"ဇူဇူးေရ ငါလာတယ္ "
လူမျမင္ခင္ အသံအရင္ေပးလာတဲ့ ခမ္းနားထည္ဝါရဲ႕အသံဟာ ရစ္နဲ႔နားထဲမွာ ပဲတင္သံထပ္လို႔ေနသည္။လူကေခ်ာသေလာက္ ေပါေတာေတာႏိုင္တာလည္း သူ႔အျပင္ႏွစ္ေယာက္မရွိေပ။
ရစ္က အေနတည္သေလာက္ ခမ္းနာဟာ အၿမဲမ်က္ႏွာေျပာင္တက္သည္။ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေန၍သာ သည္းခံေနရသည္။ တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္ ခမ္းနားနဲ႔ရစ္ဟာ ကေလးႀကီးေတြလို စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြရွိခဲ့ေသးသည္။
"ခမ္းနားထည္ဝါ မင္းရဲ႕ ေသာက္ပါးစပ္ေလးကို ပိတ္ၿပီးလာခဲ့"
"ဟြန႔္ ငါ့ေသာက္ပါးစပ္ပိတ္ရေအာင္ မင္းကငါ့ကိုဘယ္ႏွစ္ျပားေပးထားရလို႔လဲ"
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းခံရတဲ့ ခမ္းနာဟာရစ္နဲ႔အၿပိဳင္ စကားကိုကပ္သပ္ၿပီးေျပာေနေလသည္။
"အိမ္မျပန္ဘဲ ငါ့႐ုံးကိုအရင္လာရတာေကာ ဘာကိစၥလဲ"
"ငါမႀကိဳဆိုဘူး သုတထည္၀ါဘဲ မင္းကိုႀကိဳဆိုမွာ "
ရစ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ခမ္းနားႏွာေခါင္းရႈပ္မိသြားသည္။
"သူလား ႀကိဳဆိုေနအုံးမယ္"
"တစ္လမ္းလုံး ေရခဲ႐ုပ္ထုေမာင္းတဲ့ကား စီးလာရသလားေတာင္ထင္ရတယ္"
"ငါအေအးမပတ္တာဘဲကံေကာင္း"
"ဟားးးးးးဟားးးးး"
ရစ္ရဲ႕ ရီသံေၾကာင့္ ခမ္းနားမွာ ေဒါသထြက္လာရသည္။သုတထည္ဝါတို႔က ငယ္ငယ္ကတည္းက ေအးခဲတုံးဖင္ခုထိုင္ထားသလားမွတ္သည္။ အခုေတာ့ေရခဲေတာင္ကို ဖင္ခုထိုင္ေနတဲ့သူပင္။
အခုလည္း လူကိုေလဆိပ္မွာ လာႀကိဳတယ္သာေျပာတာ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ သူပို႔ေပးခဲ့တဲ့အရင္အိမ္မွာ ကုတ္ကုတ္ကေလးေနခဲ့ရသည္။အခုလည္း ရစ္႐ုံးကိုျပန္လိုက္မယ္လို႔ စကားႀကိဳေျပာထားလို႔သာ ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"အူတက္ၿပီးေသေနမယ္ "
ခမ္းနားရဲ႕စကားေၾကာင့္ ရယ္တာကို အရွိန္သက္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုသာျပန္လုပ္ေနလိုက္သည္။
ခမ္းနား ရစ္ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားသည္။ခုနက ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ အူတက္မတက္ရယ္ေနတဲ့သူက အခုေတာ့အလုပ္လုပ္ေနတာ ခုနကသူမဟုတ္သလိုပင္။ခမ္းနားတစ္ေယာက္ ရစ္ကိုၾကည့္ကာစိတ္ေလလာရသည္။
"ဇူဇူး..."
" ငါ့ကို အႁမႊာေလးေတြနဲ႔ မိတ္မဆက္ေပးေတာ့ဘူးလား"
" ေမြးလည္းေမြးေပးရေသးတယ္ ကေလးေတြက်ေတာ့တြန႔္တို႔ေနလိုက္တာ ဟြန႔္"
"မင္းေတြ႕ခ်င္ရင္ အိမ္သြားၾကည့္ေပါ့ "
"အိမ္မွာေမေမနဲ႔ရွိတယ္ ေမေမကမင္ကိုမွတ္မိပါတယ္"
" ငယ္ငယ္ကသြားပိုးစားတဲ့သြားက်ိဳးေလးကို မွတ္မိေနမွာပါ"
"ေဟ်ာင့္ မင္းအေပါက္ပိတ္ "
"ဒီေလာက္လွတဲ့ ငါ့သြားေတြကို ဘယ္နားကသြားပိုးစားရမွာလဲ "
တစ္ရႉးရႉးတရွဲရွဲနဲ႔ ထေျပာလာတဲ့ ခမ္းနားကို ရစ္ကေမာ့မၾကည့္ဘဲ ဘယ္လိုပုံစံျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ အတက္သိေနခဲ့သည္။
"ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ အျပင္မွာေန႔လည္စာသြားစားရေအာင္ ဇူဇူး"
ရစ္လက္ထဲက နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ဆယ့္ႏွစ္နာရီတင္းတင္း ရွိေနၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြကို လက္စသတ္ကာ ေန႔လည္စာစားဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္။
.......
ရစ္နဲ႔ခမ္းနား Company နဲ႔မနီးမေဝးဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာသာ ေန႔လည္စာစားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ရသည္။ထိုဆိုင္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း ဆိုင္ရဲ႕အျပင္အဆင္ဟာ ေရွးေခတ္ပုံစံကိုအသားေပးျပင္ဆင္ထားကာ private ဆန္ဆန္အခန္းေလးေတြ ျပင္ထားသည္။
ရစ္ ဆိုင္အတြင္းဘက္မေရာက္ခင္မွာ မ်က္လုံးေထာင့္ကေန ျမင္လိုက္ရသည့္ရင္းႏွီးသည့္ ပုံရိပ္တစ္ခုကို ျဖတ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရေပမယ့္ ထိုအရာကိုဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဆိုင္ရဲ႕ေထာင့္က်တဲ့ ေနရာတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။
"ခမ္းနား မင္းစားခ်င္တာကိုမွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ရွင္း"
"ဟြန႔္ ....သိပါတယ္"
" ကပ္ေစးကုပ္CEOႀကီးရဲ႕ "
ခမ္းနားႏွင္ ရစ္ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကို မွာေနၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္စိေထာင့္ေထာက္ၾကည့္ေနသည့္ လူတစ္ဦးလည္းရွိေနခဲ့ေသးသည္။
.......
"ဒယ္ဒီ...."
ဧည့္ခန္းထဲ ၀င္၀င္ခ်င္းအလုပ္ကျပန္လာသည့္ အေဖကိုအသဲအသန္ေျပးကာ ႀကိဳၾကသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ဟာ ရစ္အတြက္အေမာေျပေဆးေလးျဖစ္သည္။
"ဝိုးးးကေလးေတြက ဒီေလာက္အထိႀကီးလာၿပီလား "
တအံ့တဩေမးလာခဲ့သည့္ ခမ္းနာဟာ အမွန္တကယ္ကို အံ့ဩေနခဲ့ေလသည္။ သူအံ့ဩတာလည္းမထူးဆန္းေပ ခမ္းနားကိုယ္တိုင္ကေလးေမြးေပးခဲ့ရေပမယ့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေမြးကင္းစနီတာရဲေတြဟာ ပိစိေသးေသးေလးေတြသာရွိေသးသည္။
ရစ္ကေလးေမြးၿပီးေတာ့လည္း ခမ္းနားက သူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔သူရႈပ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ရစ္ကိုဆီသိပ္မလာျဖစ္ခဲ့ေပ။ရစ္ ဒီကိုျပန္လာခ်ိန္မွာလည္း ခမ္းနားဟာနယ္လွည့္ေဆးကုသေရးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ခရီးထြက္ရတာေၾကာင့္ ကေလးေတြကို မျမင္လိုက္ရေပ။
"ဒယ္ဒီ ဦးဦးကဘူသူလဲဟင္"
"ဒါက ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ေပါင္ေပါင္ကို ဒယ္ဒီဆီေခၚလာေပးတဲ့သူေပါ့ "
"ေဟ့ ကေလးေလးေတြေရ ကိုကို႔နာမည္က ခမ္းနားထည္ဝါ ပါေနာ္ ဦးဦးမဟုတ္ဘူးရယ္"
သူ႔ကိုယ္သူ ကိုကိုလုပ္ေနသည့္ ခမ္းနားေၾကာင့္ ရစ္မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္မိသည္။
"ခမ္းနား ကေလးေတြကမင္းကို ဦးဦးလို႔ေခၚတာမေျပာနဲ႔"
" မင္းထက္တစ္ႏွစ္ဘဲငယ္တဲ့ သုတကိုေတာင္ ဦးဦးလိုေခၚတာ"
" ဟိုကလည္းသူ႔ကိုယ္သူ ဦးဦးလို႔ဘဲသုံးတာ အဲ့ေတာ့ကေလးေတြ ေခၚခ်င္သလိုေခၚပလိမ့္ေစ"
"သူ႔ဘာသာတစ္ႏွစ္ဘဲငယ္ငယ္ ဆယ္ႏွစ္ဘဲငယ္ငယ္ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးေလ"
" ငါမွအသက္မႀကီးခ်င္ေသးလို႔ ကိုကိုေခၚခိုင္းတာ ဘာျဖစ္လဲဟြန႔္"
"ဟဲ့ ဒီေကာင္ေလးေတြ ေရာက္လာတာနဲ႔ကို မတည့္က်ေတာ့ဘူး "
"တကယ္တည္းကိုမွ ကေလးႀကီးေတြက်ေနတာဘဲ"
မီးဖိုခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ ေဒၚသဇင္ႏြယ္ေၾကာင့္ ရစ္ႏွင့္ခမ္းနားဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားမမ်ားၾကေတာ့ေပ။ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း ရစ္ေပးလိုက္သည့္ မုန႔္ထုတ္ေတြကို သူတို႔ကိုထိန္းေပးၾကသည့္ ကေလးမေလးေတြကို ေဖာက္ခိုင္းကာမုန႔္စားေနသည္။
"ထည္ဝါေလးက မေတြ႕ရတာၾကာေတာ့ အရင္ကထက္ေတာင္ပိုေခ်ာလာလိုက္တာ"
" ငယ္ငယ္က ကေလး႐ုပ္ကေလးကလည္း မေပ်ာက္ေသးဘူးဘဲ"
"ဟြန႔္ ေမေမရယ္ "
"ဒီေကာင္က ကေလး႐ုပ္သာမေပ်ာက္တာ ထားလိုက္တဲ့ရည္းစားကသူ႔အသက္ႏွစ္ဆေလာက္ရွိတယ္ "
ရစ္က ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ေျပာလာေတာ့ ခမ္းနာဟာလက္သီးေထာင္ျပေလသည္။
"ထည္ဝါကသာ ရည္းစားမ်ားတာ အိမ္ကကေလးအေဖႀကီးကေကာ ထည္ဝါ့လိုရည္းစားရွိလို႔လား "
"လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး အခုမွေျခခ်ဳပ္မိတယ္လို႔ေတာ့လာမေျပာနဲ႔"
ေဒၚသဇင္ႏြယ္ရဲ႕ တိုက္စစ္ကရစ္ကို အမွန္တကယ္အထိနာေစသည္။ေမေမ့ရဲ႕ စကားကို၀မ္းသာအားရ ေထာက္ခံေနသည့္ ခမ္းနားဟာလည္း အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းေပသည္။
ေျပာထားၾကအုံးေပါ့။တစ္ေန႔ၾကရင္ ဇူဇံဇူးရစ္တို႔ကလည္းအားကိုးရမယ့္ သူရလို႔ကေတာ့ အပီအျပင္ကပ္ခြၽဲၿပီး ခမ္းနားထည္ဝါဆိုတဲ့ေကာင္ကို ေခြးစာအ၀ေကြၽးပစ္မယ္ဆိုကာ စိတ္ထဲကေနေတးထားလိုက္သည္။
ထိုေန႔က ခမ္းနားတစ္ေယာက္ အႁမႊာကေလးေတြနဲ႔အတူတူေဆာ့ကာ အႁမႊာကေလးေတြကိုလည္း ဦးဦးလို႔မေခၚရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္တြန္းခဲ့ေပမယ့္ စကားတက္လြန္းတဲ့ ကေလးေတြေၾကာင့္ ဦးဦးလို႔သာေခၚေစေတာ့သည္။
.......
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
"ဈာန္ေရ မမႀကီးေခၚေနတယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ခဏေန ဆင္းလာမယ္လို႔ေျပာလိုက္ပါအုံး ႀကီးႀကီးေနာ္"
ဈာန္ အလုပ္ကျပန္လာလာခ်င္း ေမဖြားေခၚလာသည့္အတြက္ ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ ေမဖြားရွိရာ ဧည့္ခန္းထဲသို႔သာသြားလိုက္သည္
"ေမဖြား ကြၽန္ေတာ့ကိုေခၚတယ္ဆို..."
"ဟုတ္တယ္ သားဈာန္ "
"ဖြားစိတ္ထဲမွာေလ အခုခ်ိန္ထိအႁမႊာေလးႏွစ္ေယာက္ကေလ ေျမးရဲ႕မိဘေတြနဲ႔ တူတယ္လို႔ခံစားရတယ္ကြယ္ "
"ဖြား ေဖနဲ႔ေမကို သတိရလို႔ေနမွာပါ"
"မဟုတ္ဘူးသား ဖြားစိတ္ထဲမွာသိေနတယ္ကြယ္ "
"သားမိဘေတြ ဆုံးၿပီးတစ္လအၾကာမွာ သူတို႔ဖြားကိုအိမ္မက္ေပးတယ္ "
"သူတို႔အတြက္ေနစရာမရွိဘူးဆိုၿပီး အဲ့တုန္းကသူတို႔အိမ္မက္ေပးခဲ့တုန္းက ဖြားမယုံခဲ့ေပမယ့္ အဲ့မ်ိဳးေတြေန႔တိုင္းမက္လာေတာ့ ဖြားသူတို႔အတြက္ရည္စူးၿပီးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ေပးခဲ့တယ္ "
"လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္ေက်ာ္ကေနာက္ဆုံး အိမ္မက္မက္ခဲ့တုန္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ေနစရာရေနၿပီတဲ့"
" ဖြားကိုေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ႏႈတ္ဆက္တာဆိုၿပီး အိမ္မက္ေပးခဲ့တာေျမး"
ေဒၚနန္းထိုက္၀တီ မ်က္ရည္မ်ားက်ကာ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ ေျပာလာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဈာန္မယုံတစ္၀က္ယုံတစ္၀က္သာ ျဖစ္ေနရသည္။သဘာ၀လြန္ကိစၥေတြကို ဈာန္ဟာအယုံအၾကည့္မရွိေပမယ့္ ေမဖြားလိုအသက္ႀကီးတဲ့ သူေတြကယုံၾကည္ၾကသည္။
"ကဲပါေမဖြားရယ္ ေတြးမေနပါနဲ႔ေတာ့ "
"မနက္ျဖန္က်ရင္ ေမဖြားေမြးေန႔အတြက္ အာ႐ုံဆြမ္းကပ္မယ္မလား ေစာေစာအနားယူေတာ့ေလ "
"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္"
ဈာန္ေမဖြားကို လက္တြဲကာ အခန္းထဲသို႔ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ရသည္။ဈာန္ေမဖြား အခန္းကျပန္လာၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းထဲသို႔သာ တန္း၀င္လာလိုက္ေတာ့သည္။
ဒီေန႔သူ႔အတြက္ စိတ္ရႈပ္စရာေတြသာရွိခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ သူဒီေန႔အျပင္မွာေတြ႕ခဲ့ရသည္ ဇူဇံဇူးရစ္ဆိုသည့္ ေကာင္ေလးအေၾကာင္းက သူေခါင္းထဲကို၀င္လာခဲ့သည္။
သက္ဆိုင္သူ စုံစမ္းေပးလာခဲ့သည့္ အခ်က္အလတ္ေတြအရဆိုရင္ ထိုေကာင္ေလးဟာ come outလုပ္ထားသည့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုကေလးေတြကလည္း အငွားကိုယ္၀န္ေဆာင္နဲ႔ေမြးထားတဲ့ကေလးေတြလို႔သာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ဒါေပမဲ့ သူကိုယ္တိုင္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီး ေမြးထားတယ္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ဖုံးကြယ္ထားသည္။
တကယ္ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားတယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြအေဖက ဘယ္သူလဲဆိုတာ ဈာန္သိခ်င္မိသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးအေဖဟာ သူေန႔လည္က ဇူးရစ္နဲ႔အတူေတြ႕လိုက္ရသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမလားဆိုကာ စိတ္ထဲေတြးေနမိသည္။ထိုသို႔ေတြးမိတိုင္း ဈာန္စိတ္ထဲအဆင္မေျပမႈမ်ားျဖစ္ေနရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အိပ္စက္အနားယူလိုက္ရန္သာ ေတြးေတာလိုက္ေတာ့သည္။
.......
"ရစ္ေရ မၿပီးေသးဘူးလား..."
"ေနာက္က်ေတာ့မယ္ကြယ္ "
"တကယ္တည္းကိုမွၾကာကိုၾကာတယ္ ေမာင္မင္းႀကီးသားေရ ျမန္ျမန္လုပ္ကြယ့္"
"လာပါၿပီေမေမရယ္ "
"ေဖာင္းေဖာင္းဂ်ီက်ေနလို႔လုပ္ေပးေနရတာပါ "
"ဟိုကလစ္ပန္ခ်င္ရတာနဲ႔ ဒီကလစ္မႀကိဳက္တာနဲ႔ ေခ်းမ်ားေနလို႔ရယ္"
ရစ္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ီၿပီးဆင္းလာခဲ့သည္။
"ဟြန႔္ ေမေမ့ေျမးေတြလို႔ မေျပာပါနဲ႔ "
"မင္းေမြးတဲ့ကေလးေတြက မင္းငယ္ငယ္ကလိုဘဲ"
" ေမေမ့ကိုမင္းဂ်ီက်ခဲ့သမွ် အခုေတာ့ မင္းဂ်ီက်ခံေနရၿပီမလား "
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ အခုေတာ့ေမေမ့ ၀ဋ္ေတြသားလည္ေနေတာ့လည္း ခံရအုံးမွာေပါ့"
"ကဲသြားမယ္ ေနာက္က်ေနရင္မေကာင္းဘူး လက္ေဆာင္ေကာပါၿပီလား "
"ပါတယ္ေမေမ ကားထဲမွာထည့္ထားတယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔"
.......
"ဦးဦး ....."
အလကၤာစံအိမ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ သူ႔အိမ္သူ႔ယာလို႔ ေျပး၀င္သြားတဲ့ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရစ္အေနာက္ကေနအျမန္လိုက္သြားေပမယ့္ အိမ္ထဲကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဈာန႔္ကိုယ္ေပၚကို အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကေရာက္ေနႏွင့္ၿပီျဖစ္သည္။
ေဖာင္းေဖာင္းကို ျမန္မာရင္ဖုံးအက်ႌမိုးျပာေရာင္ေလး၀မ္းဆက္ေလးကို ၀တ္ဆင္ေပးထားၿပီး ဂုတ္ေထာက္ဆံပင္ေလးကို ဖဲျပားကလစ္ေလးကိုမိုးျပာေရာင္ေက်ာက္ကေလးေတြစီထားသည့္ဟာေလးကို ပန္ဆင္ေပးထားသည္။ေပါင္ေပါင္ေလးကိုေတာ့ စတစ္ေကာ္လံအက်ႌအျဖဴနဲ႔ ကေလး၀တ္ပုဆိုးေလးကိုအကြက္စိတ္ကေလးကိုမွ အျပာေရာင္ေလးဆင္ေပးထားသည္။
ဈာန္ဟာလည္း ဒီေန႔မနက္စံအိမ္တြင္ အာ႐ုံဆြမ္းကပ္သျဖင့္ စတစ္ေကာ္လံအက်ႌအျဖဴႏွင္ ပုဆိုးအကြတ္စိတ္အျပာေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထားခဲ့သည္။ရစ္ဟာလည္း ဒီေန႔မွသားနဲ႔ဆင္တူ၀တ္ထားသည့္အတြက္ သုံးေယာက္သားဟာ အေရာင္မတိုက္ဘဲတူညီေနခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ ဈာန္ဟာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ကိုၾကည့္ေကာင္းေနခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲ႕ထြားႀကိဳင္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္သည့္ရင္အုပ္ေၾကာင့္ သူ၀တ္ထားသည့္ရွပ္အက်ႌဟာ အနည္းငယ္ၾကပ္ေနသေယာင္ ထင္ရေပသည္။
"အဟမ္း...."
ဈာန္ႏွင့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ရစ္တစ္ေယာက္အေတြးလြန္ေနခဲ့သျဖင့္ ဈာန္ရဲ႕ ေခ်ာင္းဟမ့္သံကိုၾကားခါမွ ရစ္အေငးလြန္ေနမွန္း သတိထားမိလို႔ အနည္းငယ္မ်က္ႏွာပူရေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ထားလိုက္သည္။
"ဇူဇူးသဒၵါႏြယ္ နဲ႔ ဇူးျမတ္မဟာဈာန္ "
နာမည္အျပည့္အစုံလာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရစ္စိတ္ေလလာရသည္။
"ဒယ္ဒီကို မေစာင့္ဘဲေျပးသြားရလား ေခ်ာ္လဲကုန္မွာေပါ့"
"မလဲပါဝူးေညာ္ ဦးဦးရွိတယ္"
အသံတိုးတိုးေလးေျပာလာတဲ့ ေဖာင္းေဖာင္းက ဈာန႔္ကိုအကူအညီေတာင္းေနသေယာင္ ေပါင္ေပါင္ကလည္း အမေျပာသမွ်ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ကာေထာက္ခံေနေလသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "
"ကေလးေတြက ကိုယ့္ကိုျမင္လိုက္လို႔ေျပးလာေနမွာပါ"
" ဟုတ္တယ္မလား "
"ဟုတ္တယ္ ဦးဦး"
ဈာန္ေခ်ာ့ေမ့ာ ေျပာကာမွ ၾကယ္ေလးေတြလို မ်က္လုံးေလးေတြက တလက္လက္ေတာက္ပလာသည္။
"အဲ့တာဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္သားနဲ႔သမီးကို ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္ "
"မင္းေကာ ဘုရားမလိုက္ေတာ့ဘူးလား"
"ဗ်ာ...."
က်စ္
"ကိုယ္တို႔နဲ႔ အတူဘုရားမလိုက္ေတာ့ဘူးလားလို႔ေမးတာ"
"မလိုက္ေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔႐ုံးတက္ရမွာ"
"Company တစ္ခုက CEOတစ္ေယာက္ဘဲ တစ္ရက္အလုပ္မသြားလို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
" ကိုယ္တို႔နဲ႔အတူဘုရားလိုက္ခဲ့ေပါ့ "
"ကေလးေတြကလည္း သူ႔ဒယ္ဒီနဲ႔အတူတူသြားခ်င္မွာဘဲေလ "
ဈာန္ေျပာလာသည့္ စကားေတြေၾကာင့္ ရစ္ေတြေဝသြားရသည္။ဒီေန႔အတြက္ အလုပ္မွာထူးထူးျခားျခားလုပ္စရာရယ္လို႔မရွိေပ။
"ရစ္ သားလည္းလိုက္ခ်င္ရင္ လိုက္ခဲ့ေပါ့ "
"ဈာန္ကလည္း ဒီေန႔အလုပ္မသြားဘဲ မမႀကီးကိုဘုရားလိုက္ပို႔ေပးမွာေလ"
"ေနာက္ၿပီး ေမေမကမမႀကီးကို တြဲကူေပးရမွာဆိုေတာ့ ဈာန္တစ္ေယာက္ထဲကေလးေတြကို လိုက္ထိန္းေနရမွာ"
ေမေမ ေျပာလာသည့္စကားေတြဟာလည္း အဓိပၸာယ္ရွိတာေၾကာင့္ ရစ္ဘုရားကိုလိုက္မည့္အေၾကာင္းကိုေျပာကာ သုတကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္မလာေတာ့ဘူးဆိုတာကို ေျပာလိုက္သည္။
ထိုေန႔က ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ အေရာင္မတိုက္ထားဘဲ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ပုဆိုးဆင္တူေလးေတြနဲ႔အျပင္ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း ခပ္ထြားထြားေကာင္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာၾကည့္လ်င္ ခပ္ခပ္ဆင္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားေပၚရွိလူမ်ားက သူတို႔ေလးဦးကို မိသားစုေလးလို႔ေတာင္ထင္ခဲ့ၾကေသးသည္။
Theint
25/12/2022