🔞🔞
༒︎༒︎༒︎
მეჯლისისგან უკვე საკმაოდ გადაღლილი ელეაზარი ბართან იჯდა, სასმელს შეექცეოდა, ხან ხალხში მოცეკვავე მალიას გახედავდა, ხან კი კუთხეში მდგარ თიდერიუსს რომელსაც გარს რამოდენიმე ადამიანი შემოჰხვეოდა. ბიჭის ბაგეები ხან ერთი ადამიანის სხეულზე სრიალებდა, ხან მეორესი, ეტყობა ამ წვეულებიდან ყველაზე მეტად ნასიამოვნები თიდერიუსი წავიდოდა.
- სასიამოვნოა თქვენი აქ ხილვა, პრინცო ელეაზარ, - ბიჭს ზურგიდან ართური მოუახლოვდა რბილად მიესალმა, მაგრამ ბიჭი არ შერხეულა, სასმელი იმ რაოდენობით მიეღო, რომ კონცენტრაციას ვეღარაფერზე ვეღარ ახდენდა.
ძლივს ჰპოვა ძალა საკუთარ თავში, იმისათვის რომ თავი აეწია და ბიჭისთვის შეეხედა მაინც.
- არ მეგონა აქ თუ გნახავდი, - ნაზად გაუღიმა ბიჭს შემდეგ კი მის გვერდითა სკამი გამოწია და ართურს თვალით ანიშნა დაჯექიო.
ბიჭმაც არ დააყოვნა, პერანგის სახელოები აიწია და ელეაზარს გვერდით მიუჯდა.
კარგად აათვალიერა ბიჭი, რომელსაც ასე ახლოდან პირველად ხედავდა, ნიკაპი ხელებზე დაედო, თვალები დაეხუჭა, გრძელი წამწამები ლოყებზე ბუმბულებივით დაჰფენოდა.
დარბაზში მოკაშკაშე განათებები კი ლამაზად კაშკაშებდა ბიჭის სახეზე. ცხრამეტი წლის ელეაზარს კვლავ ჰქონდა სახეზე შერჩენილი, ბავშური სირბილე, რომელიც ჯერჯერობით დაკარგვას არ ცდილობდა. ართურმა წამიერად ისიც კი იფიქრა და წარმოიდგინა თუ როგორი გახდებოდა ელეაზარი, მაშინ როდესაც ყველაფერი ბავშური მასში ძალას დაკარგავდა.. ელეაზარმა კვლავ ამოილუღლუღა რაღაც და შფოთიან ძილში შეირხა. მკლავი ბიჭისკენ ჰქონდა გაშლილი, თითები თითქმის არც კი ეხებოდა ართურის მხრებს.
ბიჭმა ხმამაღლა ამოიოხრა, ხელზრ ჩამოშლილი პერანგის სახელოები აიკაპიწა, ელეაზარის მკლავი კისერზე გადაიკიდა და იმისთვის რომ ბიჭის სხეული ხელიდან არ გავარდნოდა, ელეაზარს წელზე ხელი შემოხვია.
- სასახლეში წაგიყვან, კარგი? - ელეაზარმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია, ართურის მხარზე თავი დაასვენა და მისი მთელი სხეულით მიენდო ბიჭს.
თვალები ნელ - ნელა ეხუჭებოდა, ყველაფერს თითქმის დაბურულად ხედავდა, მაგრამ მაინც ხვდებოდა და გრძნობდა თუ როგორ გაიყავდა ართურს იგი სანაპიროზე.
ტალღების ხმა ბიჭს ყურებს ტკენდა, ცივი ნიავი კი სხეულში ჟრუანტელს უვლიდა, - კარგი.. - ჯიბეებში ხელი ჩაიწყო და ელეაზარი უზარმაზარ ლოდზე შემოაჯინა, - ცოტა გამოფხიზლდი, სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქე შემდეგ კი წავიდეთ, - თმები ყურს უკან გადაუწია და საშუალება მისცა თავი უფრო კომფორტულად ეგრძნო.
ელეაზარიც ლოდზე კომფორტულად გაწვა და ცას ახედა, ვარსკვლავები ლამაზად კაშკაშებდნენ, ვარსკვლავების ფონზე კი ცაში ციცინათელები არხეინად დაფრინავდნენ.
- ნუ გაისჯები, - ხეს თიდერიუსი ზურგით მიყრდნობოდა, ცალ ხელში შამპანურის ბოკალი ეკავა, ცალ ხელში კი სიგარა. მაშინვე გამოყვა წყვილს უკან, როდესაც დაინახა თუ როგორ მოჰხვია ართურმა ელეაზარს წელზე ხელი.
ისე გამოარა ხალხის ნაკადი, ისე გამოვიდა გარეთ და ისე გამოყვა მათ უკან სანაპირომდე, რომ ვერცერთმა ამის გააზრება ვერ მოახერხეს, - მას მე წავიყვან.
- მგონი არ ღირს, - თავი გააქნია ართურმა და თიდერიუსთან წინააღმდეგობის გაწევისთვის მოემზადაა.
- და რატომ არ ღირს? - მხრები აიჩეჩა თიდერიუსმა.
- პრინცი ძალიან მთვრალია, - თქვა ართურმა, - სანდო ადამიანმა უნდა ჩაიბაროს.
- გგონია, ეს სანდო ადამიანი შენ ხარ? - ჩაიცნა, მაგრამ როდესაც დაინახა თუ როგორ დაასვენა ართურმა მარჯვენა ხელი ელეაზარის მუხლებზე, ლოყას ენა შიგნიდან მიადო და შეეცადა გაბრაზება ძალიანაც არ დატყობოდა.
- პრინცი თიდერიუსი წამიყვანს ართურ, შეგიძლია წახვიდე, - ართურმა ხელები მკერდზე დაასვენა, ისეთი გამომეტყველება მიიღო ვერავინ რომ ვერ გაიგებდით რისი თქმა სურდა, არაფრისმთქმელი გამომეტყველება.
- გესმის რა გიბრძანა შენმა პრინცმა? - სიგარა ჩააქრო, იქვე სანაგვე ყუთში მიაგდო და ართურისკენ რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა,
- შეგიძლია წახვიდე, აქ საჭირო აღარ ხარ. - ართური გაჩუმდა, სიტყვის უთქმელად გამობრუნდა უკან, ელეაზარი და თიდერიუსი კი სანასპიროსთან მარტო დატოვა. უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა წყვილს შორის, - ელეაზარ იცი რა, არ უნდა ენდო ხალხს ასე მარტივად, შესაძლოა..
სიტყვის დასრულება ვერ მოასწრო, ელეაზარმა საყელოში დაქაჩა და თავისი ბაგეები თიდერიუსის ბაგეებს საშინელი სისწრაფით მიაჯახა.
ეს ყველაფერი იმდენად სწრაფად და ძლიერად გააკეთა, თიდერიუსი წაბორძიკდა, ფეხი აუცდა, ქვიშაზე დავარდა თავად ელეაზარი კი ბიჭს ზემოდან მოექცა.
- გაჩერდი! - ელეაზარი გამოწია და მის შეჩერებას ეცადა, - ელეაზარ მთვრალი ხარ! - ყავისფერი თმები ყურს უკან გადაუწია, ხოლო სათვალე კი ერთი ხელის ბიძგით დაუბრუნა თავის ადგილზე.
- არ ვარ მთვრალი, - წაიბურტყულა ელეაზარმა და თიდერიუსს კისერში რამოდენიმე სველი კოცნა დაუტოვა.
- როდესაც გამოფხიზლდები და გაიხსენებ რაც მოხდა შემდეგ ინანებ! - არ ეშვებოდა თიდერიუსი, - არ მინდა სექსი მაშინ გვქონდეს როდესაც არაფხიზელ მდგომარეობაში იქნები, მწვანეთვალებავ.
თიდერიუსის სხეული მთლიანად ხურდა, თავად მას უფრო უნდოდა იმის გაკეთება რასაც ელეაზარი აკეთებდა, მაგრამ მაინც ცდილობდა ბიჭი გაეჩერებინა.
- მაგრამ მე მინდა.. - ნაზად დააფახუნა თვალები შემდეგ კი თიდერიუსის პერანგის ღილების შეხსნა დაიწყო.
- გეფიცები ელეაზარ, - ბიჭს კეფაზე დაექაჩა და სახე ახლოს მოაწევინა,
- ხვალ თუ არ გემახსოვრება ყველაფერი რასაც ახლა გავაკეთებთ, საკუთარი ორი ხელით დაგახრჩობ, - ელეაზარის ტუჩებს მოწყვეტით აკოცა, ელეაზარიც უსიტყვოდ აჰყვა.
თიდერიუსმა ცალი ხელი ბიჭის შარვალში ჩაუცურა და მის სასქესო ორგანოს ძლიერად მოუჭირა.
- თიდერიუს.. - ბიჭის მხრებში თავი ჩარგო და სიამოვნების დასამალად კბილები ერთმანეთს ძლიერად მოუჭირა.
- მოგწონს? - ელეაზარი გამოწია და სახეზე აწითლებულ ბიჭს ხელები გაუკავა, - მოგწონს როდესაც სუსტ წერტილში გეხებიან? - ელეაზარმა ქვედა ბაგეს უკბინა შემდეგ კი თანხმობის ნიშნად თავი დააქნია,
- არაჩვეულებრივია, ახლა ეს სიტყვებით მითხარი, - ელეაზარმა იგრძნო თუ როგორ ჩქარა დაუწყო გულმა ბაგუნი, ასეთი რამ არასოდეს უგრძვნია..
- მომწონს.. - საუბარს ვერ ახერხებდა, რადგან თიდერიუსის ხელი საოცრად ჩქარა მოძრაობდა ბიჭის სასქესო ორგანოზე, მასაც გამუდმებით ახალი სასიამოვნო შეგრძნება ეუფლებოდა, ვნება მის მთელ სხეულს ედებოდა, უფრო მეტი სურდა და ალბათ ახლა რომ რამოდენიმე თვის წინანდელ ელეაზარს საკუთარი თავი ამ მდგომარეობაში ეხილა, დაუფიქრებლად აიღებდა მარჯვენა ან თუნდაც მარცხენა ხელს, თავის თავს დიდი სიამოვნებით გააწნიდა სახეში რამოდენიმე სილას,
- მომწონს როდესაც მეხები.
თიდერიუსმა გველურად ჩაიცინა, როდესაც ის გაიგონა რისი მოსმენაც სურდა შემდეგ კი ელეაზარი მისკენ დაქაჩა, ქვიშაზე უხეშად დააგდო და მის ტუჩებს მწყურვალედ დაეწაფა.
ელეაზარიც დაუფქირებლად აყვა, პერანგის ბოლო ორი ღილი შეუხსნა და სხეულიდან შემოაძრო.
- ეს ისეთი სასაცილოა, - სიცილი აუტყდა ელეაზარს, უკვე საკმაოდ გამოფხიზლებული იყო და ახერხებდა იმის გააზრებას თუ რას აკეთებდა.
- გეთანხმები ძალიან სასაცილოა, - სიცილში თიდერიუსიც აყვა და ბიჭს ყელში უკბინა, ნაკბენს კი ხარბიელად აკოცა ზედ.
- იცი, მძულხარ.
- ჰო, რომ გძულდე ახლა შენს შარვალში ჩემი ხელი არ იქნებოდა, - თვალები აატრიალა თიდერიუსმა შარვალი შეიხსნა და საცვლებთან ერთად გვერდზე დააგდო, შემდეგ კი ელეაზარის შარვალიც ჩახსნა და ბიჭის პენისს კვლავ შეეხო,
- აჰ, - ამოიკვნესა სიამოვნებისაგან და თავი უკან გადაწია.
- ელეაზარ, ჯერ არც კი დაგვიწყია, - გველურად ჩაიცინა თიდერიუსმა შემდეგ თავისი და ელეაზარის პენისი ერთ მუშტში მოიქცია და მათი მოძრაობები დაიწყო.. ( ჰო, ვამბობ არა უნდა შევეშვა BL მანგების კითხვას.. )
༒︎༒︎༒︎
- ცა, ლამაზია არა? - ტერასაზე გამოსულ რეიანას მალევე უკან იკარიუზიც გაჰყვა.
გოგონას ხელები მოაჯირზე დაელაგებინა და იქიდან გადაჰყურებდა ცაში მოელვარე უამრავ ვარსკვლავს.
სხვადასხვა ფორმის მქონე იყო თითოეული მათგანი, მაგრამ რეიანამ არცერთი მათგანის სახელწოდება არ იცოდა.
ასტრონომიაში კარგი უფრო ეირლისი და ელეაზარი იყო, რეიანა კი ამ სფეროში ვერაფერს იგებდა.
- გეთანხმები, ძალიან ლამაზია, - თქვა ისე, რომ ბიჭისთვის არც კი შეუხედავს, ფიქრს მიცემოდა, ამიტომ საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას ბიჭს რომელიც ასე გულმოდგინედ ათვალიერებდა, რომელიც მოკაშკაშე და მოციმციმე თვალებით შეჰყურებდა და ერთადერთი რაც სურდა რეიანას ყურადღება იყო.
- რეინ რაზე ფიქრობ?
- რა? - დაბნეულმა იკითხა რეიანამ.
- აშკარაა, რომ რაღაცაზე ფიქრობ, არ გინდა აზრები გამიზიარო? - რეიანა ჩაფიქრდა, სალაპარაკო მართლაც ბევრი იყო.
გოგონას თავში იმდენი რამ ტრიალებდა, იმდენი კითხვა გააჩნდა, კითხვები რომლის პასუხებიც ესაჭიროებოდა..
სისხლის ჯადოქრობა.. მიწისქვეშეთის გასაღები..
ის..
ეირლისი..
ძმები კირინგსტორნები..
რა შუაშია იკარიუზი?
- რომ გკითხო, თითოეულ კითხვაზე გულწრფელ პასუხს გამცემ? - იკარიუზი მოაჯირს ზურგით მიეყრდნო და თვალები ცაში აღაპყრო.
- მოგისმენ რეინ, მოგისმენ და შესაბამის პასუხს გაგცემ, - რეიანა დაფიქრდა, თავში საშინელმა ხმამ გამოსძახა და გააფრთხილა, გააფრთხილა რომ ყველა კითხვა უნდა დაესვა, რაც თავში უტრიალებდა, ამ ხმას კი მალევე მეორე ხმაც მოჰყვა რომელმაც სთხოვა არ ეჩქარა, დროს მინდობოდა და ყველაფერს ადრე თუ გვიან მაინც თავისით აიგებდა.
- რა შუაშია სისხლის ჯადოქარი და მიწისქვეშეთის გასაღები ერთმანეთთან?
- სისხლის ჯადოქარი სამი სამყაროს დამაკავშირებელი ჯადოქარია, ჯადოქარია რომლის სისხლშიც ელფისა და დემონის სისხლი გარეულია, - რეიანამ წარბები შეჭმუხნა, დარწმუნებული იმაში რომ ასი პროცენტით ელფია, რადგან რაიანა და ის ტყუპისცლები არიან თუ რეიანას სისხლში დემონის სისხლია, მაშინ იგივე უნდა მოხდეს რაიანასთანაც, - მიწისქვეშეთის გასაღები კი, მებრძოლი იარაღია, მიწისქვეშეთის მბრძანებელია..
- მიწისქვეშეთის გასაღები მებრძოლი იარაღია თუ გამანადგურებელი იარაღი? - ბევრი წინასწარმეტყველების ასლი წაუკითხავს, არცერთ წყაროს არ დაუწერია, რომ მიწისქვეშეთის გასაღები მებრძოლი იარაღია, ყველა იმას გაიძახის რომ მიწისქვეშეთის გასაღები გამანადგურებელია რომელის დაბადებაც მოსალოდნელი ნგრევის ტოლფასი ხდება.
ზუსტად ეს სიტუაცია იქნა მომხდარი ისაკანის შემთხევაშიც, მებრძოლი იარაღი, რომელიც გამანადგურებელი იარაღის სტატუსით იქნა შერაცხული.
- ვისთვის როგორ რეინ, - ღრმად ჩაისუნთქა იკარიუზმა, - მიწისქვეშეთის გასაღები მებრძოლი იარაღია, რომელიც წმინდა მახვილის მფლობელია, მებრძოლი იარაღია რომელიც ოთხი დრაკონის მხედარია, მებრძოლი იარაღია რომელიც მიწისქვეშეთის მართვისთვის მოევლინა ამ სამყაროს, - რეიანამ ტუჩზე იკბინა.
- და მიწისქვეშეთის გასაღები ეირლისია? - იკარიუზმა თანხმობის ნიშნად თავი დააქნია.
- როდის აპირებთ მას ეს გაუმხილოთ? - თავად რეიანასაც, გულის რაღაც ნაწილში შიში ჰქონდა, იმის უფრო ეშინოდა, რომ ეირლისი მიწისქვეშეთის გასაღები იყო ვიდრე იმის, რომ ის სისხლის ჯადოქარი იყო.
ხალხი არ გამოეკიდებოდა სისხლის ჯადოქარს, მაგრამ მაშინვე დაუპირისპირდებოდნენ მიწისქვეშეთის გასაღებს..
ეისფორს ხელს დაავლებდნენ და დაუფიქრებლად გაუყრიდნენ გოგონას მუცელში.. ისაკანს ეს უკვე გაუკეთეს და არც ეირლისისთვის გაუჭირდებათ იგივეს გაკეთება.
- მანამ არა სანამ დრო არ მოვა.
- და როდის მოვა ეგ დრო?
- ჯერ ეგ დრო შორსაა რეინ, - თავი უკან გადაქინდრა იკარიუზმა,
- ყოველი შემთხვევისთვის ვიმედოვნებ, რომ შორსაა.. საკმაოდ შორს..
რეიანას კიდევ ხმა უნდა ამოეღო, მაგრამ არსაიდან ჰაერში ხმაურმა გაიელვა, მათკენ ფერადი საღებავებით სავსე ბუშტები გამოქანდა და ორივეს სხეული სხვადასხვა ფრად შეიღება.
- ოხ, ეს საზიზღარი ბავშვები! - სიცილნარევი ხმით წარმოსთქვა იკარიუზმა და მუშტის ჰაერში აწევით შეაშინა ხეზე აცოცებული რამოდენიმე ბავშვი, - ჩემი ტანისამოსი განადგურებულია, - ტანისამოსზე ხელი დაისვა და მზერა მის წინ მდგარ რეიანასკენ გადაიტანა. გოგონა წითელ და ლურჯ საღებავებში ამოსვრილიყო, იკარიუზს შეჰყურებდა და მოწუწუნე ბიჭზე გულიანად ხარხარებდა.
იკარიუზიც გულიანად აკვირდებოდა გოგონას ღიმილს და ხვდებოდა თუ რაოდენ ძლიერ უყვარდა ამ გოგოს ღიმილი და კისკისი.
- მიდი რეინ- გოგონას სახე ხელებში მოიქცია და ცერა თითით ლოყაზე მიეფერა, - კიდევ ერთხელ დამანახე შენი ღიმილი, უფრო და უფრო მიყვარდები როდესაც მომღიმარს გხედავ.. - რეიანა ადგილზე გაშეშდა, გული აუჩქარდა და სუნთქვა გაუხშირდა, ამ წამს იკარიუზმა აღიარა ის, რომ უყვარს! - რეინ, მე.. - რამოდენიმე წამში გაიაზრა თუ რა თქვა, მაგრამ საკუთარი სიტყვების უკან წაღება არ სურდა, არ სურდა და ვერც მოახერხა რადგან რეიანას ბაგეებმა ამის საშუალება არ მისცა.
༒︎༒︎༒︎
ისაკანი ცხენიდან სწრაფად ჩამოსრალდა.
- მოვედი.. - თქვა და ტბისკენ შებრუნდა. ალიაეასტონის ტბა ნათელი ოკეანის დასავლეთ კიდესთან წყალმარჩხ, კლდოვან სანაპიროზე იმყოფებოდა.
იგივე პლიაჟი იყო სადაც ათასწლეულების წინ იაითი დაკარგა.. იგივე პლიაჟი იყო სადაც მისმა მეუღლემ, მის ხელებში დაღაფა სიცოცხლის ბოლო წუთები.
ტბის დანახვისას ტანჟი საშინელმა ჟრუანტელმა დაუარა, ტბამ მტკინვეული მოგონებები გაახსენა, წარსულში ძლიერად და მტკინვეულად გადაისროლა.
ტბა არაჩვეულებრივი ადგილი იყო, ამაში ეჭვს ვერავინ შეიტანდა. ჰორიზონტე შორს გაჭიმულიყო, ისე იტალღებოდა და ლივლივებდა, რომ ქარისგან წინ და უკან აფარფატებულ ლითონის ფურცელს წააგავდა. თეთრი ღრუბლები დიდ სიმაღლეზე დაცურავდა და ისაკანის გარშემო მთებს წვერები შესხმოდათ.
ისაკანი დაიძრა და წყლის კიდეს მიუახლოვდა, ქალის საფლავთან დაიჩოქა და საფლავის ქვას ხელით მიეფერა.
როგორც წესი საფლავი საწამებელ ქალაქში უნდა განეთავსათ, მაგრამ ათასწლეულების წინ ისაკანმა ამაზე უარი განაცხადა, მტკიცედ გადაწყვიტა იაითი იქ უნდა დაიმარხოს სადაც ბრძოლისას გამოესალმა სიცოცხლესო.. იმ ბრძოლისას დაღუპული ჯარისკაცები ტყის მიმდებარე გზაჯვარედინზე დაფლეს, გმირულად დაღუპულ რამოდენიმე ჯარისკაცისთვის ძეგლის აღმართვასაც კი ფიქრობდნენ, მაგრამ მოგვიანებით საქმეები ისე მიეწყო, ერთმანეთს ძეგლის აღმართვაზე ფიქრის თავი არავის აღარ ჰქონდა.
- თქვენი მეუღლეა? - კაცს მესაფლავე მიუახლოვდა, რომელსაც ხელში ცოცხი ეკავა და ეზოს ასუფთავებდა.
- დიახ, - თავი დააქნია კაცმა და ცრემლები სახიდან თითების საშუალებით მოიწმინდა.
- მეც დავკარგე მეუღლე, - თქვა კაცმა, ისაკანის გვერდით ფეხები აიკეცა და ღვინით სავსე ჭიქა მამაკაცს გაუწოდა, - 35 წლის წინ მომიკლეს ბარბაროსებმა.
- ვწუხვარ, - მართლა გულით ესმოდა ამ ადამიანის, იცის როგორი გრძნობა როდესაც საყვარელ ადამიანს კარგავ, მან ხომ თითქმის ყველაფერი დაკარგა რაც გააჩნდა.
- ლამაზი იყო, - მოხუცს შრომისაგან დაკოჟრილი ხელები მუხლებს შორის ჩაედო და მაქსიმალურად ცდილობდა ამბავი ისე მოეყოლა, რომ ცრემლები შეეკავებინა, - ელაია ერქვა, ელფი იყო, ღია იასამნისფერი თმები ჰქონდა, ჩემი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული აღმოჩნდა, - ღრმად ჩაისუნთქა, - ბედნიერად ვცხოვრობდით, მაგრამ სამწუხაროდ ბედნიერად ცხოვრება მხოლოდ 3 წლის განმავლობაში შევძელით.. ბარბაროსები შემოესია ჩვენს დასახლებას, მამაკცები ამოხოცეს, ვინც გამოსადეგი იყო მონებად წაიყვანეს, ვინ უვარგისი იყო მათ თვალები დათხარეს.. ქალები გააუპატიურეს შემდეგ კი თითოეულ მათგანს ყელი გამოჭრეს.. სამწუხაროდ ელაიაც ერთ - ერთი მათგანი აღმოჩნდა.. - ტბის ნაპირას ცივი ქარი ქროდა, ისაკანმა იგრძნო თუ როგორ მოელამუნა სახეზე ქარი და იგრძნო თუ როგორ დაუსუსხა სახე.
- საყვარელი ადამიანის დაკარგვა რთულია, - თქვა კაცმა და საშუალება მისცა ცრემლებს გზა მის სახეზე გაეკვალა, - საყვარელი ადამიანის დაკარგვა რთულია.
ამბობენ ყველა ზღაპრის ბოლო კეთილიაო, მაგრამ ბატონო, ღმერთებმა ინებეს, რომ ჩვენი ზღაპრის დასასრული კეთილი არ ყოფილიყო...
__________________________________________
VOTE & COMMENT 💋💘