Warning ⚠️
"အကိုပြန်ရောက်ပြီ...ဘာလုပ်နေလဲ"
"ဒါဘာလဲ..."
ရတု မော်ကွန်းရှေ့သို့ Ipadကို ထိုးပြလိုက်တော့သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
"အိမ်မှာ လျှို့ဝှက်cameraတွေဘယ်ချိန်ထဲကတပ်ထားတာလဲ..."
မော်ကွန်း တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ရတုနားသို့ ကပ်သွားလိုက်တော့ ရတုကိုယ်လေးက အနောက်သို့ဆုတ်သွား၏။
"ဘာများလဲလို့..မောင်ရယ်... ထွေထွေထူးထူးမဟုတ်ပါဘူး အရင်ထဲက တပ်ထားတာ...."
"ကျွန်တော့်ကို မယုံလို့လား ဒါမှမဟုတ်စိတ်မချလို့လား....."
မော်ကွန်း ရတုကိုယ်လေးကိုအတင်းဆွဲဖတ်လိုက်တော့၏။
"အိမ်ရဲ့လုံခြုံရေးကြောင့်ပါ...လာ အပေါ်တက်ရအောင် ဒီနေ့အလုပ်များနေတာနဲ့ပဲ ဖုန်းတောင်မခေါ်ဖြစ်လိုက်လို့ လွမ်းနေရတာ..."
မျက်နှာထက် အနမ်းပေးမည်ကိုပင် လက်မခံပဲ ရတုအပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။ လုံခြုံရေးကြောင့်ဆိုတော့လည်း ရတုစိတ်ပြေသွားရပြန်သည်။
အခန်းထဲက မှန်ဘီရိုရှေ့ထိုင်ပြီး ရတုအဝတ်များခေါက်နေစဉ် ခါးနားတဝိုက် ဖက်တွယ်လာသောလက်များကြောင့် တကိုယ်လုံး ငြိမ်ကျသွားသည်။ ရေနကျ ဆေးရုံနံ့ပျင်းပျင်းက နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတော့ ရတုထဖို့ပြင်လိုက်၏။
"ခဏ..... ယေကျာ်းဖက်တာ မကြိုက်လို့လား..."
ရတုအတွက် အခုထိ စိမ်းသပ်သပ်ဖြစ်နေသေးသော အခေါ်အဝေါ်များကြားလျှင် ကြက်သီးများထတတ်သည်။
အနောက်ကနေ ဖက်ထားသောလက်များက အမြဲတမ်းရန်ရှာတတ်သေး၏။
ရတု အံကိုကြိတ်ထားမိသည်မှာ သူကိုယ်ကိုယ်ပင် သတိမထားမိခဲ့။
"အကို့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ စိတ်ဆိုးလဲ အကိုဒီညမချော့ချင်ဘူး နောက်နေ့မှထပ်ဆိုး... မောင့်အငွေ့အသက်တွေကိုလွမ်းနေတာ ဒီညတော့ မောင့်ကိုစိတ်ကြိုက်လုပ်ခွင့်ပေးတော့..."
အလုံးအရင်းနှင့်ဝင်လာသော စကားသံများဟာ နားရွက်များကို ရဲစေသည်အထိ ပြင်းထန်၏။
ထိုင်လျက်သားကိုပင်အနောက်ဘက်ကနေ ဒူးထောက်လျက်ဖက်ထားသော အကို့မျက်နှာကို မှန်ထဲကနေပြန်မြင်နေရသည်။
ဖြစ်နိုင်လျင် ရတု ကာမဆက်ဆံခြင်းကို တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်သာလျှင် လုပ်ချင်သည်။ အကိုက ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်လျှင်လုံးဝတားမရတာကြောင့် ရတု အမြဲငြင်းဆန်မိသည်။ နေ့စဥ်နေ့ရက်တိုင်းစိတ်ကြိုက် ပြုသမျှနုနေရသည့်အပြင် သူ့စိတ်ကြိုက် စိတ်ပြေသည်အထိ ရတုအနားကနေပြီး သည်းခံပေးရသည်။ သို့ပေမယ့်ဒီနေ့တော့ မငြင်းဆန်မိခဲ့ပါ။
"ထ..... မတ်တပ်ရပ်...."
လေပေါ်မြောက်ခနဲ ပါသွားသော ကိုယ်လေးက ထလျက်သား။
ထို့နောက် ရတု ကိုယ်ကိုအသာအယာမပြီး မော်ကွန်း ခြေဖျားတို့ထပ် ရပ်စေသည်။ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုပူးကပ်နေသည်မှာ လေပင်တိုးလို့မရသည်အထိ။ ရတု မျက်နှာကိုဘေးသို့လွှဲထားမိသေးသည်။
အကို့လက်များက ခါးကနေတစ်ဆင့် ရတု တင်ပါးများသို့ခပ်နှေးနှေးရွေ့သွားတော့သည်။ ငြိမ်မနေသောလက်များဟာ လမ်းပျောက်နေသည့်နှယ်။
"ခဏ...ကျွန်တော် မနက်ဖန် အိမ်ပြန်မလို့ ကျောင်းတက်ရတော့မှာ လိုတာတွေသွားယူရမယ်..."
"အင်း......."
အရှိန်ကောင်းနေပြီဖြစ်သော အကို့မျက်နှာဟာ မီးရောင်တောက်တောက်အောက်တွင်အထင်းသားပေါ်ထွက်နေသည်။ အသံရှည်တစ်ခုပြုလုပ်ပြီးနောက် ရတု နားရွက်များကိုငုံထွေးနေတော့သည်။
"အ...နာတယ်..."
နီရဲရဲနားရွက်လေးကို ရတု လက်နှင့်ပွတ်သည်မိတော့သည်။ နားရွက်အသားနုလေးတွေက သွားကိုက်ရာများပင်ထင်နေပြီလားမသိတော့ပါ။ စုပ်ယူနေသော အကို့လျှာများကလည်း နားရွက်အတွင်းထဲထိ အတင်းထိုးထည့်နေတော့၏။
"မောင်.... အကို့နားမှာပဲရှိနေပေးပါနော် အခုလိုမျိုး...."
ရတု အကို့မျက်လုံးများကို ခြေဖျားေထာက်လျက်သားပင် မော့ကြည့်မိတော့ ရတု မျက်နှာလေးကို အကို့လက်တစ်ဖက်နှင့်ဆွဲယူပြီး ငြင်သာသော အနမ်းတစ်ပွင့်ကိုစတင်ဖန်တီးတော့သည်။
"အင်း.....အွတ်...နာ...."
ရတု နှုမ်းခမ်းသားများကို ရုတ်တရတ် အတင်းဆွဲယူကာ နမ်းရှိုက်နေသောေကြာင့် အခန်းတွင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုပွတ်တိုက်မှုမှ ထွက်လာသောအသံများဟာ ကျယ်လောင်လျက်။ သွားရည်များစီးကျနေသည်အထိ ရတု နှုတ်ခမ်းများကိုအလွတ်မပေးပါ။ အောက်နှုတ်ခမ်းများကို ကိုက်လျက် ရတု လျှာဖျားများကိုလည်း အတင်း စုပ်ယူနေသေးသည်။
"မောသွားပြီလား....ဆောရီး အကိုနမ်းတာကိုကျင့်သားမရသေးဘူးလား..."
ရတု နှုတ်ခမ်းသားများကို ကိုင်ကြည့်တော့ စိုစွတ်စွတ်အပြင် သွေးစများပင်ရောထွေးနေတော့သည်။
"ကျွန်တော် နာတယ်...."
ရတု အတော်လေးပင်နာကျင်နေပြီဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းများပျက်ထွက်တော့မည်လို့ပင်ထင်မှတ်ရသည်။
"အင်းး....လာပါဦး...."
နာနေသော နှုတ်ခမ်းများကိုတော့ မော်ကွန်းဆက်မနမ်းတော့။
ပေါင်ပေါ်သို့ လာရန်ခေါ်တော့ ရတု အသာလေးထိုင်လိုက်တော့သည်။ ရင်ခွင်ထဲ လုံးလုံးလျားလျားရောက်နေသော ရတုကိုယ်လေးက သေးသေးလေးဖြစ်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး ျမာ်ကွန်း ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေတော့သည်။
မော်ကွန်းရတု ပေါင်တို့အားဆွဲကားလိုက်တော့သည်။
"အကို...."
မော်ကွန်းပေါင်ပေါ်ထိုင်လျက်သားနှင့် ပေါင်နှစ်ခုကိုဆွဲကားထားတာကြောင့် ရတုကိုယ်လေးက မော်ကွန်း ရင်ဘက်ထဲသို့ မှီကျလာတော့သည်။
"ခဏပဲ.... အကိုလုပ်ပေးချင်လို့...."
ရတု အရာကိုဘောင်းဘီထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အသာအယာပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် မရ...မရဘူးထင်တယ်..."
မော်ကွန်း ရုန်းနေသော မောင့်ကို အတင်းချုပ်ထားလိုက်ပြီး မောင့်အရာ ကိုလက်တစ်ပြည့်ယူ၍ အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တွန့်လူးနေသော မောင့်ကိုယ်လေးမှာ မော်ကွန်း
ပေါင်ပေါ် လှုပ်ရှားလျက်။
ကြိမ်ဖန်များစွာပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မောင့်ဆီကအသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတော့သည်။
"တော်ပြီ...."
မော်ကွန်း လက်တို့မှာလည်း အရည်တချို့ရွှဲစိုလျက်။
"မတော်သေးဘူးလေ...မောင်စိတ်မပြေသေးဘူးဆိုတာသိပါတယ် လိုချင်နေသေးတယ်မလား...အကို ပါးစပ်နဲ့ထပ်လုပ်ပေးမယ်....."
တစ်ခါပြီးမြောက်သွားသည့်တိုင် ရတုတကိုယ်လုံးနွမ်းလျသွားတော့သည်။သူကိုယ်တိုင်လည်း အကို့အပြုအစုအောက်မှာ အကြိမ်များစွာကျရှုံးမိနေတော့သည်။
"မလုပ်နဲ့.... ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး ပြီးတော့ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်...."
"ဟား....ဟား.....ငရဲကြီးချင်လို့ပါကွာ ..."
မော်ကွန်း မောင့်ကိုယ်လေး ကိုအိပ်ရာေပါ်သို့လှဲစေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် မောင့်အတွက် အလှပဆုံးသော ပြီးမြောက်ခြင်းဆီသို့ ခေါ်ဆောင်သွားတော့သည်....