Nagising ako ng may naramdamang hindi lang ako ang tao sa kwarto ko. Agad akong napaupo.
“What are you doing in here?” I asked him.
“Wala bang nangyaring masama sayo kahapon?” tanong niya. Nakaupo siya sa dulo ng kama ko. Binalewala niya lang yung sagot ko. Huh.
“What are you doing in here?” pag-uulit ko.
“I’m just checking if you’re okay.” He simply replied.
Did I just heard what I think I heard? Tinignan ko ang mukha niya. His face was blank. I can’t read what in his mind right now.
“Uh I’m complete fine.” And the situation gets awkward. A guy and not my brother inside my room? Haha.
Tumayo siya at lumapit sakin. Hinawakan niya ang aking pisngi at tinitigan ako. I don’t know pero parang gumaan ang pakiramdam ko. Ilang segundo ring tumagal iyon bago niya binawi ang kanyang tingin at pagkahawak sakin. He sighed. “Get dressed. Be at the dining room at 15 minutes. Ayokong malate tayo.” At siya ka siya tumalikod at umalis na sa kwarto ko.
My body is completely frozen. Ano yung ginawa ni Calvin. Did he just... touched my cheek?
Matagal din akong hindi nakagalaw. Parang may kung ano sa tiyan ko. Kailan ko pa naramdaman ito?
Ng nag sink in na sa utak ko ang mga pangyayari, I looked at the clock above the table beside my bed.
Mabilis akong napatayo at sumugod sa banyo ng makitang 10 minutes nalang ang nalalabi kong oras. Baka pagnagshower ako mawala na ang lahat ng ito.
“Good morning my sweet Avery.” He greeted me with a big smile.
I just stared at him. Ng ganito kaaga?
“Bakit andito ka?”
“Jeez Avery I just called you sweet! Don’t you miss your gorgeous and hell, hot brother?” He just looked at me with a pouty face. At kailan pa natutong magpout si Liam Lefevre?
“Of course I missed you. Ang ipinagtataka ko lang, bakit andito ka ng ganito kaaga?”
“Of course. Hindi naman malayo ang kwarto ko dito sa dining room eh.” Wika niya.
“You mean…” don’t tell me.
“Yes. Dito muna ako titira. Baka mamiss mo ako eh.” Nakangiting niyang sabi.
“Really?!” I almost screamed because of happiness. “Eh paano si Mama Rosi?”
“Don’t worry about her. Pinagbakasyon ko muna siya. I’m sure she’s having fun right now.”
“Great!” Mabuti naman at kasama ko siya dito sa mansion.
Sa almost two days na itinagal ko dito, hindi pa ako nakakalibot. Ipinangako sakin ni Diane na ililibot niya daw ako pagmeron na akong time.
Yung mga tauhan at maids naman nila Calvin, tumutungo sila tuwing nasasalubong nila ako. Mangilan ngilan palang naman ang nakikita ko. Ang ipinagtataka ko lang ay bakit hindi sila nagtatanong kung sino ako. Siguro dahil sa dami ng babaeng dinadala dito ni Calvin kaya nasanay na sila.
At ang isa pang tanong na umiikot sa isipan ko ay nasaan ang pamilya ni Calvin? Gusto kong mameet ang parents niya. Para na rin malaman kung bakit galit sa kanila si Dad.
Isang tikhim ang nagpabalik sakin sa realidad. “Let’s go eat breakfast. Baka malate pa tayo.” Wika ni Calvin.
Umupo na kami at nagsimulang kumain. May pinag-uusapan na naman sila. Hindi naman ako nakinig dahil meron akong ibang iniisip.
Pagkatapos naming magbreakfast sumakay kami sa Mercedes ni Calvin. Siya ang nagdridrive at si kuya naman ang nasa shotgun. And as usual, may pinag-uusapan na naman sila. Sila na close.
Nang dumating kami sa school madaming nakatingin sakin. Wala naming pakialam sa mundo yung dalawa. Sanay na kasi.
“Mauna na ako.” Pagpapaalam ko sa dalawa.
Tinignan ako ni Calvin sa aking mga mata at tumango while my brother smiled and mouthed ‘be safe’.
“Ang galing mo Avery!” tuwang tuwa bati ni Pauline.
“Yeah! Pro na pro ang peg mo!” Sang-ayon naman ni Courtney.
“Sus. Hangang-hanga kayo kay Avery eh mas magaling ako dyan!” Mayabang na sagot ni Anne.
“Oh really? Paki-explain naman kung bakit ni hindi ka nga ata nakapoints kanina. Puro outside yung tira mo eh!” Kontra ni Shannie at nagsimula na naman ang away sa dalawa. Para silang bata.
“Seriously Avery, you just kicked their butts! Hindi ko alam na magaling ka pala sa softball! Nakita nyo ba yung mga mukha nung mga teammates ni Leiza? Hahaha you just broke their ego! Poor sluts.” Masayang wika ni Grace.
Andito kami sa bench ngayon at nagpapahinga. We just finished playing softball. You know, for our Mapeh subject.
Si Leiza ay ang ultimate kontrabida sa school. Siya yung katulad sa televisions. Yung may mga alipores at tinatawag na ‘mean girls’.
“Siguradong hindi matatanggap nila Leiza ang pagkatalo nila. No wonder kung may magbabato sakin ng itlog one day.” Si Leiza ay hindi tumatanggap ng pagkatalo. Gagawa at gagawa siya ng paraan para gumanti.
“Don’t worry about her. Subukan niyang gawin iyon at kakalbuhin naming siya.” Anne said.
“Yeah!” they all said in unison.
I smiled. “Thanks.”
Napukaw ang atensyon naming ng makarinig kami ng mga tili.
Sa oval ay may mga lalaking tumatakbo pero kapansin pansin ang apat na nangunguna.
“Who are they?” tanong ko na hindi pa rin inaalis ang tingin sa kanila.
“What? Like duh Avery! They are our schoolmates since Grade 8! Don’t you remember them?” tanong ni Shannie.
I was schocked. Agad akong napatingin sakanya. “Are you sure? ‘Cause I don’t remember them.”
“May amnesia ka ata Avery o wala ka lang pakialam sa mundo.” Naasar na sabi ni Anne.
Bago pa ako magsalita, inunahan na ako ni Courtney. “Yung guy na nakagreen ay si Fyro Roewe, the guy in the blue shirt is Earl Bienvenido and the guy on sky blue is Jared Mandella. Well they’re all hot. Lahat sila ay may good looks kaya naman sikat din sila katulad ng Galperines.” Complete details talaga ha.
“Uh, eh sino yung nakared?” tanong ko.
Inunahan naman ni Grace si Courtney. “Oh let me to introduce him. That sexy guy is Spade Montague. The captain ball of the football team. His damn hot aren’t he?”
Oh ngayon ko lang narealize na napakaoblivious ko sa paligid. Hindi ko manlang nalaman na schoolmates ko sila.
And Spade was his name. Yung guy na tinawag akong cute ng nabangga niya ako.
--
Nakakahiya ang ikli nung chapter five. Yung 8 pages pala sa microsoft eh 2 pages lang dito. Asar.
Standby lang.. Baka mamaya iupload ko na ang chapter seven ;D