(Michael's POV)
Si Jean yun nagpasama na naman sakin sa Mall. Nakita ko may lumapit na lalaki sa kanya, parang di niya kilala?
"Miss, anu number mo?"
"Sorry pero di ko binibigay number ko sa mga di ko kakilala e."
"Magpapakilala naman ako e."
"Ehh sorry talaga."
"Sige na miss."
"Ayoko e."
"Sige na."
Parang di talaga kilala ni Jean, kaya lumapit nako ayoko namang mabastos siya.
"Sabi naman nya ayaw nya diba?" Biglang sabi ni Michael.
"Ba sino ka wari?"
"Kaibigan nya ko."
"Kaibigan lang pala e."
"Kahit na. Iwan mo na nga sya."
"Eh sa ayoko."
"Ayaw mo?" Tapos sinuntok ko yung lalaki. Wala naman palang kaya sakin e.
"Salamat ah." Sabi sakin ni Jean.
"Wala yun."
"Jean, uwi na tayo." Sabi ko bigla.
"Sige." Buti nalang di siya naghindi.
--
Nakauwi nako nandito nako sa Bahay, at sumalubong sakin si Miley.
"Kuya..."
"Oh Miley bakit?"
"Kuya may tatanong ako.."
"Ano?"
"Kuya, paano pag bumalik si ate candice paano kayo ni ate jean?"
"Ah. Wala namang kami ni Jean e."
"Kuya wag ka ngang magdeny sakin..."
"Bakit?"
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
"Wala ah."
"Wushu."
"Haha. Ikaw talaga, tulog ka na muna miley.."
"Sige kuya..."
Pumasok na si Miley sa kwarto nya, batang yun ang kulit talaga.
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
"Diba may feelings ka din kay ate jean?"
Ako may feelings para kay Jean? Wala ako. As in wala. Bakit naman ako magkakagusto don? Oo, I care for her but I love someone else at si Candice yun, hanggang ngayon kami pa rin naman diba? Sana nga. Sana bumalik na siya, miss ko na siya sobra.
Biglang tumunog ang phone ko, unknown number sino kaya to?
"Hello.."
"Hello Michael.." Boses ni Candice.
"Candice?"
"Oo, ako nga ito Michael... :("
Bakit parang umiiyak siya?
"Umiiyak kaba?"
"Michael, I'm sorry. "
"Sorry?"
"Sorry kung iniwan kita. Sorry kung nagpromise ako na babalik ako."
"Babalik ka naman diba?"
"Di ko alam. Sorry Michael, Sorry."
"Bakit?"
"Michael baka mag for good nako dito sa korea.."
"Di moko babalikan?"
"Michael, wala nakong babalikan diyan.."
"Ano ibig mo sabihin."
"Michael, I'm breaking up with you. I'm sorry."
"What? Candice naman. Kung gusto mo susunod ako dyan sayo sa korea, wag mo lang akong hiwalayin candice please.. :("
"Wag michael wag na, Sorry talaga."
"Pero please wag ka namang makipagbreak sakin, di ko kaya candice please. ;("
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry." Pagkatapos nyang sinabi yon inend na nya yung call.
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry."
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry."
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry."
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry."
"I'm sorry. I don't want to hang up with you. I'm tired of you. I'm really sorry."
Bakit ganon? Bakit ganon siya nakipagbreak? Di man lang siya nakipagbreak personally. Putek bakit sa phone lang? -_____- Napagod na siya sakin? Wala naman akong ginawa e, sabi niya hintayin ko, hinintay ko, hihintayin kahit wala kaming communication tapos ngayon bigla siyang tumawag at makikipagbreak sakin dahil lang pagod na siya sakin? Paano? Bakit?
Ang sakit. Akala ko yung taong hinihintay ko babalik pa pero di na pala, umasa lang ako sa wala. Tss. Yung pinagsamahan namin paano na? Kabud nalang ganon? Tss. Ang sakit ang sakit.
FASTFORWARD.
Nandito nako sa School. Kala nyo di ako papasok. Masipag ata to.
"Hi Michael." Bati sakin ni Jean pero di ko siya pinapansin.
"Galit ka ba sakin?"
Di ko parin siya pinapansin.
"Uyy."
"Michael."
"Michael, di moko papansinin?"
"Michael!!!! :D"
"Ano ba Jean, gusto ko mapag-isa." Sabi ko at umalis ako bigla Tss.
Pumunta ako sa garden. Di to ako lang mag-isa. Dito makakapag-isip ako. Bakit ganon? Bakit ang sakit? :(
--
(JEAN'S POV)
Nakita ko na rin si Michael....
"Hi Michael." Bati ko sakanya pero di nya ko pinapansin bakit kaya?
"Galit ka ba sakin?"
Di parin niya ko pinapansin.
"Uyy."
"Michael."
"Michael, di moko papansinin?"
"Michael!!!! :D"
"Ano ba Jean, gusto ko mapag-isa." Sabi nya at bigla siyang umalis. Bakit ganon siya sakin? Napano siya?
Sinundan ko siya at yun nakita ko siya sa may garden. At nakita ko umiiyak siya? Bakit kaya?
"Bakit ka umiiyak?" Tapos bigla nyang pinunasan ng mabilis ang luha niya.
"Wala kang pakialam."
"Magkaibigan tayo pwede ka naman mag share sakin. Baka makatulong ako."
"Makatulong? Wala kang matutulong.."
"Ano bang problema?"
"WALA!!! PWEDE IWAN MO MUNA AKO! -_____________-"
Tapos umalis nalang ako. Sinigawan na naman niya ko anu waring problema nya? Kainis naman. --
Uyy. ang sakit pala. <////3 -AN.