Benim adım Ayşe,bu gün üzgünüm yine.
Adım Meryem benim,ümidimizi söküyorlar şu an.
Yâsir'im ben,Aksa'nın bekçisi.
Bir zeytin kadar umudumuz vardı,
Biliyor musun?
Uğruna ayet inen zeytin kadar büyük.
Üzerine yemin edilen kutlu beldenin etrafında,
Zeytin kadar tebessümümüz vardı.
Onun yaprakları açardı,
Gülerdi babam.
O büyüdükçe gökyüzüne doğru,
Ağlamazdı annem.
Rüzgarla hışırdadıkça yaprakları,
Sevinirdi kardeşim.
Ben onlara bakarken Aksa'yı düşlerdim,
Secdelerle özgürleşirken.
Davamız yarım kalmaz elbet,
Ama söktüler zeytin dalımızı.
Ne düşlediğimizi biliyor kafir,
Bizim göğsümüz zeytin kadar,
Onunkisi kör kurşun kadardı.