"Kül Kokusu"

-2-

Gecenin bilmem kaçı,sen benden kaçmışsın. Ben,sen olmuştum oysa ki.
Sen kimden kaçtın?
Savuruyorum ellerimi boşluğa.
Bir his bekliyorum parmak uçlarımda.
Bir nefes arıyorum kulağımda ki uğultu arasında. Tırnaklarım kollarıma kendi resmini işliyor.
Kan doluyor gözbebeklerime.
Sahi şimdi bu kimin kanı?
Yokluğuna sokuluyorum odanın cılız ışığında.
Ben ki senin soğuğunda sıcaktım bilirsin.
Ölümün kıyısında ne kadar tutunabilirdim sana?
Birbirine vuran dişlerim parçalıyor adını söylemek isteyen dudaklarımı.
O rezil hırsın seni nasıl parçaladığını izliyorum bi ara.
Söylesene hangimizin bu hırs?
İçeride sıkışan ciğerlerime yeni bir iç çekişle eşlik ediyorum.
Ben iç çekiyorum,içim can çekişiyor o sıra.
Yüzümde çarpık bi gülümsemeyle kan dolu gözlerimi açıyorum karanlığa.
Duvarda görünenler benim çığlık izlerim mi yoksa?
Sana uzattığım için kırdığın ellerimle bir ateş yakıyorum göğüs kafesimin içinde.
Bir boşluk nasıl bu kadar sen olabilir?
Sende ölüyor musun şimdi.
Ondan mı karanlıkta ki bu yoğun sis.
Sen şimdi is kokan parmak uçlarını gezdirebilirsin yüzümde.
Eğer sen akacaksa ellerime keserim bileklerimi,yapmadığım şey değil biliyorsun. Parmaklarını gezdirdiğin o izleri unutamazsın değil mi?
Bak nefesim nasıl da savruluyor boşlukta,nefesimin bu kadar sen kokması benim suçum elbette.
Ben hıçkırıklarımla yazmasaydım seni ciğerlerime olur muydu nefesimde ki elma kokusu.
Avuç içlerimi parçaladım az önce.
Buz gibi parmaklarınla dokunmuştun hatırlıyorsundur.
Ben avuç içlerimi nereye saklayım şimdi?
Nasıl saklayım?
Kazıdım seni gözlerimin önünden.
İçimde ki seni öldürmeni nasıl izleyebilirdim.. Yokluğun büyüyor genç adam.
Yokluğun hep var oluyor.
Ve öyle ki içimde ki hüzün sarmaşığını suluyorum kanımla.
Bak yine gri ışıklar vuruyor gözlerime,kapatın ışıkları alışkın değilim.
Karanlık kafi.

-hüzünsarmaşığı