ေႏြေခါင္ေခါင္ျဖစ္လင့္ကစား အခ်ိန္အခါမဟုတ္ေသာ မိုးသည္ သည္းထန္စြာရြာခ်ေနေလ၏။ ဤရြာေသာမိုးသည္ ေအးျမေစခ်င္၍လား သို့မဟုတ္ ပို၍ပူေလာင္ေစခ်င္သည္လားမသိ။ ပူေလာင္ေနေသာစိတ္တို့အား ေအးခ်မ္းေစခ်င္၍ရြာသြန္းေပးသည္ဆိုလၽွင္ျငား အႏွစ္ႏွစ္အလလပူေလာင္ေနခဲ့ေသာ လူတစ္ခ်ိဳ့၏စိတ္အားေအးျမမွုကိုေပးနိုင္မည္မထင္။မေပးနိုင္ပါ။
သုံးႏွစ္ .... သုံးႏွစ္ဟူေသာ အခ်ိန္ပင္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီ။ လူတစ္ခ်ိဳ့သည္ ယခုခ်ိန္ထိေသြးပူလ်က္၊ ေတာ္လွန္လ်က္၊အသည္းတြင္ တစ္စိမ့္စိမ့္နာက်ည္းလ်က္၊ ယူၾကဳံးမရလ်က္ရွိေနေသးသည္။ ေသြးမ်ားရဲရဲနီေနေသးသည္၊စိတ္ဓာတ္တို့တက္ႂကြေနေသးသည္ ။ တိုက္ခိုက္ေတာ္လွန္ရန္သတၱိႂကြလ်က္ပင္။တစ္ေန႔မွတစ္ရက္၊တစ္ရက္မွတစ္ပက္၊တစ္ပက္မွတစ္လ၊တစ္လမွတစ္ႏွစ္၊တစ္ႏွစ္မွႏွစ္ႏွစ္၊ယခုႏွစ္ႏွစ္မွသုံးႏွစ္သို့ကူးေျပာင္းခဲ့ေခ်ၿပီေလ။ တစ္ရက္မွမပင္ပန္းခဲ့ၾက၊ပင္ပန္းသည္ဟုမၿငီးျငဴခဲ့ၾက၊ တစ္ရက္ကေလးမွေသြးေအးသြားသည့္ေန႔မရွိခဲ့ပါ။
တခ်ိဳ့ေသာလူမ်ားသည္ အတိတ္တို့အားေမ့ကာ ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္၊ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားအား အားမနာတမ္းဆင္ႏႊဲလ်က္၊သုံးႏွစ္ဟူေသာအခ်ိန္အားေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္ေသြးေအးၾကကုန္၏။ေကာက္ရိုးမီးပမာ ခဏတာတက္ႂကြသည္။ ခဏတာေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသည္။ ခဏတာနာက်ည္းျပသည္ ။သတၱိတို့နည္းကုန္သည္။ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ စကားသံတို့သည္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္၏။နာက်ည္းမွုတို့သည္ေလ်ာ့ကုန္၏။
ေတာ္လွန္ေရးတြင္ က်ဆုံးခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ား၏ေပးဆပ္မွုတို့အားေမ့ၾကကုန္၏။ အသက္ေသြးေႂကြးမ်ားသည္သူတို့ႏွင့္မဆိုင္သကဲ့သို့ေနနိုင္ရက္ၾကသည္။ လမ္းမေပၚတြင္စီးက်ခဲ့ေသာ ေသြးတို့သည္မေျခာက္နိုင္။
ေသြးဟူ၍ေပက်န္ေနသည့္အစြန္းမ်ား မရွိေတာ့ေသာ္ျငားလည္း ေသြးမ်ားက်ခဲ့ဖူးသည္အား မေမ့နိုင္။ ေႂကြလြင့္ခဲ့ရေသာ ၾကယ္ပြင့္မ်ားသည္ အနာဂတ္တြင္ ေတာက္ပနိုင္မည့္အခြင့္ေရးမ်ားမရၾကေတာ့။လင္းလက္ခြင့္ရမည့္ အနာဂတ္အားအၿပီးတိုင္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရၿပီ။ အခ်ိန္မတန္ခင္ ေႂကြခဲ့ရေသာနိုင္ငံ၏ ေငြၾကယ္ပြင့္မ်ားအတြက္ ဝမ္းနည္းမဆုံး၊ ႏွေျမာလို့မဆုံး။
မိမိႏွင့္ အသက္တူရြယ္တူၾကယ္ပြင့္မ်ား ေတာ္လွန္ေရးတြင္က်ဆုံးခဲ့ၾကခ်ိန္တြင္ မိမိသည္ ႏွေျမာတႆ ေၾကကြဲလို့မဆုံးနိုင္။ မိဘမ်ားကိုယ္စားႏွလုံးကြဲေၾကရ၏။ မိဘမ်ားသည္ သူတို့၏ ရင္ေသြး ဆုံးရွုံးရျခင္းအေပၚ ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ထို့ေနာက္ အၾကမ္းဖက္သူတို့အား နာက်ည္းခဲ့သည္။ မုန္းတီးခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ မိမိရင္တြင္း၌ မေန႔တေန႔က ျဖစ္ရပ္မ်ားကဲ့သို့ပင္ ထင္ဟပ္ေနေသးသည္။
အတိတ္တို့အား ေမ့လ်က္ ေပ်ာ္နိုင္ၾကေသာ သူတို့အား အရွက္မရွိဟု မိမိထင္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေအးေဆးစြာ ေနထိုင္ျခင္းအေပၚ လိပ္ျပာမလုံလွ။ လူတခ်ိဳ့ ခက္ခဲေနခ်ိန္ မိမိမွာ အဆင္ေျပေျပေနနိုင္သည္။ သူတို့ဆာေလာင္ေနစဥ္ မိမိသည္ ဗိုက္ျပည့္နိုင္သည္။ သူတို့ ခ်မ္းေနခ်ိန္တြင္ မိမိသည္ ေႏြးေထြးစြာ ေနနိုင္သည္။ သူတို့ ေျပးလႊားေနစဥ္ မိမိမွာ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ခြင့္ရသည္။ သူတို့အိမ္ႏွင့္ ေဝးကြာေနခ်ိန္ မိမိသည္ အိမ္၌ မိသားစုႏွင့္အတူ ေနရ၏။ သူတို့ေတြလည္း မိသားစုမ်ားအား လြမ္းေနရွာလိမ့္မည္။ မိမိကဲ့သို့ အိမ္၌ မိသားစုႏွင့္အတူ ေနခ်င္မွာေသခ်ာသည္။
သို့ေသာ္ သူတို့သည္ အမ်ားျပည္သူအတြက္ အသက္၊ ေသြး ၊ ေခၽြး ၊ မိသားစုႏွင့္ ခ်စ္ခင္ရသူတို့အား စြန္႔လႊတ္ထားရသည္။ နားက်င္ေန၍လည္းၿငီးျငဴ၍မရ။ ပင္ပန္း၍လည္း နားရန္မျဖစ္။ တာဝန္ဝတၱရားတို့ ရွိေနေသးတယ္။ ေနမေကာင္း၍လည္း ေဆးခန္းျပ၍မရ။ အိမ္မ မည္ေသာ တဲအိမ္အစုတ္တြင္သာ ေနရသည္။ ထမင္းမမည္ေသာ အစားအစာကိုသာ စားရသည္။ မိုးမလုံေသာ အမိုးေအာက္တြင္ ျဖစ္သလိုေနရသည္။ ဤသည္မွာ သူတို့၏ ေပးဆပ္ျခင္း တစ္ပိုင္းတစ္စသာ ရွိဦးမည္။
သူတို့သည္ မိမိတို့တိုင္းျပည္အတြက္ မည္မၽွ ေပးဆပ္ခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ။ သူတို့၏ ေပးဆပ္မွုမ်ားအား လူသားဘယ္ႏွစ္ေယာက အသိမွတ္ျပဳသနည္း။ အားတက္သေရာ ကူညီေပးသူ မည္မၽွ ရွိသနည္း။
အမ်ားစုေသာ လူတို့သည္ အေပၚယံသာ နာက်ည္းျပသည္။ ကူညီျပသည္။ သို့ေသာ္ အတြင္းစိတ္၌မူ လွိုက္လဲစြာခံစားရ၍မဟုတ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာ၍မဟုတ္။ အမ်ားလုပ္၍လိုက္လုပ္ျခင္းသာ။ မိမိကိုယ္ႏွင့္ မိသားစုအား မထိသေရြ႕ မသိသလိုသာ ေနၾကမည့္လူမ်ားပင္။
ကမၻာသည္ ႏွစ္ျခမ္းရွိသည္ေလာ့ သို့မဟုတ္ နိုင္ငံသည္ ႏွစ္ျခမ္းရွိသည္ေလာ့။ တစ္ဖက္တြင္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲကာ ေပ်ာ္ေနၾကသည့္ လူမ်ားစုေဝးေနထိုင္သည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ေတာ့ ေသၾက ၊ ေၾကၾက၊ ငိုၾက ၊ ယိုၾက၊ ေျပးၾက ၊ လႊားၾကျဖင့္ပင္။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ဟူသည္ ေဝးစြ။
လူတခ်ိဳ့သည္ ေကာင္းကင္မွ အခ်ိန္မေရြးက်ေရာက္လာနိုင္သည့္ လက္နက္ႀကီးမ်ားအား ရင္တမမႏွင့္ေၾကာက္ရြံ့စြာ ေစာင့္ေနၾကသည္။ တခ်ိဳ့မွာ အိမ္ေျခရာမဲ့ကုန္သျဖင့္ ေရာက္တက္ရာရာေျပးလႊားေနၾကရသည္။ ေန႔ညမေရြး ထြက္ေပၚလာနိုင္သည့္ က်ည္ဆံမ်ားအား ေၾကာက္ရြံ့ကာ က်ီးလန္႔စာ စားေနရသည့္ လူမ်ားလည္းရွိတယ္။ ဤသည္မွာ မိမိနိုင္ငံအတြင္းမွာပင္ ျဖစ္ပ်က္ေနေၾကာင္း လ်စ္လ်ဴရွုထားကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရက္နိုင္ၾကသည္။
လူ႔အသက္ဟူသည္ကား တန္ဖိုးႀကီးသည္။ ရခဲလွေသာ ဘဝမ်ားထဲတြင္ လူ႔ဘဝသည္ တစ္ခုအပါအဝင္ပင္ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားသည္ လူအခ်င္းခ်င္းအသက္အား သတ္ျဖတ္ရန္ပင္ေဝးစြ။ ၾကက္ ဝက္ မ်ား တိရစၧာန္ မ်ားကိုပင္ သတ္ရန္ ဝန္ေလးၾကသူမ်ားမွာ ေလာကတြင္ ဒုႏွင့္ေဒးပင္။ သို့ေသာ္ ထိုလူတစ္ခ်ိဳ့သည္ လူသားမဆန္စြာ လူ႔အသက္အား ျခင္ ၊ ယင္ သတ္သကဲ့သို့ အလြယ္တကူပင္ သတ္ရက္ၾကသည္။ မိသားစုမ်ား ၿပိဳကြဲသြားေအာင္ မညႇာမတာလုပ္ရက္နိုင္ၾကသည္။ ကိုယ္ခ်င္းမစာစြာ အိုးအိမ္တို့အား ဖ်က္စီးကာ အိမ္ေျခရာမဲ့ကုန္ေစသည္။
ကေလး သူငယ္ ၊ လူႀကီးမိဘ ၊ က်ား၊ မ မေရြး ၊ ေယာက်ာ္း မိန္းမ မခြဲျခားဘဲ အနိုင္က်င့္သတ္ျဖတ္ၾကသည္။ ဤသည္ကိုပင္ မွန္သည္ဟုသတ္မွတ္ၾကသည္။ သူတစ္ပါးဘဝပ်က္သြားျခင္းအား ၾကည့္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထု၏ အိုးအိမ္အား ဖ်က္စီးၾကကာ ျပည္သူလူထုအားကာကြယ္မည္ဟု အရွက္မရွိ ဆိုဝံ့ၾကသည္။ သူတို့ကိုယ္သူတို့ အမွန္တရားလုပ္ေနသည္ဟု ထင္ေနၾကေသးသည္။ အားေပးေထာက္ခံသူမ်ားအား အံ့ၾသ၍မဆုံး။ ထိုသူမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့ေနသည္လား သို့မဟုတ္ ဦးေႏွာက္တြင္ ျပသနာျဖစ္ေနသည္ဟုပင္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။
ျမန္မာရိုးရာ ႏွစ္သစ္ကူး သၾကနၤ္တြင္ ေပ်ာ္ခ်င္ၾကသည္မွာ အမွားဟုမဆိုဝံ့။ သို့ေသာ္ အေျခေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအား ၾကည္တက္ရမည္ေလ။ ျမန္မာျပည္သည္ ေအးခ်မ္းေနသည္မဟုတ္။ နိုင္ငံသည္ က်န္းမာေနသည္မဟုတ္။ အသိဉာဏ္နည္းေသာ လူတခ်ိဳ့သည္သာ ေပ်ာ္ၾကမည္ ၊ ရႊင္ၾကမည္ ။ ကၾကမည္။ ေသာက္ၾက၊ စားၾက၊ မူးၾက ၊ ႐ူးၾကမည္။ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲၾကမည္။ လြတ္လပ္စြာ ပင္ ေပ်ာ္နိုင္ ရႊင္နိုင္ ေဆာ့နိုင္ၾကမည္။ ဤသည္မွာ အသိဉာဏ္နည္းသူတို့၏ လုပ္ရပ္ႏွင့္အေတြးမ်ားပင္။
ေပးဆပ္ေနသူမ်ား အဖို့ေတာ့ သၾကနၤ္ဟူသည္ ေပ်ာ္စရာမဟုတ္။ နာက်င္စရာ သၾကနၤ္ ၊ ေတာ္လွန္ သၾကနၤ္ပင္။ မိမိသည္ သၾကနၤ္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရကစားရန္အတြက္ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္နိုင္။ လိပ္ျပာလည္းမလုံနိုင္။ မိမိသည္ လုပ္အားျဖင့္မေပးဆပ္နိုင္ ၊ မကူညီနိုင္ေသာ္လည္း တက္နိုင္သည့္ဝန္အားထမ္းကာ ကူညီခ်င္သည္။
မိမိနိုင္ငံတြင္ မျပည့္ေသာအိုးမ်ား သို့မဟုတ္ မေအာင္ေသာ စပါးႏွံမ်ား ေပါမ်ားေနသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ သူတို့ကိုယ္သူတို့ မေအာင္ေသာစပါးႏွံမ်ား ျဖစ္ေနရျခင္းအား ဂုဏ္ယူစြာ ေဖာ္ျပေနၾကသည္။ ရွက္ရမွန္းမသိ ၊ မရွက္တက္ၾက။ ထို့အျပင္ ေပ်ာ္ေနၾကေသးသည္။
ထိုလူတခ်ိဳ့အား မိမိအံ့ၾသမိသည္။ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသကဲ့သို့ ရွက္စရာကိစၥမ်ားအား ေဖာ္ျပေနၾကသည္။ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာနည္းမွုအား ဖြင့္ဟ လွစ္ျပေနသည္။မေအာင္ေသာစပါးႏွံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေထာင္ေနျခင္းအား မသိပါဘဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူေနသည္။ အထက္သို့ေထာင္ေနရျခင္းအားဂုဏ္ယူစရာဟုျမင္ေနသည္။ လူရယ္စရာျဖစ္ေနသည္အားမသိ၊ အရွက္ရစရာျဖစ္ေနသည္အား မသိသည့္အျပင္ ျပည့္ေသာစပါးႏွံတို့အား ညႊန္႔က်ေနသည္ဟုေလွာင္ေျပာင္ေနေသးသည္။
" အို.....ပညာမဲ့လိုက္ပုံမ်ား "
ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူး အတာသၾကနၤ္သည္ တားစီးမရစြာပင္ က်ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ဤသည္ကား အတာသၾကနၤ္အႀကိဳေန႔ ျဖစ္၍ လူႀကီးမိဘမ်ားသည္ ရိုးရာမပ်က္ အတာအိုးမ်ားျဖင့္ႀကိဳၾကသည္။ သို့ေသာ္နာက်င္စရာေကာင္း၍ ေသြးလႊမ္းေသာဤေျမသို့ သိၾကားမင္းသည္ဆင္းလာမည္မထင္။ မဆင္းလာနိုင္။ ေစ်းသည္မ်ားသည္ တစ္ေန႔လုပ္တစ္ေန႔စားရေသာဘဝမ်ားျဖစ္၍ အလုပ္မ်ားမရပ္နားနိုင္ၾက။ ကိုယ့္ဝမ္းစာ ကိုယ္သာသိသည္မို့အျပစ္မဆိုရက္ပါ။ ကေလးမ်ားသည္ေတာ့ အလိုက္မသိစြာ ေရကစားရန္တာဆူေနၾကသည္။ ထိုသို့ေသာကေလးမ်ားသည္ အသိညဏ္ငယ္လြန္း၍ ေတာ္လွန္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမသိနိုင္။ သို့ေသာ္မိဘမ်ားသည္ သိလ်က္ျဖင့္ခြင့္ျပဳထားၾကသည္။ လူလတ္တခ်ိဳ့၊ လူရြယ္တခ်ိဳ့မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးကားေမ့ကာ ေဆာ့ကစားေနသည္။ သူတို့ေဆာ့ကစားေနၾကေသာ ေရသည္ေအးခ်မ္းမွုကို ရနိုင္မည္လား။ မိမိသည္ ျမင္ေနရျခင္းအေပၚပူေလာင္လြန္းလွ၏ တစ္ေန႔တာလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသူမ်ားအားၾကည့္ကာ မိမိသည္ယူၾကဳံးမရျဖစ္ရသည္။ အရက္ေသစာမ်ားျဖင့္ မူး႐ူးေနၾကသူမ်ားသည္ ကေလးငယ္မ်ားမဟုတ္။ စဥ္းစားနိုင္စြမ္းရွိသည့္ လူႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ဤသည္မွာ ရင္နာစရာ။ ရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
Tv ဖန္သားျပင္ထက္မွ ေတြ႕ျမင္ရေသာ သၾကနၤ္မ႑ပ္မ်ား၊ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနသူမ်ား၊ ဟန္မပ်က္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေရကစားေနၾကသူမ်ား အားျမင္ရျခင္းသည္ စိတ္တိုဖြယ္ စိတ္နာဖြယ္။သၾကနၤ္ေလးရက္လုံးသည္ နာက်င္ဖြယ္၊ နာက်ည္းဖြယ္ အျပည့္ျဖင့္သာ။ငိုယိုေနၾကေသာ လူသားတခ်ိဳ့ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ စပါးႏွံတခ်ိဳ့တို့သည္ ကြာျခားလွေပသည္။
အိမ္မရွိ၍ ေရာက္တက္ရာရာ သြားေနရေသာ ကေလးမ်ားအဖို့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဟူသည္ အဘယ္နည္း။ မိဘရင္ခြင္ေႏြးေႏြးတြင္ ခိုလွုံရမည့္ အရြယ္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ပင္ မိဘမဲ့ ျဖစ္ရရွာသည္။ ထိုသို့ေသာကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္သည္ မည္သို့ျဖစ္မည္နည္း။
တခ်ိဳ့ေသာ မိသားစုခ်ိဳ့သည္ ျပန္စရာအိမ္ရွိေသာ္လည္း ျပန္၍မရေတာ့။ ထိုထိုဘဝမ်ားအား အားနာရေကာင္းမွန္းမသိ။ ကူညီေပးရေကာင္းမွန္းမသိ။ ကိုယ္ခ်င္းစာရမွန္းမသိ။ ကူညီေထာက္ပံ့မည့္အေတြးဟူသည္ ေဝးစြ။
"နာက်င္စရာ ဘဝမ်ားပါလား "
အတာသၾကနၤ္က်ေရာက္ေသာေန႔ရက္ခ်င္း တူေသာ္လည္း မတူသည္မွာ စာနာမွုႏွင့္ ေၾကကြဲရေသာႏွလုံးသားမ်ား ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာမွုမ်ားပင္။ သၾကနၤ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း သူတို့အရပ္တြင္ ပိေတာက္ပြင့္သည္။မိမိတို့အရပ္တြင္ပိေတာက္မပြင့္နိုင္၊သူတို့အရပ္တြင္ ေတးသီခ်င္းမ်ားျဖင့္သီသည္။မိမိတို့အရပ္တြင္ ဗုံးသံ၊ အေျမႇာက္သံ၊ က်ည္ဆန္သံမ်ားျဖင့္သီသည္။ သၾကနၤ္လြန္၍ ႏွစ္သစ္အားသူတို့အရပ္တြင္အတာေရ ျဖင့္ႀကိဳသည္။ မိမိတို့အရပ္မ်ားတြင္ ေသြးမ်ားျဖင့္စီးႀကိဳရသည္။နာက်င္စရာေကာင္းလြန္းလွေသာ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္၍ ႏွစ္သစ္သို့ကူးေျပာင္းခဲ့ရေသာ အခါသမယျဖစ္ပါသည္။ဒါကိုပင္ တခ်ိဳ့ကနာက်င္ရမွန္းမသိၾက။ တခ်ိဳ့ကသာကူး၊ တခ်ိဳ့ကေကာက္ရိုးမီး၊ တခ်ိဳ့ကေပၚပင္၊ တခ်ိဳ့ကစီးပြားေရးကိုအေၾကာင္းျပသည္။ တခ်ိဳ့ကအဆင္မေျပမွုကိုလြဲခ်သည္။ မည္သို့ပင္ဆိုေစကာမူ ရန္သူအား မိတ္ေဆြအထင္ျဖင့္ ေႁမြေပြး ခါးပိုက္ပိုက္မိေနျခင္းပင္။
မိမိတို့၏ နာက်င္စရာ သၾကန္ သည္ ဤသို့ျဖင့္ ၿပီးဆုံးခဲ့သည္။ သၾကန္အတြင္းတြင္ မိမိသည္ ေရမစိုလိုက္။ စိုရမည့္ေရသည္ ပူေလာင္သည္ဟုပင္ ခံစားရသည္။ သၾကနၤ္ေလးရက္သည္ နာက်ည္းစရာျဖင့္သာ ကုန္ဆုံးသည္။ ဤအတာေန႔ရက္မ်ားသည္ ကမၻာႏွစ္ျခမ္း ကြဲေစသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရလၽွင္ ဒီရက္မ်ားသည္ ကမၻာႏွစ္ျခမ္းမွ အတာသၾကန္ေန႔ရက္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
A/N _ font အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ စာဖတ္ရအဆင္မေျပျဖစ္သြားရင္ စာေရးသူကဘဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္