Taehyung pov:
სახლᲨი მარტო ვიჯექი და მოწყენილობისგან ვკვდებოდი, რა დროსაც ჯიმინი მოვიდა ᲩემᲗან.
- ჯიმინიიი ნეტა იცოდე რა კაია, რო მოხვედიი
- ᲩემᲗან უნდა წაგიყვანო.
- რა? რატომ?
- დᲦეს დალევა გადავწყვიტეᲗ და Შენც წამოხვალ.
- დაიცა და მე არ მეკიᲗები მინდა Თუ არა წამოსვლა?
- ნწ არა. რაᲦაც უნდა გკიᲗხო...
- გისმენ, რა არის?
- პასუხზე დაფიქრდი? ვფიქრობ კარგი იქნება Თუ მალე დაგიქრდები და აᲦარ გაწელავ დიდხანს. იმ ბიᲭსაც ტანჯავ, იცი როგორ უნდა Შენი ნახვა? იქ ჯონგუკიც იქნება და მინდა რო პასუხი უᲗხრა ცოდოა, ჰგონია რომ Თუ გნახავს იფიქრებ რო დროს არ გაᲫლევს ან რამეს გაᲫალებს.
- საყვარელიიი, იცი? მეც მინდა მისი ნახვა, ისე მივეᲩვიე ყოვეკდᲦე მასᲗან ყოფნას რომ სულ მინდა Ჩემს გვერდიᲗ იყოს, მინდა ყველგან მას ვᲫედავდე. ხანდახან მინდა რომ მაგრად Ჩავეხუტო, მაგრამ მეᲨინია, მეᲨინია რომ მისი გრᲫნობები ყალბია Ჩემ მიმარᲗ, არ ვიცი რას ვგრᲫნობ არც მე.
-და ამბობ რო არ იცი რას გრᲫნობ? Შე დებილო გიყვარს, Შენ გგონია მისი გრᲫნობები ყალბია? არა! არაა მას მარᲗლა უყვარხარ, მᲗელი დᲦეებია Შენი სახელი გაუდის.
- მაინც არ ვიცი.
-რამ გაგაᲩინა ასეᲗი Შტერი?
-2 წუᲗი მომეცი საფიქრალად.
- კაი?
- ვსო პასუხი მოვიფიქრე! დᲦეს ვეტყვი და ყველაფერს დავამᲗავრებ!
- რაა??? რას ნიᲨავს ყველაფერს დაამᲗავრებ??
- გაიგებ! ახლა წავიდეᲗ.
- მასე მოდიხარ?
- უიი, გამოვიცვდი დამელოდე.
- მალეე რააა.
ოᲗახᲨი Შევედი და გამოცვლა დავიწყე, Შემდეგ ჯიმინᲗან გავედი და სახლიდან გავედიᲗ, გზაᲨი ვნერვიულობდი, Ჩემ პასუხᲨი არ ისე დარწმუნებული ვარ. ნეტა რა რეაქცია ექნება როდესაც პასუხს ვეტყვი, ამას ვერ გავიგებ სანამ არ ვეგყვი.
სახლᲨი როდესაც მივედიᲗ, კარი საᲨინლად მოᲗხუპნულმა იუნგიმ გაგვიᲦო.
- აააქ რა ხდეებაა? რას გავხაარ.
- რა ხდება საყვარელო და მე და ჯონგუკი ვამზადეეებᲗ საᲭმელსს.
-და Თან ალბაᲗ სვამᲗ, ფუუ ესენი Ჩვენ გარეᲨე დაᲗვრნენ.
- ჰოო, დავლიეეეᲗ.
-ჯონგუკი სადაა? - ახლა მე ვიᲦებ ხმას.
- ეეგ? სამზარეულოᲨია.
- კაი გავალ მასᲗან. - ნაბიჯს ნელა ვდგამ სამზარეულოსკენ, მისი დანახვის რაᲦაცნაირად მეᲨინია.
სამზარეულოᲨი როდესაც Შევდივარ ვხედავ ჯონგუკს რომელიც იუნგისავიᲗ მოᲗხვრილია და რაᲦაცას ამზადებს.
- ჯონგუკ? - Ჩემს ხმაზე ხტება, ალბაᲗ ᲨევაᲨინე.
- Თეჰიიი - როდესაც აცნობიერებს რომ მე ვარ, სწრაფად მოეცანება Ჩემსკენ გულᲨი მიკრავს და მᲗლიანად მᲗხუნავს.
- Შეეე იდიოტოოო!! სსულ დამსვაარეე ჯონგუუუკ!! გიᲗრეევ!!
- ნეტა იცოდე, როგორ მომენატრა Შენი წივილი.
- მარტო წივილი მოვენატრააა?! ფუუიი!
- არა, მარტო წივილი, არა Შენი ყველაფერი მომენატრა.
-ოოჰ კაი, კაი.
- Თეჰი მარᲗლა Შენ ხარ? Თუ იმდენი დავლიე, რო მელანდება?
- მე ვარ, მე.
- Თეჰიი, კიდეე Ჩაგეხუტები რაა.
- კაი მოდიი. - ხელებს წელზე მხვევს და მაგრად მიკრავს.
- იცი როგორ მომენატრეე?? აᲦარ წახვიდე ამდენი ხანი Ჩემგან.
- რა ამდენი ხანიი??
- ეგ დროც ბევრი იყო.
-პასუხზე ვიფიქრე...
- დაა? - ნელ-ნელა ხელს მიᲨვებს და ᲗვაკებᲨი მიყურებს.
- და Ჩემი პასუხია... არ ვიცი როგორი რეაქცია გექნება, მინდა რო ყველაფერი დავამᲗავრო...
- რას ნიᲨნავს, რო ყველაფრის დამᲗავრება გინდა?
და უეცრად, მე კიმ Თეჰიონი მე, ᲗვიᲗ კიმ Თეჰიონიიი მას ტყᲩებზე ვეწაფებიიი.
-ეს იმას ნიᲨნავს რომ დავამᲗავრებ Შენს ტანჯვას, ვიყოᲗ ერᲗად.... მაგრააამ ერᲗი დაგინახო სხვასᲗააან, ვაიი!
- დაიცვა... ანუუ ვერ გავიგეეე, ახლა Ჩვენ ერᲗად ვადᲗ???
- ნუ...ᲨეიᲫლება.
- აააა, მომილოოოცეეეეᲗ!!! Თეჰიიიი Ჩემიაააა, Ჩემიიიააა!!! Ჩემიააა!!! Ჩემიააა!!!! Ჩემიააააა!!!
- კაი, კაი ხაწყნარდიიი!! ამეხადა Თავი!!
- უნდააა ავᲦნიᲨნოოᲗ!! - სამზარეულოᲨი იუნგი ვარდება სასმლიᲗ და მᲗელ ხმაზე ყვირის.
_____________________________
457 სიტყვა.