Bir gece.
Bir nefes.
Yine ölüme yakın mısın?
Arada kalınca korkuyorsun.
Hayatı yeterince öğrenince intihar ediyorsun. Gözlerimi kanatarak çıkardım yuvalarından. Kulaklarıma iğneler batırdım.
Sevmiyorum diye bağırdın bina boşluğunda.
En alt kattaydik değil mi?
Ben yükseklerden atladım o gün.
O binaya astın beni.
Sesin yankı buldu bedenimde.
Yaralanarak tekrar tekrar oynadım o sahneyi beynimde.
O gün çenemden tutup gülümsedin.
Gel buraya salak dedin.
Unuttum.
Bir önceki gece intihar ettiğimi unuttum.
Sen için sen gibi olduğumu unuttum.
Gözlerine baktım.
Öfke, öyle zavallı bir öfke ki.
Sevdiği kadını yakan bir adamın acımasız ve zavallı öfkesi.
Orada damarıma karıştı asıl büyülü korku. Yerlerde aradım yokluğunu ihtiyacım oldu.
Var olmadığını bilmek istedim.
Başım duvarların dertlerini dinledi.
Bu beden ıslak ve soğuk nedir ezbere bilir.
Eğer ki bir gün benim gibi var olacaksan,yakınımda olupta bana yasak olma.
Ellerimle eskiyi okşuyorum.
Soğuk su yüzüme vuruyor damlalar yakıyor ellerimi kendime gelemiyorum.
Üşüyorum diye bağırıyorum.
Sadece kokunu uzatsan biraz belki sokulurum sonsuz karanlığına.
Uçsuz bucaksız bir siyah vardı önümde başım dönmedi yine dünya ayaklarımın altından kaydı. Usulca düştüm yere.
Terk eder gibiydim sessizdim.
Kaçmadım ben nefes almaktan.
Sadece nefessiz kalmayi tercih ettim usul usul.
Soluksuz kalınca çırpındım biraz.
Boynumdaki his en son yaşam belirtisiydi belkide. Uyuştu galiba vücudum.
Gözlerimi açmam tercih meselesi değildi hastane odasında.
Cehennemi ağlayarak söndürdüm o gece.
Kimse göz yaşlarıma üzülmedi.
Herkes o günahkar nerede yanacak dedi.
Ciddiye almalıydım yeni ateşler
savurdum içime.
Koridordan gelen bir çığlık duydum.
Sen beni değil kendini kaybetmiş gibiydin.
Odaya fırlattın kendini. Ellerinle yaşadığımı hissettiğini hatırlıyorum.
Ruhlarımız kayboldu değil mi..
Katil olay yerindeydi.
Tekli koltuğun ardına saklandı ruhum.
Sözlerin yine çizdi kollarımı.
Bütün bu siyahlık benim için var olmuş gibiydi.
Kendimi teslim ettim alkışlar eşliğinde.
Göz yaşını duydum tenimde.
Belkide yardım etmek istedin.
Terk ettim yeniden.
Kanıma kan karışıyor.
Yeterince var bende uzak durun.
Elimdekini düşündüm.
Buz gibi parmaklar.
Bu kimin ölüsü?
Doğru senin kanatların çıkmadı henüz.
Sen hala soğuksun.
Ne yani ardımdan hastane penceresinden atlamadın mı?
O yere çakılış o ihtişamlı kırmızı kime ithafen?
Ben yine rüya,ben yine tutunamadım nefes almak için dahi geç kaldım sana.
Ve kız terkeder sahneyi.
Işıklar söner perde kapanır.
-yanıkkokulukadın