Uni
"ဂါရဝပြုကြလေ ဘာလို့ကြောင်ကြည့်နေကြတာလဲ"
တစ်ယောက်နဲ့တယောက်ကြောင်ကြည့်နေတဲ့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး စနိပ်မှာရယ်ရခက်၊ငိုရခက်။
"အမ်..ဟုတ်ကဲ့"
"အမိုနိုရာ"(မှော်နှင်တံလွတ်ကျရုံမျှသာအားပျော့သောမန္တာန်)
"အိတ်စ်ပဲလီအားမတ်"
ပွဲကတဖြည်းဖြည်းပျင်းဖို့ကောင်းလာသည်။ဟယ်ရီနှင့်ဒရေကိုက ပြိုင်ပွဲထဲရောက်နေသလိုမဟုတ်ဘဲ ချစ်ကျီစယ်နေသလို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အနိုင်အရှုံးမရှိ။လက်နက်ပင်မပြုတ်ကျပဲ မန္တာန်များကအလယ်မှာတင် ရပ်ရပ်သွားသည်။
"အားပြင်းတာသုံးကြစမ်းပါ!မင်းတို့ကို တခြားဟာမသင်ထားဘူးလားကွ"
ပါမောက္ခစနိပ်၏စိတ်မရှည်သောလေသံကကျယ်လောင်စွာထွက်လာသည်။
ပွဲကြည့်သူတွေလည်း အိပ်ငိုက်ကြတော့မည်။
"အီနိုမော့စီ.."
ဘုတ်...
ဟယ်ရီ့မန္တာန်ကြောင့်ဒရေကိုလဲကျသွားသည်။ပွဲပြီးပြီ..ပွဲသည် စိတ်ပျက်စရာကောင်းစွာသိမ်းသွားသည်။
ဟယ်ရီ ဒရေကို့ကို တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတဲ့မျက်လုံးများနဲ့သာကြည့််လိုက်သည်။
လဲကျနေတဲ့ဒရေကိုကလည်း မျက်လုံးပြန်မှိတ်ပြသည်။
သူအဆင်ပြေပါသည်ပေါ့။
"ဒရေကို!မင်းဘာလို့ပြန်မတိုက်ခိုက်တာလဲ!"
"Sir...ကျွန်တော်.."
"တိတ်စမ်း!"
စလေသရင်းရဲ့အသင်းဆရာအဖြစ်မာနကြီးတဲ့ဆေးဗားရပ်စ်က ဒရေကို့အပေါ်မျှော်လင့်ချက်တအားကြီးသည်ကိုဟယ်ရီသိပါသည်။
"ကံကောင်းသွားတယ်ဟယ်ရီ..ပြီးတော့..အဟမ်းး တော်တယ်"
ပါမောက္ခစနိပ်က သူ့ဝတ်ရုံရှည်ကြီးကိုမြှောက်ပြီး တစ်တန်းလုံးကြားအောင်အော်ပြောလိုက်သည်။
"The class is over!!!"
________________
"ဟေးး အဆင်ပြေရဲ့လား"
ဟယ်ရီရဲ့မရဲတရဲအမေးကိုဒရေကို ရယ်သာရယ်မိသည်။
သူ့ကိုရှက်နေသည့်မျက်မှန်နဲ့ကောင်လေးက အကြည့်ချင်းတောင်မဆုံပါဘဲနဲ့။
"ဟင့်အင်းး မပြေဘူး!မင်းကအားပြင်းလိုက်တာပေါ်တာ"
"ဆောရီးး..ဘယ်နားထိသွားသေးလဲ"
"ဒီနားထိသွားတာ"
"မင်းးး...အရှက်မရှိတဲ့ကောင်!"
စကားအဆုံးတွင်ဟယ်ရီ့မျက်နှာကခရမ်းချဥ်သီးထက်ပိုနီလာသည်။ဒရေကိုကသူ့နှလုံးအမ်ဘယ်ဘက်ခြမ်းကိုထောက်ရင်း ဟယ်ရီ့မျက်နှာထားကိုကြည့်ကာ တအားကိုရယ်မောနေရှာသည်။
ရှက်သွေးဖြာနေသည့််မျက်မှန်နဲ့ကောင်လေးကတော့ ဘာကိုမှသတိမရတော့ဘဲပြေးထွက်သွားပါတော့သည်။
_____________________
စလေသရင်းသွားလမ်းက တခြားနေ့တွေနဲ့မတူ အတော်ရှင်းလင်းနေသည်။မနက်ဖြန်ကွစ်ဒစ်ရှ်ပွဲရှိတာမို့ ကျောင်းသားတွေအားကစားကွင်းထဲရောက်နေကြတာများလားဟု စနိပ်တွေးမိသည်။
"ဟေ့...ဘေးးး"
"ဘာလဲ"
လန့်အောင်စမည်ဟုတွေးထားသော်လည်း ရုပ်တည်သူကြီးကဖြင့် နည်းနည်းမျှတောင်မလှုပ်ပါ။လူစီးရပ်စ်မျက်နှာစူပုပ်သွားသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲမင်းး..ကလေးမဟုတ်ဘူး ငါတို့ကဆရာတွေ!အိဒ္ဒြေရှိရှိနေစမ်း!"
"ငါကမင်းကိုရယ်အောင်စတာကို!"
"တိတ်!...မင်းကတစ်မျိုး၊မင်းသားကတစ်မျိုး"
Sevရဲ့စကားကသားကိုထိသည်မို့ သားများဘာဖြစ်သလဲစိုးရိမ်သွားသည်။
"သား..သားကဘာဖြစ်လို့လဲ"
"လု့စ်!မင်းရဲ့သားဒရေကိုကပုံမှန်မဟုတ်ဘူး..ဒီရက်ပိုင်းသူ့အကျင့်တွေပြောင်းလာသလိုပဲ"
"ဟားဟားဟား"
ထရယ်လိုက်တဲ့လူစီးရပ်စ်ကိုမျက်မှောင်ကြိုတ်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။
"ဆောရီးပါSevရာ..ဒရေကိုကပြောင်းလဲတယ်ဆိုလို့ပါ..အင်းးသူလဲအချစ်နဲ့ထိသွားလို့ဖြစ်မှာပေါ့..မင်းနဲ့ငါ့လိုလေ..ဟားဟား"
"ဘာ..ဘာရယ်"
မင်းနဲ့ငါ့လိုလေ ဆိုတာကိုနား နားကပ်ပြောလာသည့်တိုင် စနိပ်နားမလည်ပါ။ဘာလဲ..ဒီကျောင်းကြီးထဲမှာသူဘာတွေလွတ်သွားတာလဲ။
"နောက်ကျရင်သိလာမှာပါကွာ"
သူ့စိတ်ကိုသိသည့်အလား လုစ့်ကပြောလာသည်။တစ်ဖက်စောင်းပြုံးတတ်သည့်အကျင့်က လုစ့်မှာဘယ်တုန်းကပေါ်လာတာလဲဟု စနိပ်တွေးမိသည်။
သူသိသည့်လူစီးရပ်စ်ရဲ့အပြုံးကဒီလိုမှမဟုတ်ဘဲ။
"သွားရအောင်"
လုစ့်ကလက်ကိုရုတ်တရက်လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။အားအင်ချင်းညီမျှပါသော်လည်း မရုန်းထွက်နိုင်တဲ့ပါမောက္ခကြီးကတော့ အလိုက်သင့်လေးပါသွားသည်။
"နေဦး..ဘယ်ကိုလဲ"
"နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာကို"
(Host!Host!)
(ဟေ!ဘာလဲဟ)
(နှစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူးဗျ!ကျွန်တော်လည်းပါတယ်)
(တော်စမ်းး ပါးစပ်ပိတ်ထား)
ခြောက်ကပ်ကပ်စကြ်န်လမ်းမပေါ်မှာလက်ချင်းချိတ် ပြေးလွှားနေတဲ့ကလေးတွေလိုမျိုး လူကြီးနှစ်ယောက်ကို သင်Hogwortတွင် ဒီအချိန်မြင်တွေ့ရပေလိမ့်မည်။
________________
ကွစ်ဒစ်ရှ်ကွင်းထဲမှာလူတွေအုတ်အုတ်သဲသဲဖြစ်နေသည်။ပွဲကမနက်ဖြန်မှဆိုသော်ငြားလည်း ဒီနေ့ကလေ့ကျင့်ရေးနောက်ဆုံးရက်မို့ လာကြည့်ကြတာဖြစ်သည်။
ဟယ်ရီကွင်းထဲကတစ်စုံတစ်ယောက်ကို မျက်စိဒေါက်ထောက်လိုက်ကြည့်နေသည်။
ပြိုင်ဆိုင်မှုတွေကြားထဲက ကွဲပြားမှုတွေနဲ့သူတို့နှစ်ယောက်က သဘာဝကိုဆန့်ကျင့်ပြီး ချစ်လို့ဖြစ်ပါ့မလား..။
အပြင်းအထန်လေ့ကျင့်အားကောင်းနေသော ခေါင်းဖြူကောင်ကို သူကြည့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
မင်းကတော့ငါ့ကိုနိုင်ဖို့များကြို_းစားနေသလားမှတ်ရတယ်မက်ဖွိုင်းး..။
မျက်မှန်ကောင်လေး၏ဝေခွဲရခက်နေတဲ့အတွေးတွေကိုတော့ ခေါင်းဖြူလေးကမသိပါချေ။
>>>>
"ဟယ်ရီ!!"
လေ့ကျင့်ရေးပြီးတာနဲ့သူ့ဆီကပြေးလာသည့်ဒရေကိုက ချွေးစတွေနဲ့တောင်ကြည့်ကောငနေသည်။
"အဖြေပေးဖို့လာတာလား"
"မင်းး.."
"မူမနေပါနဲ့တော့ကွာ...နော်"
"တော်တော့..သူများတွေကြားကုန်မယ်မက်ဖွိုင်း..ငါကမင်းအဆင်ပြေလားလို့ပဲလာကြည့်တာ!ငါကြောင့်အတွင်းကြေဒဏ်ရာတွေရနေမှာစိုးလို့"
"မင်းကိုမနက်ကတည်းကငါပြောပါတယ်..ဒီနေရာလေးကတော်တော်ထိနေတာလို့"
ပါးပြင်တွေတဖြည်းဖြည်းရဲလာသည်ကိုကြည့်ပြီး ဒရေကို ရယ်ချင်လာသည်။
ချစ်လည်းချစ်ဖို့ကောင်းသလို စလည်းစလို့ကောင်းတဲ့ကောင်လေး..ဟားဟား။
"မင်းး...မင်းနဲ့ဒီကိစ္စကိုသေချာရှင်းဖို့လိုပြီမက်ဖွိုင်း!မနက်ဖြန်မျှော်စင်ကိုလာခဲ့..ဒါပဲ!"
ပြောချင်ရာပြောပြီးထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ပြီးသူရယ်နေမိသည်။
ကွင်းထဲကလူတွေကတော့ ဟယ်ရီနဲ့ဒရေကိုတို့ စကားချင်းပြိုင်ပြီး နောက်နေ့အတွက်စိန်ခေါ်ထားကြတာဖြစ်မည်ဟု တီးတိုးကောက်ချက်ချနေကြတော့သည်။
သို့သော်လည်း အချစ်၏ကစားပွဲတွင်မူ မည်သူနိုင်မည်နည်း ။
>>>>>>
To be continued
................
အကြာကြီးကြာသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်ဘေဘီတို့ရေ...။
ဒီအပိုင်းမှာညားခိုင်းမလို့ပေမယ့် မညားသေးပါဘူးရှင်🙊💙
ဖတ်ပေးကြပြီးစောင့်နေပေးကြတဲ့တစ်ဦးတစ်ယောက်ဆီတိုင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်။
Zawgyi
Uni
"ဂါရဝျပဳၾကေလ ဘာလို႔ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ"
တစ္ေယာက္နဲ႕တေယာက္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး စနိပ္မွာရယ္ရခက္၊ငိုရခက္။
"အမ္..ဟုတ္ကဲ့"
"အမိုနိုရာ"(ေမွာ္ႏွင္တံလြတ္က်႐ုံမွ်သာအားေပ်ာ့ေသာမႏၱာန္)
"အိတ္စ္ပဲလီအားမတ္"
ပြဲကတျဖည္းျဖည္းပ်င္းဖို႔ေကာင္းလာသည္။ဟယ္ရီႏွင့္ဒေရကိုက ၿပိဳင္ပြဲထဲေရာက္ေနသလိုမဟုတ္ဘဲ ခ်စ္က်ီစယ္ေနသလို တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အနိုင္အရႈံးမရွိ။လက္နက္ပင္မျပဳတ္က်ပဲ မႏၱာန္မ်ားကအလယ္မွာတင္ ရပ္ရပ္သြားသည္။
"အားျပင္းတာသုံးၾကစမ္းပါ!မင္းတို႔ကို တျခားဟာမသင္ထားဘူးလားကြ"
ပါေမာကၡစနိပ္၏စိတ္မရွည္ေသာေလသံကက်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာသည္။
ပြဲၾကည့္သူေတြလည္း အိပ္ငိုက္ၾကေတာ့မည္။
"အီနိုေမာ့စီ.."
ဘုတ္...
ဟယ္ရီ႕မႏၱာန္ေၾကာင့္ဒေရကိုလဲက်သြားသည္။ပြဲၿပီးၿပီ..ပြဲသည္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းစြာသိမ္းသြားသည္။
ဟယ္ရီ ဒေရကို႔ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့မ်က္လုံးမ်ားနဲ႕သာၾကည့္္လိုက္သည္။
လဲက်ေနတဲ့ဒေရကိုကလည္း မ်က္လုံးျပန္မွိတ္ျပသည္။
သူအဆင္ေျပပါသည္ေပါ့။
"ဒေရကို!မင္းဘာလို႔ျပန္မတိုက္ခိုက္တာလဲ!"
"Sir...ကြၽန္ေတာ္.."
"တိတ္စမ္း!"
စေလသရင္းရဲ႕အသင္းဆရာအျဖစ္မာနႀကီးတဲ့ေဆးဗားရပ္စ္က ဒေရကို႔အေပၚေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တအားႀကီးသည္ကိုဟယ္ရီသိပါသည္။
"ကံေကာင္းသြားတယ္ဟယ္ရီ..ၿပီးေတာ့..အဟမ္းး ေတာ္တယ္"
ပါေမာကၡစနိပ္က သူ႕ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီးကိုျမႇောက္ၿပီး တစ္တန္းလုံးၾကားေအာင္ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"The class is over!!!"
________________
"ေဟးး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ဟယ္ရီရဲ႕မရဲတရဲအေမးကိုဒေရကို ရယ္သာရယ္မိသည္။
သူ႕ကိုရွက္ေနသည့္မ်က္မွန္နဲ႕ေကာင္ေလးက အၾကည့္ခ်င္းေတာင္မဆုံပါဘဲနဲ႕။
"ဟင့္အင္းး မေျပဘူး!မင္းကအားျပင္းလိုက္တာေပၚတာ"
"ေဆာရီးး..ဘယ္နားထိသြားေသးလဲ"
"ဒီနားထိသြားတာ"
"မင္းးး...အရွက္မရွိတဲ့ေကာင္!"
စကားအဆုံးတြင္ဟယ္ရီ႕မ်က္ႏွာကခရမ္းခ်ဥ္သီးထက္ပိုနီလာသည္။ဒေရကိုကသူ႕ႏွလုံးအမ္ဘယ္ဘက္ျခမ္းကိုေထာက္ရင္း ဟယ္ရီ႕မ်က္ႏွာထားကိုၾကည့္ကာ တအားကိုရယ္ေမာေနရွာသည္။
ရွက္ေသြးျဖာေနသည့္္မ်က္မွန္နဲ႕ေကာင္ေလးကေတာ့ ဘာကိုမွသတိမရေတာ့ဘဲေျပးထြက္သြားပါေတာ့သည္။
_____________________
စေလသရင္းသြားလမ္းက တျခားေန႕ေတြနဲ႕မတူ အေတာ္ရွင္းလင္းေနသည္။မနက္ျဖန္ကြစ္ဒစ္ရွ္ပြဲရွိတာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြအားကစားကြင္းထဲေရာက္ေနၾကတာမ်ားလားဟု စနိပ္ေတြးမိသည္။
"ေဟ့...ေဘးးး"
"ဘာလဲ"
လန့္ေအာင္စမည္ဟုေတြးထားေသာ္လည္း ႐ုပ္တည္သူႀကီးကျဖင့္ နည္းနည္းမွ်ေတာင္မလႈပ္ပါ။လူစီးရပ္စ္မ်က္ႏွာစူပုပ္သြားသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲမင္းး..ကေလးမဟုတ္ဘူး ငါတို႔ကဆရာေတြ!အိေျဒၵရွိရွိေနစမ္း!"
"ငါကမင္းကိုရယ္ေအာင္စတာကို!"
"တိတ္!...မင္းကတစ္မ်ိဳး၊မင္းသားကတစ္မ်ိဳး"
Sevရဲ႕စကားကသားကိုထိသည္မို႔ သားမ်ားဘာျဖစ္သလဲစိုးရိမ္သြားသည္။
"သား..သားကဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"လု႔စ္!မင္းရဲ႕သားဒေရကိုကပုံမွန္မဟုတ္ဘူး..ဒီရက္ပိုင္းသူ႕အက်င့္ေတြေျပာင္းလာသလိုပဲ"
"ဟားဟားဟား"
ထရယ္လိုက္တဲ့လူစီးရပ္စ္ကိုမ်က္ေမွာင္ႀကိဳတ္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
"ေဆာရီးပါSevရာ..ဒေရကိုကေျပာင္းလဲတယ္ဆိုလို႔ပါ..အင္းးသူလဲအခ်စ္နဲ႕ထိသြားလို႔ျဖစ္မွာေပါ့..မင္းနဲ႕ငါ့လိုေလ..ဟားဟား"
"ဘာ..ဘာရယ္"
မင္းနဲ႕ငါ့လိုေလ ဆိုတာကိုနား နားကပ္ေျပာလာသည့္တိုင္ စနိပ္နားမလည္ပါ။ဘာလဲ..ဒီေက်ာင္းႀကီးထဲမွာသူဘာေတြလြတ္သြားတာလဲ။
"ေနာက္က်ရင္သိလာမွာပါကြာ"
သူ႕စိတ္ကိုသိသည့္အလား လုစ့္ကေျပာလာသည္။တစ္ဖက္ေစာင္းၿပဳံးတတ္သည့္အက်င့္က လုစ့္မွာဘယ္တုန္းကေပၚလာတာလဲဟု စနိပ္ေတြးမိသည္။
သူသိသည့္လူစီးရပ္စ္ရဲ႕အၿပဳံးကဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ။
"သြားရေအာင္"
လုစ့္ကလက္ကို႐ုတ္တရက္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။အားအင္ခ်င္းညီမွ်ပါေသာ္လည္း မ႐ုန္းထြက္နိုင္တဲ့ပါေမာကၡႀကီးကေတာ့ အလိုက္သင့္ေလးပါသြားသည္။
"ေနဦး..ဘယ္ကိုလဲ"
"ႏွစ္ေယာက္တည္းကမၻာကို"
(Host!Host!)
(ေဟ!ဘာလဲဟ)
(ႏွစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးဗ်!ကြၽန္ေတာ္လည္းပါတယ္)
(ေတာ္စမ္းး ပါးစပ္ပိတ္ထား)
ေျခာက္ကပ္ကပ္စၾက္န္လမ္းမေပၚမွာလက္ခ်င္းခ်ိတ္ ေျပးလႊားေနတဲ့ကေလးေတြလိုမ်ိဳး လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို သင္Hogwortတြင္ ဒီအခ်ိန္ျမင္ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။
________________
ကြစ္ဒစ္ရွ္ကြင္းထဲမွာလူေတြအုတ္အုတ္သဲသဲျဖစ္ေနသည္။ပြဲကမနက္ျဖန္မွဆိုေသာ္ျငားလည္း ဒီေန႕ကေလ့က်င့္ေရးေနာက္ဆုံးရက္မို႔ လာၾကည့္ၾကတာျဖစ္သည္။
ဟယ္ရီကြင္းထဲကတစ္စုံတစ္ေယာက္ကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြၾကားထဲက ကြဲျပားမႈေတြနဲ႕သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က သဘာဝကိုဆန့္က်င့္ၿပီး ခ်စ္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား..။
အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္အားေကာင္းေနေသာ ေခါင္းျဖဴေကာင္ကို သူၾကည့္ၿပီး ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္သည္။
မင္းကေတာ့ငါ့ကိုနိုင္ဖို႔မ်ားႀကိဳ_းစားေနသလားမွတ္ရတယ္မက္ဖြိုင္းး..။
မ်က္မွန္ေကာင္ေလး၏ေဝခြဲရခက္ေနတဲ့အေတြးေတြကိုေတာ့ ေခါင္းျဖဴေလးကမသိပါေခ်။
>>>>
"ဟယ္ရီ!!"
ေလ့က်င့္ေရးၿပီးတာနဲ႕သူ႕ဆီကေျပးလာသည့္ဒေရကိုက ေခြၽးစေတြနဲ႕ေတာင္ၾကည့္ေကာငေနသည္။
"အေျဖေပးဖို႔လာတာလား"
"မင္းး.."
"မူမေနပါနဲ႕ေတာ့ကြာ...ေနာ္"
"ေတာ္ေတာ့..သူမ်ားေတြၾကားကုန္မယ္မက္ဖြိုင္း..ငါကမင္းအဆင္ေျပလားလို႔ပဲလာၾကည့္တာ!ငါေၾကာင့္အတြင္းေၾကဒဏ္ရာေတြရေနမွာစိုးလို႔"
"မင္းကိုမနက္ကတည္းကငါေျပာပါတယ္..ဒီေနရာေလးကေတာ္ေတာ္ထိေနတာလို႔"
ပါးျပင္ေတြတျဖည္းျဖည္းရဲလာသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ဒေရကို ရယ္ခ်င္လာသည္။
ခ်စ္လည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို စလည္းစလို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလး..ဟားဟား။
"မင္းး...မင္းနဲ႕ဒီကိစၥကိုေသခ်ာရွင္းဖို႔လိုၿပီမက္ဖြိုင္း!မနက္ျဖန္ေမွ်ာ္စင္ကိုလာခဲ့..ဒါပဲ!"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးသူရယ္ေနမိသည္။
ကြင္းထဲကလူေတြကေတာ့ ဟယ္ရီနဲ႕ဒေရကိုတို႔ စကားခ်င္းၿပိဳင္ၿပီး ေနာက္ေန႕အတြက္စိန္ေခၚထားၾကတာျဖစ္မည္ဟု တီးတိုးေကာက္ခ်က္ခ်ေနၾကေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း အခ်စ္၏ကစားပြဲတြင္မူ မည္သူနိုင္မည္နည္း ။
>>>>>>
To be continued
................
အၾကာႀကီးၾကာသြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေဘဘီတို႔ေရ...။
ဒီအပိုင္းမွာညားခိုင္းမလို႔ေပမယ့္ မညားေသးပါဘူးရွင္🙊
ဖတ္ေပးၾကၿပီးေစာင့္ေနေပးၾကတဲ့တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။