XXVIII – Suddenly, it’s magic.
Hyacinth's POV
I.
JUST.
COULDN'T.
BELIEVE.
THIS.
Nandito ako sa Comfort Room ng McDo. Ito kasi ang lugar na pinakamalapit kung saan puwedeng mag-CR.
Yeah. Yeah. Oo na. Wala na ang pinagkakaingatan kong first kiss. Binigay ko na kay Xander >3< Pero, actually wala naman akong pinagsisisihan kasi binigay ko naman siya sa taong mahal ko :) ang di ko lang matanggap ay .. kasi... pagkatapos kong ibigay yung first kiss ko... may nangyari pa...Gosh. Di ko masasabi sa inyo ng derecho. Eto na lang flashback oh -->
FLASHBACK***
Yeah, we're now kissing.
Grabe ganito pala yung feeling. Feeling ko nasa heaven kami. Feeling ko kaming dalawa lang sa mundo ngayon. Kami lang. Everything was perfect. There were fireworks display na background at kasabay ng bawat putok ng fireworks, kasabay nun ang bawat lakas ng tibok ng puso ko. Actually, hindi ako marunong humalik pero... di ako makapaniwalang nagagawa ko siyang halikan ngayon. Sumasabay lang ako sa ginagawa niya. Gosh, hindi ko expected na he was actually a good kisser.
The kiss lasted for a minute pero feeling ko limang oras kami naghalikan.
and all of a sudden..
PRUUUUTTT~
Eh?
"Hey. ano yun? Narinig mo ba yun? May something weird na sound akong narinig." - Xander
JOADNSNCLSJS. Bakit ngayon pa? Sa dinami-dami ng panahon kung kailan pwedeng sumakit ang tiyan ko, bakit ngayon pa? >:| Yeah... oo na.. ako na yun..
PRUUUTTTT~
2nd fart ko, ( fart na lang para sosyal ) na yun. Pero, hindi ko pa inaamin na ako nga yung umutot.
"Huy. Hya?? Bakit namumula ka diyan?" Oo! Namumula na ko sa kahihiyan! Dyahe! Ba't ang tagal naman naming bumaba dito sa bus?
Tapos.. bigla na lang tumawa itong kasama ko. Narealize na nga niya ata kung ano yung kanina pa niya naririnig.
PRUUUTT~
3rd fart na.
"HAHAHAHAHAHHAAHAH! HYACINTH!!! GRABE!!! KUNG DI LANG KITA MAHAL, BAKA ITINAPON NA KITA SA--"
"SA ANO? ITATAPON MO KO SA BINTANA ? HA? PORQUE..." hindi ko na naituloy ang sasabihin ko, syempre. Ayoko namang ibroadcast na umutot ako.
and there, tumawa na lang din siya ng tumawa. -____- paktay ka sakin mamaya!
END OF FLASHBACK~~
Yeah. Kaya ako nandito sa CR, kakatapos ko lang gawin yung "thing" na yun. hay. Sana naman hindi na ko madyebs mamaya.
Pagkalabas ko ng CR, agad kong hinanap si Xander at nakita ko naman na siya kaya lang.. di ko naman inaasahang makita siyang nakikipaglandian! grrr! Kitang-kita ko ngayon, kinakausap siya ng isang babaeng mukhang butanding na nakasuot ng polo shirt at mini skirt, psh. feeling naman niya ang sexy niya! eh mukha ng siyang butanding! butanding! butanding! grrr! Itsura ko ngayon? Eto, umuusok na ang ilong. aba, alam niyo bang nasa harapan na nila ko ngayon? At parang wala silang nakikita! parang hindi nila ako nakikita!!
WIND BLOWS~
Wala pa rin. Para lang akong isang poste dito. Ayun oh, ang saya-saya pa rin nilang nagkukwuentuhan. =.=
2nd WIND BLOWS~
Wind blows? Di kaya nautot lang ulit ako? nye.
Badtrip! Di pa rin talaga nila ko pinapansin~
"Eh? Miss? Hi?" yah. yung butanding pa ang unang nakapansin sa'kin Leshe ka Xandeeerrr!
"Huy. Hya. Nariyan ka na pala?"
"Hindee~ Wala. wala ako dito nuh. kaluluwa ko lang ang nakikita mo. Nasa CR pa ko eh." I said with full sarcasm. asar eh!
'Hey. Grace." Grace pala name ng butanding na ito?Nako. di bagaay!!! -.- "She's Hya.." sabay akbay sa'kin. ".. my girlfriend."
my girlfriend
my girlfriend
my girlfriend
Bakit ganun? Parang.. hindi ako sanay. G I R L F R I E N D niya ko? talaga? Gosh. Di pa rin pala nagsisink-in sa'kin.
"Oh. Ikaw pala yung kinkuwento ni Xander. Nice meeting you." tapos inialok niya ang kamay niya, tinanggap ko naman ito. Hay. Bigla naman siyang gumanda sa paningin ko. Well, maganda naman talaga siya. Siniraan ko lang siya kanina dahil sa sobrang pagka-asar ko. Pero dahil nga sa sinabi ni Xander na girl friend niya ako, bigla na lang nawala lahat ng BV! yeeaaahhh.
Pero teka, girl friend? Ako nga ba ang girl friend niya? Hindi ba si… Girlie?
Wake up, Hyacinth. Ang sabi lang ni Xander sayo, isipin mo na kayong dalawa lang ngayon. You and him is what matters this time. Huwag mo daw muna isipin ang ibang bagay, lalo na ang ibang tao. Nandito kayo sa Subic ngayon para sa time ninyong dalawa lang. Pero… sinabi niya sa’yo kaninang girl friend ka niya. Pero.. I therefore conclude that … yeah… you’re his girl friend.. but only this time. Dahil may naiwan siyang girl friend sa labas ng mundo ninyong dalawa.
Oo, tama. Ngayon lang ito.. so ibig sabihin… matatapos din ito.
Bigla ko na lang din inalis ang pagkaka-akbay sa’kin ni Xander. Suddenly, naramdaman ko na lang na parang hindi ako makahinga. Kailangan kong lumabas. Parang ang sikip sa dibdib. Sumasakit na naman ang puso ko. Leshe ka, Xander.
“Hyacinth!” sigaw ni Xander.
Tumakbo na ko. Ni hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ako. Tae, ang drama na naman ng eksena. Baliw baliw ko kasi eh, sumama sama pa ko sa kanya dito para ano? Para makipaglaro sa kanya. Di ko naman kayang magpakasaya sa piling niya ngayon kung alam kong ngayon lang ito at maaaring bukas, wala na. Kumbaga, isang panaginip lang lahat. Hindi ako tulad ng iba na magiging masaya sa posisyon ko ngayon. Gusto ko .. gusto ko kasi… kung magiging kaming dalawa man.. ayoko ng panandalian lang. Pucha. Sinasaktan lang niya ko ulit, eh. At eto, nagpaloko na naman ako.
Suddenly, bigla na lang lumakas ang ulan.
Pero ako, takbo pa rin ng takbo at mukhang siya naman ay hinahabol pa rin ako. Hay. Ano ba itong eksenang ito, napakadrama! Ayos ayos din author uy! Hay…
Lalo pang lumakas ang ulan, at kasabay nito.. ang bawat pagpatak ng luha ko. Yeah, great timing! Sinasabayan ng ulan ang mga luha ko, yes! Hindi halatang umiiyak ako, hindi halatang nasasaktan ako. Hindi.. niya mahahalata.
And then, naramdaman ko na lang na may humawak sa wrist ko. “Hya.. ano’ng problema?” yah. Nahabol na ko ni Xander.
“W-wala.” At humarap ako sa kanya. “Huli ka!! HAHAHAH! Napahabol ka sa’kin ng wala sa oras ‘no?” at binelatan ko pa siya. Go Hya! Best actress ka na! Di niya lang din alam, habang tumatawa ako… patuloy pa rin sa pagpatak ang luha ko. Buti na lang talaga, hindi halata.
Pero di ko inaasahang, hahawakan niya ang mga pisngi ko upang… punasan ang luha ko?
“Alam kong umiiyak ka. Kilala na kita. At lalong hindi kayang pagtakpan ng ulan ang mga luha mong iyan.”
“Gagu.” Sabi ko tapos bigla na lang din niya ko niyakap.
“Bitawan mo ko.” Sinusubukan kong makawala sa yakap niya pero hindi ko magawa. Ang lakas niya.
“Hindi kita papakawalan hangga’t hindi mo sinasabi sa’kin kung ano’ng problema.”
“Wala nga kasing problema.”
“At lalong hindi tayo aalis dito hangga’t hindi mo sinasabi ang totoo.”
“pucha. Ang kulit, eh!”
Patuloy pa rin ako sa pagsubok na makawala sa yakap niya pero hindi ko pa rin talaga magawa. Tapos bigla na lang siya ulit nagsalita.
“Alam mo Hyacinth, mabubuhay ako kahit ilang taon pa tayong nandito lang sa gitna ng malakas na ulan na ito. Alam mo kung bakit? Kasi sobrang sarap sa pakiramdam kapag yakap-yakap kita. Gustong gusto talaga kita, Hya. Gusto ko lahat-lahat sa’yo. Gusto ko ang ngiti mo, kahit ang mukha mong nakabusangot tuwing nagagalit ka sa’kin, gusto ko ang bawat salitang binibitiwan mo lalo na tuwing sinasabi mo sa’kin na gusto mo ko at… mahal mo ako. Hyacinth, gustong gusto kita at mahal din kita. Muli, gusto kong humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko para saktan ka… at malakas ang kutob ko na, ako na naman ang dahilan kung bakit umiiyak ka ngayon.”
Habang sinasabi niya ang mga salitang iyon, unti unting nawawala ang sakit na nararamdaman ko sa puso ko ngayon. Masaya naman akong marinig mula sa kanya ang mga salitang iyon. Mahal niya ko.. gusting gusto niya ko.. Mahal ako ng mahal ko at gustong gusto ako ng taong gusto ko. Sino bang hindi sasaya dun? Pero.. kung kaakibat naman nun ay ang baling araw, mawawala rin siya sa’kin.. magagawa ko pa bang maging masaya? Lalo na’t, simula’t sapul ay hindi naman siya sa’kin. Dahil may girl friend siya at hindi ako yun.
“Bakit mo sinabing ako ang girl friend mo?” ani ko.
Binitiwan na niya ako sa pagkakayakap pero ngayon, hawak naman niya ko sa magkabilang braso at magkaharap kami. “Ikaw, ikaw ang girl friend ko.”
“Gagu! Hindi naman ako ang girl friend mo ha? Hindi ako!”
“Ano bang pinagsasasabi mo, Hya? Akala ko nagka-ayos na tayo?”
“Oh well. Pasensya na, ang tanga ko eh. Kasi sumama ko sayo dito kasi sabi mo lang, TAYO MUNA. TAYONG DALAWA LANG ang isipin ko ngayon. Eh ano tapos ano? Pagkadating natin sa mundong pansamantala nating iniwan, hindi na TAYO? Hindi mo na ko girl friend ganun?”
“I broke up with Girlie bago pa tayo dumating dito. Bago pa ko magtapat sayo.”
O.o
Oh-kay?
Ano’ng kahihiyan ang ginawa ko??
“So ano Hya? Tapos na ang drama? Okay na tayo?”
NAKAKAHIYA! NAKAKAHIYA! NAGDRAMA LANG AKO PARA SA WALA! OH NO. KILL ME NOW.
Tumalikod ako sa kanya at dinig kong nagsimula na siyang tumawa.
Nagpatuloy lang din ako sa paglalakad ng may nadaanan akong ice cream parlor.
Sinundan naman niya ako.
“Gusto ko nito. Eto. Eto. Eto pa. Tsaka eto.” Inorder ko naman na lahat ng nakita kong flavor dun. “Nga pala Miss, eto boy friend ko. Siya po ang magbabayad ng lahat ng iyan.” OMG >///< Binanggit ko ba talaga yung salitang boy friend?
“Sige Ma’am.” Sabi nung miss tapos naghanap na ko ng mauupuan namin.
Di ako makapaniwalang nagdrama lang ako para sa wala. Pero… sa tingin ko hindi naman nauwi yun para sa wala. Dahil, kung hindi ako nagdrama.. hindi ko maririnig ang mga salitang iyon mula sa kanya.
“Alam mo Hyacinth, mabubuhay ako kahit ilang taon pa tayong nandito lang sa gitna ng malakas na ulan na ito. Alam mo kung bakit? Kasi sobrang sarap sa pakiramdam kapag yakap-yakap kita. Gustong gusto talaga kita, Hya. Gusto ko lahat-lahat sa’yo. Gusto ko ang ngiti mo, kahit ang mukha mong nakabusangot tuwing nagagalit ka sa’kin, gusto ko ang bawat salitang binibitiwan mo lalo na tuwing sinasabi mo sa’kin na gusto mo ko at… mahal mo ako. Hyacinth, gustong gusto kita at mahal din kita. Muli, gusto kong humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko para saktan ka… at malakas ang kutob ko na, ako na naman ang dahilan kung bakit umiiyak ka ngayon.”
Kinikilig ako. Waaaah! Teka, at nilalamig na rin ako. At ice cream pa talaga inorder ko nuh. Gosh.
“Oh, kape.” Andito na siya. Eh? Kape?
“Bakit kape ito?”
“Sa tingin mo ba hahayaan ko ang girl friend ko na magkasakit?”
Shemay. Kinikilig na naman ako!!!
“Eh, pano naman nagkakape sa isang ice cream parlor?”
“Meron talaga sila. Exclusive offer daw pag tag-ulan.”
“Ows? Talaga?”
Pagkatapos naming uminom ng kape, nagrent muna kami sa isang inn. Kasi naman, gabi na rin at nakakahiya kung ngayon pa kami makikituloy kina Claudine. Mabuti pang, bukas na lang :)
Nandito na kami sa kwarto. Yeah, kwarto lang. Ano ba, may tiwala naman ako kay Xander. Wala siyang gagawing masama sa’kin :P
Nakaligo na rin ang bawat isa at nakapag-ayos ng sarili. May CR sa kwarto.
“Tara tulog!”
“S-sige. Dun ka ha! Dito ako!” nasa magkabilang sulok kami. Hehe. Syempre kailangan din mag-ingat kahit kasasabi ko lang na may tiwala ako sa kanya. Hehe
Pero bigla niyang inilapit ang higaan niya sa higaan ko. O.o
“Just trust me.” Tapos humiga na siya sa tabi ko. “Hyacinth, just trust me.” At hinila na niya ko pahiga sa tabi niya.
“Good night.” With that, he kissed me on my forehead and I closed my eyes.
Me and him, under the same blanket. Heaven ^__^
Maraming nangyari sa araw na ito pero all turned out well naman. At di ko makakailang, sobrang saya ko. Sana hindi na matapos ito. :) Parang nangyari samin yung sinasabi nilang, suddenly, it’s magic. ;)
Pero.. nagising na lang din ako na wala na si Xander sa tabi ko.
Hinanap ko siya pero wala siya kahit saan.
Tumakbo na ko at patuloy na isinisigaw ang pangalan niya. Hanggang sa nagulat ako sa isang taong biglang humawak sa wrist ko. Hay. Eto na siya. Pero bakit parang… iba ang aura ni Xander ngayon? Parang kahapon lang ang saya namin ah? Bakit parang galit ang itsura niya ngayon?
“Wala kang karapatan magmanipula ng buhay ng iba, Hyacinth.” Wika niya.
Then, biglang nagblack-out ang paningin ko.