Yağız Mirayın elini tuttu.
"Beni bırakıp hiç bir yere gidemezsin. Hayır izin vermiyorum. Ölmeyeceksin."
Gözünden akan yaşı elinin tersi ile sildi.
Miray yavaşça gözlerini açtı.
"Yağız."
Dedi zoraki çıkan sesi ile. Yağız elini sıkıca tutuyordu."
"Burdayım birtanem. "
"Annem beni almaya geldi. "
Yağız hıçkırdı.
"Hayır hayır. Dayan miniğim. Benim için dayan. Bırakıp gidemezsin beni."
Yağız gözlerini kapattı.
"Sana söz vermiştim. Ne bana ne sana bişi olmucak dedim. Tutamadım sözümü."
Mirayın yüzünde bir gülümseme belirdi.
"Şş senin bir suçun yok ki kaderim böyleymiş."
Yağız yüzünü mirayın boynuna koydu ve kokladı iyice.
"Lütfen benim için dayan. Ben sözümü tutamadım ama sen söz ver bana. Beni bırakıp hiç bir yere gitmiceksin."
Miray gözlerini kapattı sonra tekrar açtı.
"Seni bırakıp bir yere gitmicem. Söz."
Mirayın gözleri yavaşça kapandı....
Evet küçük bir kesit sizlerle. "Ah şu kadınlar ." Adli bölüm nasıl oldu bilmiyorum ama silinmiş. Bunun için bir çözüm bulmaya çalışıcam. İyi HaftaSonları :).