HOSPITAL..
Mika: Papa, this is so embarrassing!
Reklamo ng reklamo si Mika sa papa niya. Tatlong araw na siyang naka-confine sa hospital dahil LANG sa pagkakahulog niya ng apat na baitang sa hagdan.
Relax na nakaupo naman ang papa niya sa couch at nanunuod ng TV. Ito ang naging bantay niya ng araw na yun. Nag-grocery pa kasi ang mama niya.
Dad: Hindi basta-basta ang mahulog sa hagdan. You hit your head. You might have concussion. Tapusin nalang muna natin ang mga tests mo tapos uuwi na tayo.
Sobra siyang naiinis dahil hindi naman siya pasyente para bantayan buong gabi. Feeling niya tuloy naistorbo pa niya ang mga magulang niya na meron pang mga trabaho.
She just broke her ankle because of stupidity. Daig pa niya ang VIP kung asikasuhin siya ng mga doktor at nurses doon. Sobrang dami pa niyang pinagdaanang diagnostic tests para lang masigurado na ok lang siya. Her parents were freaking out. Pano daw kung makaapekto yun sa pagba-volleyball niya?
Ngayon lang daw kasi siya naaksidente ng ganun. Kahit nung maliit pa siya ay hindi daw siya nahulog sa hagdan kahit minsan. Katangahan lang naman daw kasi kung bakit siya nahulog.
Isang umaga ay wala siyang ganang pumasok. Mula ng di na niya nakakasama si Jeron ay parang wala na siyang ganang pumasok. Kaya ng nagmamadali siyang magbihis at naghahanda para pumunta sa training ay nakalimutan niyang magsintas ng sapatos. Ang resulta! Naapakan niya ang sintas at toink! Nahulog siya sa hagdan. Nakakahiya talaga!
Dad: Hindi pa ba dumadalaw si Jeron? Hindi ko na siya madalas na nakikita ah.
Hindi siya sumagot. Nanunuod siya sa TV.
Dad: Nag-away ba kayo?
Umiling siya.
Dad: Nag-umpisa na bang manligaw? (tukso niya)
Mika: Papa naman eh!
Dad: Ye, nagpaalam na siya samin. I'm sure na nabanggit na din 'to sayo ng mama mo. We appreciated that. Don't be too hard on that boy. I like him for you.
Mika: You do? Really? (hindi makapaniwalang tanong niya, akala niya ay pagbabawalan siya nitong magkaboyfriend)
Dad: Having a boyfriend is part of growing up. I guess accepting a daughter's boyfriend is part of being a dad. I trust both of you.
Mika: You and mom didn't freak out when he asked permission to court me?
Dad: Why should we? It's not as if he's already asking for your hand. Yun, talagang magugulat na kami. (tumawa ng mahina)
Mika: So okay lang po kung maging boyfriend ko siya?
Dad: You love him?
Mika: I.. I d-don't know.
Dad: I think you do.
Mika: You really think I do??
Dad: I think you do know you love him. It's obvious, Ye. Laging kumikinang ang mga mata mo pag nakatingin ka sa kanya. You smile now more often. Masigla ka kapag nasa malapit lang siya. Nitong mga nakaraang araw na wala si Jeron parang wala ka sa sarili mo. You even forgot to tie your shoelaces because you were too busy thinking about him.
Nag-init ang pisngi niya. She guessed she knew that all along. Ayaw lang niya itong aminin. Natatakot siyang baka mawala ang kontrol niya at ma-disappoint niya ang kanyang mga magulang.
Handa na ba talaga siyang tanggapin ang inaalok ni Jeron? Sapat na ba ang assurance ng kanyang mga magulang?
Maya-maya pa ay nakarinig sila ng katok. Binuksan yun ng papa niya. Laking gulat niya ng makitang si Jeron pala ang dumating. Parang ilang marathon ang sinalihan nito dahil ito ay hingal na hingal pa. Idagdag pa ang "mahangin ba sa labas" look niya.
Dad: Come on in, Jeron. We were just talking about you. Yeye misses you.
Biglang ngumiti naman si Jeron sa narinig. Samantalang hindi naman kumikibo si Mika na halatang kanina pa kinakabahan. Ang bilis ng tibok ng puso niya.
Jeron: Ahh.. how is she po tito?
Dad: She's dying..
Nanlaki ang mga mata ni Jeron sa narinig. The terror written in his eyes was so evident. Di siya nakagalaw.
Dad: ...to see you. (ngumiti)
Mika: PAPA! (namumula ang pisngi)
Natawa naman ang papa niya nang malakas. Habang si Jeron ay nakahinga ng maluwag. Hayz.
Dad: Oh sha, iwan ko na muna kayong dalawa jan. Uuwi muna ko para matulog. Ok lang ba kung ikaw muna ang bantay dito Jeron?
Jeron: No problem po tito.
Natahimik pareho sina Mika at Jeron ng umalis ang papa nito. Hindi nila alam pareho kung ano ang sasabihin. Hanggang sa wakas ay nagkatinginan sila. Unang nagsalita si Jeron. Lumapit siya kay Mika at naupo sa silya.
Jeron: Seriously, how are you?
Mika: I'm okay. Just a broken ankle.
Jeron: Oh thank God. Hindi ba malala yan?
Mika: It's just fine. Lalabas na din naman ako mamaya.
Jeron: Ano ba talaga kasi ang nangyari sayo?
Mika: Eto, nakalimutan ko lang namang magsintas ng sapatos. Tapos yun! Naapakan ko habang pababa ako. (sigh) Pwede na nga sana akong umuwi eh, kaso ayaw pa nila papa. Gusto daw muna nilang masigurong maayos ako. I don't know how long before they realize that I'm not having a concussion or whatever. (sigh)
Tumayo si Jeron at tumabi sa kanya. Hindi na siya umiwas. She wanted him close. Hinaplos ni Jeron ang kanyang ulo.
Jeron: Matigas din pala ang ulo mo eh. (sumeryoso ang mukha) You okay? Walang masakit? (hinahaplos pa din ang ulo ni Mika)
Umiling si Mika.
Jeron: Nag-alala ako ng husto.
Mika: (Halata naman eh sa buhok mo palang oh!) sabi niya sa loob niya.
Ramdam ni Mika ang pag-aalala ni Jeron sa kanya. Ayaw niyang mag-alala ito pero masaya siyang malaman na concern talaga ito sa kanya.
Jeron: Ano bang gagawin ko sayo ha?
Mika: Huh?
Jeron: Ok fine, ganito nalang. I'll make you a deal.
Mika: Huh? What deal??
Jeron: I don't want to be away from you anymore. It's so hard. I understand all your worries. I also understand that you still don't love me. Hindi kita pipiliting mahalin mo din ako. Mananatili lang akong kaibigan mo kung talagang yun ang gusto mo.
Yumuko si Mika at nag-isip. Hindi na talaga ganun ang gusto niya. Pero pano ba niya sasabihin yun dito? Nagpatuloy sa pagsasalita si Jeron.
Jeron: Pero wag mong aalisin sakin na mahalin ka. Mamahalin parin kita. I'm just here.
Nagsalubong ang kilay ni Mika at kinurot si Jeron sa tagiliran.
Jeron: Aray.. bakit? (ngumiti)
Mika: Alam mo, hindi ko maintindihan ang gusto mo.
Jeron: Ako nga din eh. (biro niya)
Mika: (hinampas si Jeron sa braso) Ang labo mo ah! Magkaibigan tayo pero manliligaw ka pa rin?? Ang gulo mo!
Jeron: Look, I'm trying here ok? May nagsabi nun sakin, lagi daw may compromise. Sabi pa nila, kung talagang mahal mo, hindi mo susukuan, hindi mo bibitawan. Mahal kita kaya ayokong sumuko. Just treat me as a friend and I will love you silently. Hindi kita bibigyan ng pressure. No hassle, promise! Basta alam mo lang na mahal kita. (awww...)
Mika: Hmm.. that's not a good deal for you. Parang wala kang mapapala.
Jeron: Well atleast, kasama kita lagi. (ngumiti)
Hinampas siya ulit ni Mika ng malakas sa braso.
Jeron: Aww! Masakit na yun ha. Nakakatatlo ka na sakin. Haha.
Mika: Pwe! Eh, sino ba kasing umayaw sa friendship? Hmp. Kung hindi pa ko naaksidente, hindi mo pa ko babatiin.
Jeron: Eh, sino ba kasing mahilig maglaro ng taguan at iwasan? (natawa) So ano? Do we have a deal??
Tumango si Mika sabay sabing..
Mika: Yes, we have a deal Mr. Teng.
Jeron: Nice!
Mika: Oh so?? Pumunta ka dito ng wala man lang dalang pagkain o kahit ano?
Jeron: Bakit? Di pa ba sapat ang kgwapuhan ko? (nagpapacute)
Mika: Wow, consistent ka ha. Ang hangin mo pa din. Hmp! Kunin mo yung prutas sa mesa. Nagugutom na ko.
Ngumisi si Jeron at agad kinuha ang mga prutas sa mesa. Pinagbalat niya si Mika ng mansanas. Napangiti naman si Mika habang tinitignan niya ito.
Sa totoo lang, hindi sigurado si Mika kung magiging komportable siya sa ganung set-up. Napakarami kasing pwedeng mangyari. Like.. pano kung makahanap si Jeron ng babaeng mas mamahalin niya? May magagawa ba siya eh wala naman siyang pinanghahawakan? Ano ang mangyayari? Magsisisi ba siya? Hayz. She wanted to do everything right. She wanted to do it responsibly. She needed to set new rules. Hindi lang dapat puro love at kilig ang importante.
Pero ngayon, isa lang ang nararamdaman niya. Masaya siya na kasama niya ulit si Jeron. Kuntento na siya. At higit sa lahat, alam na niya ngayon kung ano talaga ang nararamdaman niya kay Jeron.
Tumingin sa kanya si Jeron sabay sabing..
Jeron: Oh bakit ka nakatingin sakin? Nagwa-gwapuhan ka na naman sakin noh! (tumawa)
Mika: Duh! Sira! Bilis na nga jan.
Tumigil si Jeron sa pagbabalat ng mansanas at tinignan si Mika sa mata.
Jeron: I missed you.
Kinilig naman si Mika sabay sabing..
Mika: Ditto.
Kinagabihan, mama naman ni Mika ang nagbantay sa kanya.
Mika: Ma?
Mom: Hmm bakit Ye? May kailangan ka ba? (umupo sa tabi ni Mika)
Mika: Can I go home, please? I want to go to school. Tinetext ko sina Ara at Michele at sabi nila na, I missed a lot sa lessons and trainings. Tsaka, I already had my tests. There's no need to worry.
Tinignan ng mama niya ang kanyang mukha.
Mom: Well, you look well. So well, in fact. Maaliwalas na ngayon ang mukha mo. Dati nag-alala kami ng mga kapatid mo at papa mo sayo dahil napakatamlay mo. Hmm.. bumisita lang si Jeron nagkabuhay ka na. Asus.
Mika: Si mama talaga!
Mom: (tumawa) Hayz.. dalaga na talaga ang Yeye namin.
Mika: Hmm.. ok lang ba talaga sayo yun ma?
Mom: Ang alin?
Mika: Yung.. yung.. kahit na ang bata-bata ko pa, eh inlove na ko.
Mom: Ye, halos lahat naman ng mga teenagers, dumaan sa ganyan. Yung mga hindi nakaranas niyan, KAWAWA. Kaya oo naman, ok lang sakin at samin. Hmm.. bakit? Sinagot mo na ba?
Mika: MU po.
Mom: Mutual understanding? Uso pa ba yan anak?
Mika: Malabong usapan po mama. Pwede ring magulong usapan. Ah basta, ewan ko po.
Mom: (natawa) Hay naku, you guys are so teenagers. Ye, if you love him, bakit di mo pa siya sagutin? Bakit kailangang may pa MU-MU pa? Ang baduy nun ha.
Mika: Kasalanan ko kasi yun mama eh. Ayokong madisappoint ko kayo ni papa, tsaka pati na din ng mga kapatid ko. I was afraid to fail you all.
Mom: (niyakap si Mika) Asus, ang anak ko talaga. Ba't mo naman iniisip ang ganun? (hinawakan siya sa mukha) You are the most responsible kid I know. Bata ka pa lang, malinaw na sayo ang tama at mali. Alam kong mabilis ma-carried away ang mga teenagers ngayon, pero alam ko na kaya mong i-handle ang sarili mo. Ye, alam kong alam mo ang mga gagawin mo. Wag kang matatakot magtake ng risk. Fall in love! Push lang! Haha. Masarap sa pakiramdam ang may minamahal, di ba? (ngumiti)
Mika: Thank you mama. (niyakap ulit si tita Bhaby)
Mom: (hinimas-himas ang likod ni Mika habang niyayakap) Kung natatakot ka talaga, wag ka munang magmadali. Take one step at a time. Ganun din ang dapat gawin ni Jeron. Siguro magiging malinaw din ang "malabong usapan" na yan.
Tumingin si Mika sa mama niya sabay sabing..
Mika: So? Pwede na po akong lumabas dito sa hospital?
Mom: Oo. At pwede ka na ring magboyfriend. (tumawa)
Mika: Sabi mo yan mama ha? Wala nang bawian! (at niyakap niya ulit ang mama niya) Thank you po talaga mama.
SCHOOL'S CAFETERIA..
Tinutulungan ni Jeron si Mika na makaupo sa silya. Medyo nasa "lumpo mode" pa kasi siya. Haha. Ilang linggo na siyang naiinis, dahil hanggang ngayon nakasuot pa din siya ng bulky walking cast. Di tuloy siya makapag-attend sa trainings at makapag- volleyball.
Nang maayos na siyang nakaupo ay agad na pumunta si Jeron sa counter at bumili ng makakain. Kung hirap siya, mas hirap si Jeron dahil nasa "alalay mode" naman ito. Si Jeron ang regular na tagahatid at tagasundo niya. Pero ni minsan ay hindi ito nagreklamo.
Pagbalik niya ay napakarami niyang dalang pagkain.
Mika: Andami naman nito. Mauubos ba natin 'to?
Jeron: Bakit masakit ba ngipin mo? (biro niya) Haha, mauubos MO yan, ikaw pa! (tumawa)
Mika: Grabe ka, parang baboy na pala ang tingin mo sakin.
Jeron: Hindi ka baboy. Tower ka. Tower! Hahaha.
Mika: HA-HA-HA. Pero, salamat talaga Je ha. Tsaka pasensya ka na din, naabala pa tuloy kita. Wala ba kayong training ngayon?
Jeron: (sigh) Meron nga eh. Actually bukas na yung game namin kontra FEU. Tsk tsk. (emote)
Nagulat si Mika.
Mika: Ganun?! Oh eh bakit ka andito?! Pumunta ka na dun sa training mo. Bakit di mo kasi sinabi sakin?! (nagpapanic)
Jeron: Hahahahaha! Relax! Joke lang. Next next week pa yun. (tumawa)
Pinitik niya si Jeron sa tenga.
Jeron: Aww! Ansakit nun ah. (minasahe-sahe ang tenga)
Mika: Buti nga sayo! Loko 'to! Hmp.
Jeron: Joke lang kasi. (nakangisi) Hihihi.
Mika: Hmp. Pero seryoso, salamat talaga. Hayaan mo, ilang araw na lang aalisin na 'tong bagay na 'to.
Jeron: It's okay. Di ka naman abala eh. Ang saya ko nga eh. Sana, forever ka nang ganyan para forever ka na ring nakaasa sakin. Hihi.
Mika: Ang corny mo.
Kahit may "go signal" na si Mika galing sa family niya ay hindi parin niya sinasagot si Jeron. Ayaw muna niyang magmadali. She wanted it to be special. She wanted everything planned. Hindi pa nga lang niya alam kung kailan.
Jeron: You know you can thank me with a hug and a kiss. Hihi. (oops! sa cheeks po ang tinutukoy ni Jeron na kiss, wholesome po tayo dito haha)
Mika: (tumaas ang kilay) Ah ganun? So ganito pala ang sinasabi mong "walang pressure" ha?
Jeron: (natawa) A friendly small hug and a kiss?
Mika: Pwe! Style mo hindi na nagbago. Gasgas na gasgas na. Akala mo naman papatol ako? Hmp. Pasaway 'to.
Jeron: Joke lang! Ito naman. Btw, malapit na ang break ah. Anong plano mo?
Mika: (kumakain ng fries) Sa bahay lang. Trainings, mag-aaral, matutulog at kumain.
Jeron: Ang boring naman ng buhay athlete natin. Tsk.
Magsasalita pa sana si Mika ng biglang may makaagaw ng atensyon niya. Pumasok sa cafeteria sina Ella at Florian. They were holding hands.
Mika: Aww.. finally! They're a lovely couple aren't they? Aww.. (kinilig)
Tumingin din si Jeron sa direksyon nina Ella at Florian.
Jeron: (sigh) Buti pa si Florian, may nangyayari nang progress sa love life niya. Hmp.
Mika: (natawa) You should be very happy for them. You're part of their love story. If you didn't push them to each other, edi sana hanggang ngayon, puro nakaw tingin parin sana sila sa isa't-isa.
Isang araw kasi habang kumakain ang grupo ni Jeron sa cafeteria, ay napadaan si Florian. Chempo namang napadaan din si Ella. At dahil kaklase niya si Florian sa isang subject ay pinakilala niya ito kay Ella na blockmate niya din. And the rest is history. Haha.
Habang kumakain naman si Mika ay panay ang pagpaparinig ni Jeron.
Jeron: Sana may makaisip din na tumulak sayo. (sigh) Nakakainggit.
Hindi naman sumagot si Mika. Natawa lang siya, pero sa loob niya ay medyo naaawa na siya kay Jeron.
JERON'S HOUSE..
Nasa sala ang buong pamilya Teng. Ang lahat ay nanunuod ng TV, maliban kina Almira at Alyssa na nagla-laptop. Busy sila sa kanilang "twitter party".
Jeric: So bro! Kelan mo balak iinvite dito si Mika.
Alyssa: (nakikinig din pala) Indeed. When? I wanna chitchat with her. Actually, WE!
Jeric: (tumango) So kelan nga bro?
Jeron: Well, soon maybe?
Jeric: Kelan yung soon na yun? Tsaka isa pa gustong-gusto na ni mama na ipatikim sa kanya yung specialty niya. Haha!
Natawa naman ang mama nila habang patayo at kukuha ng maiinom sa kusina. Maya-maya ay nagsalita ang papa niya.
Dad: You really love that girl?
Tumango lang siya, para siyang may iniisip. Nilapitan siya ng papa niya at kinausap.
Dad: We have nothing against Mika. We like her. Disente ang pamilyang nagpalaki sa kanya. Active sa sports and I heard she's a bright student. (inakbayan si Jeron) Nakikita ko kung gano mo siya kamahal. She would make a good wife for you.
Jeron: Huh? Dad, ang babata pa namin para pag-usapan ang bagay na yan. That would surely freak Yeye out.
Dad: Wala sa edad ang pag-ibig. When I realized that I love your mom. I promised myself that she's going to be my wife. (naks tito Alvin, haha)
Napaisip naman si Jeron. Yun ang unang pagkakataon na nakapag-usap sila ng ganun ng papa niya. Di siya sanay.
Jeron: Well, I can clearly see my life ahead with her. Parang ayokong tumanggap ng iba pang hinaharap na kasama ang ibang babae. Parang sa kanya ko lang talaga gusto na umikot ang mundo ko.
Dad: Then don't ever let her go.
Tumango si Jeron. YES, he wont never ever let her go.
CAMPUS..
Natanggal na ang cast sa paa ni Mika kaya balik training na siya ng araw na yun. Agad siyang niyakap ng mga kateammates niya.
Ara: Sa wakas ok ka na Mika Yeyes! Hahaha. Ang tagal ng pahinga mo ah. Unfair! (biro niya)
Michele: Oo nga medyo unfair. Haha.
Mika: Grabe naman kayo! Tsaka, di ko naman ginusto 'to eh. Kung alam niyo lang kung gano ko namiss ang training. At kayo shempre! (kiniliti sina Ara at Michele)
Ara: Asus! Medyo clingy! Hahaha. Tsaka joke lang noh. At sobrang namiss ka din namin. (niyakap si Mika)
Michele: Agree! Sure ka bang ok ka na talaga gurl? Di na ba masakit yan?
Mika: Di na! Ok na ok na talaga ako noh. Oh tignan niyo. (kinuha ang bola at sinipa-sipa na parang soccer) Oh see?
Ara: Aba, mukhang ok ka na talaga ah. No doubt.
Michele: Yiz! And you also looked inlove. Hmm..(kinindatan si Mika)
Mika: Hayz, ayan ka na naman Che ha. Sina-psycho mo na naman ako.
Michele: Eh halata po kasi! So ano na? What's happening? (siniko si Mika)
Mika: With what?
Ara: (hinampas si Mika sa pwet) Denial ka pa eh! With what with what ka jan! Shempre with you and Jeronssss.
Mika: Hmm.. (halatang kinilig) Steady lang.
Michele: What do you mean steady lang? Make kwento dali! Hihi.
At umupo sila at nagchikahan.
Kinahapunan, nagmerienda ulit sina Mika at Jeron sa cafeteria. Di gaya ng dati na maraming bulung-bulungan tuwing magkasama sila. Ngayon komportable na ang mga tao na makitang lagi silang magkasama.
Jeron: So, how's your morning?
Mika: Ok lang, yours?
Jeron: Same! Here's your food. (iniabot kay Mika ang blueberry muffins)
Mika: Wow thanks! Kain ka na din.
Di pa sumusubo si Jeron. Abala siya sa pagti-tweet at pagpo-post sa instagram. Tinawanan naman siya ni Mika.
Mika: You're funny. You love social networking?
Jeron: Tawa ka naman jan. Well, di naman masyado. Nagiging active lang ako these days para sa mga followers ko. Tsaka, it's the in thing for us teens.
Mika: (sumubo ng muffins) Well..
Jeron: Ikaw, maging active ka din. Paminsan-minsan ka nalang nagti-tweet eh. Nagpapa-miss ka na naman sa mga followers mo. (biro niya)
Mika: Oy! Active ako sa instagram ngayon ah, wag ka.
Jeron: Ahh, so ang meaning pala ng active sayo eh, every after 2 or 3 days lang mag-update?? (sarcasm)
Mika: Ahh.. so ganyanan pala? Marunong ka ng mambara ngayon ah.
Jeron: Hihi, shempre natuto na ko sayo. Inuunahan lang kita para paminsan-minsan ikaw naman ang mapahiya. Haha! Go, eat your food!
NEXT DAY..
Nakasakay si Jeron sa kanyang kotse ng makita niya si Mika sa parking lot. Gabi na at papauwi na siya. Binusinahan niya ito.
Jeron: Get inside!
Mika: What? Why?
Jeron: We're going somewhere. Come on!
Mika: Eh, pano yung kotse ko?
Jeron: Balikan mo nalang bukas. Di naman mawawala yan eh. Tsaka, kung mawala man, ayos lang yan! Marami ka namang perang pambili ng bago eh. Hahaha.
Mika: Loko!
Pumasok at sumakay na si Mika sa loob ng kotse.
Mika: San ba kasi talaga tayo pupunta? (tanong niya kay Jeron na nagmamaneho) Kapag may nangyari talagang masama sa kotse ko, yari ka sakin! Dami pa namang di mapagkakatiwalaan ngayon.
Jeron: (natawa) Walang gagalaw dun. Takot lang nila sayo. Haha. Tsaka OA mo naman. Wala yun! Safe yun dun. Basta relax ka lang.
Pinaandar ni Mika ang radyo sa kotse at sakto namang tumunog ang kantang.. tantananan! WHEN YOU SAY NOTHING AT ALL! Whoah!
Mika: Wow! Tyming! Favorite song mo. Haha!
Jeron: Gusto mo kumanta ako?
Mika: Summer na summer.
Jeron: Wala ka namang bilib sa boses ko eh. Baka di mo pa ko naririnig kumanta. Nakakainlove kaya ang boses ko sa sobrang ginaw.
Mika: Wow! May dumaan bang buhawi? Ang hangin naman! Nagulo tuloy ang buhok ko. (inayos-ayos ang buhok) Fyi, narinig ko na kaya! Hmp. Sana nga di ko na marinig ulit eh.
Jeron: Oh geh nga, kailan mo narinig? Di pa naman kita hinaharana ah. (biro niya)
Mika:Let me just tell you na, nagtrending ka sa twitter nung nag-guest ka sa show ni Vice nung kinanta niyo yan ni ano..
Jeron: Oh sige nga, nino??
Mika: Ni ano.. ni.. yung taga Ateneo.
Jeron: Di masabi ang pangalan oh. Hayz.. may issue kayo nun di ba? (sigh) Nakakaramdam naman ako ng selos niyan. (sigh again)
Mika: Sira ka talaga! Wala yun. Di yun totoo noh! Tsaka may girlfriend na kaya yun.
Jeron: Asus! Eh, ba't di mo masabi ang pangalan? Naku! Nagseselos na talaga ako niyan. (baby talk)
Mika: Fine! Si Kiefer po. KIEFER RAVENA. (diin niya)
Jeron: Yan! Goods na! Wag ka na ulit makikipagpicture sa kanya para walang issue. Alam mo naman mga tao ngayon. Tsk tsk. Hayz.. parang di na nila nirespeto ang feelings ko. (emote)
Mika: Asus, nagdrama si Mr. Teng. Opo na po manong Jeron. (tumawa)
Jeron: Anong manong? Hmp.
Natawa lang si Mika. Tyming naman na nasa chorus na ang pinakikinggan nilang kanta. Agad kumanta si Jeron.
Jeron: The smile on your face lets me know that you need me. There's a truth in your eyes saying you'll... (continue)
Mika: NO! NO! NO! (nagtatakip ng tenga habang tumatawa)
35 minutes after, nakarating na din sila sa wakas sa kanilang destinasyon. Bumaba na sila sa kotse. Laking gulat naman ni Mika.
Mika: Your house??!
Jeron: Yes. May problema?
Mika: Bakit tayo andito? (nagtataka parin)
Jeron: Para magdinner. Para maiba naman. Ilang beses na kasi akong naghahapunan sa bahay niyo eh. Tsaka, para din malaman mo kung saan ako nakatira.
Mika: (halatang kinakabahan) Why now?? Bakit ngayon mo lang sinabi sakin?? Will your parents and siblings be there??
Jeron: (natawa ng malakas) Is that why you sound so nervous? Haha!
Binatukan ni Mika si Jeron.
Jeron: Aww!! (hinimas-himas ang ulo)
Mika: Tawa-tawa ka jan! Sagutin mo ko! Nandyan ba sila sa loob??
Jeron: Natural oo. Bahay namin yan eh. (sarcasm)
Mika: Eh, bakit ba talaga kasi tayo andito?!
Jeron: Para nga magdinner. Kulit mo! Tsaka, kilala na ko ng family mo di ba? Para naman fair na tayo ngayon.
Mika: Amm.. (kinakagat niya ang kanyang kuko) I don't think I can...
Jeron: Come on, Ye. It's not as if you're meeting your boyfriend's family. I'm only introducing you to them - as my friend. Sa susunod ka na kabahan kapag sinagot mo na ako at pinakilala na ulit kita. (biro niya)
Di natawa si Mika sa birong yun ni Jeron. Tama naman kasi ito. Bakit kabadung-kabado siya? Simple lang naman ang mangyayari. Makikilala lang niya ang mga magulang at kapatid nito. Yun lang! No big deal.
Mika: Will they like me?
Jeron: (hinawakan si Mika sa mukha) They will love you. You're the most beautiful thing in this world. Matutuwa at magugustuhan ka nila, ok? So, relax!