Kabanata Tatlo —Tell Me Where It Hurts
Umaga pa lang, I received a call from my dad.
"Sorry, late na akong nakatawag. I'll make it up to you, anak," paos ang boses niya mula sa kabilang linya.
"It's fine dad. You should rest. Mukhang pagod ka na."
"I will. I'll visit you often...if I have time. I'm really sorry anak. Gusto sana kitang i-treat sa labas para premyo mo."
"No, dad...it's fine. Hindi naman ako mahilig lumabas. Just rest. Mas gusto ko yun."
"Thanks, Rhys."
The call ended kaya pumasok na ako sa klase.
Nagdududa ang tingin ni Lionel sa akin. The class was on going pero nasa akin ang atensiyon niya. Tinaasan ko siya ng kilay para i-intimidate siya pero mas lalo niya lang akong tinitigan.
Ako na lang ang umiwas ng tingin.
Siniko ako ni Shein, ang katabi ko. May nakakalokong ngiti sa labi niya habang tinitingnan ako ng nanlilisik ang kanyang mga mata.
“Your judging me,” I pointed out na tinanguan niya agad.
“Anong meron sa inyo ni Lionel?”
“Anong klaseng tanong yan, Shein?” asik ko sa kanya.
Nagkibit balikat siya. “May something e.”
“Tsismosa,” bulong ko pa pero tumawa lang siya.
“Curious lang,” siniko niya ulit ako. “Mas bagay kayo.”
“Pareho kaming lalaki, Shein.”
“So? Ano naman?”
“Labreja! Montero! Kung mag-k-kuwentuhan lang pala kayo, lumabas na kayo sa klase ko!”
Agad kaming nanahimik ni Shein. Kinukulit niya man ako pero hindi ko na pinapatulan ang mga pang-aasar niya.
Sa lahat ng babae na nakatabi ko, si Shein lang ata ang nagustuhan ko. She’s playful and friendly but she knows her limitation. Understanding at thoughtful rin siya.
Maraming nagkakagusto sa kanya. Even I had a little crush on her back in the first day. Pero wala na ngayon. Palagi niya akong pinapares sa mga…lalaki.
I find it uncomfortable at first pero nasanay rin ako sa kanya. She knows when to stop rin naman. Nakakainis lang minsan at nakakahiya.
Umayos ako ng upo bago dahan dahang lumingon kay Lionel. I just wanna check if he’s still looking at me.
Nakatingin pa rin siya sa akin. This time, ako naman ang tinaasan niya ng kilay. Sinamaan ko siya ng tingin. He scoffed and sarcastically chuckled. The grin on his lips triggered my devil side.
Para bang gusto ko na lang kumuha ng eraser at burahin iyon sa labi niya.
Dumeretso ang tingin ko sa kanyang likuran. I saw Ryuki looking at me too. Seryoso ang kanyang tingin, halatang hindi natutuwa sa akin. Inirapan ko siya.
If he’s mad at me ano na lang ako? He was a jerk! Insensitive bastard with an angelic face. Parang hindi kami magkaibigan ah.
I focused on the class. Hindi na ako kinulit ni Shein. Hindi na rin ako lumingon kay Lionel. Walang rason para tingnan ko siya. Makikita ko lang ulit ang mukha ni Ryuki.
Sumabay ako kay SheIn nung recess. Akala ko, magsasama siya ng iba niyang kaibigan, pero lihim akong nagpasalamat when she didn’t. Kumapit lang siya sa braso ko at nakangiting lumakad.
“Tara sa college department. May sisilipin lang ako,” kaya naman pala.
“Anong department, Shein?” natatawang tanong ko sa kanya.
“Basta.”
Dumeretso kami sa pila. Habang siya palinga linga sa paligid, ako naman at nakapokus sa mga pagkain na nasa glass. Maraming bagong pagkain na nakakatakam.
I set my eye on the strawberry cake. Mukhang matamis yun.
“Pumili ka na, Shein.”
“Ssh, mamaya na. Oh my god!” hinawakan niya ako sa braso para iharap sa kanya. “Pretend your talking to me.”
“I am talking to you.”
“Rhys!”
Nag-umpisa akong magsalita ng kung ano. Siya naman ay tumatawa na parang nasisiraan na siya ng bati. Napailing iling na lang ako. Ang kalandian ni Shein…
Umupo kami pagkatapos kong makabili. She told me to continue. Sinunod ko naman.
“Wag mo na akong bilhan ng souvenir pagbalik mo galing Baguio.”
“I wasn’t planing to anyway,” umiling ako.
“Ano?” bigla niya akong sinamaan ng tingin. “Dalhan mo ako ng strawberry!”
“Excuse me?”
Pareho kaming napatingin sa gilid ng biglang sumulpot ang isang lalaki. Agad nagningning ang mata ni Shein. Para bang nakakita siya ng kayamanan.
“Shein…you remember me, right?”
“Aah, oo. Esteella café,” biglang lumambot ang boses niya. “Upo ka.”
“I hope hindi ako disturbo.”
“No, it’s fine.”
I continued eating not minding them. Pero nakinig ako sa usapan nila.
“So you weren’t lying?”
“Nope,” natatawang sagot ni Shein. “I told you were close.”
“Do you think you can?”
“Sure!”
Kinuha ni Shein ang ballpen at notebook na dala nung lalaki at biglang inabot sa akin. What now? Ano na namang gusto niya?
“Autograph mo, Rhys.”
“Ako?” tinuro ko ang sarili, hindi makapaniwala. “Bakit?”
Pinanlakihan niya ako ng mata. Huminga ako ng malalim bago tinanggap ang ballpen at notebook. After that, she returned it to the boy.
Nag-usap pa sila ng ilang sandali bago ito umalis. Agad kong sinamaan ng tingin si Shein.
“You brought me here for that?”
“Supurtado ko ang love life mo, Rhys. It’s just fair that you help me with mine.”
“Wala akong love life.”
“Pero may something kayo ni Robyn.”
“Wala nga.”
Pinilit niya pa iyon pero sa huli, itinigil niya rin. We went back to the classroom after a while. Tinapos niya lang ang chips niya bago kami umalis.
Pagdating sa classroom, naabutan namin si Lionel na nakasandal sa labas. Para bang may hinihintay siya.
“Si Daddy oh,” pang-aasar ni Shein kaya siniko ko na siya. “Ang daya! Athlete ka, normal student lang ako!”
“Mas malaki ang katawan mo kesa sa ‘kin,” banat ko naman at inirapan siya.
Magkasalubong ang tingin namin ni Lionel. He immediately stood up to face me.
“Vacant time hanggang uwian ngayong umaga. May sudden meeting,” he told me.
Tinaasan ko siya ng kilay. “Nag-tanong ako?”
“Ang sweet mo naman daddy—este, Robyn! Thank you for telling us.”
“Let’s review our report. Tara sa comp lab.”
Tumalikod siya at nagsimulang maglakad. Huminga ako ng malalim bago kinayawan si Shein.
“Yiee, daddy!”
Hinanap ko sa comp lab si Lionel. Nando’n siya sa palagi naming inuupuan. Sa puwesto niya siya naka-upo. Tumabi naman ako.
“I couldn’t tansfer the file last night in my phone. Hindi ko tuloy na-send kaninang umaga.”
“Buti na lang, natulog na ako.”
“Maganda ba ang tulog mo?”
“Sobra.”
“Your heartless,” sinamaan ko siya agad ng tingin. “After judging me you slept soundly.”
“Hindi nga,” tanggi ko.
“Wala akong girlfriend.”
“Did I asked?”
“That night…” he trailed off.
Hinintay ko na lang ang sunod niyang sasabihin.
“Those girls…” tiningnan niya ako. Naghintay naman ako.
“Those girls were my cousins.”
Mga pinsan niya? Sinong niloloko niya?
“Hindi ako nag-tanong.”
“Yeah? Your eyes seems to tell me otherwise.”
Huminga ako ng malalim bago siya tiningnan. “Pinsan mo nga?”
“Oo nga!”
“Wala kang patunay. Hindi ako maniniwala,” umiling iling ako. “I guess iba ang pagkakakilanlan ko sayo sa totoong ikaw.”
“I’m not lying.”
“Never said you were.”
“Your frustrating,” nababanas na ata siya sa akin.
Lihim akong napangiti. I should judge him all the time. Para ma stress rin siya paminsan minsan. Hindi naman puwedeng sa aming dalawa, ako palagi ang nababanas dahil sa pang-aasar niya.
He opened his phone. Kinulikot niya ako. I waited na matapos siya sa ginagawa.
Then, he showed me his phone. It was a picture of him with five other girls. Ang dalawa, naka-akbay sa kanya. They were all smiling in the photo. Kahit siya, nakangiti.
“Lumabas lang kami para magpahangin.”
“Naninigarilyo ka nung gabing yun,” paalala ko sa kanya.
“Sa pinsan ko yun.”
“No offense but they looked like—”
“Prostitutes,” siya na ang tumapos sa sasabihin ko. “I know. They’re Americans. Hindi sila conservative,” umiling siya.
Napatango tango ako. Muling tiningnan ang picture para tingnan ng maayos ang mga mukha nila. Mag-pinsan nga. Magkakamukha e. I swipe to the left to see if there were other pictures at meron nga.
Swipe lang ako ng swipe hanggang sa may naligaw na picture. A stolen shot of Denise, smiling at Jason. Kita pa ako sa likod, nakasimangot. Kausap ko si Shein na nakangiti ng malaki.
But my appearance in the picture was not important. It was Denise who was the main focus of the camera. Does this mean?
Gulat kong tiningnan si Lionel. He seemed confused so he looked at his phone. Agad nanlaki ang mga mata niya at binawi ang kanyang telepono. Turned it off and hide it on his pocket.
“You like Denise?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
I expected no answer. Of course, he’s not going to answer.