အပိုင်း(၉.၁)
သေတ္တာထဲမှာ ဒွါရခုနှစ်ပေါက်ကနေ သွေးတွေယိုစီးနေပြီး ပြူးကျယ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဦးခေါင်းတစ်လုံးရှိတယ်။
တုမိန်က အလျင်အမြန်ပဲ သူ့နှလုံးသားထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ဝရုန်းသုန်းကားအခြေအနေတွေကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ဖန်းလိကို ကြည့်လိုက်တယ်။ “အရှင် ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?”
ဒီအချိန်မှာ ခန်းမတစ်ခုလုံးက လုံးဝတိတ်ဆိတ်သွားတာက အပ်ကျသံကိုပင်ကြားနိုင်တယ်။
ဖန်းလိရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို အရှေ့သို့ အနည်းငယ်ညွှတ်လိုက်ပြီး ဂရုဏာသပ်ဟန်နဲ့ တုမိန်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ပုံမှန်ရယ်နေကျအသံက ခန်းမထဲမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့တယ်။ “ဒီလူက ငါကိုယ်တော်ကို မတိုင်ခင် အဆိပ်ခတ်လုပ်ကြံခဲ့တယ်။ သူဖော်ထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ နောက်ကွယ်က လူက ညာလက်ရုံးတော်ကြီးလို့ မဟုတ်မမှန်စွပ်စွဲခဲ့တယ်လေ။ ဒါကြောင့် ဒီအရှင်က သူ့ကို သတ်ပစ်လိုက်တယ်။”
တုမိန်က သူ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေထဲမှာ သတ်ဖြတ်လိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို မြင်ခဲ့ရတယ်။ သူက ဖန်းလိကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အချိန်အတော်ကြာပြီးတဲ့နောက် သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး ဖြည်းညှင်းစွာ ပြောလိုက်တယ်။ “အရှင့်ရဲ့ ယုံကြည်မှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရှင်”
ဖန်းလိက ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ “ငါကိုယ်တော် ညာလက်ရုံးတော်ကြီးကို ယုံတယ်။ ဒီကိစ္စက သည်းခံနိုင်တဲ့ အခြေအနေမဟုတ်ဘူး။ ငါကိုယ်တော် မင်းကိုဒီကိစ္စရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်သူရှိလဲဆိုတာ ရှာဖို့အပ်ထားလိုက်ပြီ”
တုမိန်က သရော်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေက ဖန်းလိရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာကပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ “ ကျွန်တော်မျိုး အမှန်တရားကို ရှာဖွေပြီး အရှင့်ရဲ့ သင်ကြားပြသမှုကို လိုက်နာပါ့မယ်။”
ဖန်းလိက ကျေးနပ်တဲ့ အပြုံးကို ပြသလိုက်တယ်။ တုမိန်က ဉာဏ်ကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ပြီးတော့ သူက သူ့ကို ခုချိန်မှာ လာမထိသင့်ဘူးဆိုတာ သိတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ သူက လူတစ်ယောက်ကို အဆိပ်ခတ်ဖို့ လွှတ်ခဲ့တယ်။ သူက အဲ့ဒါကို ဘာလို့ မပြနိုင်ရမှာလဲ?။ ဒီမြေဇာပင်လေးကို သူ အလွယ်တကူ အရူးလုပ်လို့တော့မရနိုင်လောက်ဘူး။ သူခုချိန်မှာ သူဒေါသကို ဖြေသိမ့်ချင်တယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ အပြစ်ကင်းမှုကို ပြသရလိမ့်မယ်။
အရေးအကြီးဆုံးအရာက ရန်ရွှီရဲ့သေဆုံးခြင်းက မတော်တဆပဲ။ မူရင်းစာအုပ်မှာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာတ်ကွက်တစ်ခုပဲ။ လူသတ်သမားက သူ့အပြစ်ကို ကြောက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ သတ်သေသွားခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သူအဆိပ်ခတ်ခဲ့လား မခတ်ခဲ့ဘူးလားဆိုတာကို သူခန့်မှန်းမိခဲ့ပုံပဲ။ ဒီလိုရက်ရောတဲ့ လက်ဆောင်ကို ပေးလိုက်တာက တုမိန်က မသင်္ကာစရာကောင်းတယ်လို့ ဆိုလိုလိုက်တာပဲ။
ဒါ့အပြင် တုမိန်က အမိန့်ကို မနာခံတာ အတော်လေး ကြာနေပြီ။ သူဒီလို ရိုက်ချခံလိုက်ရတဲ့ အတွက် လွယ်လွယ်ကူကူ သူယူဆသွားမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။သူ့ရဲ့ အားနည်းချက်ဖြစ်တဲ့ ရှဲ့ဟိုင်ကိုလည်း မြင်သာအောင် ပြပြီးပြီ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူရှဲ့ဟိုင်ကို အာရုံမစိုက်မှာကို ပူမနေတော့ဘူး။
ဒါဆို ဇာတ်ကွက်ပေါ် ပြန်ရောက်လာပြီမလား?။
သူလုပ်သင့်တဲ့ အရာတွေ အားလုံးကတော့ လုပ်ပြီးသွားပြီ။ ကျန်တာက ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာကို စောင့်ကြည့်ရုံပဲ။ ဖန်းလိက ပျင်းရိစွာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။
တုမိန်တစ်ယောက်တည်းကသာလျှင် ဖန်းလိရဲ့ နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း ကျန်နေခဲ့တယ်။ သူရဲ့ မျက်လုံးတွေက အသူရာချောက်နက်လို အေးစက်နေခဲ့တယ်။
ဖန်းလိက သူ့ကို လုံလုံလောက်လောက်ကိ သံသယဖြစ်ပြီးသွားပြီ။ သူ့ရဲ့ခေါင်းကိုလည်း လူပုံအလယ်မှာ ထိုးပြခဲ့တယ်။ သူ့ကို တိုက်ချတယ်။ သူ့ကို ဖြတ်ချပစ်တယ်။
အရိုးချေပန်းကို လူတွေရဲ့ လတ်ဆက်တဲ့အသွေးနဲ့ အသားကို ကျွေးခဲ့တယ်။ လှပပြီး အပြစ်ကင်းတဲ့ ပုံပေါ်တဲ့ အသွင်အပြင်အောက်မှာ သေစေနိုင်လောက်တဲ့ အဆိပ်တွေပါဝင်နေတယ်။ စွဲမက်ဖွယ်ရာ အန္တရာယ်ကင်းတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဖြူဖျော့ပြီး နေမကောင်းတဲ့ လူက ဒီလို အညှာတာကင်းမဲ့တဲ့ နည်းလမ်းကို သုံးခဲ့တယ်။
ဒါပေမဲ့ အပျော်မစောလွန်ပါနဲ့ဦး။ မင်း ဒီနေ့ လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် အနာဂတ်မှာ အကြိမ်ရာမက ထောင်မက ပြန်ရယူပစ်မယ်။ အဲ့နေ့အထိ စောင့်လိုက်ပါ။ မင်း သတိလွတ်နေရင် အရမ်းကို မာနထောင်လွှားနေမလဲဆိုတာ ကြည့်နေမယ်။
...........................................
ရှဲ့ဟိုင်က ဖန်းလိနောက်ကနေ အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ လိုက်လာခဲ့တယ်။
ဒီနေ့ကတော့ ပြပွဲကောင်းတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့တာပဲ။
နတ်ဆိုးနည်းနဲ့ ကမ္ဘာကို အုပ်ချုပ်ဖို့ ရန်ရွှီ မမွေးဖွားလာခင်မှာ ဂျီးတျဲန်ဂိုဏ်းက မြောက်ပိုင်းတိုက်ခြောက်တိုက်မှာ ထကြွသောင်းကျန်းနေခဲ့တယ်။ အားအကြီးဆုံးဂိုဏ်း ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အမတ မသေမျိုးတွေရဲ့ သတ္တိလည်းဖြစ်ခဲ့တယ်။ သို့သော်လည်း သူတို့တွေက ရည်မှန်းချက်ကြီးပြီး နတ်ဆိုးလမ်းစဉ်ကို လွှမ်းမိုးချင်တာကြာနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ရန်ရွှီရဲ့ လွှမ်းမိုးခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ငါကြိုးစားခဲ့တာတောင် သူများတွေအတွက်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။
သူတို့တွေက ရန်ရွှီကို မကျေနပ်ကြဘူး။ ပြီးတော့ နတ်ဆိုးဂိုဏ်းမှာ ခွက်စောင်းခုတ်နေကြတာတွေကို ကြည့်ရတာ အမတဂိုဏ်းတွေက ပျော်နေကြတယ်ဆိုတာ လူတိုင်းသိကြတယ်၊၊ သူတို့ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် လူတွေကို အန္တရာယ်မပြုသရွေ့ သူတို့အချင်းချင်း သတ်နေတာက ကောင်းတဲ့အရာပဲလေ။ ခု ရန်ရွှီကို ကြည့်ရတာ ခေါင်းခံချင်တဲ့ ပုံမပေါ်ဘူး။ သူလုပ်ခဲ့တာက သူ့ကို လူပုံအလယ်မှာ အရှက်ခွဲတာကိုပဲ လုပ်ခဲ့တာ။ တကယ်လို့ သူသာ နတ်ဆိုးမှော်အတတ်ကို အပြည့်အဝချုပ်ကိုင်ချင်မယ်ဆိုရင် တုမိန်က သူ့ကို မရှေးမနှောင်း ဖယ်ရှားပစ်လိမ့်မယ်။
ဒါပေမဲ့ မင်းတုမိန်ကို အနိုင်ယူနိုင်တယ်ဆိုတာက သေချာလို့လား?။
သူတို့တွေက နတ်ဆိုးနည်းလမ်းကို ကျင့်သုံးလာတာ နှစ်ရာချီနေပြီ။ သူတို့နဲ့ သွားရှုပ်ဖို့ကတော့ မလွယ်တဲ့ ကိစ္စပဲ။
ဒါ့အပြင် သူတို့ထဲမှာ နတ်ဆိုးဆန္ဒတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ မင်းကို ကြည့်နေကြတယ်။ မင်းမသိတာ......
ရှဲ့ဟိုင်က မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တယ်။
ဖန်းလိ ခန်းမကနေ ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ လေက လတ်ဆတ်နေတာကို သူခံစားလိုက်ရတယ်။ သူက အဲ့လို အခါသမယမျိုးကို သိပ်မကြိုက်ဘူး။ ခု ထွက်လာလိုက်တဲ့အခါ ဘယ်လောက်တောင် လွတ်လပ်လဲဆိုတာ သူခံစားနေခဲ့တယ်။ ရှဲ့ဟိုင် သူ့နောက် လိုက်လာတာကို သူအံ့ဩနေတယ်။
နောက်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရှဲ့ဟိုင်က သူနဲ့ ခြေလှမ်းနည်းနည်းပဲ ကွာဝေးတာကို ငါ တွေ့လိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာက ရေခဲနဲ့ ဖုံးအုပ်ထားသလိုပဲ။ ပုံမှန်ထက် ဒီဂရီများစွာ ပိုအေးစက်နေတဲ့ပုံ ပေါ်နေတယ်။
ဖန်းလိက ပြုံးလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ သူရှဲ့ဟိုင်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက် အများကြီး ပေးခဲ့တယ်။ သူတို့ကို ခဲတစ်လုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင်ကို ပစ်နိုင်ခဲ့တယ်လို့ ပြောရလောက်အောင် အောင်အောင်မြင်မြင် အရူးလုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။
ဖန်းလိကပြောလိုက်တယ်။ “မင်းအခန်းမင်းပြန်လို့ရပြီ”
အဲ့ဒါပြောပြီးတဲ့နောက် သူက ရှဲ့ဟိုင်ကို လျစ်လျူရှုပြီး ထွက်သွားခဲ့တယ်။
ဖန်းလိ ထွက်သွားစလေးတင် ရှဲ့ဟိုင်က သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်ကို မဲ့ပြီး သရော်လိုက်တယ်။ ဖန်းလိ သိရင်လည်းသိလိမ့်မယ်။ တကယ်တော့ အလေးမထားတတ်တဲ့ နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်းကန်းနေတာကတော့ အံ့ဩစရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းကတော့ တခြား နတ်ဆိုးကျင့်ကြံသူတွေနဲ့ ကွဲပြားနေတဲ့ပုံပေါ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ ထပ်ပြီး ရှုပ်ထွေးမနေသင့်ဘူးလေ။
ရှဲ့ဟိုင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက အနည်းငယ် နက်မှောင်သွားတယ်။ ဒီလိုမျိုးရွံစရာကောင်းတဲ့ နက်ရှိုင်းတဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်ကို ဒီလိုမျိုး ထိန်းထားနိုင်တယ်။ တုမိန်ကိုလည်း ယိမ်းယိုင်ခြင်းမရှိဘဲ သွားပတ်သက်ရဲတယ်။ သူသတ္တိတွေ အတော်ရှိပုံရတာပဲ။
ဒီကမ္ဘာမှာ စစ်မှန်တဲ့ အမတတာအိုဆိုတာ မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် လျန်ရှုက ထိပ်ဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ ဆရာသခင်က တစ်ခါပြောဖူးတယ်။ ရန်ရွှီက စစ်မှန်တဲ့ အမတ တာအို အထွတ်အထိပ်မှာ မဟုတ်သေးဘူးတဲ့။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် သူလုံးဝကြောက်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ သူက တာအို အစစ်မဖြစ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ သူ့နည်းလမ်းတွေက ဆန်းကြယ်နေတယ်။ ငါစိုးရိမ်တာက အဲ့ဒါက တကယ့် အင်အားအစစ်ပေါ် မူတည်နေတာ မဟုတ်မှာကိုပဲ။ အမည်မသိ လူသတ်သမားလိုပေါ့။
သူတို့ရဲ့ ဘဝတွေမှာ သူတော်ကောင်းအကျင့်တွေက ဆန့်ကျင်နေသလို အဝေးကို သွားဖို့အားလုံး အသုံးချခံရတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ။ ပြီတော့ ဒီ မသေမျိူးဝိဉာဉ်လောကက ကျယ်ပြန့်ပြီး ပေါကြွယ်ဝတယ်။ ဒါကြောင့် စွန့်စားမှာတွေ ရှိတယ်ဆိုတာက ပုံမှန်ပါပဲ။
ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ အဓိက ဖဲချပ်က ဘာလဲ?။
.....................................................
ဖန်းလိက ရှဲ့ဟိုင်ရဲ့ အဆောင်ကို ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ မသွားခဲ့ဘူး။
သူက ညပိုင်းတွေမှာ ရှဲ့ဟိုင်အဆောင်မှာ မနေပေမဲ့ သူ့ရဲ့ အချစ်ကို ဖော်ပြဖို့က မရှိမဖြစ်လိုအပ်တာပဲလေ။ ဖန်းလိက သူ့ရဲ့ စုဆောင်းထားတာတွေထဲက ရှဲ့ဟိုင်ဆီ ပို့ဖို့ကို နေ့တိုင်း ရွေးလေ့ရှိတယ်။ ဉပမာ ပင်လယလအေးကနေ ရလာတဲ့ နှစ်တစ်ထောင်ရေခဲသလင်းကျောက်၊ ကျောက်ဆောင်တွေမှာပေါက်တဲ့ လျှိုလိအသီးနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကိတ်မုန့်၊ ငမန်းချည် ထောင်ပေါင်းများစွာနဲ့ ရက်လုပ်ထားတဲ့ ပိုးထည် ဝတ်စုံတွေရယ်..စသဖြင့်ပေါ့။
(T/N-လျှိုလီအသီးကလေ သဖန်းသီးနဲ့ ဆင်တူပါတယ်)
တကယ်တော့ ရန်ရွှီရဲ့ ပစ္စည်းတွေထဲမှာ ကျင့်ကြံခြင်းအတွက်သုံးတဲ့ ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးကထွက်တဲ့ ပို အဖိုးတန်တဲ့ ရတနာတွေ ရှိတယ်။ ဒီလိုမျက်စိနောက်စရာ ပစ္စည်းတွေက များများစားစားမရှိဘူး။ အထူးသဖြင့် လေ့ကျင့်ရေးအတွက်ပဲရှိတာ။ တောက်ပြောင်လွန်းတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို အရင်ကတည်းက တခြားသူတွေကို ပေးလိုက်ပြီ။ ဒါကြောင့် အဲ့ဒါတွေကို ဖြစ်သလို ထောင့်မှာ ပစ်ထားထားတာ။ ဒါပေမဲ့ ဖန်းလိကတော့ ရှဲ့ဟိုင်အတွက် ဒီထဲကမှ အကောင်းဆုံး အရာတွေကို ရှာပေးခဲ့တယ်။
အခြားသူတွေအတွက်ဆိုရင်တော့ ဒါတွေက တန်ဖိုးကြီးပြီး ကောင်းတဲ့ အရာတွေပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရှဲ့ဟိုင်အတွက်ကျတော့ သူ့သိက္ခာအတွက် အစားပြန်ရတဲ့ အရာတွေကို လက်ခံနေရတာပဲ။ ဟုတ်တယ်မလား?။
တကယ်တော့ သူ့က ဓားလက်နက်ကို ကိုင်ဆောင်ပြီး ကမ္ဘာကြီးမှာ ဓားနတ်သားဖြစ်လာဖို့ မွေးဖွားလာတာ။ ခုလိုမျိုး တခြားသူတွေက ကျွေးမွေးထားရတဲ့ စာဝါငှက် ဖြစ်လာဖို့ မဟုတ်ဘူးလေ။
ဒီနေ့တော့ ဖန်းလိက ညောင်စောင်းမှာ လဲလျောင်းရင်း နေပူဆာလှုံနေတယ်။ ဒီနေ့ ရှဲ့ဟိုင်ကို ဘာပေးရမလဲ စဉ်းစားရင်းနဲ့။ သူ့ရဲ့ လက်အောက်ငယ်သားက သတင်းပို့လာတဲ့အခါမှာတော့ သူ့ကို တွေ့ခွင့်တောင်းခဲ့တယ်၊
အို...? ရိုးသားမှုအကြောင်းတွေးနေတာ အဲ့လောက်တောင် မြန်ရလား?
ဖန်းလိက သူ့လက်အောက်ငယ်သားကို ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။
မကြာခင်မှာပဲ တုမိန် ဝင်လာခဲ့တယ်။ သူက အနက်ရောင် သံကျပ်ကာရယ် ရွှေဓားရဲ့ အသံတွေနဲ့ ဝင်လာခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အရိပ်လိုပဲ ဖန်းလိရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့တယ်။ သူရဲ့ အနက်ရောင် မျက်ဝန်းတွေက ဖန်းလလိကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။ သူက သူ့မျက်ခုံးတွေကို ပင့်ပြီး “ ကံကောင်းစွာနဲ့ ကျွန်တော် နောက်ကွယ်က ကြိုးကိုင်သူကို ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို ဒီကို ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို အရှင့်ဆီမှာ အပ်ခဲ့ပါရစေ”
လက်တစ်ဝေ့မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်က နတ်ဆိုး ကျင့်ကြံသူနဲ့ လမ်းလျှောက်နေခဲ့တယ်။ ဒီနတ်ဆိုး ကျင့်ကြံသူမှာ မိန်းမလို လှပတဲ့ အသွင်အပြင်ရှိတယ်။ နူးညံ့တဲ့ မျက်နှာလေးရယ် ကြောက်ရွံ့မှုတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံရယ်နဲ့။ သူက ကဖိထားခံရလို့ ဒူးထောက်လျက်သားဖြစ်နေတယ်။
ဖန်းလိက အနည်းငယ်စဉ်းစားပြီးတဲ့နောက်မှာ သူက ပိုင်လိလို့ နာမည်ရတဲ့ တုမိန်ရဲ့ လူယုံတော်တွေထဲက တစ်ယောက်ပဲ။ သူကလေးဘဝတုန်းက မတော်တဆ ဒဏ်ရာရသွားပြီး ယောက်ျားမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူက အရာအားလုံးကို မုန်းတီးစွာ ဒီလိုယောက်ျားမကျ မိန်းမ မကျ အသွင်အပြင်နဲ့ ကျင့်ကြံခဲ့တယ်။ လှပတဲ့အရာတွေအားလုံးအတွက် ရက်စက်ပြီး ကြမ်းကြုတ်တဲ့ အရာတွေကို လုပ်ရတာအကြိုက်ဆုံးပဲ။ လူဘယ်လောက်တောင်များ အန္တရာယ် ကျရောက်ပြီးပြီလဲဆိုတာ ငါမသိဘူး။
ဒါကကောင်းတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်သော်လည်း ဒါက တုမိန်ရဲ့ လူယုံတော်တွေထဲက တစ်ယော်ပဲလေ။ သူက တုမိန်အတွက် အများကြီးလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သူက ဒီလိုမျိုး ပထုတ်မခံချင်ဘူးလေ။
တုမိန်က မြေပြင်ကလူကို ကွဲပြားခြားနားစွာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဖန်းလိက ပြောလိုက်တယ်။ “လုဟန်အဆိပ်ကို ရှာတွေ့ခဲ့တာက သူပေါ့။ သူ့က နတ်ဆိုး အစေခံကိုပေးပြီး ဒီအရှင်ကို သတ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ငါ ဒီကိစ္စကို အပြစ်မပေးနိုင်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး အပြစ်ဒဏ်ကိုစီရင်ပေးပါ။ အရှင်”
ပိုင်လိကတော့ မြေပြင်ပေါ်မှာ ပစ်လဲကျသွားတယ်။ သေမလိုမျက်နှာမျိုးနဲ့ လဲကျသွားတယ်။ သနားညှာတာဖို့ သူတောင်းဆိုချင်ပေမဲ့ မလုပ်ရဲဘူး။
ဖန်းလိက စောင်းကြည့်လိုက်ပြီး တူမိန်ကိုပြုံးပြလိုက်တယ်။ “ မင်းကိုယ်မင်း အပြစ်တင်စရာမလိုပါဘူး။ မင်းရဲ့ လက်အောက်မှာ လူတွေ အများကြီး ရှိသေးတာပဲ။ တခါတရံမှာ မင်းသူတို့ကို မစီမံနိုင်တာ ပုံမှန်ပါပဲ။”
တုမိန်က သူ့ရဲ့ မျက်ခုံးတွေကို ပင့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။ “ဒီလူ့ကို ကျွန်တော်မျိုး အရှင် စီမံဖို့ ထားခဲ့ပါရစေ”
ဖန်းလိက နည်းနည်းလေးတောင် မလှုပ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ထိပြီး မနှောက်ယှက်ရဲဘူး။ သူက သူ့မေးစေ့ကို ထောက်ထားပြီး တစ်ခစ်ခစ် ရယ်နေတယ်။ “ တရားခံအစစ်ကိုလည်း ဖမ်းမိထားပြီဆိုတော့ ငါကိုယ်တော် ကြားဝင်မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး။ ညာလက်ရုံးတော်ကြီးပဲ ဖြေရှင်းလိုက်ပါ။ ညာလက်ရုံးတော်ကြီး ကိုယ်တိုင် ကိုယ့်အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပါ”
..............
Zawgyi
အပိုင္း(၉.၁)
ေသတၲာထဲမွာ ဒြါရခုႏွစ္ေပါက္ကေန ေသြးေတြယိုစီးေနၿပီး ျပဴးက်ယ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဦးေခါင္းတစ္လံုးရိွတယ္။
တုမိန္က အလ်င္အျမန္ပဲ သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဝရုန္းသုန္းကားအေျခအေနေတြကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔ကာ ဖန္းလိကို ၾကၫ့္လိုက္တယ္။ “အရွင္ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?”
ဒီအခ်ိန္မွာ ခန္းမတစ္ခုလံုးက လံုးဝတိတ္ဆိတ္သြားတာက အပ္က်သံကိုပင္ၾကားႏိုင္တယ္။
ဖန္းလိရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို အေရ႔ွသို႔ အနည္းငယ္ၫႊတ္လိုက္ၿပီး ဂရုဏာသပ္ဟန္နဲ႔ တုမိန္ကို ငံု႔ၾကၫ့္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ့ ပံုမွန္ရယ္ေနက်အသံက ခန္းမထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့တယ္။ “ဒီလူက ငါကိုယ္ေတာ္ကို မတိုင္ခင္ အဆိပ္ခတ္လုပ္ႀကံခဲ့တယ္။ သူေဖာ္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ကြယ္က လူက ညာလက္ရံုးေတာ္ႀကီးလို႔ မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအရွင္က သူ႔ကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္။”
တုမိန္က သူ႔ရဲ့ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ သတ္ျဖတ္လိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ သူက ဖန္းလိကို ေအးစက္စြာ စိုက္ၾကၫ့္လိုက္တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ျဖည္းၫွင္းစြာ ေျပာလိုက္တယ္။ “အရွင့္ရဲ့ ယံုၾကည္မႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အရွင္”
ဖန္းလိက ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ “ငါကိုယ္ေတာ္ ညာလက္ရံုးေတာ္ႀကီးကို ယံုတယ္။ ဒီကိစၥက သည္းခံႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမဟုတ္ဘူး။ ငါကိုယ္ေတာ္ မင္းကိုဒီကိစၥရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူရိွလဲဆိုတာ ရွာဖို႔အပ္ထားလိုက္ၿပီ”
တုမိန္က သေရာ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ စူးရွတဲ့ မ်က္လံုးေတြက ဖန္းလိရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာကပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ “ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး အမွန္တရားကို ရွာေဖြၿပီး အရွင့္ရဲ့ သင္ၾကားျပသမႈကို လိုက္နာပါ့မယ္။”
ဖန္းလိက ေက်းနပ္တဲ့ အၿပံဳးကို ျပသလိုက္တယ္။ တုမိန္က ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူက သူ႔ကို ခုခ်ိန္မွာ လာမထိသင့္ဘူးဆိုတာ သိတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ သူက လူတစ္ေယာက္ကို အဆိပ္ခတ္ဖို႔ လႊတ္ခဲ့တယ္။ သူက အဲ့ဒါကို ဘာလို႔ မျပႏိုင္ရမွာလဲ?။ ဒီေျမဇာပင္ေလးကို သူ အလြယ္တကူ အရူးလုပ္လို႔ေတာ့မရႏိုင္ေလာက္ဘူး။ သူခုခ်ိန္မွာ သူေဒါသကို ေျဖသိမ့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ အျပစ္ကင္းမႈကို ျပသရလိမ့္မယ္။
အေရးအႀကီးဆံုးအရာက ရန္ရႊီရဲ့ေသဆံုးျခင္းက မေတာ္တဆပဲ။ မူရင္းစာအုပ္မွာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုပဲ။ လူသတ္သမားက သူ႔အျပစ္ကို ေၾကာက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ သတ္ေသသြားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူအဆိပ္ခတ္ခဲ့လား မခတ္ခဲ့ဘူးလားဆိုတာကို သူခန႔္မွန္းမိခဲ့ပံုပဲ။ ဒီလိုရက္ေရာတဲ့ လက္ေဆာင္ကို ေပးလိုက္တာက တုမိန္က မသကၤာစရာေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုလိုလိုက္တာပဲ။
ဒါ့အျပင္ တုမိန္က အမိန႔္ကို မနာခံတာ အေတာ္ေလး ၾကာေနၿပီ။ သူဒီလို ရိုက္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အတြက္ လြယ္လြယ္ကူကူ သူယူဆသြားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။သူ႔ရဲ့ အားနည္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ရွဲ႔ဟိုင္ကိုလည္း ျမင္သာေအာင္ ျပၿပီးၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူရွဲ႔ဟိုင္ကို အာရံုမစိုက္မွာကို ပူမေနေတာ့ဘူး။
ဒါဆို ဇာတ္ကြက္ေပၚ ျပန္ေရာက္လာၿပီမလား?။
သူလုပ္သင့္တဲ့ အရာေတြ အားလံုးကေတာ့ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ။ က်န္တာက ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကၫ့္ရံုပဲ။ ဖန္းလိက ပ်င္းရိစြာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။
တုမိန္တစ္ေယာက္တည္းကသာလ်ွင္ ဖန္းလိရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို ၾကၫ့္ရင္း က်န္ေနခဲ့တယ္။ သူရဲ့ မ်က္လံုးေတြက အသူရာေခ်ာက္နက္လို ေအးစက္ေနခဲ့တယ္။
ဖန္းလိက သူ႔ကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ကိ သံသယျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ။ သူ႔ရဲ့ေခါင္းကိုလည္း လူပံုအလယ္မွာ ထိုးျပခဲ့တယ္။ သူ႔ကို တိုက္ခ်တယ္။ သူ႔ကို ျဖတ္ခ်ပစ္တယ္။
အရိုးေခ်ပန္းကို လူေတြရဲ့ လတ္ဆက္တဲ့အေသြးနဲ႔ အသားကို ေကြၽးခဲ့တယ္။ လွပၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ ပံုေပၚတဲ့ အသြင္အျပင္ေအာက္မွာ ေသေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ အဆိပ္ေတြပါဝင္ေနတယ္။ စြဲမက္ဖြယ္ရာ အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး ေနမေကာင္းတဲ့ လူက ဒီလို အၫွာတာကင္းမဲ့တဲ့ နည္းလမ္းကို သံုးခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ အေပ်ာ္မေစာလြန္ပါနဲ႔ဦး။ မင္း ဒီေန့ လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ အနာဂတ္မွာ အႀကိမ္ရာမက ေထာင္မက ျပန္ရယူပစ္မယ္။ အဲ့ေန့အထိ ေစာင့္လိုက္ပါ။ မင္း သတိလြတ္ေနရင္ အရမ္းကို မာနေထာင္လႊားေနမလဲဆိုတာ ၾကၫ့္ေနမယ္။
...........................................
ရွဲ႔ဟိုင္က ဖန္းလိေနာက္ကေန အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ လိုက္လာခဲ့တယ္။
ဒီေန့ကေတာ့ ျပပြဲေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။
နတ္ဆိုးနည္းနဲ႔ ကမ႓ာကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ရန္ရႊီ မေမြးဖြားလာခင္မွာ ဂ်ီးတ်ဲန္ဂိုဏ္းက ေျမာက္ပိုင္းတိုက္ေျခာက္တိုက္မွာ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနခဲ့တယ္။ အားအႀကီးဆံုးဂိုဏ္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမတ မေသမ်ိဳးေတြရဲ့ သတၲိလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ေတြက ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးၿပီး နတ္ဆိုးလမ္းစဉ္ကို လႊမ္းမိုးခ်င္တာၾကာေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ရန္ရႊီရဲ့ လႊမ္းမိုးျခင္းကိုသာ ခံလိုက္ရတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါႀကိဳးစားခဲ့တာေတာင္ သူမ်ားေတြအတြက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
သူတို႔ေတြက ရန္ရႊီကို မေက်နပ္ၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းမွာ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနၾကတာေတြကို ၾကၫ့္ရတာ အမတဂိုဏ္းေတြက ေပ်ာ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကတယ္၊၊ သူတို႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ လူေတြကို အႏၲရာယ္မျပဳသေရြ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း သတ္ေနတာက ေကာင္းတဲ့အရာပဲေလ။ ခု ရန္ရႊီကို ၾကၫ့္ရတာ ေခါင္းခံခ်င္တဲ့ ပံုမေပၚဘူး။ သူလုပ္ခဲ့တာက သူ႔ကို လူပံုအလယ္မွာ အရွက္ခြဲတာကိုပဲ လုပ္ခဲ့တာ။ တကယ္လို႔ သူသာ နတ္ဆိုးေမွာ္အတတ္ကို အျပၫ့္အဝခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္မယ္ဆိုရင္ တုမိန္က သူ႔ကို မေရွးမေနွာင္း ဖယ္ရွားပစ္လိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့ မင္းတုမိန္ကို အႏိုင္ယူႏိုင္တယ္ဆိုတာက ေသခ်ာလို႔လား?။
သူတို႔ေတြက နတ္ဆိုးနည္းလမ္းကို က်င့္သံုးလာတာ ႏွစ္ရာခ်ီေနၿပီ။ သူတို႔နဲ႔ သြားရႈပ္ဖို႔ကေတာ့ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ။
ဒါ့အျပင္ သူတို႔ထဲမွာ နတ္ဆိုးဆႏၵေတြ ျပၫ့္ႏွက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ မင္းကို ၾကၫ့္ေနၾကတယ္။ မင္းမသိတာ......
ရွဲ႔ဟိုင္က မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔လိုက္တယ္။
ဖန္းလိ ခန္းမကေန ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလက လတ္ဆတ္ေနတာကို သူခံစားလိုက္ရတယ္။ သူက အဲ့လို အခါသမယမ်ိဳးကို သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ ခု ထြက္လာလိုက္တဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြတ္လပ္လဲဆိုတာ သူခံစားေနခဲ့တယ္။ ရွဲ႔ဟိုင္ သူ႔ေနာက္ လိုက္လာတာကို သူအံ့ဩေနတယ္။
ေနာက္ကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္တဲ့အခါ ရွဲ႔ဟိုင္က သူနဲ႔ ေျခလွမ္းနည္းနည္းပဲ ကြာေဝးတာကို ငါ ေတြ့လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ေရခဲနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားသလိုပဲ။ ပံုမွန္ထက္ ဒီဂရီမ်ားစြာ ပိုေအးစက္ေနတဲ့ပံု ေပၚေနတယ္။
ဖန္းလိက ၿပံဳးလိုက္တယ္။ ဒီေန့ သူရွဲ႔ဟိုင္ကို စိတ္အေနွာင့္အယွက္ အမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ခဲတစ္လံုးနဲ႔ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ကို ပစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အရူးလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဖန္းလိကေျပာလိုက္တယ္။ “မင္းအခန္းမင္းျပန္လို႔ရၿပီ”
အဲ့ဒါေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူက ရွဲ႔ဟိုင္ကို လ်စ္လ်ူရႈၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ဖန္းလိ ထြက္သြားစေလးတင္ ရွဲ႔ဟိုင္က သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကို မဲ့ၿပီး သေရာ္လိုက္တယ္။ ဖန္းလိ သိရင္လည္းသိလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ အေလးမထားတတ္တဲ့ နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းကန္းေနတာကေတာ့ အံ့ဩစရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းကေတာ့ တျခား နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတြနဲ႔ ကြဲျပားေနတဲ့ပံုေပၚတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ ထပ္ၿပီး ရႈပ္ေထြးမေနသင့္ဘူးေလ။
ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ မ်က္လံုးေတြက အနည္းငယ္ နက္ေမွာင္သြားတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးရြံစရာေကာင္းတဲ့ နက္ရိႈင္းတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ့ ပံုရိပ္ကို ဒီလိုမ်ိဳး ထိန္းထားႏိုင္တယ္။ တုမိန္ကိုလည္း ယိမ္းယိုင္ျခင္းမရိွဘဲ သြားပတ္သက္ရဲတယ္။ သူသတၲိေတြ အေတာ္ရိွပံုရတာပဲ။
ဒီကမ႓ာမွာ စစ္မွန္တဲ့ အမတတာအိုဆိုတာ မရိွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လ်န္ရႈက ထိပ္ဆံုးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဆရာသခင္က တစ္ခါေျပာဖူးတယ္။ ရန္ရႊီက စစ္မွန္တဲ့ အမတ တာအို အထြတ္အထိပ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးတဲ့။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ သူလံုးဝေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူက တာအို အစစ္မျဖစ္ေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ႔နည္းလမ္းေတြက ဆန္းၾကယ္ေနတယ္။ ငါစိုးရိမ္တာက အဲ့ဒါက တကယ့္ အင္အားအစစ္ေပၚ မူတည္ေနတာ မဟုတ္မွာကိုပဲ။ အမည္မသိ လူသတ္သမားလိုေပါ့။
သူတို႔ရဲ့ ဘဝေတြမွာ သူေတာ္ေကာင္းအက်င့္ေတြက ဆန႔္က်င္ေနသလို အေဝးကို သြားဖို႔အားလံုး အသံုးခ်ခံရတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ၿပီေတာ့ ဒီ မေသမ်ိူးဝိဉာဉ္ေလာကက က်ယ္ျပန႔္ၿပီး ေပါႂကြယ္ဝတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စြန႔္စားမွာေတြ ရိွတယ္ဆိုတာက ပံုမွန္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ့ အဓိက ဖဲခ်ပ္က ဘာလဲ?။
.....................................................
ဖန္းလိက ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ အေဆာင္ကို ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ မသြားခဲ့ဘူး။
သူက ညပိုင္းေတြမွာ ရွဲ႔ဟိုင္အေဆာင္မွာ မေနေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ အခ်စ္ကို ေဖာ္ျပဖို႔က မရိွမျဖစ္လိုအပ္တာပဲေလ။ ဖန္းလိက သူ႔ရဲ့ စုေဆာင္းထားတာေတြထဲက ရွဲ႔ဟိုင္ဆီ ပို႔ဖို႔ကို ေန့တိုင္း ေရြးေလ့ရိွတယ္။ ဉပမာ ပင္လယလေအးကေန ရလာတဲ့ ႏွစ္တစ္ေထာင္ေရခဲသလင္းေက်ာက္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြမွာေပါက္တဲ့ လ်ိႈလိအသီးနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ကိတ္မုန႔္၊ ငမန္းခ်ည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရက္လုပ္ထားတဲ့ ပိုးထည္ ဝတ္စံုေတြရယ္..စသျဖင့္ေပါ့။
(T/N-လ်ိႈလီအသီးကေလ သဖန္းသီးနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္)
တကယ္ေတာ့ ရန္ရႊီရဲ့ ပစၥည္းေတြထဲမွာ က်င့္ႀကံျခင္းအတြက္သံုးတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမၾကီးကထြက္တဲ့ ပို အဖိုးတန္တဲ့ ရတနာေတြ ရိွတယ္။ ဒီလိုမ်က္စိေနာက္စရာ ပစၥည္းေတြက မ်ားမ်ားစားစားမရိွဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေလ့က်င့္ေရးအတြက္ပဲရိွတာ။ ေတာက္ေျပာင္လြန္းတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အရင္ကတည္းက တျခားသူေတြကို ေပးလိုက္ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒါေတြကို ျဖစ္သလို ေထာင့္မွာ ပစ္ထားထားတာ။ ဒါေပမဲ့ ဖန္းလိကေတာ့ ရွဲ႔ဟိုင္အတြက္ ဒီထဲကမွ အေကာင္းဆံုး အရာေတြကို ရွာေပးခဲ့တယ္။
အျခားသူေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါေတြက တန္ဖိုးႀကီးၿပီး ေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ရွဲ႔ဟိုင္အတြက္က်ေတာ့ သူ႔သိကၡာအတြက္ အစားျပန္ရတဲ့ အရာေတြကို လက္ခံေနရတာပဲ။ ဟုတ္တယ္မလား?။
တကယ္ေတာ့ သူ႔က ဓားလက္နက္ကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ကမ႓ာႀကီးမွာ ဓားနတ္သားျဖစ္လာဖို႔ ေမြးဖြားလာတာ။ ခုလိုမ်ိဳး တျခားသူေတြက ေကြၽးေမြးထားရတဲ့ စာဝါငွက္ ျဖစ္လာဖို႔ မဟုတ္ဘူးေလ။
ဒီေန့ေတာ့ ဖန္းလိက ေညာင္ေစာင္းမွာ လဲေလ်ာင္းရင္း ေနပူဆာလႈံေနတယ္။ ဒီေန့ ရွဲ႔ဟိုင္ကို ဘာေပးရမလဲ စဉ္းစားရင္းနဲ႔။ သူ႔ရဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားက သတင္းပို႔လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ကို ေတြ့ခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္၊
အို...? ရိုးသားမႈအေၾကာင္းေတြးေနတာ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ျမန္ရလား?
ဖန္းလိက သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားကို ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ တုမိန္ ဝင္လာခဲ့တယ္။ သူက အနက္ေရာင္ သံက်ပ္ကာရယ္ ေရႊဓားရဲ့ အသံေတြနဲ႔ ဝင္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ ရွည္လ်ားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အရိပ္လိုပဲ ဖန္းလိေရ႔ွမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။ သူရဲ့ အနက္ေရာင္ မ်က္ဝန္းေတြက ဖန္းလလိကို စိုက္ၾကၫ့္ေနခဲ့တယ္။ သူက သူ႔မ်က္ခံုးေတြကို ပင့္ၿပီး “ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူကို ရွာေတြ့ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ဒီကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို အရွင့္ဆီမွာ အပ္ခဲ့ပါရေစ”
လက္တစ္ေဝ့မွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က နတ္ဆိုး က်င့္ႀကံသူနဲ႔ လမ္းေလ်ွာက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီနတ္ဆိုး က်င့္ႀကံသူမွာ မိန္းမလို လွပတဲ့ အသြင္အျပင္ရိွတယ္။ ႏူးညံ့တဲ့ မ်က္ႏွာေလးရယ္ ေၾကာက္ရြံ႔မႈေတြ ျပၫ့္ႏွက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုရယ္နဲ႔။ သူက ကဖိထားခံရလို႔ ဒူးေထာက္လ်က္သားျဖစ္ေနတယ္။
ဖန္းလိက အနည္းငယ္စဉ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက ပိုင္လိလို႔ နာမည္ရတဲ့ တုမိန္ရဲ့ လူယံုေတာ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ။ သူကေလးဘဝတုန္းက မေတာ္တဆ ဒဏ္ရာရသြားၿပီး ေယာက္်ားမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက အရာအားလံုးကို မုန္းတီးစြာ ဒီလိုေယာက္်ားမက် မိန္းမ မက် အသြင္အျပင္နဲ႔ က်င့္ႀကံခဲ့တယ္။ လွပတဲ့အရာေတြအားလံုးအတြက္ ရက္စက္ၿပီး ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ အရာေတြကို လုပ္ရတာအႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ လူဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ၿပီးၿပီလဲဆိုတာ ငါမသိဘူး။
ဒါကေကာင္းတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ေသာ္လည္း ဒါက တုမိန္ရဲ့ လူယံုေတာ္ေတြထဲက တစ္ေယာ္ပဲေလ။ သူက တုမိန္အတြက္ အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဒီလိုမ်ိဳး ပထုတ္မခံခ်င္ဘူးေလ။
တုမိန္က ေျမျပင္ကလူကို ကြဲျပားျခားနားစြာ ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ဖန္းလိက ေျပာလိုက္တယ္။ “လုဟန္အဆိပ္ကို ရွာေတြ့ခဲ့တာက သူေပါ့။ သူ႔က နတ္ဆိုး အေစခံကိုေပးၿပီး ဒီအရွင္ကို သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ငါ ဒီကိစၥကို အျပစ္မေပးႏိုင္ဘူး။ ေက်းဇူးျပဳျပီး အျပစ္ဒဏ္ကိုစီရင္ေပးပါ။ အရွင္”
ပိုင္လိကေတာ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ ပစ္လဲက်သြားတယ္။ ေသမလိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ လဲက်သြားတယ္။ သနားၫွာတာဖို႔ သူေတာင္းဆိုခ်င္ေပမဲ့ မလုပ္ရဲဘူး။
ဖန္းလိက ေစာင္းၾကၫ့္လိုက္ၿပီး တူမိန္ကိုၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ “ မင္းကိုယ္မင္း အျပစ္တင္စရာမလိုပါဘူး။ မင္းရဲ့ လက္ေအာက္မွာ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေသးတာပဲ။ တခါတရံမွာ မင္းသူတို႔ကို မစီမံႏိုင္တာ ပံုမွန္ပါပဲ။”
တုမိန္က သူ႔ရဲ့ မ်က္ခံုးေတြကို ပင့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ “ဒီလူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး အရွင္ စီမံဖို႔ ထားခဲ့ပါရေစ”
ဖန္းလိက နည္းနည္းေလးေတာင္ မလႈပ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ထိၿပီး မေနွာက္ယွက္ရဲဘူး။ သူက သူ႔ေမးေစ့ကို ေထာက္ထားၿပီး တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေနတယ္။ “ တရားခံအစစ္ကိုလည္း ဖမ္းမိထားၿပီဆိုေတာ့ ငါကိုယ္ေတာ္ ၾကားဝင္မေနွာင့္ယွက္ေတာ့ပါဘူး။ ညာလက္ရံုးေတာ္ႀကီးပဲ ေျဖရွင္းလိုက္ပါ။ ညာလက္ရံုးေတာ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္အိမ္ကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္ပါ”