BETHANY’S POV
Nasa bahay ako ngayon nagpapahinga. Bigla akong nag crave ng mangga kaya tinext ko si Cedrick para bilhan ako.
Makalipas ang ilang minutes na pag aantay wala parin Cedrick na dumating.
“ Nasaan na naman kaya yun.. ” bulong ko.
Bumaba ako para kumuha nalang ng pagkain na kakainin ko.
“ Manang.. ” sigaw ko.
“ Yes ma’am?? ”
“ May junk foods pa ba?? ”
“ Nako ma’am ubos na po.. ”
Bigla akong nalungkot.
“ Sige manang‚ salamat po.. ”
Aalis na sana ako ng biglang nagsalita si Manang.
“ Ma’am alam niyo po ba na ngayon ang alis ni sir Jeric.. ”
Bigla akong nagulat sa sinabi niya‚ naaalala ko na ngayon nga pala yun.
Dali dali akong pumasok sa loob at kunin susi ng sasakyan saka phone ko.
Tatawagan ko sana si Jericho pero biglang nalowbat yung cellphone ko.
“ Ngayon ka pa talaga na lowbat.. ”
Dali dali akong tumakbo papalabas ng bahay.
Nagdrive ako‚ binilisan ko yung takbo ko para maabutan ko si Jericho.
Pero sa hindi inaasahan‚ traffic.
“ Kapag minamalas ka nga naman.. ”
Naghintay ako pero hindi parin umuusad.
Pagtingin ko sa orasan ko‚ 8:40 na it means 20 minutes nalang aalis na sila Jericho.
“ Please Jericho‚ antayin mo ako.. ” bulong ko.
Bigla ko nalang naisipan na takbuhin ko nalang yung airport.
Tinakbo ko airport‚ kahit sobrang init hindi ko iniintindi na mainit basta ang importante ay mapuntahan ko si Jericho at mapigilan ang pag alis niya.
“ Ang layo ko pa‚ jusmeyo kaya ko ba to.. ” hingal na hingal kung sabi.
Tumakbo ako sa abot ng makakaya ko.
Pagtingin ko sa orasan ko it’s already 8:50‚ 10 minutes nalang aalis na sila.
Hindi ko mapigilang mapaiyak.
“ Jericho please antayin mo ako.. ”
“ Wag mo akong iwan.. ” bulong ko.
Maya maya pa ay may biglang huminto.
“ Bethany?? ” gulat niyang sabi.
“ Oliver? ”
“ Bakit tumatabo ka.. ”
“ Na traffic kasi kanina kaya tinakbo ko nalang yung airport.. ”
“ Pwede bang makisakay ako papuntang airport??”
“ Sige‚ sakay na.. ”
“ Salamat.. ”
Dali dali akong sumakay.
“ Please paki bilisan Oliver‚ baka hindi ko maabutan si Jericho.. ”
“ Alright.. ”
Binilisan niya yung pagtakbo.
Tiningnan ko bigla yung orasan‚ it’s already 8:55 in the morning.
“ Wag mo akong iwan Jericho please.. ” bulong ko.
“ Paki bilisan please.. ”
“ Heto na po.. ” sagot niya.
Maya maya pa ay nakarating na kami.
Dali dali akong bumaba.
“ Maraming salamat Oliver.. ”
“ Walang anuman‚ sana maabutan mo siya.. ” saad niya.
Tumango lang ako.
Papasok na sana ako nang biglang hinarang ako.
“ Ma’am bawal po kayong pumasok.. ” saad nung guard.
“ Sir‚ kailangan ko pong pumasok baka aalis na yung boyfriend ko.. ” pagpupumilit ko.
“ Hindi po talaga pwede ma’am.. ”
“ Yung pwede lang pumasok yung may flight ngayon.. ” dagdag niya.
“ Please po‚ kahit ngayon lang papasukin niyo ako.. ”
“ Baka maiwan po ako please po.. ” pagpapaliwanag ko.
Pero hindi parin sila nakinig.
“ Sige pooo please.. ”
“ Pasensya na po ma’am umalis na po kayo.. ” sabay tulak sakin.
Hindi ko mapigilang mapaiyak sa mga nangyari. Halo halo yung emosyon na nararamdaman ko. Naiiyak ako ng sobra sa mga nangyayari ngayon.
Aalis na sana ako ng biglang dumating si Oliver.
“ Bakit nandiyan ka?? ” tanong niya.
“ Ayaw ako papasukin.. ” mangiyak ngiyak kung sabi.
Hinawakan niya ako.
“ Ako na bahala‚ halika.. ”
Lumapit kami sa entrance.
“ Papasukin mo siya sa loob.. ”
“ Hindi po talaga pwede sir.. ”
“ I said papasukin niyo siya.. ” sigaw niya.
“ Sir hindi po talaga pwe.. ” hindi niya natuloy ang pagsasalita dahil biglang pinakita ni Oliver yung id niya.
“ I’m Police Senior Inspector Oliver Villanueva.. ” saad niya.
Biglang nagulat yung mga guards.
“ Pumasok na po kayo ma’am.. ” saad niya.
“ Go na Bethany.. ”saad niya.
Bigla ko siyang yinakap.
“ Maraming salamat Oliver.. ” saad ko.
“ Sige na‚ baka hindi mo na siya maabutan pa.. ” saad niya.
Tumakbo agad ako.
Hinanap ko agad kung saan yung waiting area.
“ Ang layo pa nun.. ” bulong ko.
Pagtingin ko sa orasan‚ 8:58 na.
“ Jerichooo please antayin mo ako.. ” habang hinihingal.
Tumakbo ako ng tumakbo‚ hindi ko na nararamdaman yung pagod basta mapigilan ko lang si Jericho.
“ Malapit na Bethany‚ kaya mo yan.. ”
Maya maya pa ay nakarating na ako.
Pumasok agad ako nakita ko sa malayo si Jericho papaalis na sila
“ JERICHOOOOOOO.. ” sigaw ko.
Pero hindi niya ako naririnig.
“ JERICHOOO WAG KA UMALIS PLEASE.. ”
“ JERICHOOOOO.. ”
“ JERICHOOOOO... ”
Kahit anong sigaw ko hindi niya ako naririnig.
Tumakbo parin ako kahit nahihirapan na ako.
“ Jericho please wag kang umalis.. ”
Papalayo sila ng papalayo‚ habang ako nasa malayo.
Hindi ko mapigilang mapaluha‚ ayokong umalis siya. I really love Jericho‚ hindi ko kayang mawala pa siya. Handa akong magsimula ulit kami‚ wag lang siyang umalis.
Biglang nanghina yung paa ko.
Pinipilit ko parin tumakbo kahit pagod na pagod na yung paa ko.
“ JERICHO... ”
“ JERICHO... ”
“ JERICHO... ”
“ JERICHO... ”
“ JERICHO... ”
“ JERICHO... ” sunod sunod na sigaw ko.
Pero still hindi parin nila ako naririnig.
Hanggang sa pumasok na sila sa eroplano.
Kahit pagod na pagod na ako tumakbo parin ako.
“ Wag mo akong iwan Jericho.. ” mangiyak ngiyak kung sabi.
Natanaw kung pumasok na sila‚ habang ako papalabas pa.
“ JERICHO... ” sigaw ko.
Pero walang Jericho na lumabas.
Maya maya pa ay nakalabas na ako pero sakto naman na nakaalis na yung eroplano.
Bigla akong napaluhod sa sakit ng nararamdaman ko.
“ JERICHOO.... ” umiiyak kung sigaw.
Tanaw na tanaw ko na nakaalis na sila.
“ Jericho‚ iniwan mo ako.. ”
“ YOU BREAK YOUR PROMISES. ”