Zilin çalması ile heyecanla yerimden kalkarken Erdem'in yavaş demesini dikkate almadım. Çok özlemiştim Yavuz'u.
Kapıyı açtığımda elinde bir poşet ile bekleyen Yavuz'u gördüm.
Zayıflamıştı sanki.
Kollarımı boynuna sararken elleri belimde birleşti. Dudaklarım büzüldü , bensiz idare edebilecek miydi gerçekten?
"Çok mu özledin kız beni sümüklü."
Sümüklü ne ya.
Kaşlarımı çatarak geri çekildim. "Yoo hiç özlemedim."
Gülümsedi. "Yalancı." Ardından ekledi, " sesin biraz daha iyi geliyor, telefonda konuşurken borazan yutmuş gibiydin. "
Göz devirdim.
Öküz işte ne olacak.
Kapının önünden çekildiğimde içeriye girip Selin hanım ve Timur Bey ile tokalaştı , elindeki poşeti Selin Hanıma verdi.
Sırayla diğerleri ile tanıştığında oturma odasına geçtik. Bir tarafımda Yavuz diğer tarafıma Cenk oturmuştu. Erdem çatık kaşlarla Yavuz'u incelerken Selin Hanım, Yavuz'a nasıl olduğunu sordu.
"İyiyim efendim siz nasılsınız?"
Selin Hanım gülümseyerek yerinde kıpırdandı. "Ben de iyiyim, seninle tanışmayı dört gözle bekliyordum."
Yavuz kibarca gülümsedi, "Açıkçası ben de sizi epey merak ediyordum."
"Okuyor musun oğlum?" Bu sefer söze Timur Bey girmişti.
"Evet efendim ,polis akademisindeyim."
Yanımda oturan Cenk kıpırdandı.
Timur Bey'in gözleri ışıldadı. "Bu çok güzel. Cenk de polis akademisinde ve ben de emekli askerim."
Kaşlarım şaşkınlıkla kalktı, bilmiyordum bunu. Ve beklemiyordum.
Hangisine daha fazla şaşırmam lazım?
Yavuz ve Cenk koyu bir sohbete girerken diğerleri sessizce onları dinliyor ve Yavuz'u izliyorlardı.
Yavuz'u bu denli gözlemlemeleri çok tuhaf gelsede bir şey demedim. Özellikle Erdem yiyecek gibi bakıyordu, gerçi o genelde öyleydi.
Selin Hanım gülümseyerek bana baktı. "Gel kızım yemek masasını hazırlayalım biz."
Başımı sallayıp ayağa kalkarken Erdem annesine baktı. "Yardım edeyim mi ?"
Selin Hanım kafasını iki yana salladı. "Gerek yok, siz Yavuz ile kaynaşın biraz. Ne de olsa bu günden sonra sık sık birlikte vakit geçireceğiz. "
Erdem'in kaşları çatıldı. Bu durumdan memnun gözükmüyordu.
Selin Hanım ile birlikte mutfağa geçtiğimiz de merakıma yenik düşüp sordum.
"Erdem neden Yavuz'a karşı biraz değişik davranıyor ?"
Ne diyeceğimi bilememiş ve 'değişik' demiştim.
Selin Hanım gülümsedi. "Aranızdaki bağı kıskanıyor, seninle hemen yakın olmak istiyor ama zamana bırakması gerektiğini biliyor. "
Şaşırdım.
Hiç bu yandan düşünmemiştim.
Sanırım biraz salaklığım tutmuştu.
Masayı kısa bir sürede kurduğumuz da diğerlerini de çağırıp yerlerimize yerleştik.
"Polis okulu abimin abarttığı kadar var mı , Yavuz abi ?"
Burak büyük bir merakla sorarken Cenk gözlerini devirdi. Erdem çatık kaşlarla Burak'a baktığında kendi kendime 'oha' dedim.
Kız kardeşin kıskanıldığını görmüştüm ama erkek kardeşin kıskanıldığına ilk defa şahit oluyordum.
Ayy kız kardeş dedim, ben onun kardeşiydim değil mi?
Nedenini bilmediğim bir şekilde Erdem gözüme çok korumacı ve tatlı geliyordu.
"Yani zor, herkes kolay kolay sıkıya gelemez. Çoğu zaman okulu donduranlar ya da bırakanlar oluyor sıkı eğitim ve kurallar yüzünden."
( Çok bir bilgim yok, tamamen uydurma söylüyorum o yüzden çok takılmazsaniz sevinirim.)
Burak dudaklarını büzerek kafasını salladı, "Ben de polis ya da asker olmak çok isterdim ama sıkıya gelemem ben. "
Cenk hiddetle başını salladı. "İşte bunda çok haklısın. Daha kalkıp suyunu içmeye eriniyorsun, bu toplara hiç girme."
Burak dik dik abisine baktı. "Belki sana inat gidip bir şeyler başaracağım. "
Cenk ellerini açıp yüzüne sürdü. "Aminn, inşallah."
Amin kızın taklidini yapmasında yüzümü buruşturdum.
O nasıl ses be.
Aren, Cenk'in kafasına vurdu. "Sana sosyal medya yasaklanmalı."
Cenk gözlerini devirip abisine öpücük attı. "Hep kıskandığından, haşin erkeğim benim."
"Yürü git be o benim erkeğim. " Batuhan adeta bağırarak araya girerken Burak sesli bir şekilde güldü.
Batuhan , Aren'e sıkı sıkı sarılırken Aren dik dik ona bakıp kendini geri çekmeye çalışıyordu.
Hepimiz onlara bakıp gülerken birden bire çıt sesi gelmesi ikisinin yere düşmesi aynı anda oldu.
Şokla onlara bakarken kısa bir sessizlik oldu. İkiside şaşkınlıktan olsa gerek sessizce birbirlerine bakıyorlardı.
Adeta sandalye kırılmıştı ve ikisi birden düşmüşlerdi.
Dayanamayıp sesli bir kahka attım. Benim ardımdan diğerleri de gülerken Aren kıpkırmızı olmuş dik dik Batuhan'a bakıyordu.
"Geri zekalı kalk şuradan, haşatımı çıkardın. "
Başımı Yavuz'un omuzuna koyup gülmeye devam ettim. Çok komik duruyorlardı.
"Allah akıl fikir versin." Timur Bey kınayan bakışlarla oğullarına bakarken Selin Hanım üzgün gözlerle sandalyeye bakıyordu.
"Bana masa takımı borçlusunuz, bu takımı ne kadar beğenerek aldım haberiniz var mı ?"
Batuhan ayağa kalkıp başını salladı. "Tabi ki de var, bir hafta boyunca burnumuzdan getirmiştin. "
Selin Hanım dik dik oğluna baktı. "Sus be sen, yarın ilk işiniz bana masa takımı bakmak olsun. "
Aren gizlerini devirdi. "İki tane sandalye alırız ya,"
Selin Hanım başını iki Gana salladı. "Hayır! Yemek takımı alacaksınız, hatta iki tane alın birini kızımın cevizine koyarız."
Ne ?
Benim ?
Yavuz gülüp bana doğru eğildi. "İyi bari çeyizini tek başıma hazırlamayacağım. "
Dik dik ona baktım.
"Ne çeyizi?" Erdem merakla sorarken Selin Hanım göz devirmişti.
"Ne çeyizi olabilir sizce ?"
"Bilmem tek bildiğim çeyiz evlenirken ama benim kardeşim evlenmeyecek?"
Yoo belki evleneceğim.
Selin Hanım gözlerini devirdi, "he he."
Diğerleri çatık kaşlarla annelerine bakarken Timur Bey takmadan yemeğini yiyordu.
"İlahi anne ya , çok komiksin çeyiz falan. Geç canım kardeşim sen otur ben içeriden ikimize sandalye getireyim."
Batuhan gülüp odadan çıkarken Selin Hanım ağzının içinde bir şeyler mırıldandı ama duymadım.
Yavuz'a baktı. "Ee Yavuz oğlum sen de birileri var mı?"
Yavuz başını iki yana salladı. "Önceliğim ders, daha sonra da hayırlı bir kısmet çıkar İnşallah."
"Çıkar çıkar, merak etme sen. Hem bu işler hiç beklemediğin bir anda oluyor."
Yeni gelin gibi konuşmasına güldüm.
Yavuz'a yaklaşıp sessizce mırıldandım , "Merak etme birini bulamazsan eminim Selin Hanım sana bulur. "
Hevesle başını salladı. "Yapar valla o ışığı gördüm ben annende. "
Birkaç saniye donup kaldım benim annemdi değil mi ?
Nedense çok garip geliyordu. Üvey anneme hiç anne dememiştim, içimden gelmemişti. O da buna takılmamıştı zaten ama şimdi...
Eminim ona anne dememi dört gözle bekliyordur. Ben olsam çok isterdim ve evladımın benden başka birine anne demesi beni çok üzerdi. Düşününce bile kötü oluyordu insan.
Kendimi onun yerine koyup empati yapabiliyordum ama bir sonuca varamıyordum. Ona karşı adım atamıyordum.
🪽
"Bak bebeğim mavi saçlı olan Musa ve benim favorim, mor saçlı olan da onun sevgilisi Riven. Çok yakışıyorlar ama biraz toksik bir ilişkileri var. "
Kendi kendime omuz silktim.
"Ama seviyorum onları, sende sev tamam mı?"
Eğer çocuğum büyük bir Winx hayranı olmazsa çöpe atarım.
Şaka şaka o kadar da değil.
Ama zorla izlettirip sevdiririm o başka.
Ekrana Nabu çıktığında dudak büzdüm. Ölü kayısım benim ya.
Ah ah üstüne ne güller koklandı be oğlum.
Kapı çaldığında yattığım yerde toparlandım. " Gel!"
İçeriye sırayla tüm abiler , Cenk ve Burak girdiğinde şaşırdım ve gerildim.
Ne oluyordu?
Cenk hemen yatağa uzanıp yanağımdan makas aldı.
"Naber kız?"
"İyii sizden. "
Omuz silkti, "biz de iyiyiz işte nasıl olalım. Uğraşıp duruyoruz. "
Çoluk çocuk da var mı bari?
"Biraz vakit geçiririz diye geldik, tabi sen de istersen ?"
İsterdim tabi.
Başımı salladım. "İsterim. "
"O zaman bahçeye çıkalım mı, hava çok güzel ?"
Burak'ın söylediği şeyi onaylayıp bahçeye çıkmak için ayaklandık. Hava ne kadar güzel olsa da üstüme ince bir hırka aldım.
Hastaydım zaten.
Cenk kolunu omuzuma atarken gülümsedim.
Bana ilk günden beri çok samimi davranıyordu. Tamam diğerleri de öyleydi ama Cenk gibi hemen canım ciğerim olmamışlardı.
Diğerleri biraz daha onlara alışmamı bekliyorlardı tahminimce. Ama Cenk öyle yapmamıştı ve şu an fark ettiğim şey ise bu sayede Cenk'e daha yakın olmuştum.
Bahçeye çıktığımızda çardaklara oturduk. Burak ve Aren yanıma otururken diğerleri karşımıza oturdu.
"Hamilelik nasıl gidiyor, çok zor mu ?"
Başımı iki yana salladım. "Sadece mide bulantılarım çok fazla,onun dışında rahatım."
Başını salladı Erdem. "Off hemen doğsa da sevsek ya. "
Batuhan hevesle söylenirken gülümsedim.
Ben de sabırsızlanıyordum ama daha vakti vardı.
Erdem birden ayağa kalkıp bize baktı. "Kendime kahve yapacağım, siz ne içersiniz?"
Bana baktı, "sıcak çikolata içer misin ?"
"Olur." Dedim gülümseyerek.
Diğerlerine bir şey sormadan eve doğru yürümeye başladı.
"Burak sen de gel, okey takımını çıkar da oynayalım. "
Burak ayağa kalkıp abisinin peşinden giderken Cenk,Burak'ın yerine oturup kolunu omuzuma attı.
"Okey oynamayı biliyor musun ?"
Başımı salladım.
Sırttı,"güzel, biz seninle takımız o zaman."
Batuhan gözlerini devirip dik dik ona baktı. "Belki benimle takım olmak isteyecek, ne zorluyorsun kızı ?"
Cenk sahte bir şaşkınlıkla abisine baktı. "Kim zorluyor ,ben mi ? Hayatta yapmam öyle şeyler. "
"Aynen aynen. "
Batuhan geçiştirircesine başını salladı.
"Abi şimdiden ağlamaya başlama ya. "
Aren sessizce onları dinlerken ufaktan sırıttı.
"Kimin ağladığını bence gayet iyi biliyoruz. "
Cenk ayıplarcasına abisine baktı. "Cık cık cık senden beklemezdim be abi. Herkes olmuş kahbe demek ki. "
Aren kaşlarını çatıp Cenk'in kafasına vurdu. "Düzgün konuş almayayım ayağımın altına."
"Ok."
Güldüm.
Anlaşma şekilleri garip ve güzeldi.
Batuhan ,Cenk'e yüzünü buruşturdu. "Ağzın dolu bok. Ok ne lan , salak. "
Cenk oflayarak abilerine baktı. "Siz böyle her şeye takılacak mısınız?"
Batuhan başını salladı. "Sadece senin dediklerine takılacağız."
Cenk elleriyle saçını düzeltti. "Çekemiyorsunuz değil mi beni ? Hep kıskançlıktan bunlar."
"Aynen kardeşim aynen. "
🪽
Selaamm! Daha fazla bekletmemek için bölümü burada kestim. Sınav haftam ve çok yazabilecegimi sanmıyorum. Siz nasılsınız?
Bölüm nasıldı?
Sevdiğiniz karakterler ?
Gidişat?
İstediğiniz sahneler ?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.