''မောင်''
လူကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားသောသူ့ကိုမော့်ကြည့်ကာခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်တော့သူကမှိတ်ထားသောမျက်ဝန်းများကိုမဖွင့်ဘဲ..
''ရှူး...ဒီမှာအိပ်နေတယ်''
''အိပ်နေလည်းလွှတ်တော့...နေရခက်တယ်ကွယ်''
''မောင်ကလူနာလေ....ခင်ဗျား မောင့်ကိုအလိုလိုက်ရမှာပေါ့''
''မင်းကွယ်....ငါ့ကိုဆိုသိပ်အနိုင်ယူတာဘဲ....''
ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာတီကောင်ဆားထိသလိုလာလုပ်နေသောဒေါ်စွဲမက်မောခင်ကြောင့်လိုတရမှာပီတိဖြာကာဒဏ်ရာတွေပင်မေ့နေ၏..
''ကဲ..နိုးရင်လည်းထတော့....ခဏနေအဖွားလာတော့မယ်...မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး''
''ဘာမကောင်းစရာရှိလဲ.......မောင်နဲ့ခင်ဗျားကဇနီးမယားတွေဘဲကို....တူတူအိပ်တာကောင်းပါတယ်''
''တော်ပါ...အရင်ကဖြင့်..သူဘဲ....''
''မွ''
စွဲရဲ့ပါးပြင်ကိုနစ်ဝင်တဲ့အထိနမ်းရှိုက်လိုက်သောလိုတရ...
''အဲ့အကြောင်းတွေပြန်မပြောကြေး.....''
''လူလည်လေး''
လိုတရ..ရင်ခွင်ထဲကအမျိုးသမီးကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်မိသည်..
''မောင်တို့ကလေးယူကြမလား''
''ကလေး....မောင်က ကလေးချစ်တတ်လို့လား''
''ချစ်တော့မချစ်တတ်ပါဘူး...ဒါမဲ့...ခင်ဗျားမွေးမဲ့ကလေးဆိုရင်တော့မောင်ချစ်ပေးနိုင်မှာပါ''
''မောင်လိုချင်တယ်ဆို..မွေးပေးမှာပေါ့.....''
'တကယ်နော်....မောင်ကဘောလုံးတစ်သင်းစာလိုချင်တာ....''
ထိုစကားကြောင့်စွဲသည်ရှက်သွားကာလိုတရရဲ့လက်မောင်းကိုထုတော့သည်
''အား....မိန်းမ..ဒဏ်ရာရှိတယ်....''
''ဟင်...နာသွားလား......စွဲမေ့သွားလို့ပါမောင်ရယ်....ဉုံဖွနော်.....''
''မပျောက်သေးဘူး..''
''ဉုံဖွ...ဉုံဖွ...ဉုံဖွ ''
လိုတရကစွဲကိုတဖန်ရင်ခွင်ထဲပြန်ဆွဲသွင်းကာနမ်းရှိုက်၏
''မောင် ခင်ဗျားကိုသိပ်ချစ်တယ်''
''ထပ်တူထပ်မျှပါမောင်ရယ်''
.......................
''အရောင်ကဘာရောင်လေးယူမလဲဟင်မောင်''
သတို့သမီးဝတ်စုံထိုင်မသိမ်းတွက်fittingချနေရင်းသူမကလိုတရကိုလှမ်းမေး၏..
လိုတရရဲ့ဒဏ်ရာတွေပျောက်တာနဲ့အဖွားကလက်ထပ်ပွဲကိုစီစဉ်တာမို့သူတို့ဝတ်စုံလာအပ်ရခြင်းပါ
''ခင်ဗျားသဘောလေ...မောင်ကခင်ဗျားကြိုက်ရင်ရပြီ''
''အဖြူရောင်လေးဝတ်မယ်နော်မောင်......''
''ခင်ဗျားကအနီရောင်ကြိုက်တာမလား''
''ဒါမဲ့မင်္ဂလာပွဲမှာအဖြူရောင်လေးကပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်''
''ဒါဆိုအဖြူရောင်ဘဲယူလိုက်ပေါ့.....မောင်ကsuitဝတ်မှာနော်''
ဒီဇိုင်နာကအင်္ကျီတွက်စွဲရဲ့ရင်ကိုတိုင်းဖို့ပြင်လိုက်စဉ်
လိုတရကမတ်တပ်ထရပ်ကာ
''သူ့အတိုင်းတွေအကုန်လုံးကျွန်မသိတာမို့လို့ပြောတာကိုချရေးလိုက်ပါ''
''ရှင်''
စွဲကမျက်စောင်းလှမ်းထိုးလျှင်လိုတရကလျှာလေးထုတ်ပြ၏..
''ရင်က၃၆...ခါးက၂၆..တင်က.၃၇...''
လိုတရရဲ့မှင်သေသေမျက်နှာထားကြောင့်ဒီဇိုင်နာမှာစာအုပ်ထဲချရေးလိုက်ရတော့သည်
''ပြီးပြီမလား...ပြန်ကြရအောင်....ငွေကိုတော့ဝတ်စုံရတာနဲ့လွှဲလိုက်မယ်''
စွဲရဲ့ခါးကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းကိုင်ကာဆိုင်ထဲကခေါ်ထုတ်လာသူကြောင့်စွဲမှာကားပေါ်ရောက်လာရသည်
''မောင့်ကိုဘာလို့အဲ့လောက်တောင်ကြည့်နေရတာလဲ''
''အတိုင်းတွေဘာလို့ဒီလောက်တောင်သိနေရတာလဲ''
''စပိန်မှာတုန်းကမောင်တိုင်းကြည့်ထားတာ''
''ဘာရယ်.....ဘယ်တုန်းကလဲ''
''ခင်ဗျားဝိုင်မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားတဲ့ညက''
''မောင်မကောင်းဘူး..... ''
ရင်ဘတ်ကိုထုရိုက်နေသောလက်များကိုဖမ်းဆုပ်ကာလက်ပိုင်ရှင်ကိုပါရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တော့သည်
''သိရင်လည်းတိတ်တိတ်နေတာမဟုတ်ဘူး....ဘယ်လောက်ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်လဲ....''
''မောင့်အပိုင်ကိုတခြားသူတွေမထိစေချင်လို့လေ...''
''တော်ပါ.....''
''ပြောရင်းနဲ့တောင်မောင့်အပိုင်ကိုမောင်ထိချင်လာပြီကွာ.....မောင်တို့ဒီကားထဲမှာဘဲ.....''
''မရဘူးနော်မောင်....လုံးဝမရဘူး...''
''ဘယ်သူမှမမြင်ရပါဘူးခင်ဗျားရာ....''
''မရဘူးလို့.......မောင်....''
ရုတ်တရက်မောင်ကခုံကိုနောက်သို့လှန်ချလိုက်ကာစွဲမှာပက်လက်လေးဖြစ်သွားတော့သည်
''မောင်......ကျွန်မစိတ်ဆိုးမှာနော်''
''လုပ်ပြီးမှချော့မယ်ကွာ........''
ပြောမရဆိုမရသောလိုတရကစွဲရဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုပင်ဖြုတ်နေလေပြီ...
''နောက်ကိုချွတ်ရလွယ်တာလေးဝတ်ပါမိန်းမရာ....တစ်ခါတစ်ခါကိုင်ရဖို့ကြယ်သီးဖြုတ်ရတာမလွယ်လိုက်တာကွာ''
''နောက်ဆိုကြယ်သီးကိုသက်စေ့တပ်ထားမှာ''
''ရတယ်လေ...ဒါဆို မောင်တို့တစ်ခါလုပ်တိုင်းရင်ဖုံးတစ်ထည်ဖြဲရုံပေါ့''
''တော်စမ်းနော်.......နှာဘူးလေး''
လိုတရကစွဲရဲ့ကိုယ်ပေါ်ခွ၏.....ကားအမိုးရှိနေတာကြောင့်သူ့အရပ်အမောင်းကြီးနဲ့ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြစ်နေလေသည်
''မိန်းမ....sizeကနည်းနည်းများကြီးလာသလားလို့''
''မောင်နော်''
စွဲကမျက်နှာကိုတဖက်သို့လွှဲသွားလျှင်လိုတရကအတင်းမေးဖျားကနေပြန်ဆွဲလှည့်ကာ
''မောင့်ကိုကြည့်ပါ.....''
''မကြည့်ချင်ပါဘူး......သူများသားသမီးကို မညှာမတာလုပ်မဲ့ဟာလေး''
''မောင်ကညှာတာမှာပါဆို''
ဖြူဉနေသောပခုံးသားလေးတွေကလိုတရရဲ့သမာဓိကိုစိန်ခေါ်နေသလိုပင်
''မောင့်သမာဓိကဘာနဲ့ယိုင်တာလဲသိလား''
''မသိဘူး''
''မောင့်သမာဓိကခင်ဗျားရဲ့ပခုံးဖြူဖြူလေးနဲ့တွေ့မှယိုင်တာ......အခု..မောင်သမာဓိယိုင်ပြီနော်''
ပခုံးသားလေးတွေကိုငုံ့နမ်းလိုက်ချိန်နေမတတ်သူဟာစွဲဖြစ်လေသည်....
''မောင်....တော်တော့လို့..''
''ပန်းချိုးတာမဟုတ်ဘဲပန်းပျိုးနေတာပါကွာ...ဆုံးအောင်တော့ပေးပျိုးပါအုံး......''
''အို..ပန်းဘဲချိုးချိုးပန်းဘဲပျိုးပျိုး...ခံရမှာကဒီကရှင်ရေ''
ထိုစကားကြောင့်လိုတရအသံထွက်အောင်ရယ်မိသည်
''ပြောတတ်လိုက်တာမောင့်အပိုင်ရယ်...''
''အိမ်ပြန်ရအောင်နော်မောင်''
''ဘယ်နှယ့်ဖြစ်မှာလဲ.....ဒီကားဆိုဖာတွေမပေမချင်းအိမ်မပြန်ဘူး...''
''မောင့်....''
တညိမ့်ညိမ့်နဲ့လှုပ်ခါနေသောကားလေးဟာထိုနေရာတွင်ညနေစောင်းထိရှိနေခဲ့လေသည်.....
''အင်း....''
စွဲမှာလှုပ်ပင်မလှုပ်နိုင်တော့ဘဲအသက်ကိုဝအောင်ရှူနေရသည်
''အဆင်ပြေရဲ့လား မောင့်အပိုင်''
''တော်ပါ...လုပ်တုန်းကသူဘဲလုပ်ပြီးတော့....''
''မောင်ကချစ်လို့လုပ်တာပါကွာ...''
စွဲကမျက်စောင်းထိုးလျှင်မောင်ကပါးကိုဖွဖွလေးနမ်းသည်...ပြီးနောက်သူဝတ်ထားသောအပြင်ခံလက်ရှည်ကိုချွတ်ကာစွဲကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးရင်း
''အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်နော်..အိမ်ရောက်လည်းမောင်ချီသွားပေးမယ်...ဟုတ်ပြီလား ''
ကားလေးကပုံမှန်အရှိန်လေးဖြင့် ထိုနေရာမှထွက်သွားလေသည်.....
Sweetcandy