İyi okumalar aşklarım ❤️❤️
"Aldatmış mı? Dalga mı geçiyorsun sen Lara?"
"Hayır, Afra. Çok ciddiyim, aldatmış işte Oğuz beni. Daha Fransa'da iken varmış bu kız. Nasıl böyle bişey yapar aklım almıyor!"
Evet benim de aklım almıyor.
"Tamam,sen sakin ol şimdi. Ne zaman öğrendin bunu?"
Bir yandan ağlarken diğer yandan sorularıma cevap vermeye çalışıyordu.
"Dün dedim ya biraz geç gelicem diye. İşte o sıra ortak arkadaşlarımızdan biri aradı, önemli bir konu üzerine konuşmak için beni çağırdı evine. O zaman anlattı."
Lara ağladıkça benimde ister istemez gözlerim dolmuştu. Allah'tan Bora şuan evde değildi de Lara'nın böyle ağladığını görmüyordu. Görse ağlatan kişinin dünyasını başına yıkardı.
"Peki Barlas seni niye aramıştı? Eve gelince anlatacağım demiştin." Başını kaldırıp gözyaşlarını tek eliyle sildi. Ardından sakinleştiğini anlayınca derin nefes alarak ağzını araladı.
"Numaramı nereden bulmuş bilmiyorum ama eski konularımızı çözüp yeni bir sayfa açmamızı istedi. Sevgilimin olduğunu söyleyince de daha fazla ısrar etmedi. Ta ki işte o konuşmadan sonra aldatıldığımı öğrenene kadar." Diyip tekrar ağlamaya başladı. Ben bu kızı Bora gelmeden nasıl susturacaktım hiç bilmiyorum. Yanlız Barlas'ın da böyle bişey istemesi beni şaşırtmıştı. Hadi Oğuz neyse de Barlas ile ilişkisi olursa hiç iyi şeyler olmayacağı kesindi.
"O şerefsiz seni aldatmakla en büyük hatayı yapmış oldu. Sen güçlü dur onun karşısında, sakın ağlayıp da kendini ezik gösterme Lara. Belki şuan değil ama bir zaman sonra Barlas ile birşeyler düşünebilirsin. Tabii yine de senin kararın."
"Şuan bunu düşünecek kafada değilim Afra. Bir süre kimseyle konuşmak istemiyorum." Yanına biraz daha yaklaşıp yanağından süzülen gözyaşlarını parmağımla sildim. Ardından gülümseyerek ve heyecanla ağzımı araladım.
"Sana güzel bir haber vereyim mi?" Burnunu çekip kaşlarını çatarak yüzüme baktı.
"Ne haberi?"
"Biz evleniyoruz..."
4 ay sonra...
"Afra! Hadi be kızım, podyuma mı çıkacaksın. Ne yapıyorsun iki saattir odada." Ne sabırsız bir adam bu ya. Alt tarafı bir buçuk saattir makyajımı yapmaya çalışıyorum. Bu erkekleri anlamıyorum gerçekten.
Son olarak rujumu da sürüp ayna da kendime baktım. Karnım iyice belirginleşmiş, yüzüm iyice kilo almıştı. Bu biraz can sıkıcı da olsa bebeğimin gelmesini herşeyden çok istiyordum ve çok heyecanlıydım. Tabii Bora da öyle...
Bu dört ay da ne mi oldu? Biz evlendik ve sadece sevdiklerimizin olduğu çok tatlı bir düğünümüz oldu. Bu süre zarfında hamileliğimi Çiçek dışında kimse bilmedi ama şuan tanıdığımız herkes hamile olduğumu biliyor. Tabi biz onlara ufak bir yalan söyledik. Bebek şuan beş aylık olsa da biz üç buçuk aylık olduğunu söylemiştik. İnandılar mı bilmiyorum ama beş aylık olduğunu söylesek evlenmeden hamile kaldığımı herkes anlardı. Bu da utanç vericiydi benim açımdan.
Şimdi hazırlanma sebebimiz ise bebeğimizin cinsiyet partisi içindi. Bundan bir ay önce Çiçek bebeğin cinsiyetini öğrenip kimseye söylememiş ve cinsiyet partisi yapmak istediğini söylemişti. Tabi biz bir önceki ay cinsiyet partisi yapamazdık çünkü dediğim gibi bebek hakkında herkese yalan söylemiştik. Bu yüzden açık bir mekan da bugün bebeğimizin cinsiyetini öğrenecektik. Benim içimden kız geçse de Bora'nın içinden erkek geçiyordu. Ama anneler hisseder derlermiş, ben kız hissediyordum...
Çantamı yatağın üzerinden alarak merdivenlerden yavaşça inmeye başladım.
"Tamam, geldim işte. Bir sabredemedin sende Bora." Hızlı adımlarla yanıma gelip belimden tutarak inmeme yardım etti. Son basamağı da indikten sonra portmantoya yaklaşıp montumu aldım.
"Güzelim, iki saat oldu. İki saattir sadece makyaj yapıyorsun. Zaten çok güzelsin, yüzünü boyasan ne olur boyamasan ne olur?" Omuz silktim.
"Olsun, bugün benim en özel günüm. Çocuğumun cinsiyetini öğrenicem. Ben hazırlanmayayım da kim hazırlansın." Sözüm bittikten sonra dudağının kenarını kıvırarak yanıma usulca yaklaştı. Ellerini belime koyup ilk önce alnımı, ardından dudağıma uzun uzun bir öpücük bıraktı. En sonunda büyümüş olan karnımı da öptükten sonra gülümseyerek ağzını araladı.
"Benimde en heyecanlı olduğum günlerden biri. Küçük bebeğimin cinsiyetini öğreneceğim bugün." Biraz susup ardından tekrar konuştu.
"Sizi çok seviyorum. Herşeyden, herkesten çok seviyorum."
Gözlerim hafiften dolsa da bugün ağlamak yoktu. Hatta bundan sonra hiç ağlamayacaktım. Hep gülecektim. Çünkü bunu en çok hak edenlerden biriydim.
"Bizde seni çok seviyoruz. Herşeyden çok..."
...
Bora.sygn, saarp.kara + 100 beğeni.
@afra_karaa: çok az kaldı bir tanem...
Yorumlar kapalı.
Mekana yeni gelmiştik. Gelmeden önce de güzel bir fotoğraf çekip sosyal medyaya attım.
Arabadan inip mekana doğru yürüdüğümüz de ortamın güzelliği gözlerimi kamaştırmıştı. Her yer mavi ve pembe renklerle dolması beni daha çok heyecanlandırmıştı. Etraf o kadar kalabalıktı ki daha önce görmediğim kişiler bile buradaydı. Büyük ihtimalle Bora'nın tanıdıklarıydı.
Kapıyı tamamen açıp içeriye girdiğimiz de Lara'nın hemen yanımıza geldiğini gördüm. Arkasından da Çiçek ve Sarp geliyordu. Lara gülümseyerek yanımıza gelip elini karnımın üzerine koydu.
"Hoşgeldin halacığım, bak bu hazırlıkların hepsi senin için bir tanem. Umarım kız olmuşsundur da seni kendime benzetirim. Bir sürü makyajlar bakımlar alırız beraber." Söylediği şeye kahkaha atmıştım. Kafamı çevirip Bora'ya baktığım da Lara'ya sinirli bakıyordu.
"Bari çocuğuma kötü örnek olma Lara. Bana bak şimdiden anlaşalım, kız olursa çocuğuma açık saçık şeyler giydirmeyeceksin duydun mu? Valla yüzünü göstermem sana."
"Of abi ya. İlk defa hala olmuşum bırak da tadını çıkarayım." İkisi konuşurken söze bu sefer de Sarp girdi.
"Erkek olacak benim yeğenim. Ardından bir tane daha yaparsınız o da erkek olur. Sonra bir tane daha... Futbol takımı kurarım ben bunlarla."dediği şeyle gözümü devirdim. Tabi Sarp böyle boş boğaz konuşunca devreye giren Çiçek olmuştu.
"Zevzek zevzek konuşma be. Git kendi çocuklarınla futbol takımı kur. Bırak benim yeğenlerimi." Çarpık bir gülüş atarak ağzını araladı.
"Tamam işte çocuğumuz olunca onu da takıma dahil ederiz. Olmaz mı?"
"Olmaz! Senden çocuğum olacağını ölürüm daha iyi."
"Büyük konuşuyorsun, güzelim."
"Kes sesini, kokarca!"
Bora bıkkın bir sesle bağırarak araya girdi.
"Lan susun artık! Çocuğun yanında saçma sapan muhabbetler etmeyin."
"Bora daha çocuk doğmadı."
Olduğu yerden yanıma daha çok gelip elini karnımın üzerine koyarak ovaladı. Bu hareketi o kadar çok karnımı rahatlatıyordu ki tüm ağrılarımı alıyordu.
"Olsun. Benim bebeğim etkileniyor ben biliyorum." Gülümseyerek yanağından öptüm. Ardından yanımıza Murat ve Ada'nın gelmesi ile gözlerimiz onlarla buluştu. Ada benim yanıma yaklaşıp dizlerinin üzerine çökerek elini karnıma koydu.
"Ay çok heyecanlandım. İnşallah erkek olur ya, daha tatlı oluyorlar." Bu aralar Ada'yla baya iyi anlaşıyorduk. Murat'la ilişkilerinden sonra bana çok samimi davranmaya başlamıştı. İyi arkadaş olmuştuk.
"Sağlıklı doğsun yeter. Cinsiyetinin bir önemi yok benim için." O da gülümseyerek kafasını salladı.
"Çok haklısın. Darısı benim başıma artık." Biz konuşurken yanımıza Bora geldi. Arkadan yanağımı öpüp saçlarımı sevdikten sonra yaklaşıp ağzını araladı.
"Hadi, aşkım. Hazırlamışlar organizasyonu. Gidelim de öğrenelim küçüğümüzün cinsiyetini." Kalbim hızlı atmaya başlamıştı. Evet, Ada'yla konuşurken sağlıklı olmasını söylemiştim ama deli gibi kız olmasını istiyordum. Erkek olsa da canımdan bir parça olacaktı ama sanki hissediyordum kız olmasını, bilmiyorum.
"Tamam, hadi gidelim." Oturduğum yerden yavaşça ayağa kalktım. Bora koluma girip kalkmam da yardımcı olduğu için rahat kalkmıştım.
Organizasyona doğru gittiğimiz de bizi karşılayan, üzerinde soru işaretleri olan kocaman bir siyah balon ve mavi-pembe renkleriyle dolu yiyeceklerdi. Beyaz bir masanın tam ortasına, bir tarafı pembe diğer tarafı mavi olan bir pasta ve yanlarından küçük küçük atıştırmalıklar vardı. O kadar tatlı görünüyorlardı ki bir an keşke ikiz olsa da hem kızım hem oğlum olsa diye düşünmedim değil.
"Çok güzel gözüküyor her şey." Hayran hayran bakarken yanıma Çiçek geldi. Onun sesi ile etrafa bakmayı bırakıp Çiçek'e döndüm.
" Hadi, Afra. Burada patlatacaksınız balonu, geçin şöyle." Tüm organizasyonları Çiçek ve Sarp halletmişlerdi. Bu fikir de onlardan çıkmıştı.
Çiçek'in verdiği komutla balonun bir tarafına ben diğer tarafına Bora geçmişti. Aslında Bora bu organizasyonun saçma olduğunu söylemiş ve başlarda istememişti ama şuan o da benim kadar heyecanlıydı. Nasıl olsa cinsiyetini öğreniyorduk. Onun kafası şuan etrafın güzel olmasında değil, ortamız da duran bu koca balonun içinden hangi renk çıkacağıydı.
"Hadi, neyi bekliyoruz? Bir an önce patlatalım, kalbim ağzımdan çıkacak şimdi." Söylediğim şeye hepsi birden gülseler de benim gerçekten kalbim birazdan çıkacaktı. En sonunda Sarp ve Çiçek arkadan koşarak yanımıza geldiler.
"İğne olmadan nasıl patlatacaksın, kuzen. Alın şunu ikiniz de." İğneleri alıp balona doğru tuttuğumuz da bu sefer de bağıran Çiçek olmuştu.
"Ya bekleyin yerimize geçelim. Ne kadar sabırsızsınız sizde karı-koca." Çiçek ve Sarp da yerine geçtikten sonra bu sefer patlatacağımıza emin olup geri sayımı başlatıcaktık ki konuşan Lara olmuştu.
Biz bu gidişle bebeğin cinsiyetini öğrenemeyeceğiz!
"Yine ne oldu amına koyayım!" Bora'nın söylediği şeyle ona bakıp sinirli bir bakış attıktan sonra geri Lara'ya döndüm.
"Poz verin. Fotoğraf çekeceğim." Zamanı mıydı yani şuan.
İkimiz de gülümseyerek poz verdikten sonra Bora'nın kulağına yaklaşıp konuştum.
"Benim canım şu pastadan çekti." O da dediğim şeye iç çektikten sonra ellerini yanaklarıma koyarak yanağıma bir öpücük bıraktı.
"Şu Allah'ın belası balonu patlatalım ben sana istediğin kadar pasta alacağım, bir tanem. Yeter ki şu gün bitsin artık." Oflayarak önüme döndükten sonra Çiçek'in konuşmasıyla daha çok heyecanlandım.
"Beşten geriye sayıyoruz..."
Bismillahirrahmanirrahim.
"5...4...3...2...1..." Ve balon patladı. Ama içinden hayal kırıklığına uğrayacağımız bir şeyin çıkacağını ikimiz de düşünmüyorduk. Balonu patlattığımız da içinden beyaz kağıtların çıkması beklediğimiz en son şey olabilirdi. Bunun içinden mavi yada pembe bir renk çıkması gerekmiyor muydu? İçimdeki şaşkınlığı dile getiren Bora olmuştu.
"Neydi bu şimdi. Bak Çiçek, bu da yine senin şakalarından biri ise vallahi kötü olur bu sefer." Çiçek kahkaha atarak yanımıza bir adım yaklaştı ve işaret parmağı ile arkamızı gösterdi.
"Sade bir balonla cinsiyeti öğreneceğinizi mi sandınız. Tabii ki de benim başımın altından çıkacak bunlar. Arkanıza bakın şaşkınlar." Arkamızı dönmemiz ile pembe dumanların bir an da çıkması ağzımızı açık bırakmıştı. Bir anlık afallasam da Bora'nın sarılması ile kendime gelmiştim. Şimdi bu pembe renk kız olacağını mı söylüyordu? Benim kızım mı oluyordu? Hislerim de yanılmamışım...
"Kızımız oluyor, güzelim..." Benim gözlerim dolmuşken Bora da bunu anlamış olacak ki parmaklarını gözümün altına koyarak düşen bir damla göz yaşını hemen bir çırpıda geriye atmıştı. Ardından dudaklarıma uzun bir öpücük bırakmasıyla arkada kopan alkış tufanı beni ekstra heyecanlı ve mutlu ediyordu.
Bugün en mutlu olduğum günlerden biriydi. Bebeğimiz kız oluyordu ve benim küçüklükten beri hayalini kurduğum tek şey kızım olmasıydı. Arkadaşlarımla evcilik oyunu oynarken sürekli olarak oyuncak bebekleri çocuğum yapardım ve onlara isim verirdim. Şimdi oyuncak bebek değil de gerçek bir bebeğim oluyordu ve kendi bebeğime isim verecektim. Bu dünyadaki en güzel şeylerden biri olabilirdi. İyi ki benim çocuğumsun güzel kızım. Seni herşeyden, herkesten çok seveceğimi ve elimden geldiğince çok iyi bakacağıma söz veriyorum. Annen seni hep sevecek, bir tanem...
Bu bölümü bilerek kısa yaptım çünkü sormam gereken bir soru var.
Normal de ben bu kitabı 2-3 bölüm sonrasında bitirme planları kuruyordum fakat kısa zamanda baya yükselme yaşadık.
O yüzden şimdi bu soruyu size sormak istiyorum. Kitabı daha çok uzatayım mı yoksa bir kaç bölüm sonrasında sonladırayım mı?
Uzatırsam kafamda kurduğum faklı senaryolar var. Heyecanlı devam etmeyi planlıyorum. Tabii ki karar yine de sizin.
Yorumlarınız ve oylarınız benim için çok değerli lütfen destek olur musunuz canlarım ❤️❤️❤️