içindeydim Mete devam etti " öğleye yakın okulun önündeymiş ve bizi kol kola görünce sevgili sanmış kı bide sansın yumruklarımı suratına geçirdim öldürüyordum onu Bartu zor tuttu" ağzım açık bir şekilde mal mal "Mete ne yaptın sen ya çocuğu neden dövdün ya daha çok bulaşırsa hem nasıl hapisten çıkar ?" dediğimde yanıma uzanıp" bilmiyorum bende Ekin. Hem sen bu kaslı yaratığa güvenmiyor musun " diyip gülümsedi, amacı ortamı yumuşatmaktı ama pek olmamıştı.
Burak'ın psikolojisi benimkinden de bozuktu. Cok yakın arkadaşımdı babam annem olsun iyi anlaşırlardı ta ki bana çıkma teklifi edene kadar. İlk şaka sandım ciddi durmuyordu pek. Aramıza mesafe koymaya başladım Burak pek sağlam ayak değildir. Girmediği ortam yapmadığı pislik yoktur. Ve elde edemeyeceği kızda yoktur. Zaten bu yüzden başım yandı. O dönem annem de yanımdaydı benım yani yaşıyordu. Bu defalarca tek kalmamı bekler olmuşu. Evimin önünde resmen kamp kurmuştu. O gün buseyle eve akşam üstü gibi gelmiştik zaten yandaydı evleri. Bir duş alıp tv nin karşısına uzanmıştık ki kapıya biri tüm gücüyle vurup deliler gibi bağrına kadar sürmüştü. Çok korkmustuk. Bir anda Eve bir şekilde girip odaya kapatmıştı beni tecavüz edeblirdi zaten amacı oydu Burağın. Avazım çıktı kadar bağırdım o ara buse fırsat bilip polisi aradı. Gelecek gibi değildi adam nerdeyse becericekti beni . Allahtan imdadımıza koştu Eren abi ,odama koşup kapıyı açmaya çalıştı ama kilitlemişti. Bağırmaktan sesim kısılmıştı elime ne geçtiyse fırlatmıştım vurmuştum ona bunu bir ara fırsat bilip banyoya kaçıp kilitledim kendimi. Giriş kapısını kıran çocuk bunumu kıramayacaktı. Köşeye geçip başımı dizlerimin arasına koymuştum şoka girmiştim. Eren abi geldiğide onu Burak sanıp vuruyordum. Polisle birlikte annemlerde gelmişti. Ben hala korkuyordum. Bundan 4,5 ay sonra ise annemi kaybettim ve benim yüzümden. Burak tehditler savuruyordu bana herkes bunu biliiyordu, annem benim için herseydi ve böyle intikam almaya çalışmıştı benden. Vede almıştı da. Aslında o gün arabada benim de olacağımı sanıyordu ama ben defileyi izlemek istemiyordum o yüzden annem tek başına gitmişti. Şimdi azap çekiyorum. Keşke gitseydim. O gün annemle gitseydim, gitseydim ki onu kaybetme duygusunu yaşamasaydım. Bu yüzden kendi içime kapandım ilk 3 ay odamdan dışarı adım atamadım. 3 ayda 3 veya 4 kez gidebilmiştim annemin yanına. Mahcuptum benim yüzümden ölmüştü utanıyordum. O yüzden psikolojim için destekler aldım 6 ay aslında yine iyi değildim ama babam bunun bana fayda olmayacağını düşünüyordu. Ve beni alarak annemle tanıştıkları, çıktıkları, el ele tutustukları, ilk göz göze geldikleri,ilk öptüğü ,ilk sarıldığı yerleri, çocukluk anılarını, fotoğrafları her gittiğimiz yerde çıkarırken her yerde annemin ayak izi oluşu sanki bir nefes kadar uzağımdaymış gibi hissettiriyordu bana. Sanki o 16 yılı yasarcasına yasatmıştı bana mutluydum hemde çok. Son durağa geldik diyip arabayı kenara çekti.Önden gitti onu takip etmeye başladım mezarlığa doğru gidiyordu ve annemin baş ucunda durmuştu babama baktığımdaysa "Ekin biz çok mutluyduk ama bir gün sevgi biter ve sevgi bittiği yerdeyse saygı başlar. Meleğim önemli olan sevdiklerimizi güzel hatırlayabilmek, güzel şeyler bırakabilmek. Annen bana dünyanın en güzel şeyini bıraktı. Bizi terketmedi bizimle hala, yanımızda o yüzden mutlu ol meleğim annen böyle görmek istemez asla seni" deken göz yaşlarıma engel olamıyordum. Aci çekiyordum hemde çok. Dizlerimin üstüne çöküp annemi öpüp babama sımsıkı sarılmıştım. O zamandan sonra iyi olmaya çalışmıştım taki bugüne kadar...
Saat kaçtı bilmiyorum sadece kulağıma gelen o piyanonun sesi vardı. Hoş ve güzeldi. Sese doğru gitmeyi başladım merdivenleri sessizce iniyordum Meteden başkası olamazdı canı sıkkın olunca ya çalardı yada doverdi. Yanına gitmek yerine kapıda durup onu izlemeye başladım hayallere daldım. Babamın dedikleri kalbime işlemiş gibiydi.
O kadar dalmışım ki Metenin yanıma gelip oturduğunu ve biseyler anlattığını bile duymuyordum ona dönüp baktığımda "Onu her vuruşta aklıma geldi Ekin ya sana bisey olsaydı " dedi kafamı öne egerek " zaten bana birsey olmadı mete annem" dedigimde "senin suçun değildi Ekin bir piçin gerkesiz oyunlarıydı ve" derken "ve annem kurban seçilmişti" Meteyi üzgün görmek istemiyordum o yüzden tebessüm ettim ama farkındaydı herseyin. Merdivenlere doğru gelen sese yöneldigimizde " siz zaten hep boyleydiniz gece gündüz hep yan yana iyi ki geldin Ekin " diye cümlesini bitirip bir makas alıp içeri gitti yengem.
Sabah beni Kıvanç okula getirdi. Hepsiyle çok iyi anlaşıyordum. Ama Kıvanç tam kafa dengiydi yapmadığımız salaklık kalmadı. Kıvançlar okulda cok cooldu. Sadece kendi gruplarıyla uzun süre dostluk kurabilmisler. O yüzden pek kimseye güvenmiyorlar. Kantine gidip oturduk. Eslem gelip "Günaydın millet " diyip oturdu. Eslem güzel bir kızdı simsiyah saçları omzuna kadardı ve kahkulu vardı. Dışardan sert bir kız ama cidden göründüğü gibi değil cocuksu bir ruhu var.
Beraber sınıfa doğru geçtik. Ben Meteyle oturuyordum sınıfta baya coşturmustuk.
Ve akşam üstü hepimiz toplanıp partiye gidecektik o yuzden okuldan erken çıkıp hazırlanmaya başladık. Okuldan birinin partisiydi kimin bilmiyoruz ama tanıdıkları varmış zaten değişiklik olsun diye gidecektik.
Saat 11 gibi Bartu da bizim eve gelmişti ve hemen çıkmıştık evden bizimkileri arayıp haber verdik nerden baksan 1 saatlik yoldu. Ben mini şık bir mor elbise giydim. Saçlarımı olduğu gibi bıraktım ve gözlerimi ve rujum öne çarpıyordu. Vardığımızda bizimkilerin yanına gidip kızlarla selamlastım. Gecenin ilerleyen saatlerine dogru baya kopmustuk. Biraz ickiyi abartmısta olabilirdim ama kendimdeydim hala. Dans icki derken bi anda müzik durdu ve biri mikrofunu alıp piste geldi. Oha oda neydi oyle Burak burdaydı yine beni bulmuştu. Meteler hemen yanıma geldi ama bu sefer tek değildi Burak akillanmisti 4 kişi vardı yanında 4 de 4 tüler. Burak pis pis bakıp sırıtıyordu. Mete delirmisti bile. Ona bakıp "Kız gitsin beraber teke tek konuşalım yeterince uzadı bu is Burak " burak aldırış bile etmeden " Ben amacıma ulaştım Ekin benimle gelecek siz gidebilirsiniz" diyince korkup Bartunun kolunu tuttum. Bartu bana dönüp beni güvenilir bir yere getirdi beni bizim ev değildi burası ama peki neresiydi ? Bartuya dönüp " Burası neresi amcalarımın evi değil burası " diyince olumlu yönde kafasını sallayıp " evet ama orayı bir şekilde bulabilirler Ekin burası daha iyi senin icin " diyince azda olsam rahatlamıştım ama ya diğerleri ? off yine koseye sıkışmıştım. Oturup aglamaya başladım. Bartu geldiğinde beni sakinlestirmeye çalışıyordu. Bense aglayarak ona " o annemin olumune sebep olan cocuk şimdi Meteye bisey yaparsa ben naparrım bartu git kurtar onu nolursun bırakın beni nolucaksa olsun artık dayanamıyorum " dedigimde kolunun altına alıp gogsune kafamı koymamı sağlamıştı. " Ekin merak etme ayı gibi cocuklar Doruk Emir Kıvanç ve Meteye bi ordu gelse yıkamaz rahat ol " dediginde biri aradı onu yanımdan kalkıp mutfaga geçti. Bende elimi yüzümü yıkamak icin banyoya gecicektim nerde oldugunu bilmediğim için Bartunun yanına gittim. Ama tam girerken Bartu birine "Kız çok kötü omzumda ağladı Meteye de adamı bırakıp Ekinin yanına gelsin.." dedi birkac saniye sonra " Ben ilgileniyorum peki tamam ama gelmeye çalışın" diyip kapattı arkasına dönüp beni gördüğünde kekelemeye başladı bense tebessüm edip iceri gidip kaldığım yerden devam ettim.
Saatler geçmişti ama kimseden ses seda çıkmıyordu bi ses geldi " Üzgünüm Ekin " diyince kafamı bi çevirdim Mete boynuna atıp kocaman sarıldım ve daha cok etkilenip ağladım meteyr birsey sormak istemiyordum sadece yanımda kalmasına ihtiyacım vardı. Agladıktan sonra gelen o tatlı uykunun esiri olup goz kapaklarım yenilgeye uğramıştı.
Sabah olduğunda bir ses gürültüsü vardı aşağıya indigimde herkes burda ve benim icin kahvaltı hazırlıyorlardı, beni görünce hepsi "ooo hanfendi buraya nasıl teşvik ettiniz acaba "diyip bade dalga geçip gülüşmüştü Bade çok sert bir kızdı, onu güldürmek gercekten zordu ve şaşırmıştım. Meteye göre bade kıskanç ve yeni birine alismasının zaman olduğunu söyledi. Hepsi bana bakınca Mete "İstersen giyin hepimiz açız ve seni beklemeden bitiririz " diyip gülmeye başladılar. Bende dizlerimi hafif kırıp hay hay dercesine odaya koştum. Banyoya gidip islerimi hallettim ve ustumu değişip aşağıya indim. Kahvaltıdan sonra o incelik cidden bitmisti onlara mutfaktan bağırıp "Kim kurduysa o kaldırır masayı kurmayan degil ayrıca başım çok ağrıyor ne kadar kotusunuz " diyince Kıvanç yanıma gelip bana yardım etmişti beraber topladıktan sonra içeriye geçip yanlarına oturduk. 3 saatimiz boştu ders yoktu o yüzden evde tıkalı kalmıştık. Bende okul kıyafetlerimi giydim yanıma da bi polar aldım. Aşşağıda dünkü muhabbet vardı kesin çünkü ben gelince susmuslardı" olay benim susmanıza gerek yok " diyince Emir gelip ufaklık sus da gel buraya " diyince elini omzuma atıp kendine çekti küçük çocuk gibi saçlarımı bozdu. Emir bizden 2 yaş büyüktü o yüzden bu halleri. Hep beraber okula geçtik ama benden birsey sakladıkları bir gerçekti.
Ne olduğunu bilmiyordum ama başlarına benim yüzümden kötü birsey gelsin istemiyordum..