hande mehan-sen beni güzel hatırla
500K ☀️
sare aydın
"iyi misin sen?" dedi miray. "evet. hadi git artık. ben bakarım yeğenime." dedim tebessüm ederek. "tamam o zaman... her şeyini buzdolabının üstündeki kağıda yazdım. ikinizi de kocaman öpüyorum!" dedi miray ve evden çıktı.
gülerek "annen iyice aptallaşmış bebeğim." dedim özgür'e. o ise bir elini ağzına sokmaya çalışıyordu.
"şşşşttt. bi' yerlerimizi ısırmıyoruz aşkım."
ilerleyen saatlerde özgür'le biraz oyun oynadık. yani daha doğrusu o oyuncaklarını birbirine vurarak güldü. ben de onun gülmesine güldüm.
mızmızlanmaya başladığında miray'ın dediğini yapıp yatak odasına geçtik. onu göğsümde uyutup öyle beşiğe koymam gerekiyordu.
"gel bakalım teyzesinin balı."
☀️
özgür'ü uyuttuktan sonra etrafı toplamaya başladım. en son özgür'ün resmini miray'a yolladım.
sare: uyudu senin veledo
sare:
miray: ay minnoşummm
miray: anası kurban
miray: hem sen gel hele bi sare??
sare: efendim canım
miray: senin sabah neyin vardı???
sare: of gerçekten o kadar önemsiz ki yani senin o kadar derdin varken bi de benimkilerle boğmak istemiyorum
miray: seni var ya bi döverim
miray: saçmalama allah aşkına sen benim en yakın arkadaşımsın
miray: anlat hadi
sare: ekran görüntüsü x4
miray: hasssss
miray: LAN AYRILMAK NE ALAKA SARE
miray: ADAM AKILLI KONUŞSANIZ OOOFFFF ALLAHIM NİYE EN YAKIN ARKADAŞIM MAL
sare: yüzyüze olmaması iyi oldu
sare: ayrılamazdım
sare: ardıç'ı çok seviyorum miray
sare: ama ileride onunla bir gelecek inşa edemem
miray: o fikrinden dönmez mi?
sare: dönmez, dönmesin zaten
sare: bitmesi en iyisi oldu
miray: oooffff
miray: sarem ya
sare: ay bi' dakika kapı çalıyor
☀️
kapıya kim geldiğine bakmadan açtım.
karşımdaki ardıç'tı. gözlerine bakamıyordum.
"konuşmamız lazım." dedi sadece. kırgınlıkla ona baktım.
"konuşalım." dedim kendimden gayet emin bir şekilde.
"dün geceki saçmalıklar neydi sare?" dedi sitemle. kaşlarımı çattım. "saçmalık falan değildi ardıç. sen çocuk istemiyorsun, ben istiyorum. gayet açık işte."
"sare'm, güzelim... biz daha evlenmedik bile daha şimdiden çocukları düşünmeye ne gerek var ya!"
"ardıç sen benim öylesine takıldığım birisi değilsin ama keşke öyle olsaydın. o zaman seni bırakmam o kadar kolay olurdu ki... seni sevmediğimi falan mı sanıyorsun bilmiyorum ama seni çok seviyorum fakat bu olay ileride daha da büyük kavgalara yol açacak. belki bizi birbirimizden soğutacak. ben ise şu andan önlemimizi alıp ilişkimizi bitirmek istiyorum."
"sare allah aşkına şu an o kadar saç-"
"ardıç, biraz adam akıllı düşündüğünde bana hak verirsin." dedim hızla.
canım yanıyordu.
"sare ben sana aşığım." dedi ardıç çaresizce. burukça gülümsedim ve elimi yanağına yerleştirdim. o da gözlerini kapattı.
"ileride kendinden ödün vermeni istemiyorum ardıç. seni bırakmak zaten zor yalvarırım daha da zorlaştırma."
"yapma..."
"ileride bana teşekkür edeceksin." diye mırıldandım.
"sare benim babam ben küçükken öldü. çevremde asla baba figürü olmadı ve ben babalık yapmayı bilmiyorum. bundan dolayı istemiyorum çocuk. sen hayalini kurduğun anneliği yaşamalısın ama benle değilmiş demek ki..."
göz yaşlarım istemsizce akmaya başladı.
"ardıç ben seni çok seviyorum ya." diye mırıldandım.
son kez.
"yapma. yalvarırım..."
"ileride gerçekten ikimiz de bu ana şükredeceğiz. artık git. bizim hikayemiz de buraya kadarmış demek ki."
"sare... sare'm... benim güzeller güzeli sare'm..."
"başkalarıyla deneyelim. bizden bi' daha asla olmaz ardıç. ikimiz için de en sağlıklısı bu. sen çok daha iyi bir ilişkiyi hak ediyorsun."
kendimi geri çektim. "hoşçakal ardıç." dedim burukça.
"seni seviyorum."
"sevgi bazen her şeye yetmiyormuş." diye mırıldandım.
"sare..."
"kendine iyi bak."
ve kapıyı kapattım. kapatır kapatmaz dizlerimin üstüne çöküp sırtımı kapıya yasladım ve ağlamaya başladım.
☀️
2 hafta sonra
"regl olmamışım." dedim sinirle. miray özgür'ü emzirirken, "yine mi?" dedi. "o kadar düzensiz olmaya başladım ki! bir aydır olmadım bile." dedim sitemle.
miray kaşlarını çattı.
"bi' dakika ya... sen en son ardıç'la ne zaman beraber oldun?" dedi.
"saçmalama." dedim anında.
"cevaplasana bi'."
"bir buçuk ay olmuştur."
"hassssiktir kızım!" dedi miray.
korkuyla birkaç adım geriledim. "saçma salak konuşma miray ya! imkansız. doğum kontrol hapları kullandık." dedim.
kendimi hamile olmadığıma ikna etmeye çalışıyordum.
"hastaneye gidelim mi?" dedi heyecanla. "miray hamile falan değilim. tamam doktora görüneceğim ama sırf reglim düzensiz olduğu için."
"ayyy küçük bi' ardıç'ın 'anne, anne' diye dolandığını düşünsene sareeee!"
miray çoktan kendini hayallere kaptırmıştı.
"miray yapma. ardıç çocuk istemiyor ve ailem hala ayrıldığımızı da bilmiyor." dedim kırgınlıkla.
ardıç'ı o kadar çok özlemiştim ki.
"sen şu hastaneden sonra benle konuş ya!"
☀️
[tıpla hiç alakam yok. mantık hatası olabilir.]
"sare aydın... sonuçların pek iç açıcı gözükmüyor. sen hamilelik şüphesiyle gelmiştin fakat maalesef ki hamile kalman çok zor. rahminde kist var sare. bu kist kötü huylu mu iyi huylu mu henüz bilmiyorum ama hamile kalmanı o kadar zorlaştıracak ki... belki anne bile olamayabilirsin. kendini her türlü şeye hazırlaman en iyisi."
miray'ın ağzı şaşkınlıktan hafifçe o şeklini almıştı.
"saçmalıyorsun. hayır sare. kadın sana bunları demiş olamaz!" dedi miray. gözyaşlarımı silip, "anne olamıyorum." dedim.
miray hızla bana sarıldı. ağlamam daha da şiddetlendi.
"miray... ben çok istiyordum. bir çocuğumun olmasını çok istiyordum. anne olmak istiyordum." dedim çaresizce. miray saçlarımı okşadı.
"geçecek, bütün bunlar geçecek balım. beraber atlatacağız."
atlatamayacaktık.
miray da farkındaydı.
"ardıç'ı çok özledim!" dedim aniden. "arayalım mı? gelmesini ister misin?" başımı hızla olumsuz anlamda salladım.
"hayır hayır. o da üzülür. boş ver gelmesin. ayrı kalmamız en iyisi olur. ardıç'la barışırsam çocuğum olamadığı için barışırım ve ben bunu istemiyorum. gelmesin miray." dedim hıçkırarak.
o kadar berbat hissediyordum ki.
içimde bir umut hamile olabileceğim vardı. belki diye düşünmüştüm. belki hamileyimdir.
bunu itiraf edemesem de miray'ın 'hamile olabilirsin.' lafları sayesinde uzun zaman sonra fazla heyecanlanmıştım.
ben buydum.
bütün heyecanları bir anda elinde patlayan o kız.
bundan sonrası ne olurdu bilmiyordum. ardıç ile barışmak her defasında gerçeği yüzüme pat diye vururdu.
fakat ardıç'sız bir yaşam...
ölümden farkı yoktu.
iğrenç bir durumun içine düşmüştüm ve bu durumdan nasıl çıkacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.
instagramda baya yeni kurgularımla ilgili spoiler veriyorummm bekleniyorsunuzzz (insta:maddfernweh)
yuh en uzun bölüm!!!
finale yaklaştık diye bölümleri uzatmaya çalışıyorum...
son sahnelerde olmasını istediğiniz olaylar varsa fikirlerinizi bekliyorum!!
görüşürüüüzzz 💘💘
6.5.24'