"ဘာအသံမှမကြားချင်ဘူး...မောင် ကျောင်းကိုတောင်လွှတ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး အကို့အကြောင်းသိတယ်နော်..."
ကားပေါ်ကဆင်းကာ ရတု တံခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲပိတ်လိုက်၏။ အရင်လိုစိတ်ကပျော်ရွှင်မနေတော့ဘဲ လေးလံနေတော့သည်။ ကျောင်းအကြိုအပို့ကအစ ရတုကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပင် မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသော အကို့ကြောင့် လွတ်လပ်မှုတို့ပျောက်ဆုံးသလိုပင်ခံစားနေရတော့သည်။
"ဟုတ် .... အကို သွားတော့မယ်..."
စိတ်ထဲကအတွေးများကို အံတုကာ ထွက်လာသာစကားများမှာတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်။ နာခံနေမိတာေတာ့အမှန်ပင်။
" အပြန်လာကြိုမယ် အကိုမသိတာလုပ်လို့ကတော့ မင်း မလွယ်ဘူးနော် မောင်..."
ထိုသို့ပြောပြီး အကို့ကားလေးထွက်သွားတော့သည်။
အဆောင်ထဲသို့ လေးလံနေသောစိတ်များနှင့် ရတုဝင်လာလိုက်တော့၏။
_____
"ဟေ့ရောင် ဒီနေ့အပြင်သွားရအောင်ကွာ ငါတို့ သူငယ်ချင်းတွေ မစုတာကြာပြီ...."
"အေး ဟုတ်တယ် စာလဲ သိပ်သင်သေးတာမှမဟုတ်တာ... သွားမယ်...ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်...ရတု"
ကျောင်းစစဖွင့်ရက်မို့ လူသိပ်မစုံသေးတဲ့အပြင် စာသင်ချိန်ဟာလည်း အချိန်ပြည့်မသင်ကြားရ။ သူငယ်ချင်း လေးယောက်မစုံတာကြာနေသည့်အပြင် ရတုလည်း ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်သည်။
"ဟဲ့ ရတု ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ...ဘာလဲ...နင့်ဘဲကြီးမလွှတ်လို့လား..."
"ဟာ....မဟုတ်ပါဘူး ငါသူ့ကိုတော့ပြောလိုက်ဦးမယ်..."
အစစအရာရာရတု အကို့ကိုအရင်အကြောင်းတင်ရသည်။ မဟုတ်လျှင်လည်း မလွယ်ကူပါ။ ရတုကို အချိန်တိုင်းအလွတ်မပေးတာကြောင့် သူမပါပဲ သွားလျှင်လည်းစိတ်ဆိုးမည်ကိုစိုးသည်။
"နင့်ဟာကလည်း လူငယ်ပဲ ဘာဖြစ်လဲ... သမီးရီးစားပဲဟာ...."
ရှင်းသန့်ကမဲ့ကာရွဲ့ကာပင်ပြောတော့ ရတုဘားမှဆက်မပြောချင်တော့ပါ။ သူလည်းသူ့အကြောင်းသူသိသည်။ အကို့ကိုမှ အသိမပေးရလျှင်သူမနေတတ်။ အကိုတစ်ခုခုလုပ်မှာလည်း စိုးရိမ်တာကြောင့်ဖြစ်၏။
"ဟလို...အကို ဖုန်းပြောလို့အားလား..."
"အင်း ပြောပါ မောင်..."
ရတု ဖုန်းဆိုလျှင် အချိန်တိုင်း စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ အချိန်ပေးပြောတတ်သူမို့ စိတ်တို့ပိုလေးလံလာတော့သည်။ အပြင်သွားဖို့ကိုပင် မပြောထွက်။
"ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်သွားချင်လို့ ....ရလား..."
စကားအဆံုးမှာ ရတု အသံလေးတိမ်ဝင်သွားသည်။
"မသွားရဘူး....အကို့နဲ့ဒီနေ့ တစ်နေရာ သွားရမယ်...."
ရတု သက်ပြင်းချမိလိုက်တော့သည်။
"ဘာလဲ မောင်က အကိုနဲ့မသွားချင်လို့လား ...."
"မဟုတ်ပါဘူး ...သူငယ်...."
"ရပြီ ဆက်မပြောနဲ့တော့ သူငယ်ချင်းတွေထပ်အကိုက ပိုအရေးကြီးတယ်ဆိုတာသိတယ်မလား..."
ရတု ပြောချင်သောစကားများ ရုတ်ချည်းပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
"အကို့ယောကျာ်းက လိမ္မာပါတယ်ကွာ...ဒါပဲမောင်... အပြန်လာကြိုမယ်..."
ရတုဘားမျှပင်မပြောလိုက်ရတော့ဘဲ အခြေနေဟာ ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။ သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်းငြင်းရမှာကိုပင်အားနာသည်။ သို့ပေမယ့် အကိုစိတ်တိုမှာလည်းကြောက်သည်။ ဒီလိုအေခြနေမျိုးကို ရတုသဘောမကျလှပါ။ ရုန်းထွက်လို့မရတော့မှန်းသိေပမယ့်လည်း အကိုချုပ်ချယ်လွန်းတာကိုတော့ သူမကြိုက်။ သက်ပြင်းရှည် နောက်တစ်ချက်ချပြီး သူငယ်ချင်းတွေကို ငြင်းဖို့ရန် စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် ပြောရတော့မည်။
+++++
"ဒါလေးနဲ့လိုက်တယ်...ဝတ်ကြည့်ပါဦး...."
Shopping mallထဲရောက်ကတည်းက ရတုကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဝတ်ခိုင်းတော့သည်။ dress suit မဝတ်ဖူးတဲ့ ရတုအတွက်တော့ နေရခက်နေ၏။
ရတု အဝတ်အစား။အနေအထိုင် အစားအသောက်အစ အကုန်နီးပါ အကိုကပဲ ပြင်ဆင်ပေးသည်။ ကျောင်းလာကြိုပြီး suitဝယ်ပေးမည်ဟုပင်ဆိုကာ တစ်စုံပြီးတစ်စုံ စမ်းဝတ်ကြည်ခိုင်းတော့၏။
"ဟို...အဲ့လောက်လိုလို့လား...အကို...ဘယ်သွားမလို့လဲ..."
"ပါတီ*"
မဆိုင်းမတွပင် ရတုကိုပြန်ဖြေလာတော့သည်။
"ဗျာ....ဘယ် ပါတီလဲ...."
"Love Party သွားမှာ ဆေးရုံကလူတွေနဲ့ ....."
ရတု အခြေအနေကိုနားမလည်နိုင်ဖြစ်နေကာ မျက်လုံးအပြူးသားဖြစ်နေတော့သည်။
"ကဲ ဒါလေးလှတယ် ဒါလေးပဲယူလိုက်တော့ မောင်ကအဖြူလေးနဲ့ဆိုလိုက်တယ်..."
နောက်ဆုံး အကိုရွေးပေးတဲ့suitအဖြူရောင်လေးကိုပဲဝတ်ပြီး ရတုလိုက်ရတော့၏။
*****
At party 🎉
ရုတ်တရတ် ရတု လက်ကို မော်ကွန်း လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက်လက်ချင်းချိတ်ထားလိုက်တော့၏။
"ဟို.... အဆင်ပြေရဲ့လား...."
မော်ကွန်း ရတု လက်ကိုပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"ရတယ် ... အကိုဂေးမှန်းအကုန်သိတယ်...ဒီနေ့က တရားဝင်မိတ်ဆက်ပေးမှာ မောင့်ကို..."
ရတု ကြောင်အမိနေတော့သည်။ ဘယ်ဘယ်ပါတီကိုမှ မသွားဖူးသည့်အပြင်love party လိုမျိုး အတွဲတွေချည်း ရှိတဲ့နေရာမျိုးကိုလည်း မလာဖူးပါ။ လူအများကြီးကြားမှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ပုံစံကထင်းနေတော့သည်။ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လူတွေကြောင့် ရတု ခေါင်းကို အောက်စိုက်ထားမိသည်။
မီးရောင်စုံတွေကြား ရတု ခေါင်းများပင်နောက်လာသလိုပင်။ သူတို့လိုဆရာဝန်တွေကလည်း ဒီလိုမျိုးprivate partyတွေလုပ်ကြသည်တဲ့လား။
"ထင်ရှား...နောက်ကျတယ်နော် .... ငါကမင်းလာမယ်ဆိုတော့ shockဖြစ်သွားတာ...တခါမှလည်းမလာဖူးပဲနဲ့...အာ ဆောရီး နောက်ကတစ်ယောက်ကိုမမြင်လိုက်ဘူး..."
လူအုပ်ကြားထဲက လူတစ်ယောက်က ရတုတို့ဆီသို့လျှောက်လာပြီး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ကာ ပြောလာတော့သည်။
"အင်း...ဒါ ငါပြောထားတဲ့ ငါ့ကောင်လေး....စိတ်ထဲတော့အများကြီးမထားကြနဲ့ တခြားသူတွေလိုပဲ ငါတို့လဲ... ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ဖြစ်နေတာပဲရှိတာ...."
ရတု ခေါင်းများပင်ကျိမ်းသွားတော့သည်။ တည့်တိုးကြီးပင်ပြောလိုက်တာကြောင့် ရတု တစ်ဖက်ကလူကို အားနာသွားတော့သည်။
"အာ... မင်းကလည်းမဟုတ်ပါဘူးကွာ...အေးဆေးနေနော် .... အပေါ်မှာနားလို့ရတဲ့ အခန်းတွေလည်းရှိတယ်... ညီ နောက်မှတွေ့မယ်..."
" အကို ဘာလို့အဲ့လိုပြောလိုက်တာလဲ..."
"အင်း အကိုတို့ကို ဘယ်သူမှ ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်နဲ့မကြည့်ရဲပါဘူ းအခုပါတီကလည်း အကိုက မတည် လုပ်ပေးတာ မောင့်ကိုလည်း လူတွေကိုမြင်စေချင်လို့....
မထူးဆန်းပါ အကိုကဆေးရုံအုပ်ရဲ့သားဖြစ်သည့်အလျောက် အာဏာတော့ရှိသည်။ တခြားသူများကပင် ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်များနဲ့မကြည့်ရဲပါ။
တချို့မိန်းကလေးများရဲ့ အကြည့်များကလည်း ရတုဆီကမခွာ။
ရတု အနေကြပ်လာတာကြောင့် စိတ်ရှုပ်လာတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်းပါတီအခြေအနေဟာလည်းစည်ကားလာတော့သည်။
ခုံပေါ်က အရက်ခွက်ကို ယူလိုက်ပြီး မော့ချလိုက်တော့သည်။ အကိုက စကားသွားပြောနေတာကြောင့် ရတုတစ်ယောက်တည်းထိုင်ရတာ ပျင်းလာတာကြောင့်ဖြစ်၏။
တစ်ခါမျှပင်မသောက်ဖူးတာကြောင့် လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းသွားတော့သည်။
###
"ဟင်....ဘာလဲ...လူကို ပစ်ထားပြီးတော့..."
မော်ကွန်း ဝိုင်းဆီပြင်လာတော့ မောင်က ခေါင်းစိုက်နေလေပြီ။
မောင့်ဘေးနားကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ခါးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ မပီမသနှင့် စကားပြောလာလေသည်။
မော်ကွန်း မောင့်မျက်နှာလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ဆွဲမလိုက်သည်။
"ဟင် မသောက်နိုင်ဘဲနဲ့ ဘာလို့သောက်လဲ.. "
အကြည့်ချင်းဆုံကာ မျက်နှာနှစ်ခုနီးကပ်နေတာကြောင့် မောင့်ဆီက အရက်နံ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ရနေသည်။
"မသောက်...အွတ်..သောက်ချင်လို့သောက်တာ...ဘာလဲ ...ဟက် ...သောက်တာတောင် အကြောင်းကြားရမှာလား..."
မျက်လုံးပင်သိပ်မပွင့်တော့တဲ့ မောင့်ကို မော်ကွန်း ပိုအသည်းယားလာလေသည်။
ခါးကနေ ပွေ့ဖက်ထားရင်းကနေ မောင်ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်coatထဲလက်လျှိုနှိုက်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျား...ဘာလုပ်တာလဲ အေးတယ်...ဖယ်...."
အတင်းရုန်းနေတာကြောင့် မော်ကွန်း ခါးကိုပို၍တင်းတင်းကြပ်ကြက်ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် မော်ကွန်း ရင်ခွင်ထဲ အပြည့်ရောက်နေသော မောင့်ကိုယ်လေးကို အတင်းရှူရှိုက်မိတော့သည်။ လည်ပင်းသားများကို အတင်းကိုက်ဖိလိုက်တော့ မောင့် ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။
မူးနေတဲ့ပုံစံလေးက ပိုပြီးတော့ ဆွဲဆောင်နိုင်လေသလားတော့ မော်ကွန်းမသိတော့ပါ။ ရမက်ခိုးများပင်ဝေလာတော့သည်။
မောင်ကျောဘက်ကို မော်ကွန်း ပွတ်သပ်နေတော့သည်။ အောက်ဘက်သို့ပင်ဆင်းကာ လက်နှစ်ဖက်လုံးဘောင်းဘီအောက်ထဲ လျှိုသွင်းလိုက်သည်။ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဘောင်းဘီကြောင့် မော်ကွန်း လက်တို့လှုပ်ရှားလို့ပင်မရ။။
"မောင်...ဒီကိုကြည့် ....အကိုမရတော့ဘူး"
မူးနေတာကြောင့် မောင်က မော်ကွန်းပြောသည့်နေရာကိုပင် တွေတွေငေးလာလေသည်။
"ကိုင်ကြည့်ဦး ထောင်နေပြီ...အခြေနေမကောင်းတော့ဘူး အပေါ်ထပ်သွားရအောင်...."
မော်ကွန်း မောင့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့အရာပေါ် ပွတ်စေလိုက်သည်။
အလင်းရောင်အမှောင်ထဲ မောင့်အကျီများကလည်း ဖရိုဖရဲပင်ဖြစ်နေတော့သည်။
"ခင်ဗျား...ဘာလုပ်မလို့လဲ ...ကျုပ်မူးနေပြီ....တော်ပြီ..."
ပြောမရသည့်အဆုံး မော်ကွန်း အပေါ်ထပ်သို့ မချီသွားတော့သည်။
########