Σοφίας POV
Ο Μάρκος με άφησε και πήγε προς την μπαλκονόπορτα . Εγώ σηκώθηκα και κοίταξα την μαμά
Σοφία : Τίποτα απλώς μιλούσαμε
Μαμά : Μιλούσατε ή?
Σοφία : Μαμά! Μιλούσαμε!
Μαμά : Καλά καλά δεν είπα κάτι . Ετοίμασα πρωινό ελάτε να φάτε
Σοφία : Εντάξει
Βγήκε από το δωμάτιο και ο Μάρκος ήρθε κοντά μου
Μάρκος : Πάντα έτσι απροειδοποίητα μπαίνει στο δωμάτιο σου?
Σοφία : Όχι πάντα
Μάρκος : Τότε πρέπει να βρω άλλο μέρος για να σε ξεμοναχιασω
Μόλις το άκουσα τον κοίταξα ξαφνιασμένη
Σοφία : Συγνώμη?
Μάρκος : Αφού σου άρεσε θα σου το ξανακάνω
Είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο και βγήκε από το δωμάτιο
Σοφία : Δεν μου άρεσε!
Φώναξα και τον άκουσα να γελάει . Πήγαμε στην κουζίνα και κάτσαμε στο τραπέζι . Αρχίσαμε να τρώμε πρωινό και η μαμά μας κοιτούσε χαμογελώντας
Τουλάχιστον κάποιος από εμάς είναι χαρούμενος
Ξαφνικά ένιωσα το χέρι του Μάρκου στο μπούτι μου και τον κοίταξα ξαφνιασμένη . Μου έκανε νόημα να γυρίσω στο φαγητό μου και εγώ συνέχισα να τρώω .
Μαμά : Όλα εντάξει?
Μάρκος : Ναι ναι
Είπε χαμογελώντας και η μαμά μου έκανε το ίδιο . Είχε εκεί το χέρι του μέχρι να τελειώσουμε . Όταν σηκωθηκαμε τον πήρα από το χέρι και πήγαμε στο σαλόνι
Σοφία : Μπορείς να μου πεις τι ήταν αυτό στην κουζίνα?
Μάρκος : Κοπέλα μου είσαι να μην σε αγγίξω λίγο?
Σοφία : Προσποιουμαστε αν δεν το έχεις ξεχάσει!
Φώναξα και μου έκλεισε το στόμα με το χέρι του
Μάρκος : Σκάσε θα σε ακούσει η μάνα σου
Πλησίασε το πρόσωπο μου και εγώ έμεινα να τον κοιτάω
Μάρκος : Ξέρω πως σου άρεσε , μην προσπαθείς λοιπόν να μου δείξεις το αντίθετο για να κρύψεις την ντροπή σου
Με άφησε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του
Σοφία : Ποια ντροπή?
Μάρκος : Ντρέπεσαι γιατί με θέλεις και δεν το παραδέχεσαι
Άρχισα να γελάω
Σοφία : Εγώ θέλω εσένα? Σε πιο ουράνιο και τόξο?
Μάρκος : Φαίνεται Σοφάκι
Σοφία : Κόψε το δούλεμα γιατί θα γίνουμε μπίλιες
Μάρκος : Μα δεν σε δουλεύω
Μαμά : Γιατί μαλώνετε παιδιά μου?
Σοφία : Μαμά πρέπει να μιλήσουμε
Μαμά : Τι να πούμε?
Σοφία : Ότι εγώ και ο Μάρκος...
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω με άρπαξε από την μέση και με κράτησε σφιχτά
Μάρκος : Αγαπιόμαστε πολύ
Μαμά : Αχ πόσο χαίρομαι για εσάς . Πάω στο σούπερ μάρκετ χρειάζεστε κάτι?
Σοφία : Όχι όχι
Μαμά : Εντάξει
Πήρε την τσάντα της και έφυγε . Άρχισα να κουνιέται και ο Μάρκος με στρίμωξε στον τοίχο
Σοφία : Άφησε με!
Μάρκος : Τι πήγες να κάνεις?
Σοφία : Να της πω την αλήθεια . Αφού κανείς δεν χαίρεται με αυτή την εξέλιξη γιατί να το συνεχίσουμε?
Μάρκος : Γιατί έτσι γουστάρω . Λοιπόν μου έστειλε μύνημα χθες ο Πάνος και είπε ότι θα βγούμε σήμερα όλοι μαζί
Σοφία : Ωραία , θα με αφήσεις τώρα?
Μάρκος : Θα προσποιουμαστε και μπροστά τους
Σοφία : Τι? Για πιο λόγο?
Μάρκος : Δεν χρειάζεται να ξέρεις
Σοφία : Μάρκο λέγε
Μάρκος : Όσα λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο
Είπε και με άφησε . Πήρε τα πράγματα του και έφυγε από το σπίτι
Δεν τον καταλαβαίνω...
[...]
Την ίδια μέρα το απόγευμα ντύθηκα και πήγα προς την εξώπορτα
Σοφία : Μαμά θα βγω
Μαμά : Να προσέχεις και να μην αργήσεις
Σοφία : Εντάξει
Βγήκα από το σπίτι και πήγα προς την πλατεία . Μόλις έφτασα είδα τα παιδιά εκεί και αγκάλιασα τα κορίτσια
Χριστίνα : Πως είσαι?
Σοφία : Καλά είμαι εσείς?
Αλίκη : Καλά
Πάνος : Είδες μήπως τον Μάρκο?
Σοφία : Όχι
Τότε ένα χέρι με πήρε από την μέση και με κόλλησε πάνω του . Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Μάρκο
Μάρκος : Με φώναξε κάνεις?
Πάνος : Συμβαίνει κάτι μεταξύ σας?
Μάρκος : Ναι τα έχουμε
Χριστίνα : Εσείς οι δύο τα έχετε? Πλάκα κάνεις έτσι?
Μάρκος : Καθόλου
Αλίκη : Μάρκο σε ποιον τα πουλάς αυτά?
Μάρκος : Αλήθεια λέω ρε
Πάνος : Τότε αυτά είναι καλά νέα
Ανδρέας : Τι κάνετε εσείς οι δύο αγκαλιασμενοι!?
Μόλις ακούσαμε την φωνή του γυρίσαμε και τον κοιτάξαμε . Άρχισα να τρέμω και ο Μάρκος το κατάλαβε
Ανδρέας : Ρώτησα κάτι
Μάρκος : Είμαστε ζευγάρι , τι θέλεις?
Ανδρέας : Ζευγάρι εσείς? Αποκλείεται λες ψέματα
Ο Μάρκος ξεφυσυξε και ένωσε τα χείλη μας . Έμεινα ακίνητη και αυτός συνέχισε . Όταν με άφησε με κόλλησε πάνω στους κοιλιακούς του και κοίταξε τον Ανδρέα
Μάρκος : Τώρα το πίστεψες?
Ανδρέας : Δεν έχουμε τελειώσει ακόμα εμείς οι δύο
Μου είπε και άρχισε να απομακρύνεται
Μάρκος : Ρε άι στο διάολο από εδώ!
Γυρίσαμε στα παιδιά και έμειναν να μας κοιτάνε έκπληκτοι
Χριστίνα : Τι ήταν αυτό?
Την ίδια ερώτηση ήθελα να κάνω και εγώ
Μάρκος : Για να πειστεί
Πάνος : Το Σοφάκι σου δεν το βλέπω καλά όμως
Του είπε και αυτός με κοίταξε . Με φίλησε στο μάγουλο και μου χαμογέλασε
Μάρκος : Ησύχασε έφυγε
Όταν είναι γλυκός μου αρέσει πολύ
Να τα μαςς
Χαμογέλασα ασυναίσθητα και κοίταξα τα κορίτσια
Αλίκη : Ταιριάζετε πολύ
Μάρκος : Πάμε μια βόλτα τι λέτε?
Πάνος : Ναι πάμε
Σηκώθηκαν και αρχίσαμε να περπατάμε . Με κρατούσε όλη την ώρα στην αγκαλιά του . Η αλήθεια είναι πως ένιωθα ασφάλεια στα χέρια του και ηρεμία.
Χριστίνα : Πότε τα φτιάξατε?
Μάρκος : Χθες
Χριστίνα : Και γιατί δεν μας το είπατε?
Σοφία : Δεν προλάβαμε
Χριστίνα : Μάλιστα μάλιστα
Κάποιες ώρες αργότερα χαιρετησαμε τα παιδιά και ο Μάρκος με πήγε σπίτι
Σοφία : Για πόσο θα το κάνουμε αυτό?
Μάρκος : Θέλεις να ξεφορτωθείς τον Αντρέα μια για πάντα?
Σοφία : Ναι
Μάρκος : Τότε θα κάνεις αυτό που θα σου λέω εντάξει?
Σοφία : Γιατί δεν μου αρέσει έτσι όπως το λες?
Μάρκος : Μην ανησυχείς Σοφάκι δεν θα κάνω κάτι που δεν το θες
Είπε και μου έκλεισε το μάτι
Σοφία : Βλάκα!
Φώναξα και έφυγε γελώντας . Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στο σπίτι
Μαμά : Ήρθες αγάπη μου? Πως πέρασες?
Σοφία : Πολύ ωραία , θέλω να μιλήσουμε για τον μπαμπά
Μαμά : Έλα κάθησε και πες τα μου όλα
Έκατσα δίπλα της και πήρε τα χέρια μου στα χέρια της
Μαμά : Σε ακούω αγάπη μου
Ήρθε η ώρα να της τα αποκαλύψω όλα
.
.
.
.
.
.
Αγάπες ❤️
Τι μου κάνετε??
Εγώ είμαι καλά
Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε
Πως σας φάνηκε?
Μέχρι το επόμενο
Να είστε όλοι καλά
Να χαμογελάτε
Καιιιι
Byeeee ❤️😍❤️😍