*Facebook Grubu: Komşum Dengesiz Wattpad
*Canlar, ben çok üzülüyorum oylar düştükçe... Oy vermeyi unutmayalım.
*Bir hatam varsa -ki olmaması imkansız- bana söyleyin lütfen. Böylece düzeltmek için uğraşabilirim.
****
31. Bölüm°
Pınar, yanında oturan Simge'nin kafasına bir tane vurdu.
"Bir, ağzını topla. Kaç gündür salak salak sırıtıyorsun. Ve çok iğrenç görünüyorsun. İki, siz ayrılmadınız mı daha?"
Suratındaki sırıtış silinen Simge, sandalyesinde diklendi.
"Sanane Pınar? Hem... Allah korusun, niye ayrılalım?"
"Bak bak... Soruma soruyla cevap veriyor!"
"Üf. Çok erkeksisin Pınar. Az nazik ol."
"Üf. Çok saçmalıyorsun Simge. Az sus."
İkiside susup tekrar yemeğe döndü. Ama Arya, gün içinde o kadar sıkılmıştı ki, hazır Simge'ye bulaşma fırsatı varken kaçırmak istemedi.
"Simge, kanka aklın bir karış havada. Küfür etsem sırıtıyorsun. Geçen geçtim karşına anana babana saydırdım. Sen de sırıtıp, 'tamam' dedin. Hadi bir daha yapalım mı lan? Çok zevkliydi!!"
"Lütfen yürü ve git Arya."
***
"Gel buraya!!"
"Ya bi' git! Valla ben almadım!"
"Sana nasıl inanayım?!"
"Bana? Arya'ya... Ağzından tek kelime yalan çıkmayan kıza? Nasıl inanmazsın, Simge?"
"Şuan tamamen senin aldığını düşünüyorum. Gel şimdi buraya!"
Arya çığlık atıp, kapıya koştu. Evde yakalanması ne kadar zor olabilirdi ki? Bahçede yorulur, vazgeçerdi.
Katibe, Arya kapıyı açıp kaçarken sabah sabah bu enerjiyi nereden getirdiklerini düşünmeye başladı. E, ne yediklerini biliyordu, garip şeyler de vermiyordu. Omzunu silkti ve ortalığı toplamaya devam etti.
Pınar'ın ayağına elindeki yastığı vurup, yüksek sesle konuştu.
"Liste mutfaktaki masanın üstünde, kalk markete git, çok işim var bugün!"
Pınar gözlerini ovuşturup Katibe'ye baktı.
"Ben uyuyorum şuan. Ver, İpek gitsin."
Ardından kafasını koltuğun kenarına koydu ve gözlerini kapattı. Tam uykuya dalmak üzereydi ki, kafasına yediği yastıkla bütün uykusu uçarak bulutlara yükseldi.
"Kalk kız! Hep işten kaytaran sen oluyorsun, bu sefer kabul etmiyorum, hadi kalk!"
Pınar, oflayarak kalktı ve mutfaktaki listeyi alarak evden çıktı.
Simge, tüm siniriyle Arya'yı kovalarken, mahvolan rimelini düşünüyordu. Az mı para vermişti ona!! Allah bilir Arya ne hale getirmiştir onu.
Pınar'a çarpıp, küfür yedikten sonra Arya'yı kovalamaya devam etti.
İntikamını alacaktı. Rimelinin intikamını.
***
Pınar market poşetlerini arabadan indirirken, kızlar da yardıma gelmişti. Katibe dünya kadar şey aldırmıştı.
"İyi ki bi' gelsin istesinler dedik... Bilseydim git şu saniye evlen derdim. Anam mezarında ters dönüp ağladı, Kato!"
Kato lakabını seven Pınar, bundan sonra hep böyle demek için aklının bir kenarına not aldı.
Poşetler nihayet bittiğinde, ellerini yıkayıp mutfağa koştu. Allah'tan, Katibe akşama hazırlık yapcam diye kızları aç bırakmıyordu.
***
Arya, kaşlarını çatarak Simge'ye bakmayı devam etti. Az önce yemek yerken, tabağındaki yemeklerin hepsini Simge'nin üzerine dökecekti fakat Katibe'nin 'acıyın bana! çok işim var daha!' bakışı onu derinden etkilemiş, vazgeçirmişti.
Şimdi ise hiçbir şey yapamamanın verdiği sıkıntıyla iç çekerek yerinden kalktı.
Merdivenleri çıkarken sıkılmış, aşağıya geri dönmek istemişti. Ama ilham perileri izin vermemişti.
Bu gece, bütün ev halkı Simge'nin çığırmasını dinleyecek, koşuşturmasını izleyecekti.
Hayali bile eğlenceliydi Arya'ya göre.
***
"Bakın! Bir yerin dağıldığını görürsem, o çırpı bacaklarınızı koparır, ayrı ayrı poşetlere koyar, çöp kutusuna atarım ona göre!"
"Aman Kato Sultan. Sen sakin ol. No stres, No sinir. Yes mutluluk. Ben like benim bacaklar. Hadi git yemeklere bak sen. Ben kıpırdamalarına bile izin vermem bu çırpı bacakların."
Katibe, Pınar'a kafasını sallayıp mutfağa girdi. Bu sırada Arya, mutlu olan Simge'ye döndü.
"Ya sen niye mutlusun? Ben senin bu gece için seçtiğin elbiseyi boyadım!"
Simge sırıttı.
"Bak canım, o elbise gittiyse başka elbise vardır. Sen sen ol, sakın bir elbise için kendini üzme. Ayrıca o boya yıkayınca geçermiş. Katibe'ye sordum."
Arya ellerini göğsünde birleştirip, hayal kırıklığıyla arkasına yaslandı.
En kısa zamanda ilham perilerini işten kovacaktı. Daha sağlam çalışanlara ihtiyacı vardı.
Kapı çalınca yerinden fırladı ve kapıya koştu. Katibe de dahil, Pınar hariç, bütün kızlar ayaklandılar.
Pınar ayağının tekini bacağının üzerine koyup, havalı olduğunu umduğu bir şekilde, adamların içeriye girmesini bekledi.
En son gelen Kadir Amca'ya baktı. Saçları zaten fazla yoktu olanları da yana yatırmıştı. Elindeki çiçeği Katibe'ye verip, o da oturdu.
Pınar, ona en yakına oturan Kaan'a baktı. Kaan isteyecekti anlaşılan.
Pınar, oluşan ortama gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı ve ayaklarını düzelttikten sonra Katibe'ye döndü.
"Kızım, hadi sen git bir kahve yap misafirlerimize."
Katibe mutfağa girerken, Pınar'ın ne kadar eğlendiğine baktı. Eh, öğreniyordu o da yavaş yavaş.
Pınar kızlara bakıp konuştu.
"Simge ve İpek. Ağzınızı kapatıyor musunuz yoksa şu heriflere sırıtan tipinizi si-"
"Bu gece sus be Pınar! Bak şuraya hayırlı bir iş için geldik."
Kaan'ın uyarısını alan Pınar dönüp ona da cevap verecekti ama Kadir Amca'yla göz göze gelince vazgeçti. Bu geceyi mahvetmeye gerek yoktu.
Katibe kahveleri dağıttıktan sonra oturdu. Kaan moda girmişti bile. Kahvesinden bir yudum alıp Pınar'a döndü.
"Eh, sebebi ziyaretimiz malum... Allah'ın emri-"
"Ayy çok heyecanlı bu!!"
Herkes Simge'ye dönerken, İpek Simge'nin koluna çimdik attı.
"Neyse. Allah'ın emri, Peygamberin-"
"Öff be! Çok stresliymiş bu iş. Geçelim burayı verdim gitti."
Katibe ve Kadir Amca gülerken, Simge somurtarak 'ya neden tamamlamıyorsunuz?!' demeye başlamıştı.
"Kaan, bi' de sen geç bu tarafa. Bak insan nasıl hissediyor kendini!"
Kaan kabul edince, Pınar yerinden kalkıp, Kaan'ın kalktığı yere oturdu.
Kaan'da oturduktan sonra Pınar sesini kalınlaştırdı ve konuştu.
"Sebebi ziyaretimiz malum... Allah'ın em-"
"Öff stres yaptım. Sus Kaan!"
Kaan sesini inceltip, Pınar'ın konuşmasını bölmüştü.
"Hadi lan ordan. Ben öyle mi dedim? Hem... stres yapmak.ne be? Yemek mi bu?! Ayrıca o ses ne? Çok iğrençsin Kaan!"
"Diyene bak! Sesim ormandaki ayı sesi gibi mi benim? Düzgün yapsaydın sen de."
"Aaa. Bak sen... Ben şehirdeki ayı sesine benzetmeye çalışmıştım ama becerememişim demek ki."
Bu sırada Savaş bakışlarını, nefret ettiği geliniyle, biricik oğlunun tartışmasını mutlulukla izleyen kaynana gibi oturan Arya'ya çevirdi.
Sırıtıp çaktırmadan telefonunu çıkartıp, fotoğrafını çekecekti ama açık unuttuğu flaş her şeyi batırmıştı.
Pınar ve Kaan'ın susup birden salonun ortasında parlayan ışığa bakması, hemen yanında oturan Emir'in kafasına bir tane patlatması, Arya'nın ne olduğunu fark edip üzerine fırlaması... hepsi saniyeler içinde olmuştu.
Savaş canını kurtarmak için yerinden fırlayıp kapıya koştu. Anahtar ondaydı sonuçta. Eve girer, birkaç dakika Arya'nın bağırışlarını dinler, ardından gidip uyurdu. Çok uykusu vardı ve uyku çok önemliydi.
Arya hemen Savaş'ın peşinden koşarken, Katibe ortada duran lokum kasesini uzattı gençlere. Gece gece sorun yaratmaya gerek yoktu. İki dakika sonra anlaşıp gelirlerdi nasılsa.
--
Arya, Savaş'ın peşinden koşarken, Savaş'ın içeriye gireceğini anladığında durdu.
"Tamam!" dedi nefes nefese. "Tamam dur, Savaş!"
Savaş arkasını dönüp Arya'ya baktı. Yavaş adımlarla yaklaşıp önünde durdu.
"Fotoğrafımı çektin mi?"
"Çekemedim."
Arya ellerini beline koyup, kafasını biraz kaldırdı. Cidden, biraz daha uzun olsa ne olurdu?!
"Amacın neydi? Yani ne yapacaktın resmimi çekip?"
Savaş, Arya'ya bakıp biraz daha yaklaştı.
"Bir şey yapmayacaktım. Komik duruyordun, çekeyim dedim."
Arya kaşlarını çattı.
"Dalga geçmeyip, dürüst konuşuyorsun! Bir şey mi içtin sen?"
Savaş başını iki yana salladı.
"Ihm... tamam. Galerini aç ve bana resmimi çekmediğini kanıtla."
Savaş, elini arka cebine atıp, az önce sıkıştırtırdığı telefonunu çıkardı.
Biraz eğilip Arya'ya daha da yaklaştı ve resimleri gösterdi.
"Tamam. Bir daha yapma böyle saçma şeyler."
"Yapmam."
Savaş tek eliyle Arya'yı biraz çekerek yüzlerini yaklaştırdı. Yaklaşık beş saniye sonra Arya fısıldadı.
"Ayıp... çok ayıp."
Savaş kaşlarını çatıp geri çekilen Arya'ya baktı.
"Tövbe tövbe... Vallahi ayıp."
Arya mırıldanarak geri geri gitmeye başladı.
"Hem de günah olabilir."
Savaş kendini tutamayıp gülmeye başladığında, Arya çoktan eve doğru yürümeye başlamıştı.
"Baya ayıp. Çok."
***
OKUYUN LÜTFEEEN!!!!
Merhaba canlar!! Umarım iysinizdir.
Bu bölüm sonu notum, bölüm günüyle ilgili.
Pazartesi deyip, bir süre sonra çarşambaya kadar uzayan bölüm günü.
Bazen zaman bulamıyor, bazen de bir iki aksilikle karşılaşıyorum. Ve bölüm gecikiyordu. Özür diliyorum.
Neyse sevmez kimse buraları okumayı uzatmayayım daha fazla.
**Bölüm gününü kaldırıyorum. Belli olmayacak günü. Ama bu, bölümlerin çok geç geleceği anlamına gelmez. Yine şimdiki gibi olacak. Sadece gün belli olmayacak.
Okulların açılmasına az kalmışken, beni yoğun bir sene bekliyor iken, kesin bir gün vermem, olmaz ne yazık ki. -.-
Bölüm hazır olduğunda atacağım tarihi facebook sayfamızda haber veririm size.!!
Vee Son olarak canlar! 150K olduuuk!!! Ben so happy sjxjskf Gerçekten çok teşekkür ediyorum sizlere! Daha da büyürüz inşallah!
Seviyorum sizleri! İyi bakın kendinizee^^