"Mama Rosi, si kuya?" naabutan ko siyang naghuhugas ng plato sa kusina.
Si Mama Rosi ay ang nag-alaga samin since mga bata pa kami. Mabait siya at maalagain kaya naman napalapit na ang loob ko sakanya.
"Ang kuya mo? Umalis na. Wala ka na daw kasi atang balak pumasok eh." sagot siya habang patuloy parin sa paghuhugas.
Tss. Nakakainis si Kuya. Hindi ba niya alam na may phobia na ako sa pagdri-drive? Feeling ko kasi makakabangga na naman ako.
Ano pa bang magagawa ko? Maglalakad. Darn.
"Mag-almusal ka muna Avery." alok sakin ni Mama Rosi.
"Hindi na po. Babawi nalang ako sa break. Malalate na po ako eh." at nagmamadali na akong lumabas.
Siguradong aabutin ako ng 20 minutes sa paglalakad. Exercise din ito.
Naglalakad na ako sa sidewalk ng maramdaman kong may sumusunod sakin. Tumingin ako sa paligid pero wala naman.
Ano kayang mangyayari sakin today? Calvin didn't showed up yesterday but i'm sure this time he will. At naconfirm niya na sakin iyon kagabi. Hay.
"Good morning beautiful." sabi ng isang malaking boses. Lumingon ako sa aking likuran at nakita ang isang lalaking matangkad at may malaking katawan.
"Uh, good morning?" I replied. Kailan pa nauso ang batian sa isang estranghero?
"So ikaw iyon." Tinitignan niya akong mabuti saka ngumiti. "Hindi ko akalaing napakaganda ng babaeng sinisinta ni Calvin. Nagtataka lang ako kung bakit hindi mo siya kasama."
What. The. Hell. Paano niya nalaman na, ehem, girlfriend na ako ni Calvin? Siguro magkaibigan sila kaya naidaldal ni Raven. Asar.
"Uh, hindi ko pa siya nakikita mula kahapon. Kaibigan ka ba niya?" tanong ko. The hell, malalate ako nito eh.
Tumawa siya ng mahina. "Oo. Halika sumama ka sakin. May kailangan tayong puntahan."
"Hindi pwede eh. May pasok ako. Pakisabi nalang kay Calvin na tsaka nalang niya ako utusan kapag may free time ako." siguradong sugo siya ni Calvin.
"Hindi maaari. Kailangan mong sumama sakin." hinawakan niya ang kanang braso ko ng mahigpit. Nakaramdam agad ako ng takot.
"Sino ka ba ha? Bitawan mo nga ako! Nasasaktan ako eh!" sigaw ko sa mukha niya.
Unti-unting nag-iba ang kulay ng mata niya. From black to red. Nagsitayuan kaagad ang mga balahibo. Anong klaseng nilalang ito? Or anong contact lense ang suot niya? Bakit parang napakahigh-tec naman para mag-iba nalang bigla?
Sa isang kisap-mata bigla siyang tumilapon sa kalsada. Walang pang taong dumadaan kaya walang nakikiusyoso. Tumingin ako sa taong dahilan ng pagkatilapon niya.
"Calvin?" mahinang sabi ko. Hindi siya tumitingin sa direksiyon ko, sa halip nakatuon ang paningin niya sa lalaking balak akong kidnapin.
"You dared to touch her?! I will kill you." In just a snap, hawak hawak ni Calvin yung lalaki sa leeg gamit ang isang kamay. How the hell he can do that?
Hirap na huminga yung lalaki pero nagawa parin niyang tumingin sa direksiyon ko at magsalita. "Alam na nila kung sino ka, sigurong papatayin ka nila---"
He was stopped when Calvin twisted his head. Binitawan siya ni Calvin kaya naman nahulog siya sa semento. What the hell?
"You killed him?" shocked na tanong ko. God, did i just witnessed a crime?
Hindi siya sumagot at hinawakan niya lang ako sa aking wrist at hinila.
"Saan mo ako dadalhin?" kinakaladkad niya na ako ha.
Hindi pa rin siya sumagot. Sa di kalayuan ay nandoon ang isang kotse. Eff, a lamborghini again? Ang yamang bata talaga niya.
Binuksan niya ang pintuan at pinasakay ako. Mabilis siyang sumakay sa driver's seat at nagmaneho.
"Saan mo ako dadalhin?" Don't tell me ako na ang isusunod niya?
"You just killed that man and we're just running away?" hindi makapaniwalang tanong ko.
"He deserves it." seryoso niyang sagot habang nakatutok parin ang atensyon sa pagdridrive ng mabilis. Kung ibang babae lang ako malamang naiwan ko na ang kaluluwa ko, but i'm used to it. Nasanay na ako sa kaskaserong Liam Lefevre.
What? Yun lang ang sagot niya pagkatapos niyang patayin ang lalaking iyon? I know he deserves some punches and kicks after threatening my life pero iba na yung ginawa niya eh.
And then I remembered something. "I have classes today. Maaari bang ihatid mo nalang ako sa school?
"Dammit Avery! That jerk just threathened your life and you're still going to school? How stupid can you get? Maaaring pinatay ka na niya kung nahuli ako ng dating." sagot niya.
I wonder kung kailan pa nagkaroon ng interest ang mga tao na patayin ako. Well I'm rich but they can just kidnap me for ransom but killing me?
"Sino ba siya? Bakit gusto niya akong patayin?" I asked but he just ignored me. Hello?
"Sagutin mo ako Raven! Sino ang lalaking iyon? Bakit gusto niya akong patayin?"
Still, no answer.
Napagod na ako sa katatanong sa kanya pero hindi pa rin niya ako sinasagot.
Tinuon ko nalang ang sarili ko sa bintana. When suddenly, naging mangilan ngilan nalang ang kabahayan. Unti-unting nagiging liblib ang paligid.
"Saang lugar ito?" I questioned. Hindi pa rin siya sumasagot.
Huminto ang sasakyan sa harap ng isang malaking gate. Binuksan iyon ng mga lalaking nakasuot ng tuxedo. Mukha na sana silang normal kung hindi lang nakasukbit sa mga bewang nila ang kanilang mga baril.
Mga ilang minuto pa ang nakalipas, huminto ang kotse sa harap ng isang mansion. Gawd, it's like a kingdom. Napakalaki ng mansion na ito.
Bumaba si Calvin at sa isang iglap lang nabuksan na niya ang pinto ng kotse para sakin. Paano nangyari iyon?
Bumaba na ako. Nauna na siyang maglakad at dumiretso papasok sa mansyon. Sinalubong kami ng mga lalaking nakatuxedo.
"Master Raven, bakit napaaga po ang pag-uwi ninyo?" tanong nung isa. Matanda siya kumpara sa iba.
"They attacked her! Hindi ba sinabi kong bantayan nyo siyang mabuti? Paano nalang kung nahuli ako?!" sigaw ni Calvin sa kanila. I almost jumped. Nakakatakot siya magalit. It's like papatayin niya lahat ng tao dito.
Her? Is he talking about me?
Stupid Avery. Of course he's talking about you! Ako lang naman ang inatake eh. Binabantayan? So it means, may mga nagbabantay pala sa akin? Kaya pala I always feel na may nagmamasid sa akin. Meron pala talaga. Anyways, bakit naman niya ako pinababantayan? Siguro dahil baka makatakas ako. Wala na siyang slave.
Hinawakan niya ulit ako sa aking pulso at hinila. This time mabagal na siya maglakad hindi tulad kanina.
Umakyat kami sa eleganteng mga hagdan. Parang palasyo talaga ang bahay na ito. Meron akong mga nakasalubong na mga babae na nakabihis na pangmaid. Tumabi sila at tumungo ng dumaan kami. A sign of respect I think.
Madami kaming pasikut-sikot na dinaanan bago kami huminto sa isang pintuan. Calvin opened it and I was suprised how big the room is. Mahihiya ang kwarto ni Kate Middleton sa kwartong ito.
Mababakas sa mga gamit na mamahalin ang mga ito. I love the theme of this room. Purple, my favorite.
"This will be your room." He said. Agad akong napatingin sa kanya.
"What?" my room?
"You will stay here. For a while." I would like to because the room is so cute but I can't. Hahanapin ako ni Mama Rosi and worst, baka ipablotter pa niya ako. Baka mamaya niyan sumugod sa Pilipinas si Dad. Lalo lang magkakagulo.
"No. Hahanapin ako sa bahay." tanggi ko.
"Can't you see that it's dangerous outside for you? Kung gusto mo pang mabuhay, stay with me." seryoso niyang sagot. How can I be safe in here?
"I can protect myself. You don't need to worry. I can handle it."
He smirked. "Sa tingin mo ba makakaya mong protektahan ang sarili mo? Tingnan mo nga kung ano nangyari sayo kanina. You need to stay with me." his voice commanding.
"You killed that man already right? Then it means wala nang mananakit sakin." I replied.
Naglakad siya papalapit sakin. Damn he smells good.
"Hindi lang siya nag-iisa. Marami sila. Kaya sa ayaw at sa gusto mo, you'll stay with me."
I sighed. What's really happening in here?
Mga ilang oras na ang nakalipas nung umalis si Calvin. Nakahiga lang ako sa aking kama at nakatitig sa kisame.
I'm staying here at the Raven Mansion. Goodluck nalang sakin.
Bigla nalang nagring ang cellphone ko. I looked at the caller's ID. It's Anne.
I answered it. "Yeah?"
"Yeah? Matapos mong hindi pumasok yeah lang ang sagot mo? Nasaan ka?"
"Don't tell anyone where are you staying okay?"
Nagflashback sakin ang sinabi ni Calvin kanina. "Uh, nasa bahay." sagot ko.
"Why? Are you sick?"
"Yeah. Look Anne, I'll call you back when I feel better okay?" I ended the call before she could speak. Siguradong uulanin ako ng maraming tanong galing sakanila ni Shannie.
Nakarinig ako ng mga katok. "Come in." I said.
Pumasok ang isang maid though iba ang uniform niya kumpara sa iba.
"I'm Diane my lady. I'll be your personal maid." Pagpapakilala niya at ngumiti siya sakin. A personal maid? Wow. I thought my life in here would be hell but no.
"Seriously?" I asked. Baka nagkakamali ako eh.
She chuckled. "Yes mam. Pinapatawag po kayo ni Master Calvin."
I get up from my bed. "Where is he?
"Follow me madam." andami niyang tawag sakin ha.
Dumaan na naman kami kung saan-saan at bumaba sa hagdan.
I saw Calvin... and my brother.
Agad akong tumakbo sakanya at siya's niyakap.
"Para namang antagal kong nawala. Pasensiya ka na kung iniwan kita kaninang umaga. Ayaw mo kasing magpagising eh at tsaka madami pa akong gagawin. Bakit hindi ka nalang nagtaxi or what?" tanong niya sakin
"Andito ka ba para sunduin ako?" pag-iiba ko ng usapan.
Nagkatinginan sila ni Calvin. He just nodded at my brother.
Liam looked at my eyes. "I'm sorry Avery, but you need to stay here."
Ugh. I know I'm gonna miss the cute room upstairs but I'm gonna miss Mama Rosi too. "Pero paano si Mama Rosi? Paano kung malaman ni Dad?"
"Ako na ang bahala sa lahat." sagot niya.
"How about my things?"
"Nasa kotse ko. Ipapaakyat ko nalang sa kwarto mo." Tss talagang magpapaampon na ako dito.
"Kailangan ko ba talaga tumira dito?" huling tanong ko.
"Yes Avery. It's for your own good." He looked at me with concerned eyes.
"Fine."
The rest of the day was fine. I had my lunch and dinner with Calvin and my brother. Meron silang seryosong pinag-uusapan and i didn't bother to listen.
I'm laying now at my bed and ready to sleep. I still need to wake up early tomorrow.
Yes, papasok pa rin ako ng school but the thing is, wag akong lalayo at dapat na dumikit kay Calvin.
I thought I will be a slave pero bakit iba ang naging resulta? Nagmistula siyang bodyguard ko.
At ang gumugulo pa rin sa isipan ko eh bakit may mga taong gustong pumatay sakin?
I cleared my mind. Tomorrow is another day. Sana naman walang mangyaring masama bukas.
I sighed and minutes later. I fell asleep.
"Remember what I said. Wag kang lalayo. May mga magbabantay sayo sa loob ng school kahit hindi mo sila makikita. Call me if someone around you is acting suspiciously okay?" I just looked at him.
"Why are you doing this?" Hindi ko talaga siya maintindihan.
"Doing what?" His eyebrow arched.
"This. Yung pagprotekta mo sakin. I thought I will be your slave?"
His face went blank. "Just consider it as a favor. So you need to listen at me in return."
I nodded at dumiretso na sa kotseng maghahatid sakin sa school. Hindi siya sasabay sakin dahil may gagawin pa daw siya.
Sumakay na ako. He's holding the car's door. "And of course, you are my girlfriend." He said and closed the door. Nagmaneho na agad ang driver papaalis ng mansion.
And of course, you are my girlfriend..
Anong ibig niyang sabihin? I will be his toy right?
I placed my hand over my chest. Why my heart beats faster?
***
I'll update again, tomorrow I think?
Thanks for reading ;D