" Sadece Bana Ait "

3 Bölüm

Çok geçmeden Mete gelmişti bile. Soru sorduğumda cevap vermedi bu sefer daha çok konuştum ve bana dönüp "Kes sesini artık Ekin " demişti. Alıngan bir yapım vardı aslında böyle değildim ama işte. Ve gidene kadar konuşmadım daha doğrusu inada binmişti bir Doruk bir Mete.

Eve vardığımızda direk odama geçtim. Mete hassas olduğumu biliyordu , sevdiklerimin böyle yapması beni üzüyordu. Sevdiğim herkesi kaybettim. Teker teker...

Uyuya kalmıştım uyandığımda uyanmamı bekleyen Mete vardı. Ona bakıyordum konuşmasını bekliyordum. Ve Mete sinirli bir şekilde " Burak senin İzmir'e geldiğini duyunca buraya gelmiş" derken şaşkınlık içindeydim Mete devam etti " öğleye yakın okulun önündeymiş ve bizi kol kola görünce sevgili sanmış kı bide sansın yumruklarımı suratına geçirdim öldürüyordum onu Bartu zor tuttu" ağzım açık bir şekilde mal mal "Mete ne yaptın sen ya çocuğu neden dövdün ya daha çok bulaşırsa hem nasıl hapisten çıkar ?" dediğimde yanıma uzanıp" bilmiyorum bende Ekin. Hem sen bu kaslı yaratığa güvenmiyor musun " diyip gülümsedi, amacı ortamı yumuşatmaktı ama pek olmamıştı.

Burak'ın psikolojisi benimkinden de bozuktu. Cok yakın arkadaşımdı babam annem olsun iyi anlaşırlardı ta ki bana çıkma teklifi edene kadar. İlk şaka sandım ciddi durmuyordu pek. Aramıza mesafe koymaya başladım Burak pek sağlam ayak değildir. Girmediği ortam yapmadığı pislik yoktur. Ve elde edemeyeceği kızda yoktur. Zaten bu yüzden başım yandı. O dönem annem de yanımdaydı benım yani yaşıyordu. Bu defalarca tek kalmamı bekler olmuşu. Evimin önünde resmen kamp kurmuştu. O gün buseyle eve akşam üstü gibi gelmiştik zaten yandaydı evleri. Bir duş alıp tv nin karşısına uzanmıştık ki kapıya biri tüm gücüyle vurup deliler gibi bağrına kadar sürmüştü. Çok korkmustuk. Bir anda Eve bir şekilde girip odaya kapatmıştı beni tecavüz edeblirdi zaten amacı oydu Burağın. Avazım çıktı kadar bağırdım o ara buse fırsat bilip polisi aradı. Gelecek gibi değildi adam nerdeyse becericekti beni . Allahtan imdadımıza koştu Eren abi ,odama koşup kapıyı açmaya çalıştı ama kilitlemişti. Bağırmaktan sesim kısılmıştı elime ne geçtiyse fırlatmıştım vurmuştum ona bunu bir ara fırsat bilip banyoya kaçıp kilitledim kendimi. Giriş kapısını kıran çocuk bunumu kıramayacaktı. Köşeye geçip başımı dizlerimin arasına koymuştum şoka girmiştim. Eren abi geldiğide onu Burak sanıp vuruyordum. Polisle birlikte annemlerde gelmişti. Ben hala korkuyordum. Bundan 4,5 ay sonra ise annemi kaybettim ve benim yüzümden. Burak tehditler savuruyordu bana herkes bunu biliiyordu, annem benim için herseydi ve böyle intikam almaya çalışmıştı benden. Vede almıştı da. Aslında o gün arabada benim de olacağımı sanıyordu ama ben defileyi izlemek istemiyordum o yüzden annem tek başına gitmişti. Şimdi azap çekiyorum. Keşke gitseydim. O gün annemle gitseydim, gitseydim ki onu kaybetme duygusunu yaşamasaydım. Bu yüzden kendi içime kapandım ilk 3 ay odamdan dışarı adım atamadım. 3 ayda 3 veya 4 kez gidebilmiştim annemin yanına. Mahcuptum benim yüzümden ölmüştü utanıyordum. O yüzden psikolojim için destekler aldım 6 ay aslında yine iyi değildim ama babam bunun bana fayda olmayacağını düşünüyordu. Ve beni alarak annemle tanıştıkları, çıktıkları, el ele tutustukları, ilk göz göze geldikleri,ilk öptüğü ,ilk sarıldığı yerleri, çocukluk anılarını, fotoğrafları her gittiğimiz yerde çıkarırken her yerde annemin ayak izi oluşu sanki bir nefes kadar uzağımdaymış gibi hissettiriyordu bana. Sanki o 16 yılı yasarcasına yasatmıştı bana mutluydum hemde çok. Son durağa geldik diyip arabayı kenara çekti.Önden gitti onu takip etmeye başladım mezarlığa doğru gidiyordu ve annemin baş ucunda durmuştu babama baktığımdaysa "Ekin biz çok mutluyduk ama bir gün sevgi biter ve sevgi bittiği yerdeyse saygı başlar. Meleğim önemli olan sevdiklerimizi güzel hatırlayabilmek, güzel şeyler bırakabilmek. Annen bana dünyanın en güzel şeyini bıraktı. Bizi terketmedi bizimle hala, yanımızda o yüzden mutlu ol meleğim annen böyle görmek istemez asla seni" deken göz yaşlarıma engel olamıyordum. Aci çekiyordum hemde çok. Dizlerimin üstüne çöküp annemi öpüp babama sımsıkı sarılmıştım. O zamandan sonra iyi olmaya çalışmıştım taki bugüne kadar...