Jillian Fuentes
"Jill!" Isang natural na ngiti ang gumuhit sa labi ko nong marinig ko ang boses ni Jo.
"Sabi na nga ba't dito lang kita matatagpuan. Kanina ka pa namin hinahanap. Ang akala namin nawawala ka na naman."saad niya saka niya tinapik ang balikat ko.
Hindi ako umimik dahil abala ako sa pagtitig sa urong-sulong na paghampas ng alon dito sa dalampasigan.
"Natatakot na kami pag nawawala ka sa paningin namin, Jill. Lagi naming iniisip si Anne kapag nawawala ka. Daig pa namin ang mga tanod, kung pwede lang magronda sa paligid ng bahay mo gagawin namin wag ka lang mawawala ulit."
Napangiti ako saka ko inakbayan si Jo.
Madaling araw pa lang kasi habang tulog pa si Anne nagbyahe na ako papunta rito sa batangas para lang lumanghap ng sariwang hangin.
"Jill, are you okay?"
"Yep. Nag-e-emote lang ako sa mga bagay na nagawa ko noon."
"Katulad ng?"
"Katulad ng pag layo at pag iwan ko kay Anne."
"Jill, bakit mo pa ba iniisip yon? Okay na kayo ni Anne di ba?"
"Oo, pero hindi mawala sa isipan ko ang mga katanungan kung bakit ko nagawang lumayo."
"Nagtago ka lang sa mundo."
"At sa babaeng pinakamamahal ko."
"Pero hindi ka sumuko para maayos ang relasyon niyo ni Anne. Nagtagumpay ka and I salute you for that."
"Sa maniwala ka o hindi Jo. Si Anne ang hindi sumuko sa amin."sagot ko sabay dampot ng buhangin dito sa kinatatayuan ko."Hindi siya sumuko Jo kaya may parte sa puso ko na umuusig sa akin dahil nagawa ko siyang layuan at iwan. Pakiramdam ko hindi sapat ang mga ginagawa ko para tuluyan niya akong pagkatiwalaan muli."sabi ko saka dahan dahang pinakawalan ang mga buhangin sa palad ko.
"Sa pagkakakilala ko kay Anne masaya na siya sa mga simpleng bagay lalo na pag nanggagaling sa iyo. Nong wala ka sa tabi niya, marinig lang niya ang pangalan mo mula sa amin nakikita namin siyang sumisigla. Babalik ang tiwala niyang iyon maniwala ka dahil mahal ka ni Anne."
Tahimik lang akong nakikinig sa sa sinasabi ni Jo saka ako yumuko para gumuhit ng korteng puso at inilagay ang initials namin ni Anne sa loob ng puso.
'J.A.'
Agad din itong nabura dahil sa paghampas ng alon.
Gumuhit ulit ako sa parteng hindi na naaabot ng alon. Inulit ko ang korteng puso at ang initials namin ni Anne.
"Isa lang ang hiling ko Jill. Huwag mo na sanang iiwan o sasaktan pa si Anne, napamahal na siya sa amin. Kaya pag sinaktan mo ulit siya kami na mismo ang maglalayo sa kanya para hindi mo na ulit siya paiiyakin pa."
Isang tapik sa likuran ko ang iniwan ni Jo bago siya tumalikod at humakbang palayo.
Sinundan ko lang siya ng tingin at bago ako umalis sa kinatatayuan ko dumampot ako ng isang maliit na bato. Ikinulong ko ito sa palad ko, pumikit at bumulong ng isang kahilingan. Pagkatapos non ay buong pwersa ko itong ibinato.
Tatlong beses itong nagpatalbog-talbog sa ibabaw ng dagat.
Napangiti ako sa sarili ko saka ako nag iwan ng isang pangako sa harapan ng dagat.
"Mamahalin ko si Anne ng higit pa sa buhay ko!!!!!"
Pagkatapos ng katagang iyon ay tumalikod na ako at naglakad palayo sa dalampasigan. Sinundan ko ang mga yapak ni Jo hanggang sa makalapit ako sa kanya.
"Let's go?"
Tumango lang ako saka ngumiti sa kanya.
Magkasunod ang sasakyan naming dalawa pabalik ng Maynila at bago pa tumaas ang araw ay nakabalik na kami ng lungsod.
Simula na ito ng bagong umaga para sa amin ni Anne. At ang pangako kong mamahalin siya ng higit pa sa buhay ko ang dahilan ko para pagtibayin ang aming relasyon.
....
"ALL is fair in love."
Wika ni Jo habang nakatitig kami kay Anne.
Andito na kami sa campus ngayon. Pagdating namin kanina mula sa batangas hinintay lang namin si Anne na makapagbihis saka kami pumasok ng sabay-sabay papunta rito sa school.
"Kanina ka pa nakatitig kay Anne. Baka naman hinuhubaran mo na siya?"
Napangiti tuloy ako.
Totoo yong sinabi ni Jo kanina ko pa tinititigan si Anne mula rito sa malayo. Abala ito sa pagbabasa ng libro habang nakaupo sa isang bench malapit sa classroom namin. Kami naman ni Jo ay andito sa ilalim ng puno kasama ang team.
"Alam mo Jo, kung ano yong unang nafeel ko nong una ko siyang makita, yon pa rin ang nararamdaman ko everytime na makikita ko siya. Crush na crush ko talaga si Anne."
"Lust at first sight?"
"Love at first sight, Jo."
"Kaya dapat tigilan mo na ang pagdadrama mo dahil ayan na si Anne. Mahal na mahal ka niyan. Maniwala ka sakin dahil saksi ako sa bawat pag iyak niya nong wala ka."
"Hinding hindi ko na siya iiwan pa. Ayokong iiyak pa siya."
"Ano kaya kung puntahan mo na siya? Mamaya may tumabi pa sa kanyang iba."
"Sige, maiwan ko muna kayo diyan."
Nagsimula akong humakbang patungo kay Anne at pagkalapit ko sa kanya isinara ko yong librong hawak niya saka ako umupo rito sa tabi niya.
"Jillian bakit?"
"Kanina ka pa nagbabasa. Baka pwedeng sa akin na muna yang atensyon mo."
Sumunod naman siya dahil pinasok na niya ang hawak niyang libro sa bag niya.
"Tapos na ba ang meeting niyo?"
Tumango ako.
"Alam mo babe nasa malapit o malayo ka man ang ganda-ganda mong tingnan."
"Sus nambola ka na naman. Wag mo akong binobola kasi madali akong maniwala."
Napangiti ako saka ko hinawi yong buhok na tumatakip sa kabilang pisngi niya.
"Ikaw ang first love ko."sabi ko sabay halik sa dulo ng ilong niya.
"Akala ko ba si first GF mo ang first love mo?"
Umiling ako.
"Siya ang first GF ko pero ikaw ang first love ko, ikaw ang nag-iisang minahal ko ng sobra." Isang dampi ng halik sa kamay niya ang iginawad ko."Alam mo naniniwala na ako sa sinasabi ng iba na 'ang tunay na pag-ibig ay hindi mo matatakasan'. Kaya pala kahit lumayo ako hinahabul-habol mo ako."
Natatawa itong kumurot sa tagiliran ko.
"Sana hindi mo na ulit ako iiwan, Jillian."
"Hindi na, dahil ayoko ng maranasan ulit yong matutulog akong dilat ang mata."halatang natatawa ito sa sinabi ko."Para akong mababaliw kapag wala ka sa tabi ko. Ayoko na ulit maranasan iyon. At ayoko na ulit iparanas sayo ang mag isa. Kung nasan ako sisiguraduhin kong andon ka rin."
Sumandal ako rito sa kinauupuan ko saka ko hinawakan ng mahigpit ang kamay ni Anne. Kung pwede lang na hindi na siya bitawan para masigurado kong kami na habang buhay.
.....