(Unicode) SIDE STORY
သာယာနေတဲ့ ကန်ရေပြင်ကြီး အရှေ့မှာတော့ ၁၈နှစ်အရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် မျက်ရည်ရွဲစိုလျက် ရယ်တစ်လှည့် ငိုတစ်လှည့်နှင့် ဖိနပ်ချွတ်ကာ ရပ်နေသည်။
ဘာလို့......ငါကပျော်ရွင်မှု့နဲ့ မထိုက်တန်ရတာလဲ။
"ဒီမှာရှင့်!မမ!ဘာလုပ်တာလဲ!"
၀ုန်း!
"လွှတ်!ငါ့ကိုအခုလွှတ်!"
သက်လျာ ကျောင်းသွားဖို့ ရေကန်ကြီးရှိရာမှ ဖြတ်လျှောက်စဥ် မူမမှန်သည့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့သည်။လည်၀ိုင်းT-Shirtအဖြူရောင်နှင့် ဂျင်းပြာဘောင်းဘီအပွကို၀တ်ထားကာ ဂုတ်၀ဲဆံပင်နှင့် အရပ်မြင့်မြင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်။
မသင်္ကာလို့ အနားသို့သွားကြည့်စဥ် သက်လျာအနားသို့ မရောက်ခင် ထိုကောင်မလေးက ရေထဲသ်ု့ တဖြေးဖြေး ဆင်းသွားတာမို့ သက်လျာ လန့်ဖြန့်ကာ ထိုကောင်မလေးရှိရာသို့ ရေးကြီးသုတ်ပြာ အပြေးသွားကာ အနောက်မှ ၀ုန်းခနဲလှမ်းဖက်ပြီး ကန်ဘောင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လ်ုက်ပေမဲ့ ထိုကောင်မလေးကတော့ ကန်ကျောက်ကာ ရုန်းနေသည်မို့ ၂ယောက်လုံး ထိုင်နေပြီးထပ်လျက်အနေထားဖြင့် ပြုတ်ကျကာ သက်လျာက အောက်တွင်ဖြစ်ပြီး ထိုမိန်းကလေးကိုတော့ အနောက်ကနေ အားဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ဆွဲထိန်းထားသည်။
"ဒီမှာရှင့်!မ.....ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ!"
"အဟင့်!ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ ကျေးဇူးပြုပြီး!"
"........"
"ငါ ဒီလောကကြီးမှာ မနေချင်တော့ဖူး!"
"မ....စိတ်အေးအေးထားပါနော်!"
"ငါ့....ဆီမှာ ဘယ်သူမှ မကျန်တော့ဖူး!ငါ့ကိုလဲ ဘယ်သူမှ နားမလည်ပေးကြဖူး!"
"........"
"ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ ဘ၀ကြီးကို ငါကဘာကို မက်မောပြီး ဆက်နေနေရမှာလဲ အဟင့်!!"
"........"
"လွှတ်!"
"သက်လျာရှိပါတယ်!....သက်လျာ မ ဘက်မှာရော၊ မ အနားမှာပါ ရှိတယ်!!"
"........"
သက်လျာ ထိုကောင်မလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ကာ ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ရင်ခွင်ထဲက ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ခြင်းကင်းစွာ ငြိမ်သွားသည်။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ.....ထိုကောင်မလေး ငိုနေသည်ကို ကြည့်ပြီး သက်လျာနှလုံးသားက သိမ်ခနဲဖြစ်သွားရသည်။
အားပေးချင်သည်၊ အနားမှ ရှိနေပေးချင်သည်။ ထိုသည်တို့က သက်လျာရဲ့ သနားစိတ်ကြောင့်လား....ဒါမှမဟုတ်....!သေချာတာတစ်ခုက သက်လျာ ထိုကောင်မလေးကို မငိုစေချင်ပါ။
"မင်း.....တကယ် ငါ့အနားမှာ ရှိနေမှာလား"
ရင်ခွင်ထဲမှ ကောင်မလေးက သက်လျာကို လျော့တိလျော့ရဲ ပြန်ဖက်ကာ လေသံဖြင့်ပြောလာသည်။
"အင်း......ရှိမယ်၊ ရှိပေးမယ်"
ထိုစကားက ဒါလီအတွက်တော့ နှစ်သိမ့်စကားတစ်ခုထက် ပိုပါသည်။
ပျော်သည်၊ ဒါက ပထမဆုံးစွာ ပျော်ရသည့် အခိုက်အတန့်လေးဖြစ်သည်။
________________________
ဒါလီ ထိုနေ့က အိမ်ပြန်နောက်ကျခဲ့သည်။သို့ပေမဲ့ ဘာလို့ ဒါလီ အိမ်ပြန်နောက်ကျသလဲ မေးမည့်သူရယ်လို့မရှိပါ။လစ်လျူရှု့ကာ နေကြသည်။
ဒါလီ ဘယ်သူ့ကိုမှ စကားမပြောချင်တာကြောင့် အခန်းထဲကိုသာ တန်းမတ်စွာ ၀င်သွားခဲ့သည်။
ဘုတ်!
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မွေ့ယာပေါ်ကို ဘုတ်ခနဲပစ်လှဲချကာ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှုလိုက်သည်။
သို့ပေမဲ့.....ထိုမိန်းကလေးရဲ့ ကိာယ်သင်းနံ့က ဒါလီနှာဖျားတစ်လျှောက် ကျီစယ်ကာ ပြန်လည် တိုးဝှေ့လာသည်။
ဒါလီ ဖုန်းကိုထုတ်ကာ လက်ဖ၀ါးပေါ်ရှိ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို ရိုက်ထည့်ကာ ခေါ်ဆိုလိုက်သည်။
ခနလောက်ကြာတော့ တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုင်လာခဲ့သည်။
"hello.....နှောင်းသက်လျာ ပြောနေပါတယ်"
ထိုအသံချိုချိုလေးက ဒါလီစိတ်အစုံကို သိမ်မွေ့စေသည်။
"ဟို.....သက်လျာ.....ငါ...နွယ်ဒါလီမှိုင်းပါ"
တစ်ဖက်တွင်လည်း ထိုအသံက သက်လျာကို ပြုံးစေလ်ုက်သည်။
တကယ်....ဖုန်းခေါ်လာတာပဲ။
"အင်း.....ဘာပြောမလို့လဲဟင်"
"ဟို.....ဘာမှတော့ မဟုတ်ပါဖူး....ဒီတိုင်း ဆက်ချင်လို့"
"အော်.....အင်းပါ"
"......."
"......."
၂ယောက်လုံး ခနတာ တိတ်ဆိတ်နေကြသည်။
"စားပြီးပြီလား!"
"စားပြီးပြီလား!"
စားပြီးပြီလား ဟူသောစကားသည် ၂ယောက်လုံးဆီမှ သံပြိုင်ကာ တူညီစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဟီးဟီး!"
သက်လျာက ရယ်သည်။
"ဟဲ!"
တစ်ဖက်တွင် ဒါလီကတော့ ကိုယ့်ဂုတ်ကိုယ် ပွတ်နေမိသည်။
______________________
ဒါလီနှင့် သက်လျာ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ စကားပြောလာကြပြီးနောက် သူငယ်ချင်းသက်တမ်း ၁နှစ်ကျော်တဲ့နေ့မှာတော့
"သက်လျာ....."
ဒါလီဘေးတွင် ထိုင်နေသည့် သက်လျာကို စကားစလိုက်သည်။
"ဟင်"
"မ.....သက်လျာကို ပြောစရာရှိလို့"
သက်လျာသည် ဒါလီထက် ၃နှစ်ငယ်သော မိန်းကလေးဖြစ်တာမို့၊ ဒါလီနှင့် သက်လျာ စတွေ့သည့်နေ့က သက်လျာ နှုတ်ခမ်းဖျားမှ ပထမဆုံးခေါ်သည့် "မမ" ဟူသော နာမ်စားကို အဖျားစွတ်ကာ"မ"လို့သာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သုံးဖြစ်သည်။
"အင်း.....ပြောလေ မရဲ့"
"ဟို....သက်လျာ မကိုစိတ်ဆိုးမှာလား"
"ဟော.....မ မှဘာမှမပြောရသေးတာကို သက်လျာက စိတ်ဆိုးစရာလား"
"ဒီတိုင်း....စိတ်မဆိုးဖူးလို့ ကတိပေး"
"........"
"ပေးမှာလား သက်လျာ"
"ဟုတ်ပါပြီ....သက်လျာပေးပါတယ်"
"......."
"......."
"......."
"ဟွန့်!ဘာမှလဲ မပြောဖူး"
"ဟို.....ပြောမှာပါ။မ.....ကြောက်လို့"
"သက်လျာက ကြောက်ဖို့ ကောင်းနေလို့လား"
ဒါလီရှေ့တွင် လက်ကလေးကို ဆတ်ခနဲပိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆူပြနေသာ မိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီး ဒါလီ သွားတတ်လေးတွေ ပေါ်သည်အထိ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"မ.....ဘာရယ်တာလဲ!သက်လျာက ရယ်စရာပြောနေတာမှ မဟုတ်တာ!"
"အဲ့လို မဟုတ်ပါဖူး သက်လျာရဲ့....သက်လျာက မ မျက်လုံးထဲမှာ....အလှဆုံးနဲ့ ချစ်စရာအကောင်းဆုံးပဲ"
"......."
ထိုစကားကြောင့် သက်လျာစိတ်ထဲ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားကာ မျက်နှာကို ဘေးသို့လှည့်လိုက်သည်။
သက်လျာရေ.....နင့်ပါးတွေတော့ နီစွေးနေမှာ သေချာတယ်!!
"မ ပြောတော့မယ်နော်"
".......အွင့်း"
"မ........"
"........"
"သက်လျာကို ချစ်တယ်!"
"........."
သက်လျာစိတ်ထဲ လှပ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
ဒုတ်! ဒုတ်! ဒုတ်!
" !! "
သက်လျာ တဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေသည့် ရင်ဘတ်နေရာကိုဖိကာ
သွားပြီ!နှောင်းသက်လျာ....နင်တော့သွားပြီ!!
"သက်လျာ.....စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်"
"........"
သက်လျာက ဘာမှမပြောဘဲ တစ်ဖက်သို့သာ မျက်နှာလှည့်နေသည်။
ဟုတ်သားပဲ.....နင့်လိုလူကို ဘယ်သူကပြန်ချစ်မှာလဲ။ပြီးတော့.....နင်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်လေ နွယ်ဒါလီမှိုင်း။
"........"
"ခ....ခနနေပါအုံး!"
ထွက်သွားတော့မည့်ပုံဖြစ်နေသည့် မလက်ကို သက်လျာလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ မက သက်လျာကို မှင်သေသေ မျက်လုံးဖြင့်ကြည့်လာသည်.
"........"
"သက်လျာလဲ......"
"......."
"မ ကို ချစ်တယ်"
ထိုစကားကြောင့် ဒါလီမျက်လုံးတွေ လက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
ထိုနေ့က ပျော်စရာအကောင်းဆုံးနေ့တစ်နေ့ဖြစ်ခဲ့သည်။
ထိုပျော်ရွှင်မှု့တွေက ထိုမိန်းကလေးနှင့် အတူရှိမှသာ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်မည်။
သို့ပေမဲ့.....အပျော်တွေက ဒါလီနှင့် သက်လျာ ချစ်သူသက်တမ်း ၅နှစ်ပြည့်တဲ့ အချိန်မှာတော့
"ဒါ.....ဘာလဲ!!"
သက်လျာက ဒါလီကို ဓာတ်ပုံအချို့ ပေါက်ပေးသည်။
ဒါလီကြည့်လိုက်တော့.....ဒါလီနှင့် ဟိုကောင် တော်၀င်မောင်၏ အိပ့်ယာပေါ်က.....!!
"သက်....သက်လျာ!မင်း....မင်းကို ဒီပုံတွေ ဘယ်သူပေးတာလဲ!!"
"........"
"အဲ့ကောင် တော်၀င်မောင်မလား!"
"တော်ပါတော့!.....တော်လိုက်ပါတော့!!"
"......."
"ဒီလိုမျိုး လုပ်လိာက်မယ်လို့ မထင်ထားဖူး!"
"မ....မ ရှင်းပြပါရစေ သက်လျာ!"
"ဘာမှ ရှင်းပြစရာမလိုဖူး!"
"........"
"ဒီ၅နှစ်လုံး....နင်မကောင်းတဲ့ အရာတွေအကုန်လုံးကို ငါသည်းခံပေးခဲ့တယ်!ငါ အတတ်နိုင်ဆုံး နင့်ရဲ့အကြောင်းတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်!"
"နင့်.....နင့်ရဲ့ အကြောင်းတွေ ဆိုတာက..."
"ဟုတ်တယ်....ငါသိခဲ့တယ်။လွန်ခဲ့တဲ့ ၁နှစ်လောက်တည်းက ငါသိခဲ့တာ!တွေးခဲ့ဖူးတယ်.....နင့်စိတ်က ဘာလို့ ကောင်းတစ်လှည့် မကောင်းတစ်လှည့် ဖြစ်နေရတာလဲ ဆိုပြီးတော့ပေါ့!"
"......."
"နင်.....စိတ်ရောဂါကုဆေးရုံက လတ်မှတ်ရထားတာကို ငါသိတယ်၊ ဒါပေမဲ့....ငါအတတ်နိုင်ဆုံး သည်းခံပေးခဲ့တယ်!"
"........"
"မင် တခါတလေ စိတ်ဖောက်ပြီး ငါ့ကို ရိုက်တယ်၊ နှက်တယ်။ငါဘာတစ်ခုပြောခဲ့ဖူးလဲ!ဘာမှ မပြောခဲ့ဖူးမလား! ငါဘာမှမပြောတာက နင့်ကိုချစ်လို့!"
"......."
"ငါအကုန်သည်းခံခဲ့တာ...."
"........"
"ဒါပေမဲ့......ပြီးပြီ။ငါသည်းခံနိုင်တဲ့စိတ်ကုန်ပြီ!"
"........"
"နင်နဲ့ ငါနဲ့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာပြီးပြီ!"
၀ုန်း!
အာ့း!
"မပြတ်ဖူး!လုံး၀မပြတ်ပေးနိုင်ဖူး!"
ထွက်သွားတော့မည့် သက်လျာ၏ခြေထောက်ကို အနောက်မှ ဒုတ်ဖြင့်ရိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားသည်။
"လွှတ်!!"
အဟက်!
"နင်ကိုယ်တိုင် ငါ့ဘ၀ထဲ၀င်လာခဲ့တာ နှောင်းသက်လျာ!"
"......."
"ငါဆွဲခေါ်ခဲ့တာမဟုတ်ဖူး"
"......."
"အဲ့တော့....နင်ထွက်သွားချင်တိုင်း ထွက်သွားလို့မရဖူး"
သက်လျာ မျက်နှာအနှံ့ကို သူ့မျက်နှာဖြင့် လိုပွတ်နေကာ အက်ရှရှအသံဖြင့်ပြောတာမို့ သက်လျာ ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ထလာသည်။
သူ အကြည့်တွေက စိတ္တဇဆန်စွာ!
"ငါ့....ငါ့ကို လွှတ်ပေးပါ"
"......."
"ကျေးဇူးပြုပြီး!"
ဗုန်း!
သက်လျာ သူ့ကို အာရုံလွှဲကာ ဘေးရှိ ပန်းအိုးကိုယူကာ သူ့ခေါင်းသို့ ရိုက်ချကာ နာနေသည့် ခြေထောက်ကို အားယူထကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုသူကေတာ့ ဗုန်းခနဲ။
သက်လျာ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါ....မ က....အရင်က မ မှမဟုတ်တော့တာ!!
1years later
တီ! တီ! တီ!
"hello"
"သက်လျာ....ညီမလေး နင်အဆင်ပြေရဲ့လား"
"........"
"အဲ့မှာ....နေရတာ အဆင်မပြေရင် ငါမေကြီးကို ပြောပြလိုက်မယ်လေ"
"ရပါတယ် မနှောင်းရဲ့။သက်လျာ သက်သာနေပါပြီ။ပြီးတော့ ဒီမှာနေရတာလဲ အဆင်ပြေပါတယ်
ဟိုအချိန်က သက်လျာ ခြေထောက်သည့် အထဲတွင် အရိုးများကြေသွားခဲ့သည်။နိုင်ငံခြားမှာ အရိုးအစားထိုးခွဲစိတ်ရမည်မို့ အန်တီလေးရှိသည့် အမေရိကမှာသာ ခွဲစိတ်ဖို့စီစဉ်ခဲ့ပြီး ခွဲစိတ်မှု့ကတော့ ကံကောင်းစွာနဲ့ ပြီးခဲ့သည်။အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဆရာဝန်နှင့်ပြပြီးနောက် သက်သာလာစပြုနေပြီဖြစ်သည်။
မဒါလီသည် နောက်လဆို လက်ထပ်တော့မည်ဖြစ်သည်။
ကိုတော်ဝင်မောင်နှင့်ပေါ့!
"ဟုတ်ပါပြီအေ....အဲ့လိုကြားရတာ ၀မျးသာပါတယျ။ပွီးတော့ ဟိုမိန်းကလေးအကြောင်းကို တွေးမနေနဲ့တော့"
"......."
"သူလဲ သူ့ဘ၀နဲ့သူဖြစ်တော့မယ်။နင်လဲ နင့်ဘ၀ကိုနင် ဆက်လျှောက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ မနှောင်း....မေကြီးကိုလဲ ပြောပေးပါ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်လို့"
"အေးပါ....ငါပြောပေးမယ်"
"ဟုတ်ဟုတ်....အ့ဆို ဒါပဲနော် မနှောင်း"
"အေးအေး ဒါပဲ ဒါပဲ"
တီ!
နှောင်းသက်လျာနှင့် အမနှောင်းစိန်သည် ညီအမအရင်းတြွေဖစ်သည်။
အရင်းတွေဖစ်ပြီး နာမည်ကတော့ တစ်ယောက်က ရွာဆန်ကာ တစ်ယောက်က ခောတ်ဆန်နေပြန်၏။
ဘာလို့ဆို နာမည်မှည့်ပေးသည့် လူချင်းမှ မတူဘဲ။
သက်လျာကို နှောင်းသက်လျာဟုမှည့်ပေးခဲ့သည့်သူက အေဖ့၏ ညီမ အန်တီကလျာချိုဖြစ်ပြီး အမနာမည်ကို နှောင်းစိန်ဟု မှည့်ပေးခဲ့သည့်လူကတော့ ရွာဉီးကျောင်းက ဆရာတော်ဖြစ်သည်။
အမကိုက ဗေဒင်တွက်ချက်ကာ ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သက်လျာကိုတော့ အန်တီလေးက အမေရိက ဘုရားကျောင်းက ဘုန်းတော်ကြီးဆီမှ တောင်းကာ မှည့်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သက်လျာဖုန်းချပြီးသည်နှင့် အိပ့်ယာပေါ်တွင် လှဲချလိုက်သည်။
ဟူး.......ဘာက ဘယ်လိုမျိုး....သက်လျာတို့ကို ဝေးစေခဲ့တာလဲလို့ မေးခဲ့ရင်....သက်လျာက မ ကြောင့်လို့ပဲဖြေမိမယ်ထင်ပါရဲ့။
မလိမ်ပါဖူး ထိုအမျိုးသမီးကို နှလုံးသားနဲ့ရင်းပြီး ချစ်ခဲ့တယ်။
________________________
"အန်တီတို့ကလဲ မင်းနဲ့ဆို သဘောတူပါတယ်"
"ကျွန်တော် ၀မ်းသာလိုက်တာအန်တီ"
"ဒါလီအတွက် စိတ်အေးတာပေါ့ မောင်တော်၀င်ရယ်"
"နွယ့်ကို ကျွန်တော်က....!"
"ဒီကိစ္စကို လက်ခံမယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ!!"
"ဒါလီ!!"
"နွယ်!"
"ငါလုံး၀လက်မခံဖူး!"
"မာမီ....သမီး သူနဲ့လက်မထပ်ဖူး"
"........"
"သမီး စကားနားမထောင်လို့ ဆေးရုံကို ပြန်ပို့မယ်ဆိုလဲ.....သွားမယ်!"
ဖြန်း!
"အန်တီ!!"
"နင် လက်ခံရမယ်!"
"......."
"ဒါ နင့်အတွက်!"
အဟက်!
"ငွေ ဆိုငွေကြောင့်လို ပြောလိုက်စမ်းပါ!"
"ဘာ!!"
"ကိုယ့်သမီးကို အလိုမတူပဲ စော်ကားခဲ့တဲ့လူကို မာမီမို့လို့...!"
"တာ၀န်ယူမယ်လို့ပြောတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ဘာပုဒ်မ တပ်အုံးမှာလဲ မိဒါလီ!!"
"......."
"သမီး သူ့ကိုမချစ်ဖူး!"
"နင်ချစ်တဲ့လူကရော....!"
"........"
"သဘာ၀တရာကို ဆန့်ကျင်ပြီး ကိုယ်လုပ်ချင်တာလုပ်ဖို့မစဥ်းစားနဲ့!!"
"........"
"နင်မရှက်ပေမဲ့ ငါရှက်တယ်!!"
"........"
ဝေးရမည်ဆိုတာက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုသေချာလာခဲ့တဲ့အခါ ပျော်ရွင်စရာတွေက တဖြေးဖြေး ကုန်ဆုံးလာခဲ့တယ်။
ပြောခဲ့တယ်မလား.....ပျော်ရွင်မှု့က ထိုမိန်းကလေးနှင့် အတူရှိမှသာ ဖြစ်ပေါ်နိုင်မှာဟု။
ဒါလီ ဗိုက်ထဲတွင် ရွံစရာကောင်းတဲ့အကောင်နှင့် ရသည့် မုန်းစရာသန္ဓေရှိနေပြီဖြစ်သည်။ထိုလူနှင့်လက်ထပ်လိုက်ရသည်။
ထိုလူကို တစ်သက်လုံးမုန်းနေမည်ဖြစ်သလို သူ့သွေးသားဖြစ်သည့် မွေးလာမည့် သန္ဓေသားကိုလဲ ဒါလီချစ်မည်မဟုတ်ပါ။
မုန်းသည်။အကုန်လုံးကိုမုန်းသည်။
ချစ်တယ်ပြောပြီး ထားပစ်ခဲ့သည့် မိန်းကလေးကိုတော့ မုန်းသည်ဟုပြောလျှင် လိမ်ရာကျနေမလား။
နွယ်ဒါလီမှိုင်း၏ စိတ်အခြေအနေသည် နှောင်းသက်လျာမရှိတော့သည့် အချိန်မှစ၍ ပိုကာဆိုးလာခဲ့သည်။
_______________________
5.5.2024
_______________________
(Zawgyi)🥟
သာယာေနတဲ့ ကန္ေရျပင္ႀကီး အေရွ႕မွာေတာ့ ၁၈ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္႐ြဲစိုလ်က္ ရယ္တစ္လွည့္ ငိုတစ္လွည့္ႏွင့္ ဖိနပ္ခြၽတ္ကာ ရပ္ေနသည္။
ဘာလို႔......ငါကေပ်ာ္႐ြင္မႈ႕နဲ႕ မထိုက္တန္ရတာလဲ။
"ဒီမွာရွင့္!မမ!ဘာလုပၱာလဲ!"
၀ုန်း!
"လႊတ္!ငါ့ကိုအခုလႊတ္!"
သကႅ္ာ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ေရကန္ႀကီးရွိရာမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ မူမမွန္သည့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို တွေ့သည်။လည်၀ိုင်းT-Shirtအျဖဴေရာင္ႏွင့္ ဂ်င္းျပာေဘာင္းဘီအပြကို၀တ္ထားကာ ဂုတ်၀ဲဆံပင်နှင့် အရပ္ျမင့္ျမင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။
မသကၤာလို႔ အနားသို႔သြားၾကည့္စဥ္ သက္လ်ာအနားသို႔ မေရာက္ခင္ ထိုေကာင္မေလးက ရေထဲသ်ု့ တေျဖးေျဖး ဆင္းသြားတာမို႔ သကႅ္ာ လန့္ျဖန့္ကာ ထိုေကာင္မေလးရွိရာသို႔ ေရးႀကီးသုတ္ျပာ အေျပးသြားကာ အေနာက္မွ ၀ုန်းခနဲလှမ်းဖက်ပြီး ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ ဆွဲတင်လ်ုက်ပေမဲ့ ထိုေကာင္မေလးကေတာ့ ကန္ေက်ာက္ကာ ႐ုန္းေနသည္မို႔ ၂ေယာက္လုံး ထိုင္ေနၿပီးထပ္လ်က္အေနထားျဖင့္ ျပဳတ္က်ကာ သကႅ္ာက ေအာက္တြင္ျဖစ္ၿပီး ထိုမိန္းကေလးကိုေတာ့ ေအနာေကၠန အားျဖင့္ သိုင္းဖက္ကာ ဆြဲထိန္းထားသည္။
"ဒီမွာရွင့္!မ.....ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ!"
"အဟင့္!ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါ ေက်းဇူးျပဳၿပီး!"
"........"
"ငါ ဒီေလာကႀကီးမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဖူး!"
"မ....စိတ္ေအးေအးထားပါေနာ္!"
"ငါ့....ဆီမြာ ဘယ္သဴမြ မက်န္ေတာ့ဖူး!ငါ့ကိုလဲ ဘယ္သဴမြ နားမလည္ေပးၾကဖူး!"
"........"
"ဘယ္သဴမြ မ႐ြိတဲ့ ဘ၀ႀကီးကို ငါကဘာကို မက္ေမာၿပီး ဆက္ေနေနရမွာလဲ အဟင့္!!"
"........"
"လႊတ္!"
"သက္လ်ာရွိပါတယ္!....သကႅ္ာ မ ဘက္မွာေရာ၊ မ အနားမြာပါ ရွိတယ္!!"
"........"
သကႅ္ာ ထိုေကာင္မေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ကာ ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲက ခႏၶာကိုယ္ေလးက ႐ုန္းကန္ျခင္းကင္းစြာ ၿငိမ္သြားသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ.....ထိုေကာင္မေလး ငိုေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး သက္လ်ာႏွလုံးသားက သိမ္ခနဲျဖစ္သြားရသည္။
အားေပးခ်င္သည္၊ အနားမြ ရွိေနေပးခ်င္သည္။ ထိုသည္တို႔က သက္လ်ာရဲ႕ သနားစိတ္ေၾကာင့္လား....ဒါမွမဟုတ္....!ေသခ်ာတာတစ္ခုက သကႅ္ာ ထိုေကာင္မေလးကို မငိုေစခ်င္ပါ။
"မင္း.....တကယ္ ငါ့အနားမြာ ရွိေနမွာလား"
ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလးက သကႅ္ာကို ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျပန္ဖက္ကာ ေလသံျဖင့္ေျပာလာသည္။
"အင္း......ရွိမယ္၊ ရွိေပးမယ္"
ထိုစကားက ဒါလီအတြက္ေတာ့ ႏွစ္သိမ့္စကားတစ္ခုထက္ ပိုပါသည္။
ေပ်ာ္သည္၊ ဒါက ပထမဆုံးျစာ ေပ်ာ္ရသည့္ အခိုက္အတန့္ေလးျဖစ္သည္။
________________________
ဒါလီ ထိုေန႕က အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့သည္။သို႔ေပမဲ့ ဘာလို႔ ဒါလီ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သလဲ ေမးမည့္သူရယ္လို႔မရွိပါ။လစ္လ်ဴရႈ႕ကာ ေနၾကသည္။
ဒါလီ ဘယ္သူ႕ကိုမွ စကားမေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ အခန္းထဲကိုသာ တန္းမတ္စြာ ၀င်သွားခဲ့သည်။
ဘုတ္!
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ေမြ႕ယာေပၚကို ဘုတ္ခနဲပစ္လွဲခ်ကာ အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရႈလိုက္သည္။
သို႔ေပမဲ့.....ထိုမိန္းကေလးရဲ႕ ကိာယ္သင္းနံ႕က ဒါလီႏွာဖ်ားတစ္ေလွ်ာက္ က်ီစယ္ကာ ျပန္လည္ တိုးေဝွ႕လာသည္။
ဒါလီ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ လက်ဖ၀ါးပေါ်ရှိ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ရိုက္ထည့္ကာ ေခၚဆိုလိုက္သည္။
ခနေလာက္ၾကာေတာ့ တစၹကၠ ဖုန္းကိုင္လာခဲ့သည္။
"hello.....ႏွောင္းသက္လ်ာ ေျပာေနပါတယ္"
ထိုအသံခ်ိဳခ်ိဳေလးက ဒါလီစိတ္အစုံကို သိမ္ေမြ႕ေစသည္။
"ဟို.....သကႅ္ာ.....ငါ...ႏြယ္ဒါလီမွိုင္းပါ"
တစ္ဖက္တြင္လည္း ထိုအသံက သကႅ္ာကို ပြုံးစေလ်ုက်သည်။
တကယ္....ဖုန္းေခၚလာတာပဲ။
"အင္း.....ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္"
"ဟို.....ဘာေမြတာ့ မဟုတ္ပါဖူး....ဒီတိုင္း ဆက္ခ်င္လို႔"
"ေအာ္.....အင္းပါ"
"......."
"......."
၂ေယာက္လုံး ခနတာ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။
"စားၿပီးၿပီလား!"
"စားၿပီးၿပီလား!"
စားၿပီးၿပီလား ဟူေသာစကားသည္ ၂ေယာက္လုံးဆီမွ သံၿပိဳင္ကာ တူညီျစာ ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဟီးဟီး!"
သကႅ္ာက ရယ္သည္။
"ဟဲ!"
တစ္ဖက္တြင္ ဒါလီေကတာ့ ကိုယ့္ဂုတ္ကိုယ္ ပြတ္ေနမိသည္။
______________________
ဒါလီႏွင့္ သကႅ္ာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ စကားေျပာလာၾကၿပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းသက္တမ္း ၁ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ေန႕မွာေတာ့
"သကႅ္ာ....."
ဒါလီေဘးတြင္ ထိုင္ေနသည့္ သကႅ္ာကို စကားစလိုက္သည္။
"ဟင္"
"မ.....သကႅ္ာကို ေျပာစရာရွိလို႔"
သက္လ်ာသည္ ဒါလီထက္ ၃ႏွစ္ငယ္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္တာမို႔၊ ဒါလီႏွင့္ သကႅ္ာ စေတြ႕သည့္ေန႕က သကႅ္ာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ ပထမဆုံးေခၚသည့္ "မမ" ဟူေသာ နာမၥားကို အဖ္ားျစတၠာ"မ"လို႔သာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သုံးျဖစ္သည္။
"အင္း.....ေျပာေလ မရဲ႕"
"ဟို....သကႅ္ာ မကိုစိတ္ဆိုးမြာလား"
"ေဟာ.....မ မွဘာမွမေျပာရေသးတာကို သကႅ္ာက စိတ္ဆိုးစရာလား"
"ဒီတိုင္း....စိတ္မဆိုးဖူးလို႔ ကတိေပး"
"........"
"ေပးမွာလား သကႅ္ာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ....သက္လ်ာေပးပါတယ္"
"......."
"......."
"......."
"ဟြန့္!ဘာမြလဲ မေျပာဖူး"
"ဟို.....ေျပာမွာပါ။မ.....ေၾကာက္လို႔"
"သကႅ္ာက ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းေနလို႔လား"
ဒါလီေရွ႕တြင္ လေကၠလးကို ဆတၡနဲပိုကၠာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဆူျပေနသာ မိန္းကေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဒါလီ သြားတတ္ေလးေတြ ေပၚသည္အထိ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"မ.....ဘာရယၱာလဲ!သကႅ္ာက ရယ္စရာေျပာေနတာမွ မဟုတၱာ!"
"အဲ့လို မဟုတ္ပါဖူး သက္လ်ာရဲ႕....သကႅ္ာက မ မ္ကႅဳံးထဲမြာ....အလွဆုံးနဲ႕ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးပဲ"
"......."
ထိုစကားေၾကာင့္ သက္လ်ာစိတ္ထဲ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားကာ မ်က္ႏွာကို ေဘးသို႔လွည့္လိုက္သည္။
သက္လ်ာေရ.....နင့္ပါးေတြေတာ့ နီေစြးေနမွာ ေသခ်ာတယ္!!
"မ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္"
".......အြင့္း"
"မ........"
"........"
"သကႅ္ာကို ခ်စ္တယ္!"
"........."
သက္လ်ာစိတ္ထဲ လွပ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
ဒုတ္! ဒုတ္! ဒုတ္!
" !! "
သကႅ္ာ တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနသည့္ ရင္ဘတ္ေနရာကိုဖိကာ
သြားၿပီ!ႏွောင္းသက္လ်ာ....နင္ေတာ့သြားၿပီ!!
"သကႅ္ာ.....စိတ္ဆိုးသြားလားဟင္"
"........"
သကႅ္ာက ဘာမွမေျပာဘဲ တစ္ဖက္သို႔သာ မ်က္ႏွာလွည့္ေနသည္။
ဟုတ္သားပဲ.....နင့္လိုလူကို ဘယ္သူကျပန္ခ်စ္မွာလဲ။ၿပီးေတာ့.....နင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေလ ႏြယ္ဒါလီမွိုင္း။
"........"
"ခ....ခေနနပါအုံး!"
ထြက္သြားေတာ့မည့္ပုံျဖစ္ေနသည့္ မလကၠို သက္လ်ာလွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ မက သကႅ္ာကို မွင္ေသေသ မ်က္လုံးျဖင့္ၾကည့္လာသည္.
"........"
"သကႅ္ာလဲ......"
"......."
"မ ကို ခ်စ္တယ္"
ထိုစကားေၾကာင့္ ဒါလီမ်က္လုံးေတြ လက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
ထိုေန႕က ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆုံးေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုေပ်ာ္႐ႊင္မႈ႕ေတြက ထိုမိန္းကေလးႏွင့္ အတူ႐ြိမြသာ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္မည္။
သို႔ေပမဲ့.....အေပ်ာ္ေတြက ဒါလီႏွင့္ သကႅ္ာ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၅ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့
"ဒါ.....ဘာလဲ!!"
သကႅ္ာက ဒါလီကို ဓာတ္ပုံအခ်ိဳ႕ ေပါက္ေပးသည္။
ဒါလီၾကည့္လိုက္ေတာ့.....ဒါလီႏွင့္ ဟိုေကာင္ ေတာ္၀င္ေမာင္၏ အိပ့္ယာေပၚက.....!!
"သက္....သကႅ္ာ!မင္း....မင္းကို ဒီပုံေတြ ဘယ္သူေပးတာလဲ!!"
"........"
"အဲ့ေကာင္ ေတာ္၀င္ေမာင္မလား!"
"ေတာ္ပါေတာ့!.....ေတာ္လိုက္ပါေတာ့!!"
"......."
"ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္လိာက္မယ္လို႔ မထင္ထားဖူး!"
"မ....မ ရွင္းျပပါရေစ သကႅ္ာ!"
"ဘာမြ ရွင္းျပစရာမလိုဖူး!"
"........"
"ဒီ၅ႏွစ္လုံး....နင္မေကာင္းတဲ့ အရာေတြအကုန္လုံးကို ငါသည္းခံေပးခဲ့တယ္!ငါ အတတ္နိုင္ဆုံး နင့္ရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္!"
"နင့္.....နင့္ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ဆိုတာက..."
"ဟုတ္တယ္....ငါသိခဲ့တယ္။လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ႏွစ္ေလာက္တည္းက ငါသိခဲ့တာ!ေတြးခဲ့ဖူးတယ္.....နင့္စိတ္က ဘာလို႔ ေကာင္းတစ္လွည့္ မေကာင္းတစ္လွည့္ ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့!"
"......."
"နင္.....စိတ္ေရာဂါကုေဆး႐ုံက လတ္မွတ္ရထားတာကို ငါသိတယ္၊ ဒါေပမဲ့....ငါအတတ္နိုင္ဆုံး သည္းခံေပးခဲ့တယ္!"
"........"
"မင္ တခါေတလ စိတ္ေဖာက္ၿပီး ငါ့ကို ရိုက္တယ္၊ ႏွက္တယ္။ငါဘာတစ္ခုေျပာခဲ့ဖူးလဲ!ဘာမြ မေျပာခဲ့ဖူးမလား! ငါဘာမွမေျပာတာက နင့္ကိုခ်စ္လို႔!"
"......."
"ငါအကုန္သည္းခံခဲ့တာ...."
"........"
"ဒါေပမဲ့......ၿပီးၿပီ။ငါသည္းခံနိုင္တဲ့စိတ္ကုန္ၿပီ!"
"........"
"နင္နဲ႕ ငါနဲ႕ ဇာတ္လမ္း ဒီမွာၿပီးၿပီ!"
၀ုန်း!
အာ့း!
"မ်ပတၹဴး!လုံး၀မျပတ္ေပးနိုင္ဖူး!"
ထြက္သြားေတာ့မည့္ သက္လ်ာ၏ေျခေထာက္ကို အေနာက္မွ ဒုတ္ျဖင့္ရိုက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ တ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားသည္။
"လႊတ္!!"
အဟက္!
"နင္ကိုယ္တိုင္ ငါ့ဘ၀ထဲ၀င္လာခဲ့တာ ႏွောင္းသက္လ်ာ!"
"......."
"ငါဆြဲေခၚခဲ့တာမဟုတ္ဖူး"
"......."
"အဲ့ေတာ့....နင္ထြက္သြားခ်င္တိုင္း ထြက္သြားလို႔မရဖူး"
သကႅ္ာ မ်က္ႏွာအႏွံ႕ကို သူ႕မ်က္ႏွာျဖင့္ လိုပြတ္ေနကာ အက္ရွရွအသံျဖင့္ေျပာတာမို႔ သကႅ္ာ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြ ထလာသည္။
သူ အၾကည့္ေတြက စိတၱဇဆန္စြာ!
"ငါ့....ငါ့ကို လႊတ္ေပးပါ"
"......."
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး!"
ဗုန္း!
သကႅ္ာ သူ႕ကို အာ႐ုံလႊဲကာ ေဘးရွိ ပန္းအိုးကိုယူကာ သူ႕ေခါင္းသို႔ ရိုကၡ္ကာ နာေနသည့္ ေျခေထာက္ကို အားယူထကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ထိုသူေကတာ့ ဗုန္းခနဲ။
သကႅ္ာ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ပါ....မ က....အရင္က မ မွမဟုတ္ေတာ့တာ!!
1years later
တီ! တီ! တီ!
"hello"
"သကႅ္ာ....ညီေမလး နင္အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"........"
"အဲ့မြာ....ေနရတာ အဆင္မေျပရင္ ငါေမႀကီးကို ေျပာျပလိုက္မယ္ေလ"
"ရပါတယ္ မႏွောင္းရဲ႕။သက္လ်ာ သက္သာေနပါၿပီ။ၿပီးေတာ့ ဒီမွာေနရတာလဲ အဆင္ေျပပါတယ္
ဟိုအခ်ိန္က သကႅ္ာ ေျခေထာက္သည့္ အထဲတြင္ အရိုးမ်ားေၾကသြားခဲ့သည္။နိုင္ငံျခားမွာ အရိုးအစားထိုးခြဲစိတ္ရမည္မို႔ အန္တီေလးရွိသည့္ ေအမရိကမြာသာ ခြဲစိတ္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့ၿပီး ခြဲစိတ္မႈ႕ကေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ၿပီးခဲ့သည္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဆရာဝန္ႏွင့္ျပၿပီးေနာက္ သက္သာလာစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။
မဒါလီသည္ ေနာက္လဆို လက္ထပ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ကိုေတာ္ဝင္ေမာင္ႏွင့္ေပါ့!
"ဟုတ္ပါၿပီေအ....အဲ့လိုၾကားရတာ ၀မျးသာပါတယျ။ပွီးတော့ ဟိုမိန္းကေလးအေၾကာင္းကို ေတြးမေနနဲ႕ေတာ့"
"......."
"သူလဲ သူ႕ဘ၀နဲ႕သူျဖစ္ေတာ့မယ္။နင္လဲ နင့္ဘ၀ကိုနင္ ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မႏွောင္း....ေမႀကီးကိုလဲ ေျပာေပးပါ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္လို႔"
"ေအးပါ....ငါေျပာေပးမယ္"
"ဟုတ္ဟုတ္....အ့ဆို ဒါပဲေနာ္ မႏွောင္း"
"ေအးေအး ဒါပဲ ဒါပဲ"
တီ!
ႏွောင္းသက္လ်ာႏွင့္ အမႏွောင္းစိန္သည္ ညီအမအရင္းေႂတြဖစ္သည္။
အရင္းေတြဖစ္ၿပီး နာမည္ကေတာ့ တစ္ေယာက္က ႐ြာဆန္ကာ တစ္ေယာက္က ေခာတ္ဆန္ေနျပန္၏။
ဘာလို႔ဆို နာမည္မွည့္ေပးသည့္ လူခ်င္းမွ မတူဘဲ။
သကႅ္ာကို ႏွောင္းသက္လ်ာဟုမွည့္ေပးခဲ့သည့္သူက ေအဖ့၏ ညီမ အန္တီကလ်ာခ်ိဳျဖစ္ၿပီး အမနာမည္ကို ႏွောင္းစိန္ဟု မွည့္ေပးခဲ့သည့္လူကေတာ့ ႐ြာဉီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ျဖစ္သည္။
အမကိုက ေဗဒင္တြက္ခ်က္ကာ ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး သက္လ်ာကိုေတာ့ အန္တီေလးက ေအမရိက ဘုရားေက်ာင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီမွ ေတာင္းကာ မွည့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သက္လ်ာဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ့္ယာေပၚတြင္ လွဲခ်လိဳက္သည္။
ဟူး.......ဘာက ဘယ္လိုမ်ိဳး....သက္လ်ာတို႔ကို ေဝးေစခဲ့တာလဲလို႔ ေမးခဲ့ရင္....သကႅ္ာက မ ေၾကာင့္လို႔ပဲေျဖမိမယ္ထင္ပါရဲ႕။
မလိမ္ပါဖူး ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ႏွလုံးသားနဲ႕ရင္းၿပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္။
________________________
"အန္တီတို႔ကလဲ မင္းနဲ႕ဆို သေဘာတူပါတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ၀မ်းသာလိုက်တာအန်တီ"
"ဒါလီအတြက္ စိတ္ေအးတာေပါ့ ေမာင္ေတာ္၀င္ရယ္"
"ႏြယ့္ကို ကြၽန္ေတာ္က....!"
"ဒီကိစၥကို လက္ခံမယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ!!"
"ဒါလီ!!"
"ႏြယ္!"
"ငါလုံး၀လက္မခံဖူး!"
"မာမီ....သမီး သူနဲ႕လက္မထပ္ဖူး"
"........"
"သမီး စကားနားမေထာင္လို႔ ေဆး႐ုံကို ျပန္ပို႔မယ္ဆိုလဲ.....သြားမယ္!"
ျဖန္း!
"အႏၱီ!!"
"နင္ လက္ခံရမယ္!"
"......."
"ဒါ နင့္အတြက္!"
အဟက္!
"ေငြ ဆိုေငြေၾကာင့္လို ေျပာလိုက္စမ္းပါ!"
"ဘာ!!"
"ကိုယ့္သမီးကို အလိုမတူပဲ ေစာ္ကားခဲ့တဲ့လူကို မာမီမို႔လို႔...!"
"တာ၀န္ယူမယ္လို႔ေျပာတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ဘာပုဒၼ တပ္အုံးမွာလဲ မိဒါလီ!!"
"......."
"သမီး သူ႕ကိုမခ်စ္ဖူး!"
"နင္ခ်စ္တဲ့လူကေရာ....!"
"........"
"သဘာ၀တရာကို ဆန့္က်င္ၿပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႕!!"
"........"
"နင္မရွက္ေပမဲ့ ငါရွက္တယ္!!"
"........"
ေဝးရမည္ဆိုတာက တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုေသခ်ာလာခဲ့တဲ့အခါ ေပ်ာ္႐ြင္စရာေတြက တေျဖးေျဖး ကုန္ဆုံးလာခဲ့တယ္။
ေျပာခဲ့တယ္မလား.....ေပ်ာ္႐ြင္မႈ႕က ထိုမိန္းကေလးႏွင့္ အတူ႐ြိမြသာ ျဖစ္ေပၚနိုင္မွာဟု။
ဒါလီ ဗိုက္ထဲတြင္ ႐ြံစရာေကာင္းတဲ့အေကာင္ႏွင့္ ရသည့္ မုန္းစရာသႏၶေရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ထိုလူႏွင့္လက္ထပ္လိုက္ရသည္။
ထိုလူကို တစ္သက္လုံးမုန္းေနမည္ျဖစ္သလို သူ႕ေသြးသားျဖစ္သည့္ ေမြးလာမည့္ သႏၶေသားကိုလဲ ဒါလီခ်စ္မည္မဟုတ္ပါ။
မုန္းသည္။အကုန္လုံးကိုမုန္းသည္။
ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး ထားပစ္ခဲ့သည့္ မိန္းကေလးကိုေတာ့ မုန္းသည္ဟုေျပာလွ်င္ လိမ္ရာက်ေနမလား။
ႏြယ္ဒါလီမွိုင္း၏ စိတ္အေျခအေနသည္ ႏွောင္းသက္လ်ာမရွိေတာ့သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ပိုကာဆိုးလာခဲ့သည္။
_______________________
5.5.2024
_______________________