''Χμ, ένστικτο εε;'' Μου είπε καθώς μου χαμογέλασε, αμέσως την φίλισα στο υπέροχο της μάγουλο και ανταπέδωσα το χαμογελό μου.Σε μία φάση μπαίνει μέσα η Νίνα κρατώντας κάποιες μικρό-συσκευασίες μέσα στην σακούλα.
''Διακόπτω κάτι;'' Είπε η Νίνα, ενώ μας κοιτούσε με ένα πονηρό μάτι.
''Όχι,όχι... κορίτσια, βγαίνω έξω! Να τα πείτε μόνες σας!'' Είπα καθώς σοικώθηκα απο την καρέκλα την φίλισα μαλακά στο κούτελο και βγήκα
~Μεριά Νίνα'ς~
''Αχ, αδελφούλα μου! Πως σου φένεται που θα πάρεις τον ρόλο της μητέρας;'' Είπα ενώ κάθησα στην διπλανή καρέκλα.
''Φοβάμαι..'' Είπε η Άννα-Μαρία ενώ με κοιτούσε με ένα φοβησμένο βλέμμα.
''Έλα, μην φοβάσαι... Θα σε βοηθάω όσο μπορώ!'' Της απάντησα καθώς της κράτησα το χέρι και της χαμογέλασα.
''Νίνα μου, ευχαριστώ για όλα! Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα το πάρουν οι γονείς μας...'' Είπε ενώ φενόταν κάπω σκεπτική. Έποιασα το πιγούνι μου και της είπα:
''Ελπίζω να το πάρουν με την θετική μορφή!'' Της απάντησα καθώς χαμογέλασα, αμέσως μπήκε μέσα ο Γιατρός:
''Καλημέρα, Άννα-Μαρία! Πως νιώθεις;'' Είπε ο Γιατρός καθώς την κοιτούσε απορημένος.
''Καλημέρα σας, νιώθω καλύτερα απο'τι εχθές!'' Απάντησε η Άννα-Μαρία καθώς χαμογέλασε.
''Υπέροχα! Σε ενημερώνω ότι μπορείς να πάρεις και σήμερα εξητήριο αν θες!'' Είπε ο Γιατρός ενώ συμπλήρωνε κάτι στα χαρτιά του.
''Αλήθεια μου λέτε;'' Λέει η Άννα-Μαρία έκπληκτη απο την χαρά της και εγώ της χαμογελάω.
''Εε, τι; Ψέματα θα σου έλεγα;'' Λέει ο Γιατρός καθώς γελούσε.
''Σας ευχαριστούμε πολύ, Γιατρέ! Για όλα..'' Απάντησα καθώς σοικώθηκα απο την καρέκλα και χαμογέλασα.
''Μην με ευχαριστείτε! Έδωσα στον Νεαρό το χαρτί για τις βιταμίνες της Άννας-Μαρίας όπου θα σας πει ο φαρμακοπειός σας πότε και πως θα τις πέρνετε!'' Είπε ο Γιατρός ενώ χαμογέλασε, αμέσως τον ευχαριστήσαμε για μία ακόμα φορά αφού βγήκε έδωσα στην Άννα-Μαρία κάτι πρόχειρα ρούχα που είχα στην τσάντα μου, τα φόρεσε και βγήκαμε έξω..
''Μωρό μου;'' Είπε ο Νίκος καθώς έτρεξε κοντά της και την έσφυξε στην αγκαλιά του.
''Πανεμορφέ μου!'' Είπε εκείνη καθώς του χαμογέλασε, και φιλιθίκαν. Τι γλυκό; Με τις σκέψεις μου ένιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει, γύρισα και είδα τον Γιάννη.
''Χαχ, με τρόμαξες!" Του είπα ενώ γύρισα το βλέμμα μου και του χαμογέλασα.
''Μαρέσει να σε τρομάζω!'' Μου απάντησε ο Γιάννης ενώ με φίλισε μαλακά στο λαιμό μου.
''Γιάννη, τι κάνεις; είμαστε σε δημόσιο χώρο..'' Του είπα καθώς τον έσπρωξα ελαφρώς, αμέσως κάπως μούτρωσε και μου είπε:
''Μμ, δεν με ενδιαφέρει αυτό!'' Απάντησε καθώς ξανά-'όρμιξε' μπροστά μου και με φίλισε με μανία.
''Εε, παιδιά μαζευτείτε! Μας βλέπουν καλά,καλά!'' Είπε ο Νίκος ενώ μας κοιτούσε ντροπαλά.
''Είδες; σου το'πα!'' Είπα και τον κοίταξα με σοβαρό βλέμμα.
''Χμ, θα τα πούμε στο σπίτι εμείς!'' Είπε ο Γιάννης ενώ μου έκλεισε το μάτι, αμέσως χαμογέλασα και πήγα πρως την Άννα-Μαρία με τον Νίκο.
''Τι γίνετε παιδιά;'' Είπα με ένα αμήχανο βλέμμα..
''Εμ, τίποτα το σπουδαίο, Άννα μου, έλα να βγάλουμε το εξητήριο!'' Είπε ο Νίκος καθώς την πείρε απο το χέρι και πήγαν να βγάλουν εξητήριο.
''Και τώρα οι διό μας..'' Είπε ο Γιάννης ενώ με φίλισε στο μάγουλο.
''Γιάννη, αμάν πια!'' Του απάντησα καθώς πήγα να φύγω.
''Το ξέρεις ό,τι όταν φύγεις θα μου λείψεις έτσι;'' Είπε εκείνος ενώ με κοιτούσε με Puppy Face.
''Το ξέρω, και μένα θα μου λείψεις αλλά πρέπει να γυρίσω στην σχολή μου!'' Του Απάντησα καθώς τον φίλισα στο μάγουλο, εκείνος κούνησε καταφατικά του κεφάλι του και του είπα: ''Έλα, μην μου στεναχωριέσαι! Θα'χεις εδώ την Άννα-Μαρία και τον Νίκο!'' Του απάντησα καθώς του χαμογέλασα.
''Καμοία δεν συγκρίνεται μαζί σου..'' Είπε εκείνος ενώ με έσφυξε στην αγκαλιά του.. απο τις καλύτερες αγκαλιές που υπάρχουν..
So, τέλος και το Part 12... τι λέτε, συνεχίζω; :* Vote&Comment αν σας άρεσε τα κλασσικά... φιλάκια -Φένια♥