Rian's POV
Instead of getting mad at her, i just hugged Belle and gave her a comforting look. Hindi ko magawang magalit sa kanya. Bakit pa? E hindi naman sya damay sa gulo namin ng step-dad nya. And thanks to her confessions, nalaman ko ang lahat ng tungkol dun.
Masyado pa rin syang emotional hanggang ngayon. I cant blame her. She's so good to me just like a real concerned sister. Nung nabasa nya ang nakasulat sa papel kanina, hindi na sya nagdalawang isip na ikwento sa kin ang ugnayan nila ni Edgardo. I was surprised at first.
"Stop crying, Belle. It's okay. Hindi ako galit sayo at hindi nabawasan ang tiwala ko sayo. Actually, I adore your honesty. To think na tatay mo ang damay dito. Kaya wag ka na mag-alala ha?", pinahid ko ng daliri ang luha sa mukha nya
"Thanks, Rian. I just want everything to be alright. At hindi kakayanin ng konsensya ko na may mawalan ng buhay dahil sa pinaggagawa nya.", i hugged her again. I'm so thankful that i got a very honest friend.
"Hey.. What is this "crying session" all about?" sabay kaming napatingin ni Belle kay Blaze na nakatayo sa harap namin. Takang-taka ang hitsura nito.
"I'll tell you later. You should go home now, Belle. You need to take some rest. Don't worry, i'll be alright.", tumango lang si Belle at pumunta na sa kotse nya. We just watched her car to disappear in dust.
"So tell me what happened.", sabi ni Blaze na bahagyang sumampa sa hood ng kotse nya.
"It's about her stepdad.", he just gave me a what-about-it look. And then I told him the whole story. From top to bottom.
"Are you serious?" yun lang ang nasabi nya matapos kong ikwento sa kanya ang lahat.
"Do I look like I'm joking? And there's a letter that I saw earlier.", inabot ko sa kanya ang sulat na gusot gusot na .
"Mukhang malala na nga ang tama sa utak ng Edgardo na yun. I think it's better if we go home now. Ihahatid na kita sa inyo. Mahirap na. Baka harangan ka na naman sa daan." binuksan nya ang pinto sa passenger seat para makasakay ako.
Blaze's POV
Umuwi na rin ako sa bahay pagkahatid ko kay Rian. Pagbukas ko ng pinto, halos mapatalon pa ako sa gulat ng biglang may sumulpot na batang mukhang... manika?!
"Hi, kuya. What can you say about my dress?" umikot pa ito na parang nasa fashion show at nag-pose pa.
"What are those stuff you're wearing?" inakay ko sya sa couch na nasa living room. Umupo ako dun.
"Are you sure you dont know these things? FYI, this is what you call fashion. Dont you even know what that word means?" she rolled her eyes and folded her little arms over her chest. Napatawa ako sa hitsura nya. She looks like a live doll wearing those little dress full of colorful ruffles, boots with heels and a lot of cute hair clips in her hair.
"Of course, I know that word. And FYI, too. You are over-fashioned. And who messed up with you?" nakakatuwa talaga ang hitsura nya. Kulang na lang ay patayuin sya sa ibabaw ng lamesa, lagyan ng christmas lights at star sa tuktok ng ulo, tapos dagdagan pa ng mga regalo sa paanan. At voila! May christmas tree ka na. Napatawa ako ng malakas.
"What's funny, my oh-so-great big brother?" she asked with full of sarcasm.
"Hahaha... Nothing. I just realized that you look like a christmas tree." mas natawa ako sa mukha nya ng sinabi ko yun. Sinugod nya ako pinagkukurot na maliliit.
"Urgh! You're such a bad kuya.. I hate you! I hate so much!" sigaw nya sakin and seriously, halos mabasag ang eardrums ko sa tinis ng boses nya.
"What's happening?" tanong ni mommy habang bumababa sa hagdan.
"Mommy, kuya is such a bad guy." sumbong ni Sheena kay mommy
"What happened to you, honey? You look like a ----" pinutol ko ang sasabihin ni daddy
"A christmas tree.." napatawa rin sila sa sinabi ko
"Shut up, kuya! You're so annoying. I really hate you!" yumakap sya sa bewang ni mommy
"Hey, stop shouting. You go to your room now and change into more comfortable clothes, ok? Come on.", sumunod naman agad sya
---
"We need to plan the wedding then." pinal na sabi ni daddy matapos kong ikwento sa kanila ang nangyari kanina. Nandito kami ngayon sa gazebo.
"Your father's right, hijo. We will talk to the Monteverdes tomorrow." kinabahan ako bigla sa sinabi ni mommy. Ito na ang hinihintay kong pagkakataon. Malalaman na ni Rian na ako ang soon-to-be husband nya. At dahil dyan, hindi ko ma-imagine ang magiging reaction nya.
I went straight to my room after ko kumain ng dinner. Pero hindi na naman ako inaantok. Dahil sa kakaisip sa mangyayari bukas.
Rian's POV
Nagising ako ng maaga. Balak ko kasi mag-jogging dahil matagal tagal na rin simula nung huli ako tumakbo. I changed into more comfortable fitting clothes. Nung masiguro kong okay na ako, kinuha ko na si coffee at inakay na palabas ng bahay.
6:30am pa lang at banayad pa lang na sumisikat ang araw. Sa paligid lang naman ng village ako mag-ja-jogging kasama ang toy poodle ko.
After ng halos dalawang oras ng pagtakbo ay bumalik na ako sa bahay at dumiretso sa kwarto para mag-quick shower. Pinagpawisan ako ng bongga sa jogging na yun.
I'm already combing my hair ng may marinig akong tumigil na sasakyan sa harap ng bahay namin. Sumilip ako sa may balcony at nakita ko ang isang black BMW na pumarada doon.
Mukhang may bisita sila mommy ngayon. Baka business partner nila.
Inayos ko muna ang sarili ko bago bumaba.
---
Wala namang kakaiba nung makababa ako sa living room. Tahimik pa rin. Siguro nasa study room na sila. Naglakad ako palabas sa lanai ng may nagsalita.
"Excuse me.." paglingon ko, nakita ko ang isang super cute na batang babae na nakatayo sa may likod ko.
"Yes? How may i help you, baby girl?" she smiled sweetly
"Ahm.. Nothing much. I just want to ask you, if you're Ate Rian?" how does this little girl know my name
"Yes, I am. And you are?" hindi ko pa kasi nakikita ang batang ito kung sakali man na anak nga sya ng business associate nila daddy.
"Wow! So you're my kuya's soon-to-be bride. Hi, i'm Sheena." she lend her hand to me.
"Hi, nice meeting you. You're such a very pretty girl." she smiled again. It's seems that she do love compliments.
"Thanks. You're so sweet. Unlike my kuya. He's such a bad guy. He doesn't appreciate the good things." she sweetly rolled her eyes.
"Your kuya?" sino ba ang kuya nito at kanina nya pa binabanggit?
"Yeah. He will be your husband right?" aba malay ko ba kung sino ang kuya mo.
"I don---" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko
"There you are, caterpillar---" hindi ko nya rin naituloy ang sasabihin nya nung nakita ako. Teka, anong ginagawa nya dito?
"Blaze???" i know my eyes grew wide seeing him inside my house. Wait, sya ba ang sinasabi ni Sheena na soon-to-be husband ko?
"H-Hey...", alanganin syang ngumiti.
"Wait. Did I missed something here? Do you know each other?", sabay kaming napatingin sa cute na batang nasa gitna namin.
"Yes, baby. He happened to be my friend. You haven't told me he's your kuya.", she rolled her eyes.
"And you haven't asked me about it.", tumawa na lang ako sa kabibuhan nya.
Blaze's POV
"So you happened to be my soon-to-be groom?", sabi ni Sam with amusement in her face. Hindi ko masabing galit sya o kaya naman ay inis. She just maintained her face blank.
"Yeah. Sorry for not telling you. Wag ka sana magalit.", she smiled this time. Nandito kami sa poolside at nakaupo habang nakalublob ang mga paa sa tubig.
"I'm not. I just dont know how to react.", i hold her hand. Hindi naman nya yun binawi. She just looked at our hands as it locked together.
"Tell me kung ano ang gusto mo mangyari..", napalingon sya sakin. Confusion rolled over her beautiful face.
"What do you mean?", her face's like this ( 0 _ 0 )
"Gusto mo bang totohanin na natin ang kasal na to?", hinampas nya ako sa balikat. I just laughed at her reaction.
"How could you? Ni hindi ka nga nanliligaw e."
"So, kapag nanligaw ako sayo, magpapakasal na tayo?", sinusubukan ko lang sya.
"No.", hinawakan nya rin ang kamay ko. And it feels so good. She has her own way to express her sweetness, "Nakapag-isip na ako about dun sa isasagot ko sayo."
"And?", halos hindi ako makahinga. Para akong naghihintay ng resulta sa isang Board Exam sa tindi ng excitement ko.
"And... And I still dont know what to say. Gusto ko lang malaman mo na, natupad na yung wish ko sa shooting star. That is, mahalin mo rin ako.", I just smiled. Isang napakalaking ngiti..
"You love me, too?", hindi ako makapaniwala sa naririnig ko galing sa kanya.
"Yeah. Sa tingin ko nga, dati pa e. Hindi ko lang siguro napapansin noon. But changed me. You made me a lot better than before. And no matter how many times you hurt me, I still and always love you. Kasalanan mo, dahil sinanay mo akong maging independent sayo.", ako na siguro ang pinakamasayang lalaki sa mundo. I pulled her closer to me and hugged her.
"Can we just stay like this forever?", i heard her giggle.
"No. Unless kaya mong tiisin ang pamamanhid ng binti at pwetan natin sa pagkakaupo.", I laughed. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya then I looked at her straight in the eyes. I move my face closer to hers. I was about to cross the small gap of our faces when I heard a little voice spoke from somewhere.
"I'm sorry to disturb you, guys, but the oldies are looking for you.", sabay kaming napalingon ni Rian kay Sheena. She was standing at the entrance of the lanai.
"Go ahead. We'll follow, Sheena.", mabuti na lang at hindi na nangulit ang matabil na bata at pumasok na ulit sa loob. Hinarap ko si Rian.
"I love you, Yanni...", she smiled at me
"I love more, Blaze.", hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nilipad ng hangin sa mukha nya.
"So should we tell them?", tanong nya ulit.
"Not yet. Unless they asked. Now, we need to go inside. Baka kung ano na ang isipin nila. Lalo na at nakita tayo ni Sheena.", inalalayan ko syang makatayo.
"Yeah. But you have a super cute little sister. Hindi mo sinabi sakin dati na may kapatid ka pala.", I put my arms on her waist as we walk our way inside the house
"Hindi ka naman nagtanong e.", she laughed and leaned her head on my arms.
And now, we're OFFICIAL. :))
----------------
to be continued...
Thanks for reading.. :)
-- Cassandra210