Marcus POV
Damn!
Asan na sila? What the heck is going on in this island?
Kung alam lang namin na may killer dito edi hindi na sana kami nagpunta dito.
FUCK!!!
Gulong-gulo na yung utak ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. What if... What if tama nga yung sinabi ni Mae Ann? What if...si Lei... NO, NO!!! Wag naman sana Lord. And sana maayos lang din ang lagay nilang lahat..
*leaves rustling*
Ano yun?
"Sino andyan?" sigaw ko pero walang sumagot. Baka hangin lang iyon.
*leaves rustling*
"Sino sabi andiyan eh? Lumabas ka." Tumingin ako sa likod ko dahil doon nagmumula yung tunog pero wala pa ring sumagot. Nang mapagtanto kong wala naman kahit ano doon ay humarap ako pero sakto namang nakita ko ang mukha ng kaibigan ko at kasunod noon ay ang malakas na paghampas sa mukha ko. At tuluyan na akong bumagsak sa lupa.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jansed's POV
Nagising ako at naramdaman ko ang sobrang kirot sa ulo ko.
Pagmulat ko ng mata ay narealize ko kaagad na nandito nanaman ako sa room na pinanggalingan ko.
Bakit andito ako?
Ang alam ko nakatakas na ako kasama si Ruben. Si Ruben! Inilibot ko ang paningin ko pero hindi ko sya makita. Nakita ko pa ang kalunus-lunos na sinapit ni Angelica at muntik na ako masuka dahil sa hitsura nya.
Nasa loob sya ng tangke at kung anu-anong insekto ang nasa loob non at tila ba kinakain sya. Lapnos na ang balat nya at may mga parte pa na umuusok. Tila ba sinunog ito o sinabuyan ng asido. Di ko na kinaya kaya iniwas ko na ang paningin ko sa kanya.
Sana nakatakas si Ruben at nakita nya ang iba naming kaibigan para masabi sa kanila na may killer dito sa isla. Sana makatakas ang mga kaibigan namin. Siya na lang ang pagasa ko na makatakas at mailigtas ang mga kaibgan namin. Lalo na si Pauline.
Oh no...
Si pauline. Naalala ko ang pagbagsak ng katawan nya sa lupa. Hindi kaya... pero wala naman sa kwarto na ito si Pauline. Sana nasa maayos lang siya na lagay.
Habang nagiisip ay biglang bumukas ang pinto at pumasok ang nilalang na nakahoodie at nakamaskara. Katapusan ko na ata...
Tulungan niyo ako.....
"Well, well, well. Looks like the Queen Bee is back to her senses."
"What?"
"Maganda ka lang pero bingi ka. Ano? Sayang naman."
Did she just call me Queen Bee? Yung mga estudyante lang sa pinapasukan kong school ang nakakaalam niyan. Unless....
"Hmmmm.. Lemme guess. Based on your facial expressions, you just realized something that is not possible. Like, hmmmm.. Me knowing you are a Queen Bee? Well girl, don't be surprised. After all, we are both attending the same school."
Hindi nako makapagsalita dahil sa sinabi niya.. Pero wala nang ibang taga-university ang andito sa isla bukod sa aming..... magkakaibigan.
"Wow! You're expressions are really amusing. Seems like you've figured it out huh? Well, since you are going to die here, might as well show you kung sino ako."
Pagkasabi niya noon ay siyang tanggal ng maskara niya at hindi talaga ako makapaniwala na magagawa niya ang bagay na iyon sa amin..
"IKAW???!!!"
"Oo. Ako. Gulat ka no? Halata eh. Hahahaha."
At tumawa siya nang mala-demonyong tawa.
Pero, paanong... Napaka-imposible nito. Isa siya sa malapit sa akin. Madalas kaming magkasama. Kaya paanong nangyari ito?
"Hindi ko maintindihan. Bakit mo to ginagawa?" tila wala sa sarili kong nasambit. Hindi ko na alam ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Magkahalong lungkot at galit sa kadahilanan na isa sa mga malapit kong kaibigan ang gumagawa nito sa amin.
"Wala ka talagang idea? Hindi mo ba ako naalala? Hmmm... O mas pinili mong wag na lang ako alalahanin?" wika niya at inilalapit pa ang mukha niya na tila nagbabakasakali siya na may maibigay akong sagot.
"Hindi kita mainitindihan..."
"Nothing? Really? How sad... Hmmm.. this might jog your memory a bit.. Atlantic Academy? 1st Year High School? Car Accident?"
Tila hinampas ako nang isang bloke ng semento nang bumalik sa akin yung alaala na matagal ko nang kinalimutan. Isang madilim na nakaraan na ayoko nang matandaan dahil tila isang bangungot iyon. My deepest, darkest secret.
"Hindi maari.. Hindi ko kasalanan iyon!! Aksidente lang ang bagay na iyon!! At paanong nangyari... iba na ang hitsura mo.. Dati.. Dati.."
"PANGIT AKO??? MARUMI AKO TINGNAN?? OO!! Dati iyon! Yun nga ang dahilan kung bakit palagi mo akong binu-bully diba? Ikaw ang pasimuno ng mga panloloko at pangiinsultong ginagawa sa akin. You made me an object of ridicule. I was your plaything. I was the reason why you were amused, yet you were the reason why I was miserable. You made my life a living hell. And all for what? Just because of my appearance? You disgust me!"
Hindi ko magawang magsalita dahil sa mga naririnig ko. Bumabalik sa alaala ko ang mga bagay na ginawa ko habang inilalabas niya ang sama ng loob niya.
"Do you still remember the day when I was hit by a car because you played one of your pranks on me? Yet none of you said sorry or even visited me to the hospital just to check kung anong nangyari sa akin. Mga wala kayong konsensiya!! Truly you are a spawn of the devil himself. That day on, I swore that I will have my vengeance no matter what it takes. Binago ko ang sarili ko. My appearance, my actions, even my attitude. Hinagilap ko din kung saan lupalop ka nagpunta since you decided to transfer school after that incident. It took me a while but when I found out that you will be attending Pacific University, I knew that my time has finally come. Gosh! Nung una tayong nagkita akala ko makikilala mo agad ako. But really, hindi mo nahalata kasi ibang iba na ang hitsura ko kesa dati. Kung alam mo lang kung gaano ko hinintay ang araw na ito. Hahahahaha!"
Nakakatakot na ang hitsura niya. Para na siyang nasasapian. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na matakot sa mga bagay na pwede niya gawin sakin.
"Itigil mo na ito please. Nagmamakaawa ako."
"Funny. I said the exact same thing nung time na inaapi niyo ako. Yet you chose to ignore my plea. So let me return the favor." Umalis siya sa harapan ko at dumiretso dun sa mesa na may mga patalim. Bumalik siya sa harapan ko na may hawak na parang korona. Ang kaibahan lang gawa sa barb wire ang isang ito at kinakalawang na din.
"Anong gagawin mo?" Bakas ang takot sa aking boses.
"Isn't it obvious? You were entitled as the Queen Bee of our campus. So I think that it's just fitting for the queen, to have a crown." Sabay suksok niya sa ulo ko ng koronang barb wire. Sobrang sakit dahil naramdaman ko na bumabaon sa ulo ko yung mga spikes ng wire at talagang ipinipilit niya na ilagay iyon sa ulo ko.
"Aaahhh. Tama na!!! Aaaahhh!!!" Sigaw ko dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko. Patuloy din ang pag-agos ng dugo mula sa ulo ko papunta sa mukha ko.
"OA? Nagsisimula pa lang tayo girl. Oha! Perfect. Ganda ng korona sayo." Sambit niya at umalis sa harapan ko. Tila may hinanap siya. Hindi na ako makapagisip ng matino dahil sa nararamdaman kong sakit. Maya-maya pa ay bumalik siya na may hawak na kutsilyo.
"Now, ano kayang mararamdaman mo kung yung bagay na ipinagmamalaki mo ay mawala sa iyo. Or kunin sa iyo? Masasayahan ka kaya? O magagalit? Hindi ko alam eh. Ang alam ko lang, sobra kang masasaktan dahil sa gagawin ko sa iyo. Literally." Pagkasabi niya noon ay lumapit siya sa akin at isinaksak ang kutsilyo sa gilid ng mukha ko. Naramdaman ko ang sobrang sakit at mas dumoble pa iyon ng galawin niya ang kutsilyo at hiwain ang balat sa mukha ko.
"Ahhhhh!!! Tama na!! Hindi ko na kaya!! Ahhhhh!!! Sobrang sakit!!"
"Sabi ko naman sayo diba? Masasaktan ka ng sobra sa gagawin ko. Tignan natin kung magandahan ka pa sa sarili mo oras na tinapyas ko na yang balat mula sa pagmumukha mo. Suits you, vain bitch!" Sigaw niya at mas binilisan niya pa ang paghiwa sa balat sa mukha ko.
"Aahhhh! Pleaaassee!! Gagawin ko ang lahat para lang mapatawd mo ako. Huhuhu." pagmamakaawa ko sa kanya.
"Too late! 8 years too late!! You deserve this!" sigaw niya
Naramdaman ko ang sobrang sakit at pagkawala ng lakas ko dahil sa dugong nawawala sa akin. Hindi ko na magawang sumigaw at feeling ko ay mawawalan na ako ng ulirat anytime.
"Eto na oh. Amazing diba? Pwede mong makita yung mukha mo kahit na wala namang salamin. Hahahaha" Kahit nanlalabo na ang paningin ko ay sinubukan ko paring tingan ang bagay na iniangat niya. Hindi ako pwedeng magkamali. Mukha ko iyon. Pero paanong..
Naglagay siya ng salamin sa tapat ko at nakita ko ang sarili kong mukha na wala ng balat. Puro laman na lang iyon at dugo. Sobrang sakit nang nararamdaman pero hindi ko na magawa pang sumigaw o lumaban dahil nawawalan na ako ng lakas.
"So...."
"May sinasabi ka ba?"
"..or...."
"Di kita marinig. Anyway, a queen wouldn't be one without her servants" Umalis siya sa harapan ko at pumunta sa tangke kung asan si Angelica. Binuksan niya iyon at tinanggal ang katawan ng kaibigan ko. Pagkatapos ay itinulak niya iyon at ipinalibot sa akin.
"Mukhang wala na yung epekto ng insecticides na inilagay ko kanina. So, let us just pretend. You are the queen, And this glass case is your chamber.." wika niya habang isinasara ang kulungan na kinalalagyan ko. Pumunta siya sa sa mesa at pagkabalik ay may hawak na siya na isang garapon na may lamang insekto.
"And since you are the Queen Bee, here are your bees. Hahahaha!" sabay hagis niya ng bote sa loob ng case kaya nabasag ito at naglabasan ang mga bubuyog. Sobrang manhid na nang katawan ko at alam ko na hindi na magtatagal ang buhay ko. Kaya kinuha ko ang natitira kong lakas para humingi ng tawad sa taong naging miserable dahil sa akin.
"So...rry....... Venus.."
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sorry for the super late update guys.
-RyuJin