Thirty-Seventh Changed
Sabi ko hindi ako pupunta pero ngayon ay nakatayo ako sa tapat ng isang malaking bahay na minsan ay naging tirahan ko. Wala pa ring pagbabago, ganun pa rin ang kulay at ang mga gamit na nasa garden, ipinagkaiba nga lang ngayon ay may palamuti ang mga ito at maraming iba't-ibang kulay ng ilaw.
May makikita rin na isang malaking palamuti na may nakalagay na 'Welcome Home Stephen" Habang tinitignan ko yung litrato nya sa may palamuti ay natanong ko yung sarili ko kong kilala pa rin nya ba ako hanggang ngayon kasi ako Oo, kilalang-kilala ko pa sya.
"Umma!" napalingon ako ng may tumawag sa akin. Tumatakbo papalapit sa akin si Seojin kaya sinalubong ko sya at hinalikan sa pisngi.
"Wow ang ganda naman ng baby ko" puri ko sa kanya kaya tumawa sya. Nakadress kasi sya ng baby pink at may malaking ribbon sa ulo nya.
"You're pretty din Umma" tumikhim si Jimuel kaya napatingin kami sa kanya.
"May we beautiful ladies?" tanong nya ay inalok sa amin yung mga braso nya. Inilagay ko yung kamay ko sa braso nya at sa kabila naman ay hinawakan nya yung kamay ni Seojin saka kami pumasok sa loob.
Isang malakas na tugtog ang sasalubong sayo pagdating mo sa loob. Maraming tao at halatang may sinasabi sa lipunan.
"Hyung!" isang lalaki ang lumapit sa amin at nakipagbrofist kay Jimuel. "Hi Dana" kumunot ang noo ko dahil kilala nya ako.
"Jimin?" tanong ko. Lumapit sya sa akin at "Nakalimutan mo ako?" may himig ng pagtatampo sa boses nya.
"Ha? Hindi naman, hindi lang kita nakilala agad" depensa ko. Medyo nag-iba na kasi sya.
"Kala ko nakalimutan mo na ako eh, tara don tayo" tinuro nya yung isang lamesa na may dalawang lalaking naka-upo.
Pagka-upo namin ay nandoon si Jin at Raven. Nagsimula naman kaming magkamustahan. Isa na palang doktor si Jin at Navy naman si Raven. Maya-maya ay dumating si Jungkook.
"Bro! Musta long time no see" biglang sigaw ni Jimin kaya napalingon kami. Nakita ko si Stephen na papalapit sa amin at may kasamang batang lalaki.
"Yeah, long time no see yet your still small" pakiramdam ko may nakakarerahan sa dibdib ko nung marinig ko yung boses nya. Nakita kong sinuntok sya ni Jimin sa braso.
"Annyeong Taejoon" bati nila dun sa batang kasama ni Stephen pero di man lang sila pinansin.
"Umma fix this" biglang hinila ni Seojin yung kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. Natanggal yung ribbon sa damit nya kaya pinapatali nya ulit sa akin. Inayos ko yung ribbon nya ng may magtanong.
"Where's your daughter?" tanong ni Stphen kay Jimuel. Tumayo si Jimuel at binuhat si Seojin na nasa tabi ko.
"Guys I want you to meet my daughter, Seojin. Seojin say Hi to your harabeojies" utos nya.
"Annyeong Harabeojies" sumunod naman si Seojin kaya umangal silang lahat. Kesyo bata pa daw sila at hindi pa lolo.
"And here's Seojin's Umma--" inihahanda ko na yung sarili ko na kausapin si Stephen ng may sumigaw.
"Dana!!!" isang alien ang bumaba mula sa kanyang spaceship at tumakbo papalapit sa akin. Pagdating nya sa tapat ko ay hinawakan nya yung dalawang kamay ko at saka nagtata-talon.
"Yay you came" sabi nya habang nagtata-talon pa rin at nakangiti ng malaki.
"Yan tayo eh, si Dana na lang kakilala mo" singit bigla ng Raven kaya tumingin sa kanya si Vincent.
"Miss you bros. Yow Stephen long time no see" nilapitan ni Vincent si Stephen at inakbayan ito. Napansin kong nakatingin sya sa akin kaya umiwas ako ng tingin.
"Still an Alien eh?"
"Naman, yun ang bagay na sa akin di mawawala ng basta-basta" explain nya. Magsasalita sana ulit si Stephen ng may isang magandang babae ang lumapit sa kanya at may binulong.
"Guys I need to go, talk to you later again. Taejoon go to your Umma" lumapit yung batang kasama ni Stephen dun sa babae at nagpakarga.
"Hi Erika" bati ni Vincent dun sa babae. Ngumiti naman ito at nagpaalam na susunod na sya kay Stephen. Naramdaman ko yung kamay ni Jimuel sa kamay ko at mahina nyang pinisil iyon. Tumingin ako sa kanya at ngumiti pero alam kong alam nyang pilit ang mga yon.
Pagkatapos nun ay nagsimula na yung program. May kung ano ano silang sinabi at mga pakulo. Nakikinig na lang ako kahit na gusto ko ng umuwi dahil inaatok na rin ako.
"Appa, I need to pee" biglang sabi ni Seojin. Sasamahan sana sya ni Jimuel ng naprisinta ako na ako na lang ang sasama kay Seojin, gusto ko na ring nagbanyo eh.
At dahil medyo kabisado ko pa yung bahay ay nakapunta agad kami ni Seojin sa banyo. Pagkatapos nyang umihi ay inayos ko ulit yung damit nya tsaka naghugas ng kamay pero hindi ko napansin na lumabas na si Seojin ng banyo. Napanic naman ako, masyadong malaki tong bahay at maraming tao sa labas. Lumabas ako ng banyo at nagsimulang hanapin si Seojin.
Sa kusina, sa salas, at kung saan-saan pa pero wala sya. Gusto kong tawagan si Jimuel pero ayoko namang sirain yung gabi nilang magkakabarkada lalo na't ngayon lang ulit sila nakita-kita.
Sa kakaisip ko kung anong sunod kong gagawin ay napatingin ako sa hagdanan na papunta sa second floor. Pakiramdam ko may humihila sa akin paakyat at doon ko makikita si Seojin, kaya umakyat ako.
Haruman neowa naega hamkkehal su itdamyeon
Haruman neowa naega sonjabeul su itdamyeon
Haruman neowa naega hamkkehal su itdamyeon
Haruman (haruman)
Neowa naega hamkkehal su itdamyeon
Kahit na malakas ang tugtugan.sa labas ay rinig na rinig ko yung nakanta at yung boses na yun, kilala ko ko sino yon. Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kwarto sa may kaliwa.
Yung kwarto na dati ay hindi ko napupuntahan, yung kwarto kung saan ko unang narinig ang mga tinig nya, yung kwarto kung saan ako unang natakot sa kanya at yung kwarto kung saan ko nakilala yung nakaraan nya.
Nakabukas ng konti yung pinto kaya kita ko kung anong nangyayari sa loob. Nakahiga si Seojin sa may kama at tulog samantalang kinakantahan naman sya Stephen. Nung makita ko yung pangyayari na yon ay napangiti ako. Ang sarap sigurong maging tatay ni Stephen. Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatayo sa labas habang pinapanood na patulugin ni Stephen si Seojin.
"Dangsin Muo haeyo?" napalingon ako dun sa isang maliit na boses na nagsalita. Nakita ko yung batang kasama ni Stephen kanina na nakatayo sa may gilid ay biglang humikab. Hindi nya hinintay yung sagot ko at binuksan ng malaki yung pinto dahilan para mapalingon si Stephen sa amin.
"Appa, I 'm sleepy" pahina ng pahina na sabi nung bata. Lumapit sa kanya si Stephen at kinarga sya.
"Ah" sasabihin ko sana na kukunin ko na si Seojin pero yun lang yung lumabas sa bibig ko. Lumingon sya sa akin.
"Seojin is sleeping, I think you should just let her sleep here for a while" sabi nya kaya napatango na lang ako. Mas maganda nga yun dahil masyado na syang napagod sa school kanina.
Pumunta ako sa veranda at nakita ko yung nga tao sa baba na nagsasaya pa. Natanaw ko rin ang Bangtan na nag-iinuman ngayon. Inilabas ko yung cellphone ko at tinawagan si Jimuel.
[Dana, why?]
"Nakatulog na kasi yung anak mo dito, matagal pa ba kayo dyan?" tanong ko pero maya-maya ay nakita kong inagaw ni Vincent yung cellphone ni Jimuel.
[Dana? Ikaw ba si Dana? Yung babaeng maganda na crush ko dati ay hanggang ngayon pala *hik*] lasing na si Vincent kaya kung ano-anong sinasabi. Pilit na kinukuha ni Jimuel yung cellphone nya pero ayaw ibigay ni Vincent.
[Matagal pa kami dito *hik*] sabi nya. [Dana, sorry medyo lasing na kasi si Vincent eh. Gusto mo na bang umuwi?] umiling ako.
"Hindi pa naman, sige magbonding muna kayo dyan" hahayaan ko muna matulog si Seojin sa kwarto ni Stephen, mamaya ko na lang sya kukunin.
"Sige, Thank you Dana. Thank you for always taking care of Seojin" lahit nakornihan ako sa sinabi nya ay natuwa pa rin ako.
"Oo naman, anak ko si Seojin eh. Anak natin yun kaya aalagaan ko sya" mula sa kinatatayuan.ko ay nakita ko ang nga ngiti ni Jimuel kaya napangiti din ako. Masyadong masakit ang mga pinagdaan nya noong namatay ang Nanay ni Seojin kaya masaya ako na nakakangiti na sya ngayon ng totoo.
"Sige babantayan ko muna si Seojin dito, wag kang magpakalasing masyado ha"
[Ok, ok] pinatay ko yung cellphone ko at nag-inat. Tinignan ko yung relo sa kamay ko at alas dose na rin pala kaya inaantok na ako.
Nandoon pa rin yung isang maliit na upuan sa may veranda kaya umupo ako doon. Nakatingin ako sa taas ng may maramdaman akong umupo sa tabi ko. Tumingin ako sa kanya at ganun lang din sya sa akin. Gusto ko syang kausapin pero ewan ko kung bakit pero ayaw ata bumukas ng bibig ko.
"I miss you Dana" pagkatapos kong marinig ang mga salitang iyon ay nagdilim na yung buong paligid ko.
---------------------------
POV ni Stephen gusto nyo?