Unicode
အဖေဖြစ်သူကအိမ်ကိုဧည့်သည်လာမှာမို့ဘယ်မှမသွားနဲ့ပြော၍တေးမှာအိမ်ကပ်နေရသည်။
အိမ်ကိုရောက်လာတဲ့ဧည့်သည်ကတစ်ခြားသူမဟုတ်ပဲသူမနဲ့ပြဿနာတက်ဖူးသလိုသူမကိုလည်းကူညီထားဖူးသူပါပဲ။
သူကတေးကိုတွေ့တော့အံ့သြသွားပုံပါပဲ။တေးလည်းအနည်းငယ်အံ့သြသွားပေမယ့်ဟန်ဆောင်နိုင်သည်။
''ကျွန်တော့်နာမည်ကသွေးပါ''
''တေးဖွဲ့သီ''
စကားပြောတာနည်းနည်းလေးမှထောင့်မကျိုးပေမယ့်အဲဒါကပဲသွေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာတစ်မျိုးလေးဖြစ်နေတာပင်။
ဆုံဖူးတာဘယ်နှစ်ခေါက်မှမရှိပေမယ့်မှတ်မှတ်ရရရှိနေတာတော့အမှန်ပင်။
ထိုအခိုက်သူမအဖေဦးထွန်းမြင့်နိုင်ကအိမ်ပေါ်ကဆင်းလာပြီးသွေးဆိုသောအမျိုးသားနဲ့စကားတွေတစ်လေကြီးထိုင်ပြောနေကြ၏။
တေးမှာပျင်းလို့ေ.သတော့မည်။
သူကဖေဖေနဲ့သာစကားပြောနေပေမယ့်မျက်လုံးကတစ်ချက်တစ်ချက်သူမထံရောက်ရောက်လာ၍တေးမှာမျက်မှောင်အစုံကိုကျုံ့ထားပြီးမကျေနပ်တဲ့အသွင်ကိုတမင်ဆောင်ပြထားရသေးသည်။
ဒါလည်းသူကကြည့်မြဲကြည့်ဆဲပင်။
မုန်းလိုက်ပါဘိ။
သူကတေးတို့ဆီမှာပဲနေ့လည်စာစားသွားပြီးမပြန်ခင်လည်းတေးဆီကဖုန်းနံပါတ်ကိုမရမကတောင်းသွားသေးသည်။
ဘယ်လိုလူမှန်းကိုမသိတာပါ။
___________
တေးအိပ်ရာဝင်မလိုပြင်နေတုန်းကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်ကဖုန်းကမြည်လာ၍ဖုန်းအားလှမ်းယူလိုက်သည်။
''ဟဲလို''
''တေး ကိုယ်ပါ''
''ဘယ်သူ ဪ သွေး''
''မှတ်မိသားပဲ''
''ရှင့်အသံကခွေးချီသွားတောင်မှတ်မိတယ်''
''အဲလောက်ကိုယ့်ကိုသတိထားမိနေတာလား''
''ေ.သလိုက်လေ ဘာကိစ္စဖုန်းဆက်တာလဲ''
''မင်းပေးလိုက်တဲ့နံပါတ်ကမှန်မမှန်စစ်ဆေးတာလေ''
''အခုစစ်ဆေးပြီးပြီမလား ဒါပဲ''
''နေပါဦး ဖုန်းမချပါသေးနဲ့ဦး''
''ဘာလဲ ဘာပြောမလို့လဲပြော''
အဲလိုဆိုပြန်တော့လည်းသွေးမှာပြောစရာမရှိ။ကိုယ်ကသူမရဲ့ခပ်စွာစွာအသံလေးကိုပဲကြားချင်နေတာလေ။
''ရှင်ပြောစရာမရှိဘူးလား ဘာလဲ ရှင်ကျွန်မကိုကြိုက်နေတာလား အဲဒါကြောင့်ပြောစရာမရှိကြံဖန်ပြီးဖုန်းဆက်တာလား''
''......''
''ဘာလို့အသံတိတ်နေတာလဲ မဟုတ်မှ ကျွန်မပြောတာတစ်ကယ်လား''
''တေး မင်းအကြောင်းကိုကိုယ်ဂဃဏနမသိပေမယ့်အချစ်ဆိုတာမျိုးကလူကောင်းမှချစ်မယ် လူဆိုးဆိုမချစ်ဘူးဆိုပြီးကန့်သတ်ထားတာမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ အဲလိုရွေးချယ်ကန့်သတ်နေရင်အချစ်လို့ဘယ်ခေါ်တော့မှာလဲ ဟုတ်တယ်မလား''
''ရှင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ''
''ကိုယ်မင်းကိုစိတ်ဝင်စားတယ်တေး''
''ဘာ!''
''မင်းအကြောင်းသေချာမသိပေမယ့်လည်း မင်းကိုစိတ်ဝင်စားနေမိတာ''
''အရူး''
ပြောပြီးတေးဖုန်းချပစ်လိုက်၏။လူချင်းတွေ့ဖူးတာဖြင့်ဒီနေ့နဲ့မှသုံးခါပဲရှိသေးတာကိုသူမအားစိတ်ဝင်စားသတဲ့။
တေးကိုပေါပေါပဲပဲမိန်းမများမှတ်နေသလားမသိ။
🍏🍏🍏
''ကလေးငယ်''
အသံနဲ့အတူကိုကြီးကအခန်းထဲဝင်လာပြီးမှန်တင်ခုံသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသောဖွဲ့နားလာကာ
''အဲဒါဘာလုပ်နေတာလဲကလေးငယ်''
''မှန်တင်ခုံရှင်းနေတာလေ''
''ကျစ် ဘာလို့ကိုယ့်ဘာသာလုပ်နေတာလဲ''
''ဖွဲ့ပျင်းလို့ပါ အိမ်ထဲမှာနေရတာဘာမှလည်းမလုပ်ရဘူး ငြီးငွေ့လာပြီ ဖွဲ့တို့အိမ်မှာဆိုအိမ်အလုပ်လုပ်နေရင်းနဲ့အချိန်ကုန်သွားလို့တော်သေးတယ် ခုဟာကဘာမှလည်းမလုပ်ရဘူး''
''ကလေးငယ်ကဘာလုပ်ချင်သေးလဲ ကဲလာပါ ပင်ပင်ပန်းပန်းအလုပ်တွေလျှောက်မလုပ်နဲ့ လူကဖြင့်မပေါ့မပါးကြီးနဲ့ကို''
ပြောရင်းသူဖွဲ့အားကုတင်ရှိရာဆီခေါ်လာ၏။
''ဒီအလုပ်ကဘယ်မှာများပင်ပန်းသွားလို့လဲ ပြီးတော့ဖွဲ့ဗိုက်ကဘယ်လိုမှတောင်မနေသေးတာကို''
''ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ကိုကြီးကစိတ်ပူလို့ပြောနေရတာ အလုပ်သာသွားနေရတာ စိတ်ကချတာမဟုတ်ဘူး တစ်ချိန်လုံးစိတ်ပူနေရတာ ခွာညိုတစ်ယောက်ကလည်းမှာထားရဲ့သားနဲ့ကို''
''ခွာညိုကအန်တီခေါ်လို့သွားတာပါ အဲ့မတိုင်ခင်ကဖွဲ့အနားမှာတစ်ချိန်လုံးကပ်နေတာ''
ထိုစဥွ
''ဒေါက် ဒေါက်''
''ဝင်ခဲ့''
သူဝင်ခွင့်ပြုလိုက်တာနဲ့ငွေဇင်ကအခန်းထဲဝင်လာပြီး
''အစ်ကိုလေးနဲ့မမလေးတို့အဝတ်အစားတွေမီးပူတိုက်ပြီးပြီ ဗီရိုထဲတစ်ခါတည်းထည့်ပေးခဲ့ရမလား''
မှိုင်းက
''ဒါဆိုငါတို့ကကိုယ့်ဘာသာထည့်ရမှာလား''
''ဟို ခါတိုင်းမမလေးကသူ့ဘာသာပဲဗီရိုထဲထည့်လို့မေးကြည့်တာပါ''
''ဒီမှာ ငါ့မိန်းမကကိုယ်ဝန်ဆောင်နေတာနော် နင်တို့ကတောင်အစစအရာရာသေချာဂရုစိုက်ပြီးလုပ်ပေးရမှာလေ''
ဖွဲ့ကိုကြီးလက်ကိုကိုင်၍မပြောဖို့တားမြစ်ပြီးငွေဇင့်အား
''ဗီရိုထဲတစ်ခါတည်းထည့်ပေးနော်ငွေဇင်''
''ဟုတ်မမလေး''
မှိုင်းကဆက်၍
''တစ်လက်စတည်းမှန်တင်ခုံပါတစ်ခုတည်းရှင်းသွားလိုက်ဦး''
''ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုလေး''
သူတို့နဲ့ကွယ်တာနဲ့ငွေဇင့်မျက်နှာကချက်ချင်းတင်းမာသွားရ၏။
လွမ်းဖွဲ့တေးကအမြဲသူတော်ကောင်းယောင် စိတ်ထားကောင်းချင်ယောင်ဆောင်သည်။
အစ်ကိုလေးအကဲပိုအောင်ဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းလှ၏။
ဘယ်လောက်အမြင်ကပ်စရာကောင်းလိုက်လဲ။
သူမမှန်တင်ခုံရှင်းနေရင်းနဲ့မှန်ထဲကနေတစ်ဆင့်အစ်ကိုလေးနဲ့စကားတွေပြောကာရယ်မောနေသောဖွဲ့ကိုကြည့်ကာအလိုလိုနေရင်းဒေါသထွက်လာရတာပင်။
အဲဒီ့အပြုံးတွေကိုတစ်ကယ်မမြင်ချင်တော့ဘူး။
သူ့ဗိုက်ထဲကကလေးသာမရှိတော့ရင်...
🍏🍏🍏
ငွေဇင်ကဖွဲ့ကိုမကြည်သမျှအားဒေါ်ခင်သက်ထားရှေ့မှာမျက်ရည်လေးကလယ်ကလယ်နဲ့ဖွဲ့ကိုလုံးဝအပြစ်မြင်တာမျိုးမဟုတ်ပဲသွယ်ဝိုက်သောနည်းနဲ့ချွန်တွန်းလုပ်တတ်သည်။
''မမလေးကိုငွေဇင်ကသေချာဂရုစိုက်ပါတယ် ဒါပေမယ့်မမလေးကငွေဇင့်ကိုဆိုအမြဲဆူပူမာန်မဲပြီးအကောင်းမမြင်ဘူး''
''မမလေးကလုံးဝမထင်ထားလောက်အောင်စိတ်အရမ်းကြီးတယ်နော် အဲဒါမေမေကြီးသိလား''
စသဖြင့်အမြဲလိုလိုချွန်တွန်းလုပ်နေကျ။
ဒေါ်ခင်သက်ထားကလည်းဘာမှမပြောပဲနားထောင်သူသက်သက်ပင်။
ငွေဇင့်စိတ်ထဲဒေါ်ခင်သက်ထား လွမ်းဖွဲ့တေးအားအမြင်ကပ်သွားဖို့သာကြံစည်နေ၏။
သမီးချွေးမတွေအဆင်မပြေတဲ့အချိန်သူမကကြားဝင်ပြီးသူမကိုဒေါ်ခင်သက်ထားချစ်လာအောင်လုပ်မယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပါ။
နောက်ဆုံးသူမ မျှော်လင့်ထားသလိုဖြစ်လာမယ့်နေ့ရောက်လာပြီပင်။
''ငွေဇင် ဖွဲ့ကိုထမင်းလေးခူးပေးပါလားဟင်''
''ဟို မမလေး ငွေဇင်လည်းခူးပေးချင်ပါတယ် ဒါပေမယ့်လေ ဇာတ်လမ်းကကောင်းနေတော့''
ဖွဲ့ပြုံးလိုက်ရင်း..
''ဟုတ်ပါပြီ ဆက်ကြည့်''
ပြောပြီးဖွဲ့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာပြီးပန်းကန်စင်ကပန်းကန်ပြားတစ်ချပ်ကိုယူလိုက်စဥ်လက်ကချော်ပြီးပန်းကန်ကကြမ်းပြင်ပေါ်ကျပြီးအစိတ်အစိတ်အမြွှာမြွှာကွဲသွားတော့သည်။
ထိုအခိုက်ငွေဇင်ရောက်လာပြီး
''ဟင် မမလေးပန်းကန်ကိုခွဲပစ်တာလား''
''အမ် မဟုတ်''
ဒီနေ့အိမ်မှာရှိနေတဲ့ဒေါ်ခင်သက်ထားကလည်းအပေါ်ထပ်ကဆင်းလာပြီးမီးဖိုခန်းထဲကအသံကိုကြား၍ခြေလှမ်းတွေအားမီးဖိုခန်းဆီဦးတည်လိုက်၏။
ငွေဇင်မျက်လုံးထောင့်ကမြင်လိုက်ရတဲ့အရိပ်ကြောင့်ချက်ချင်းပဲ
''မမလေးဘာလို့ခုလိုလုပ်တာလဲ ငွေဇင့်ကိုမကျေနပ်ရင်ပြောပါ အခုလိုလုပ်စရာမလိုပါဘူး မမလေးကိုခုလိုပုံစံလို့မထင်ထားမိဘူး အဟင့်''
''ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ''
ငွေဇင် ဒေါ်ခင်သက်ထားအားလှည့်ကြည့်ပြီး
''မမလေးပေါ့ ငွေဇင့်ကိုမကျေနပ်တာနဲ့ပဲပန်းကန်တွေခွဲပစ်နေတယ်''
ဖွဲ့ကပျာကယာနဲ့
''မဟုတ်ဘူးအန်တီ အဲလိုလုံးဝမဟုတ်ပါဘူး ပန်းကန်ကမတော်တဆလက်ထဲကချော်ကျသွားတာပါ ငွေဇင်ပြောသလိုမဟုတ်ပါဘူး''
ဒေါ်ခင်သက်ထားက
''သူကမင်းကိုဘာအတွက်မကျေနပ်တာလဲ''
''ငွေဇင်ကထမင်းမခူးပေးလို့တဲ့''
''ဘာ!!'
ဒေါ်ခင်သက်ထားအသံကြောင့်ငွေဇင်မသိမသာပြုံးလိုက်မိပေမယ့်လည်း
''မင်းကဘာကိစ္စငါ့ချွေးမခိုင်းတာကိုမလုပ်တာလဲ''
''ရှင်''
''မင်းကဒီအိမ်ကအလုပ်သမား ငါ့ချွေးမကမင်းရဲ့အလုပ်ရှင် ဒါကိုသူခိုင်းတာမင်းဘာလို့မလုပ်တာလဲ''
ဖွဲ့တစ်ကယ်ပဲကြောင်အမ်းအမ်းလေးဖြစ်သွား၏။
အန်တီကသူမအပေါ်နိုင့်ထက်စီးနင်းမလုပ်ပေမယ့်လုံးဝလည်းမနွေးထွေးတာကြောင့်သူမဘက်ကပါမယ်လို့မထင်ထားမိဘူးလေ။
''ပြီးတော့မင်းရဲ့စကားအသွားအလာကိုငါမကြိုက်ဘူးနော် မင်းလေသံကအလုပ်ရှင်ကိုပြောရမယ့်လေသံမဟုတ်ဘူး ငါ့ချွေးမပန်းကန်တစ်ချပ်မကလို့တစ်အိမ်လုံးမှာရှိသမျှပန်းကန်တွေအကုန်ခွဲလည်းမင်းဘာမှဝင်စွက်စရာမလိုဘူး မင်းကိုယ့်နေရာကိုယ့်အဆင့်ကိုသိရင်ကောင်းမယ်''
ငွေဇင်ကိုယ့်ေ.သတွင်းကိုယ်တူးမိတာပင်။
''ခွာညိုဘယ်မလဲ''
''သူရေချိုးနေတာပါအန်တီ''
ဖွဲ့ဝင်ဖြေလိုက်၏။
အချိန်ကိုက်ဆိုသလိုပဲခွာညိုရောက်လာပြီး
''မေမေကြီးခွာညို့ကိုရှာနေတာလား''
''အေး နင့်မမလေးကိုသွားတွဲခေါ်စမ်း ပန်းကန်ကွဲစတွေနင်းမိမယ်သတိထား နင်မမလေးခြေထောက်လည်းမစူးစေနဲ့''
ဒေါ်ခင်သက်ထားလည်းမျက်နှာလေးညှိုးငယ်နေသောဖွဲ့ကိုကြည့်ကာအားမလိုအားမရဖြစ်ရသည်။
ကိုယ့်အလုပ်သမားကကိုယ့်ကိုစွပ်စွပ်စွဲစွဲပြောနေတာကိုသူကအကြောက်အကန်ရှင်းပြနေသေးတာ။
ဘယ်လောက်တောင်နုံလိုက်'အ'လိုက်တဲ့ကလေးလဲ။
အဲဒါကြောင့်သားကသူ့မိန်းမကိုတစ်စက်လေးမှစိတ်မချတာ။
မွေးလာတဲ့ကလေးကတော့သူတို့သွေးပါမှဖြစ်မည်။
သူ့အမေသွေးပါပြီးအရာရာမှာပျော့ညံ့နေရင်ခက်ရချည်သေး။
🍏🍏🍏
ဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စပေါ်မှာထုံးစံအတိုင်းငွေဇင့်ဒေါသကဖွဲ့အပေါ်မှာစုပြုံကျနေသည်။
''ဒေါက် ဒေါက်''
တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူတံခါးဖွင့်သံပါကြားလိုက်၍ဖွဲ့နဲ့ခွာညိုတို့ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်လိုက်ကြ၏။
''ဪ ငွေဇင် လာလေ ဒီမှာဖွဲ့မဝတ်တော့တဲ့အဝတ်အစားတွေခွာညို့ကိုပေးနေတာ ငွေဇင်လည်းလာယူလို့ရတယ်နော်''
ငွေဇင်ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ပြုံးရင်းနဲ့ဖွဲ့အနားရောက်လာပြီး
''ခုနကကိစ္စမမလေးကိုတောင်းပန်ပါတယ်နော်''
''ရပါတယ်ငွေဇင်ရယ် ဘာမှစိတ်ထဲမထားနဲ့''
''ဟုတ်ကဲ့''
ငွေဇင့်မျက်လုံးကဗီရိုထဲမှာချိတ်ထားတဲ့ဂါဝန်အဖြူလေးကိုမြင်သွားပြီး
''ဟယ် အဲ့ဂါဝန်လေးလှလိုက်တာ မမလေး ငွေဇင်ဒါလေးလိုချင်တယ်''
ငွေဇင်ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထိုဝတ်စုံလေးကိုလက်လှမ်းလိုက်စဥ်ခွာညိုကကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေရင်းမှထရပ်ပြီးငွေဇင့်လက်ကိုရို.က်ချကာ
''အဲဒါကိုသွားမထိနဲ့ အဲဒါအစ်ကိုလေးကမမလေးကိုပထမဆုံးဝယ်ပေးထားတဲ့လက်ဆောင်''
ငွေဇင်မျက်နှာမှာဒေါသထွက်နေတဲ့အရိပ်အယောင်မပေါ်အောင်မနည်းထိန်းနေရသည်။
''ငါမသိလို့ပါ အဲ ခုမှသတိရတယ် ခုနကရွာကနင့်အမေဖုန်းဆက်တယ် ငါပြောဖို့မေ့နေတာ ဘာအရေးကြီးနေလဲမသိဘူး နင်သွားပြီးပြန်ဆက်လိုက်ဦး''
''ရတယ် ပြီးမှဆက်လိုက်မယ်''
''အရေးကြီးတယ်ထင်တယ်နော်''
''ဒါပေမယ့်မမလေးက''
ခွာညို့စကားအသွားအလာကိုနားထောင်လိုက်တာနဲ့ဘာဆိုတာသိပြီးသား။
''ဟဲ့ ငါတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကိုနင်ကဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ ပြီးတော့မမလေးကကလေးလည်းမဟုတ်ဘူး''
''ဟုတ်သားပဲခွာညိုရယ် သွားသွား ရတယ်''
''ဒါပေမယ့်''
''သွားပါ''
''ဟုတ်ဟုတ်မမလေး''
ခွာညိုအခန်းထဲကထွက်သွားတာနဲ့ငွေဇင်ကဖွဲ့နားကပ်ထိုင်ပြီး
''မမလေး ခွာညို့ကိုသိပ်မယုံနဲ့နော် သူကလေ အစ်ကိုလေးကိုကြိုက်နေတာ''
''ဟမ် မဟုတ်တာ ငွေဇင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ''
''တစ်ကယ်ပြောတာမမလေးရဲ့ သူကလေမမလေးဆီကနေအစ်ကိုလေးကိုလုချင်နေတာ''
ဖွဲ့ခေါင်းကိုအသာရမ်းလိုက်ပြီး
''ဖွဲ့မယုံဘူး ခွာညိုကအဲလိုလူမဟုတ်ဘူး''
ပြောပြီးဖွဲ့ကမတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ငွေဇင်က
''မမလေးဘယ်လဲ''
''အပေါ့သွားမလို့''
''ခွာညိုအရင်ဝင်လို့ရလား မအောင့်နိုင်တော့လို့''
''ရပါတယ် ဝင်လေ''
''ဟုတ်မမလေး''
ပြောပြီးငွေဇင်ရေချိုးခန်းဘက်ကူးလာခဲ့၏။
သူတို့ရေချိုးခန်းကသူမတို့အခန်းရဲ့သုံးပုံနှစ်ပုံစာလောက်တောင်ရှိသည်။
ဘိုထိုင်ကရေချိုခန်းထဲမှာပဲသပ်သပ်မှန်အကာနဲ့ကန့်ထားပြီးတစ်ခန်းလုံးကလည်းပစ္စည်းအကောင်းစားတွေနဲ့ချည်းပဲ။
''လွမ်းဖွဲ့တေး နင့်ဘဝကအရမ်းပြီးပြည့်စုံလွန်းမနေဘူးလား''
သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုပိုက်ကာရေချိုးခန်းရဲ့ပတ်ပတ်လည်ကိုလိုက်ကြည့်ပြီးမှနံရံမှာချိတ်ထားတဲ့စင်လေးပေါ်ကနေရေချိုးဆပ်ပြာဘူးလားလှမ်းယူပြီးအဖုံးဖွင့်ကာရေချိုးခန်းရဲ့အဝင်စပ်နားကနေသွန်ချပစ်လိုက်၏။
ပြီးတာနဲ့အဖုံးကိုကပျာကယာပိတ်ပြီးအခန်းထဲမှမြန်မြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
''မမလေးသွားလို့ရပြီနော်''
''အင်း''
ခဏလေးပါပဲ။ဖွဲ့ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့တစ်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲဖွဲ့ရဲ့အော်သံအားကြားလိုက်ရလေသည်။
''အားး!!''
ငွေဇင်ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးရင်းလက်ပိုက်ကာမခိုးမခန််ဖြင့်
''အဲမှာေ.သလိုက်''
ထိုစဥွ
''ဟဲ့ ငါ့ကိုငါ့အမေတို့ဖုန်းမဆက်ပါဘူးတဲ့''
အသံနဲ့အတူခွာညိုအခန်းထဲဝင်လာမှငွေဇင်လည်းချက်ချင်းအမူအရာပြောင်းကာရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်၍ဖွဲ့အားဆွဲထူကာ
''မမလေး! မမလေးရရဲ့လား''
ဖွဲ့ကြမ်းပေါ်ကိုဖင်ထိုင်လျက်လဲကျတာမို့သူမခါးထဲကအဆမတန်နာကျင်သွားရပြီးသူမခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကလည်းသွေးအနည်းငယ်ဆင်းလာတာမို့ဖွဲ့မျက်ဝန်းမှမျက်ရည်တွေစီးကျလာရ၏။
''မဟုတ်ဘူး''
ခွာညိုရေချိုးခန်းထဲဝင်လာချိန်မြင်လိုက်ကတဲ့မြင်ကွင်းကရင်ဝကိုဆောင့်ကန်လိုက်သလိုပင်။
''မမလေး!! အမလေးလုပ်ကြပါဦး မမလေး''
ခွာညိုမမလေးအားငွေဇင့်ဆီမှလက်လွှဲခေါ်လိုက်ပြီး
''ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲမမလေးရယ် ဟဲ့ငွေဇင် နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ မေမေကြီးကိုသွားခေါ် ပြီးရင်ဆေးရုံကားခေါ် မြန်မြန်သွား!''
''အေးအေး''
''မမလေးသတိထားနော် ''
''ခွာညို ဖွဲ့ရဲ့ကလေး''
''မမလေးရဲ့ကလေးဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမမလေးရယ်''
''မဟုတ်ဘူး ဖွဲ့သိနေတယ် ဖွဲ့ရဲ့ကလေး မရှိ''
ပြောနေရင်းဖွဲ့ ခွာညို့လက်ပေါ်မှာပဲသတိလစ်သွားတော့သည်။
''မမလေး''
''အမလေး ဖွဲ့''
နားထဲမှာခွာညိုရဲ့စိုးရိမ်တကြီးအော်ခေါ်သံ အန်တီ့ရဲ့ထိတ်လန့်တကြားအော်ခေါ်သံတွေကိုသူမသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရပြီးနောက်ဆုံးသူမလေဟာနယ်ထဲရောက်သွားသလိုအားလုံးကဗလာကျင်းလင်းပင်...။
တစ်ယောက်သောသူကတော့ထိုမြင်ကွင်းအားအားရကျေနပ်စွာရပ်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။
🍏🍏🍏
Zawgyi
အေဖျဖစ္သူကအိမ္ကိုဧည့္သည္လာမွာမို႔ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေျပာ၍ေတးမွာအိမ္ကပ္ေနရသည္။
အိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့ဧည့္သည္ကတစ္ျခားသူမဟုတ္ပဲသူမနဲ႔ျပႆနာတက္ဖူးသလိုသူမကိုလည္းကူညီထားဖူးသူပါပဲ။
သူကေတးကိုေတြ႕ေတာ့အံ့ၾသသြားပုံပါပဲ။ေတးလည္းအနည္းငယ္အံ့ၾသသြားေပမယ့္ဟန္ေဆာင္ႏိုင္သည္။
''ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကေသြးပါ''
''ေတးဖြဲ႕သီ''
စကားေျပာတာနည္းနည္းေလးမွေထာင့္မက်ိဳးေပမယ့္အဲဒါကပဲေသြးရဲ႕မ်က္လုံးထဲမွာတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတာပင္။
ဆုံဖူးတာဘယ္ႏွစ္ေခါက္မွမရွိေပမယ့္မွတ္မွတ္ရရရွိေနတာေတာ့အမွန္ပင္။
ထိုအခိုက္သူမအေဖဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္ကအိမ္ေပၚကဆင္းလာၿပီးေသြးဆိုေသာအမ်ိဳးသားနဲ႔စကားေတြတစ္ေလႀကီးထိုင္ေျပာေနၾက၏။
ေတးမွာပ်င္းလို႔ေ.သေတာ့မည္။
သူကေဖေဖနဲ႔သာစကားေျပာေနေပမယ့္မ်က္လုံးကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သူမထံေရာက္ေရာက္လာ၍ေတးမွာမ်က္ေမွာင္အစုံကိုက်ဳံ႕ထားၿပီးမေက်နပ္တဲ့အသြင္ကိုတမင္ေဆာင္ျပထားရေသးသည္။
ဒါလည္းသူကၾကည့္ၿမဲၾကည့္ဆဲပင္။
မုန္းလိုက္ပါဘိ။
သူကေတးတို႔ဆီမွာပဲေန႔လည္စာစားသြားၿပီးမျပန္ခင္လည္းေတးဆီကဖုန္းနံပါတ္ကိုမရမကေတာင္းသြားေသးသည္။
ဘယ္လိုလူမွန္းကိုမသိတာပါ။
___________
ေတးအိပ္ရာဝင္မလိုျပင္ေနတုန္းကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚကဖုန္းကျမည္လာ၍ဖုန္းအားလွမ္းယူလိုက္သည္။
''ဟဲလို''
''ေတး ကိုယ္ပါ''
''ဘယ္သူ ဪ ေသြး''
''မွတ္မိသားပဲ''
''ရွင့္အသံကေခြးခ်ီသြားေတာင္မွတ္မိတယ္''
''အဲေလာက္ကိုယ့္ကိုသတိထားမိေနတာလား''
''ေ.သလိုက္ေလ ဘာကိစၥဖုန္းဆက္တာလဲ''
''မင္းေပးလိုက္တဲ့နံပါတ္ကမွန္မမွန္စစ္ေဆးတာေလ''
''အခုစစ္ေဆးၿပီးၿပီမလား ဒါပဲ''
''ေနပါဦး ဖုန္းမခ်ပါေသးနဲ႔ဦး''
''ဘာလဲ ဘာေျပာမလို႔လဲေျပာ''
အဲလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္းေသြးမွာေျပာစရာမရွိ။ကိုယ္ကသူမရဲ႕ခပ္စြာစြာအသံေလးကိုပဲၾကားခ်င္ေနတာေလ။
''ရွင္ေျပာစရာမရွိဘူးလား ဘာလဲ ရွင္ကြၽန္မကိုႀကိဳက္ေနတာလား အဲဒါေၾကာင့္ေျပာစရာမရွိႀကံဖန္ၿပီးဖုန္းဆက္တာလား''
''......''
''ဘာလို႔အသံတိတ္ေနတာလဲ မဟုတ္မွ ကြၽန္မေျပာတာတစ္ကယ္လား''
''ေတး မင္းအေၾကာင္းကိုကိုယ္ဂဃဏနမသိေပမယ့္အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးကလူေကာင္းမွခ်စ္မယ္ လူဆိုးဆိုမခ်စ္ဘူးဆိုၿပီးကန္႔သတ္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ အဲလိုေ႐ြးခ်ယ္ကန္႔သတ္ေနရင္အခ်စ္လို႔ဘယ္ေခၚေတာ့မွာလဲ ဟုတ္တယ္မလား''
''ရွင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ''
''ကိုယ္မင္းကိုစိတ္ဝင္စားတယ္ေတး''
''ဘာ!''
''မင္းအေၾကာင္းေသခ်ာမသိေပမယ့္လည္း မင္းကိုစိတ္ဝင္စားေနမိတာ''
''အ႐ူး''
ေျပာၿပီးေတးဖုန္းခ်ပစ္လိုက္၏။လူခ်င္းေတြ႕ဖူးတာျဖင့္ဒီေန႔နဲ႔မွသုံးခါပဲရွိေသးတာကိုသူမအားစိတ္ဝင္စားသတဲ့။
ေတးကိုေပါေပါပဲပဲမိန္းမမ်ားမွတ္ေနသလားမသိ။
🍏🍏🍏
''ကေလးငယ္''
အသံနဲ႔အတူကိုႀကီးကအခန္းထဲဝင္လာၿပီးမွန္တင္ခုံသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနေသာဖြဲ႕နားလာကာ
''အဲဒါဘာလုပ္ေနတာလဲကေလးငယ္''
''မွန္တင္ခုံရွင္းေနတာေလ''
''က်စ္ ဘာလို႔ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ေနတာလဲ''
''ဖြဲ႕ပ်င္းလို႔ပါ အိမ္ထဲမွာေနရတာဘာမွလည္းမလုပ္ရဘူး ၿငီးေငြ႕လာၿပီ ဖြဲ႕တို႔အိမ္မွာဆိုအိမ္အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔အခ်ိန္ကုန္သြားလို႔ေတာ္ေသးတယ္ ခုဟာကဘာမွလည္းမလုပ္ရဘူး''
''ကေလးငယ္ကဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ ကဲလာပါ ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္ေတြေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႔ လူကျဖင့္မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ကို''
ေျပာရင္းသူဖြဲ႕အားကုတင္ရွိရာဆီေခၚလာ၏။
''ဒီအလုပ္ကဘယ္မွာမ်ားပင္ပန္းသြားလို႔လဲ ၿပီးေတာ့ဖြဲ႕ဗိုက္ကဘယ္လိုမွေတာင္မေနေသးတာကို''
''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ကိုႀကီးကစိတ္ပူလို႔ေျပာေနရတာ အလုပ္သာသြားေနရတာ စိတ္ကခ်တာမဟုတ္ဘူး တစ္ခ်ိန္လုံးစိတ္ပူေနရတာ ခြာညိဳတစ္ေယာက္ကလည္းမွာထားရဲ႕သားနဲ႔ကို''
''ခြာညိဳကအန္တီေခၚလို႔သြားတာပါ အဲ့မတိုင္ခင္ကဖြဲ႕အနားမွာတစ္ခ်ိန္လုံးကပ္ေနတာ''
ထိုစဥြ
''ေဒါက္ ေဒါက္''
''ဝင္ခဲ့''
သူဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တာနဲ႔ေငြဇင္ကအခန္းထဲဝင္လာၿပီး
''အစ္ကိုေလးနဲ႔မမေလးတို႔အဝတ္အစားေတြမီးပူတိုက္ၿပီးၿပီ ဗီ႐ိုထဲတစ္ခါတည္းထည့္ေပးခဲ့ရမလား''
မႈိင္းက
''ဒါဆိုငါတို႔ကကိုယ့္ဘာသာထည့္ရမွာလား''
''ဟို ခါတိုင္းမမေလးကသူ႔ဘာသာပဲဗီ႐ိုထဲထည့္လို႔ေမးၾကည့္တာပါ''
''ဒီမွာ ငါ့မိန္းမကကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနတာေနာ္ နင္တို႔ကေတာင္အစစအရာရာေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၿပီးလုပ္ေပးရမွာေလ''
ဖြဲ႕ကိုႀကီးလက္ကိုကိုင္၍မေျပာဖို႔တားျမစ္ၿပီးေငြဇင့္အား
''ဗီ႐ိုထဲတစ္ခါတည္းထည့္ေပးေနာ္ေငြဇင္''
''ဟုတ္မမေလး''
မႈိင္းကဆက္၍
''တစ္လက္စတည္းမွန္တင္ခုံပါတစ္ခုတည္းရွင္းသြားလိုက္ဦး''
''ဟုတ္ကဲ့အစ္ကိုေလး''
သူတို႔နဲ႔ကြယ္တာနဲ႔ေငြဇင့္မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းတင္းမာသြားရ၏။
လြမ္းဖြဲ႕ေတးကအၿမဲသူေတာ္ေကာင္းေယာင္ စိတ္ထားေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။
အစ္ကိုေလးအကဲပိုေအာင္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းလွ၏။
ဘယ္ေလာက္အျမင္ကပ္စရာေကာင္းလိုက္လဲ။
သူမမွန္တင္ခုံရွင္းေနရင္းနဲ႔မွန္ထဲကေနတစ္ဆင့္အစ္ကိုေလးနဲ႔စကားေတြေျပာကာရယ္ေမာေနေသာဖြဲ႕ကိုၾကည့္ကာအလိုလိုေနရင္းေဒါသထြက္လာရတာပင္။
အဲဒီ့အၿပဳံးေတြကိုတစ္ကယ္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
သူ႔ဗိုက္ထဲကကေလးသာမရွိေတာ့ရင္...
🍏🍏🍏
ေငြဇင္ကဖြဲ႕ကိုမၾကည္သမွ်အားေဒၚခင္သက္ထားေရွ႕မွာမ်က္ရည္ေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ဖြဲ႕ကိုလုံးဝအျပစ္ျမင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲသြယ္ဝိုက္ေသာနည္းနဲ႔ခြၽန္တြန္းလုပ္တတ္သည္။
''မမေလးကိုေငြဇင္ကေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္မမေလးကေငြဇင့္ကိုဆိုအၿမဲဆူပူမာန္မဲၿပီးအေကာင္းမျမင္ဘူး''
''မမေလးကလုံးဝမထင္ထားေလာက္ေအာင္စိတ္အရမ္းႀကီးတယ္ေနာ္ အဲဒါေမေမႀကီးသိလား''
စသျဖင့္အၿမဲလိုလိုခြၽန္တြန္းလုပ္ေနက်။
ေဒၚခင္သက္ထားကလည္းဘာမွမေျပာပဲနားေထာင္သူသက္သက္ပင္။
ေငြဇင့္စိတ္ထဲေဒၚခင္သက္ထား လြမ္းဖြဲ႕ေတးအားအျမင္ကပ္သြားဖို႔သာႀကံစည္ေန၏။
သမီးေခြၽးမေတြအဆင္မေျပတဲ့အခ်ိန္သူမကၾကားဝင္ၿပီးသူမကိုေဒၚခင္သက္ထားခ်စ္လာေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ပါ။
ေနာက္ဆုံးသူမ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္လာမယ့္ေန႔ေရာက္လာၿပီပင္။
''ေငြဇင္ ဖြဲ႕ကိုထမင္းေလးခူးေပးပါလားဟင္''
''ဟို မမေလး ေငြဇင္လည္းခူးေပးခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ေလ ဇာတ္လမ္းကေကာင္းေနေတာ့''
ဖြဲ႕ၿပဳံးလိုက္ရင္း..
''ဟုတ္ပါၿပီ ဆက္ၾကည့္''
ေျပာၿပီးဖြဲ႕ မီးဖိုခန္းထဲဝင္လာၿပီးပန္းကန္စင္ကပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ကိုယူလိုက္စဥ္လက္ကေခ်ာ္ၿပီးပန္းကန္ကၾကမ္းျပင္ေပၚက်ၿပီးအစိတ္အစိတ္အႁမႊာႁမႊာကြဲသြားေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္ေငြဇင္ေရာက္လာၿပီး
''ဟင္ မမေလးပန္းကန္ကိုခြဲပစ္တာလား''
''အမ္ မဟုတ္''
ဒီေန႔အိမ္မွာရွိေနတဲ့ေဒၚခင္သက္ထားကလည္းအေပၚထပ္ကဆင္းလာၿပီးမီးဖိုခန္းထဲကအသံကိုၾကား၍ေျခလွမ္းေတြအားမီးဖိုခန္းဆီဦးတည္လိုက္၏။
ေငြဇင္မ်က္လုံးေထာင့္ကျမင္လိုက္ရတဲ့အရိပ္ေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းပဲ
''မမေလးဘာလို႔ခုလိုလုပ္တာလဲ ေငြဇင့္ကိုမေက်နပ္ရင္ေျပာပါ အခုလိုလုပ္စရာမလိုပါဘူး မမေလးကိုခုလိုပုံစံလို႔မထင္ထားမိဘူး အဟင့္''
''ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ''
ေငြဇင္ ေဒၚခင္သက္ထားအားလွည့္ၾကည့္ၿပီး
''မမေလးေပါ့ ေငြဇင့္ကိုမေက်နပ္တာနဲ႔ပဲပန္းကန္ေတြခြဲပစ္ေနတယ္''
ဖြဲ႕ကပ်ာကယာနဲ႔
''မဟုတ္ဘူးအန္တီ အဲလိုလုံးဝမဟုတ္ပါဘူး ပန္းကန္ကမေတာ္တဆလက္ထဲကေခ်ာ္က်သြားတာပါ ေငြဇင္ေျပာသလိုမဟုတ္ပါဘူး''
ေဒၚခင္သက္ထားက
''သူကမင္းကိုဘာအတြက္မေက်နပ္တာလဲ''
''ေငြဇင္ကထမင္းမခူးေပးလို႔တဲ့''
''ဘာ!!'
ေဒၚခင္သက္ထားအသံေၾကာင့္ေငြဇင္မသိမသာၿပဳံးလိုက္မိေပမယ့္လည္း
''မင္းကဘာကိစၥငါ့ေခြၽးမခိုင္းတာကိုမလုပ္တာလဲ''
''ရွင္''
''မင္းကဒီအိမ္ကအလုပ္သမား ငါ့ေခြၽးမကမင္းရဲ႕အလုပ္ရွင္ ဒါကိုသူခိုင္းတာမင္းဘာလို႔မလုပ္တာလဲ''
ဖြဲ႕တစ္ကယ္ပဲေၾကာင္အမ္းအမ္းေလးျဖစ္သြား၏။
အန္တီကသူမအေပၚႏိုင့္ထက္စီးနင္းမလုပ္ေပမယ့္လုံးဝလည္းမေႏြးေထြးတာေၾကာင့္သူမဘက္ကပါမယ္လို႔မထင္ထားမိဘူးေလ။
''ၿပီးေတာ့မင္းရဲ႕စကားအသြားအလာကိုငါမႀကိဳက္ဘူးေနာ္ မင္းေလသံကအလုပ္ရွင္ကိုေျပာရမယ့္ေလသံမဟုတ္ဘူး ငါ့ေခြၽးမပန္းကန္တစ္ခ်ပ္မကလို႔တစ္အိမ္လုံးမွာရွိသမွ်ပန္းကန္ေတြအကုန္ခြဲလည္းမင္းဘာမွဝင္စြက္စရာမလိုဘူး မင္းကိုယ့္ေနရာကိုယ့္အဆင့္ကိုသိရင္ေကာင္းမယ္''
ေငြဇင္ကိုယ့္ေ.သတြင္းကိုယ္တူးမိတာပင္။
''ခြာညိဳဘယ္မလဲ''
''သူေရခ်ိဳးေနတာပါအန္တီ''
ဖြဲ႕ဝင္ေျဖလိုက္၏။
အခ်ိန္ကိုက္ဆိုသလိုပဲခြာညိဳေရာက္လာၿပီး
''ေမေမႀကီးခြာညိဳ႕ကိုရွာေနတာလား''
''ေအး နင့္မမေလးကိုသြားတြဲေခၚစမ္း ပန္းကန္ကြဲစေတြနင္းမိမယ္သတိထား နင္မမေလးေျခေထာက္လည္းမစူးေစနဲ႔''
ေဒၚခင္သက္ထားလည္းမ်က္ႏွာေလးညႇိဳးငယ္ေနေသာဖြဲ႕ကိုၾကည့္ကာအားမလိုအားမရျဖစ္ရသည္။
ကိုယ့္အလုပ္သမားကကိုယ့္ကိုစြပ္စြပ္စြဲစြဲေျပာေနတာကိုသူကအေၾကာက္အကန္ရွင္းျပေနေသးတာ။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႏုံလိုက္'အ'လိုက္တဲ့ကေလးလဲ။
အဲဒါေၾကာင့္သားကသူ႔မိန္းမကိုတစ္စက္ေလးမွစိတ္မခ်တာ။
ေမြးလာတဲ့ကေလးကေတာ့သူတို႔ေသြးပါမွျဖစ္မည္။
သူ႔အေမေသြးပါၿပီးအရာရာမွာေပ်ာ့ညံ့ေနရင္ခက္ရခ်ည္ေသး။
🍏🍏🍏
ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥေပၚမွာထုံးစံအတိုင္းေငြဇင့္ေဒါသကဖြဲ႕အေပၚမွာစုၿပဳံက်ေနသည္။
''ေဒါက္ ေဒါက္''
တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူတံခါးဖြင့္သံပါၾကားလိုက္၍ဖြဲ႕နဲ႔ခြာညိဳတို႔ၿပိဳင္တူလွည့္ၾကည့္လိုက္ၾက၏။
''ဪ ေငြဇင္ လာေလ ဒီမွာဖြဲ႕မဝတ္ေတာ့တဲ့အဝတ္အစားေတြခြာညိဳ႕ကိုေပးေနတာ ေငြဇင္လည္းလာယူလို႔ရတယ္ေနာ္''
ေငြဇင္ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ၿပဳံးရင္းနဲ႔ဖြဲ႕အနားေရာက္လာၿပီး
''ခုနကကိစၥမမေလးကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္''
''ရပါတယ္ေငြဇင္ရယ္ ဘာမွစိတ္ထဲမထားနဲ႔''
''ဟုတ္ကဲ့''
ေငြဇင့္မ်က္လုံးကဗီ႐ိုထဲမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ဂါဝန္အျဖဴေလးကိုျမင္သြားၿပီး
''ဟယ္ အဲ့ဂါဝန္ေလးလွလိုက္တာ မမေလး ေငြဇင္ဒါေလးလိုခ်င္တယ္''
ေငြဇင္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ထိုဝတ္စုံေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္စဥ္ခြာညိဳကကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနရင္းမွထရပ္ၿပီးေငြဇင့္လက္ကို႐ို.က္ခ်ကာ
''အဲဒါကိုသြားမထိနဲ႔ အဲဒါအစ္ကိုေလးကမမေလးကိုပထမဆုံးဝယ္ေပးထားတဲ့လက္ေဆာင္''
ေငြဇင္မ်က္ႏွာမွာေဒါသထြက္ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္မေပၚေအာင္မနည္းထိန္းေနရသည္။
''ငါမသိလို႔ပါ အဲ ခုမွသတိရတယ္ ခုနက႐ြာကနင့္အေမဖုန္းဆက္တယ္ ငါေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ ဘာအေရးႀကီးေနလဲမသိဘူး နင္သြားၿပီးျပန္ဆက္လိုက္ဦး''
''ရတယ္ ၿပီးမွဆက္လိုက္မယ္''
''အေရးႀကီးတယ္ထင္တယ္ေနာ္''
''ဒါေပမယ့္မမေလးက''
ခြာညိဳ႕စကားအသြားအလာကိုနားေထာင္လိုက္တာနဲ႔ဘာဆိုတာသိၿပီးသား။
''ဟဲ့ ငါတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကိုနင္ကဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ ၿပီးေတာ့မမေလးကကေလးလည္းမဟုတ္ဘူး''
''ဟုတ္သားပဲခြာညိဳရယ္ သြားသြား ရတယ္''
''ဒါေပမယ့္''
''သြားပါ''
''ဟုတ္ဟုတ္မမေလး''
ခြာညိဳအခန္းထဲကထြက္သြားတာနဲ႔ေငြဇင္ကဖြဲ႕နားကပ္ထိုင္ၿပီး
''မမေလး ခြာညိဳ႕ကိုသိပ္မယုံနဲ႔ေနာ္ သူကေလ အစ္ကိုေလးကိုႀကိဳက္ေနတာ''
''ဟမ္ မဟုတ္တာ ေငြဇင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ''
''တစ္ကယ္ေျပာတာမမေလးရဲ႕ သူကေလမမေလးဆီကေနအစ္ကိုေလးကိုလုခ်င္ေနတာ''
ဖြဲ႕ေခါင္းကိုအသာရမ္းလိုက္ၿပီး
''ဖြဲ႕မယုံဘူး ခြာညိဳကအဲလိုလူမဟုတ္ဘူး''
ေျပာၿပီးဖြဲ႕ကမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ေငြဇင္က
''မမေလးဘယ္လဲ''
''အေပါ့သြားမလို႔''
''ခြာညိဳအရင္ဝင္လို႔ရလား မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔''
''ရပါတယ္ ဝင္ေလ''
''ဟုတ္မမေလး''
ေျပာၿပီးေငြဇင္ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကူးလာခဲ့၏။
သူတို႔ေရခ်ိဳးခန္းကသူမတို႔အခန္းရဲ႕သုံးပုံႏွစ္ပုံစာေလာက္ေတာင္ရွိသည္။
ဘိုထိုင္ကေရခ်ိဳခန္းထဲမွာပဲသပ္သပ္မွန္အကာနဲ႔ကန္႔ထားၿပီးတစ္ခန္းလုံးကလည္းပစၥည္းအေကာင္းစားေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ။
''လြမ္းဖြဲ႕ေတး နင့္ဘဝကအရမ္းၿပီးျပည့္စုံလြန္းမေနဘူးလား''
သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုပိုက္ကာေရခ်ိဳးခန္းရဲ႕ပတ္ပတ္လည္ကိုလိုက္ၾကည့္ၿပီးမွနံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့စင္ေလးေပၚကေနေရခ်ိဳးဆပ္ျပာဘူးလားလွမ္းယူၿပီးအဖုံးဖြင့္ကာေရခ်ိဳးခန္းရဲ႕အဝင္စပ္နားကေနသြန္ခ်ပစ္လိုက္၏။
ၿပီးတာနဲ႔အဖုံးကိုကပ်ာကယာပိတ္ၿပီးအခန္းထဲမွျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
''မမေလးသြားလို႔ရၿပီေနာ္''
''အင္း''
ခဏေလးပါပဲ။ဖြဲ႕ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့တစ္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲဖြဲ႕ရဲ႕ေအာ္သံအားၾကားလိုက္ရေလသည္။
''အားး!!''
ေငြဇင္ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးရင္းလက္ပိုက္ကာမခိုးမခန္္ျဖင့္
''အဲမွာေ.သလိုက္''
ထိုစဥြ
''ဟဲ့ ငါ့ကိုငါ့အေမတို႔ဖုန္းမဆက္ပါဘူးတဲ့''
အသံနဲ႔အတူခြာညိဳအခန္းထဲဝင္လာမွေငြဇင္လည္းခ်က္ခ်င္းအမူအရာေျပာင္းကာေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္၍ဖြဲ႕အားဆြဲထူကာ
''မမေလး! မမေလးရရဲ႕လား''
ဖြဲ႕ၾကမ္းေပၚကိုဖင္ထိုင္လ်က္လဲက်တာမို႔သူမခါးထဲကအဆမတန္နာက်င္သြားရၿပီးသူမခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကလည္းေသြးအနည္းငယ္ဆင္းလာတာမို႔ဖြဲ႕မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာရ၏။
''မဟုတ္ဘူး''
ခြာညိဳေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာခ်ိန္ျမင္လိုက္ကတဲ့ျမင္ကြင္းကရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္လိုက္သလိုပင္။
''မမေလး!! အမေလးလုပ္ၾကပါဦး မမေလး''
ခြာညိဳမမေလးအားေငြဇင့္ဆီမွလက္လႊဲေခၚလိုက္ၿပီး
''ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲမမေလးရယ္ ဟဲ့ေငြဇင္ နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေမေမႀကီးကိုသြားေခၚ ၿပီးရင္ေဆး႐ုံကားေခၚ ျမန္ျမန္သြား!''
''ေအးေအး''
''မမေလးသတိထားေနာ္ ''
''ခြာညိဳ ဖြဲ႕ရဲ႕ကေလး''
''မမေလးရဲ႕ကေလးဘာမွမျဖစ္ပါဘူးမမေလးရယ္''
''မဟုတ္ဘူး ဖြဲ႕သိေနတယ္ ဖြဲ႕ရဲ႕ကေလး မရွိ''
ေျပာေနရင္းဖြဲ႕ ခြာညိဳ႕လက္ေပၚမွာပဲသတိလစ္သြားေတာ့သည္။
''မမေလး''
''အမေလး ဖြဲ႕''
နားထဲမွာခြာညိဳရဲ႕စိုးရိမ္တႀကီးေအာ္ေခၚသံ အန္တီ့ရဲ႕ထိတ္လန္႔တၾကားေအာ္ေခၚသံေတြကိုသူမသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ဆုံးသူမေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလိုအားလုံးကဗလာက်င္းလင္းပင္...။
တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ထိုျမင္ကြင္းအားအားရေက်နပ္စြာရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ေလသည္။
🍏🍏🍏