မို့ဟြာဝမ္သည္ မို့ရႊီတုန္း၏ၿခံဝင္းတြင္ အၾကာႀကီးမေနဘဲ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ တဖက္မွာေတာ့ သူ သခင္မအိုႀကီး ႏွုတ္ဆက္ရဦးမွာျဖစ္ၿပီး တစ္ဖက္တြင္မူ အျခားသူမ်ားေရွ႕တြင္ မိုရႊီတုန္းႏွင့္ ရင္းႏွီးမွုတစ္စုံတစ္ရာ မေျပာနိုင္ေပ။ သူက မို့ရႊီတုန္းကို ေကာင္းေကာင္း အနားယူဖို့ ေျပာၿပီး သခင္မအိုႀကီးရဲ့ ၿခံသို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
လန္ခ်ိလု ႏွင့္ မို့ရႊမ္ရန္က မိုဟြာဝမ္အား သခင္မအိုႀကီးကို ႏွုတ္ဆက္ရန္အတြက္ မို့ဟြာဝမ္၏ ေနာက္သို့ လိုက္ခဲ့မည္ဟု ေျပာလိုက္သည္။
သူ႔အေဖရဲ့ စိတ္မရွည္မူကိုျမင္ေတာ့ မို့ရႊီတုန္းက ျပဳံးၿပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို တံခါးဝဆီ ေခၚခိုင္းခဲ့တယ္။
မိုယုသည္ သူတို႔ကိုၾကည့္၍ ေနာက္လွည့္ကာ ေဒါသတႀကီး ေျပာလိုက္သည္ ။ "သခင္မေလး ၊ ဒီသခင္မေလးလန္က သခင္ေနာက္ကို ေတာက္ေလၽွာက္လိုက္ေနတာ ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ ။ သူမက လက္မထပ္ရေသးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပုံနဲ႔မတူဘူး ။ က်ဳပ္တို့အိမ္ေဖာ္ေတြေတာင္ သူ႔ထက္သိကၡာပိုရွိတယ္။ " သူမသည္ လန္ခ်ိလုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္မသက္မသာခံစားခဲ့ရတာၾကာပါၿပီ။
လန္ခ်ိလုသည္ မို့ရႊီတုန္းကိုေတြ႕ရန္လာသည္ဟုေျပာခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့ သူမသည္ မို့ဟြာဝမ္ကိုသာ မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္ေနခဲ့သည္။ လန္ခ်ိလုသည္ မို့ဟြာဝမ္ထမင္းရည္မေသာက္သည္ကို သတိျပဳမိေသာအခါ သူ႔ကိုစားရန္ ခ်က္ခ်င္းသတိေပးခဲ့ၿပီး အစာေကၽြးရန္အတြက္ ပန္းကန္ျပားမ်ားကိုပင္ လုယူလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့သည္။
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳးကို ဘယ္သူမွ သည္းမခံနိုင္ဘူး!
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့အေဖက သူ႔ကို လက္ထပ္မွာ မဟုတ္ဘူး ၊ သူမသာ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ရင္ ႏွစ္သစ္ကူးၿပီးတာနဲ႔ သခင္မႀကီးေနာက္သို့လိုက္ၿပီး ထြက္ခြာသြားရလိမ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ... " မို့ရြီတုန္းက ထူးဆန္းစြာ ျပဳံးျပၿပီး စကားရပ္လိုက္သည္။ လန္ခ်ိလုသည္ စီမာလင္းရန္ ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးရွိေနသည္ကို သူမ ေမ့လုနီးပါးပင္။
"မမေလး ၊ မမေလး ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ဳပ္ကိုေျပာျပပါ ။ မမေလးမွာ အႀကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ား ရွိသလား " မိုယုက မ်က္လုံးမ်ားေတာက္ပစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္ ။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ မိုလန္နဲ႔ မိုရီသည္ ေစာင္ေအာက္ကေန လက္ကို ဆန႔္တန္းထားနိုင္ဖို့အတြက္ မို့ရႊီတုန္းကို ျမင့္ျမင့္ဆြဲတင္လိုက္သည္ ။ အခန္းထဲမွာ မီးဖိုရွိလို့ သိပ္မေအးပါဘူး။
ဒဏ္ရာရေနေသာ သူမ၏လက္ကို တစ္ခ်ိန္လုံး ဆုပ္ကိုင္ထား၍မရေပ။ ဒါ့ျပင္ ဒဏ္ရာက သိပ္မဆိုးပါဘူး၊ ေရနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာထားၿပီး ေဆးနဲ႔လိမ္းထားသေရြ႕ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။
"မိုယုက သခင္မေလးလန္ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္တာ ဆိုေတာ့ မင္း သခင္မေလးလန္ကို ဂ႐ုစိုက္ဖို့ တို့ခြင့္ျပဳလိုက္ရမလား ? " မို့ရႊီတုန္း၏ အျပဳံးသည္ ျဖဴစင္ကာ ခ်ိဳၿမိန္ၿပီး သူမသည္ မိုယုကို ၾကည့္ရန္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတာ ၾကာေလေလ၊ မို့ရႊီတုန္းက အေကာင္းျမင္လာေလေလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိုလန္ႏွင့္ မိုယုတို့လည္း ျပဳံးျပလိုက္သည္ ။
ဘဝသည္ သူမ၏ေနာက္ဆုံးဘဝတြင္ကဲ့သို့ ဘယ္ေတာ့မွ မြဲေျခာက္ေနမည္မဟုတ္ေပ။
မို့ရြီတုန္းရဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ မိုယုက သူမေနာက္ေနတာဟု ထင္ခဲ့သည္။ "မမေလး..."
"တို့ အခုကတည္းက အေလးအနက္ထားၿပီးေတာ့ သခင္မေလးလန္ရဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ၊ ဒီေန႔ ဒါမွမဟုတ္ မနက္ျဖန္မွာ သူမ တစ္ခုခု လုပ္လိမ့္မယ္ ။ မင္း သူမကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ပုံမွန္မဟုတ္တာတစ္ခုခုေတြ႕ရင္ ငါ့ဆီလာခဲ့ပါ။ " မို့ရႊီတုန္း၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက အနည္းငယ္ ျပဳံးေနၿပီး သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္မွု အခ်ိဳ့ကို ေဖာ္ျပေနသည္။
အသက္အရြယ္အရ လန္ခ်ိလုသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး မေစာင့္နိုင္ေတာ့ေပ။
ႏွစ္သစ္ကူးၿပီးရင္ ထြက္သြားမယ္လို့ အဘြားအိုက ေျပာဖူးတယ္။ အကယ္၍ လန္ခ်ိလုသည္ ထိုအခ်ိန္ထိ မို့ဟြာဝမ္၏ႏွလုံးသားကို အနိုင္မယူနိုင္ခဲ့ပါက သူမသည္ ထြက္ခြာရန္ သခင္မအိုႀကီး၏ေနာက္သို့လိုက္သြားရမည္ျဖစ္သည္ ။ ထို့ေၾကာင့္ သူမသည္ လာမည့္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း လွုပ္ရွားလိမ့္မည္ ။ မို့ရႊီတုန္းသည္ သူမ၏ ေနာက္ဆုံးဘဝတြင္ ေသာက္ခဲ့ေသာ အဆိပ္သည္ လန္ခ်ိလုႏွင့္ အဆက္အစပ္ရွိရမည္။ လန္ခ်ိလုသည္ သမားေတာ္သားစုမွျဖစ္ၿပီး ေဆးအေၾကာင္းမ်ားစြာ သိထားသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ႀကံစည္ခ်င္ရင္ေတာ့ လိုအပ္တဲ့ ေဆးကို ျပင္နိုင္လိမ့္မည္ ။
မိုယုက အစကေတာ့ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူက မို့ရႊီတုန္းကို ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး မိုလန္ကို အခ်က္ျပၿပီးေနာက္ ကတိေပးလိုက္တယ္။ "ဟုတ္ကဲ့ ၊ က်ဳပ္ သခင္မေလးလန္ကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ပါ့မယ္။"
"မမေလး ၊ သူမကိုေစာင့္ၾကည့္ဖို့ က်ဳပ္ကို လိုအပ္လား ၊ မိုယုက ကြန္ဖူးကို မသိပါဘူး ၊ မမေလးအတြက္ သခင္မေလးလန္ကို က်ဳပ္ ေစာင့္ၾကည့္လို့ရမလား " မိုရီက စိတ္ပူစြာေျပာသည္။ သူမ သခင္မေလးလန္ကိုေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္က ဘယ္လိုလဲဆိုတာ သူမသိပါတယ္။ မို့ဟြာဝမ္က သူမကို ဂ႐ုမစိုက္ေပမယ့္ မို့ဟြာဝမ္အတြက္ သူမမွာ ခံစားခ်က္ေတြရွိေနတာကို လူတိုင္းေတြ႕ျမင္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္မေလးလန္က ဒီကိစၥကို ဘာမွမသိပုံရၿပီး သူ႔ကို ေတာင့္တတဲ့ စိုက္ၾကည့္မွုေတြသာ ေပးေနခဲ့တယ္။
မို့ဟြာဝမ္သည္ ယခုတြင္ အခန္းထဲတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီး သူမ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ မိန္းကေလး အားလုံး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လန္ခ်ိလု ေတြးေနတာေတြကို လူတိုင္းျမင္နိုင္ပါတယ္။ သူမရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို သူ႔မ်က္ႏွာမွာ လက္ေတြ႕က်က် ေရးထားခဲ့ပါတယ္။
မိုရီက လန္ခ်ိလုသည္ မို့ဟြာဝမ္အား ေသြးေဆာင္တာကို ဂ႐ုမစိုက္ေပမယ့္ သူမဟာ မို့ရြီတုန္းရဲ့ မိေထြးျဖစ္လာရင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ မို့ဟြာဝမ္သည္ လက္ဝတ္ရတနာေသတၱာကို ထုတ္ယူလိုက္ေသာအခါ သခင္မေလးလန္၏ မ်က္ႏွာသည္ မနာလိုမွုႏွင့္ မလိုလားအပ္မွုမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည္မွာ သိသာထင္ရွားလွသည္။ သူမသည္ မို့ရႊီတုန္း၏ဘ၀ကို ဝမ္းနည္းေစမည္ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ မို့ရႊီတုန္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘဝျဖင့္ မေနထိုင္နိုင္ပါက သူမ၏သခင္ေဟာင္း ႐ူးသြားလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ မို့ရီက သခင္မေလးလန္ကို တတ္နိုင္သမၽွ အျမန္ ဆုံး ဖယ္ရွားပစ္ခ်င္ၿပီး သူ႔ ဖာသာလုပ္ဖို့ေတာင္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္ ။ သူမသည္ သူမ၏လၽွို့ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာသခင္ကိုအနိုင္ရရန္ထက္ မို့ရႊီတုန္း၏ခ်စ္ခင္မွုကို အနိုင္ရရန္ပိုမိုလြယ္ကူသည္။ သူမ၏သခင္သည္ အျမဲျပဳံးေနေသာ္လည္း ေနာက္အခိုက္အတန႔္တြင္ သူမဘဝအဆုံးသတ္မည္ကို မည္သူမၽွမသိနိုင္ေပ။
မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္အၿပီးမွာေတာ့ မိုလန္ နဲ႔ မိုယု ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မိုရီဟာ ကြန္ဖူးမွာ ကၽြမ္းက်င္ ေၾကာင္း သိလိုက္ရၿပီး သူမရဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ သူတို့ မအံ့ၾသခဲ့ၾကပါဘူး ။အခန္းတြင္းရွိလူတိုင္းသည္ ယုံၾကည္ထိုက္သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိေသာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ဖုံးကြယ္ထားရန္ မလိုအပ္ေပ။ ဤအေတြးျဖင့္ သူတို့သည္ သက္ေတာင့္သက္သာႏွင့္ ေႏြးေထြးမွုကို ခံစားခဲ့ရသည္။
မို့ရႊီတုန္းက ကုတင္ေပၚ မွီၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္ " မိုယုသာ လုပ္လိုက္ပါ ။ လန္ခ်ိလုက ေဒါသအရမ္းႀကီးတဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး မလုပ္ဝံ့ပါဘူး ၊ သူမ လုပ္နိုင္တဲ့အရာက တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အဆိပ္ခတ္တာပါပဲ။ မိုယုက တို့ေနာက္ကို တစ္ခ်ိန္လုံးလိုက္ခဲ့ၿပီး ေဆးအေၾကာင္းကိုလည္း သိေနေတာ့ သူမက အလုပ္အတြက္ ၿပီးျပည့္စုံေနလိမ့္မယ္။ "
" ဟုတ္ကဲ " မိုရီက ေခါင္းညိတ္ၿပီး ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
"မမေလး ၊ လုအိမ္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ဳပ္တို့ ဘာလုပ္သင့္လဲ" မိုလန္က ေမးတယ္။
"ရက္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးရင္ တို့လက္က ေကာင္းသြားမွာပါ၊ ဒါကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိနိုင္ဘူးလို့ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အိမ္ႀကီးေလးခုမွာ က်င္းပမယ့္ပြဲကို အေဒၚရႊီယန္ကို တို့နဲ႔အတူ သြားခြင့္ျပဳပါလို့ အဖြားအိုကို က်ဳပ္ခြင့္ေတာင္းလိုက္မယ္ ။ အေဖက အေဒၚကို ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ၿပီး သူ႔အေပၚ အထင္ႀကီးခဲ့တယ္။ "
မိုလန္သည္ မို့ရႊီတုန္း၏ စကားကို နားလည္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္ မသင့္ေလ်ာ္ဟု သူမ ထင္ခဲ့သည္။ "ဒါေပမယ့္ သခင္မအိုႀကီးက အိမ္ၿခံဝင္းထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့သခင္မပဲ ။ သခင္မေလးရႊီယန္က မိုအိမ္ႀကီးထဲတြင္ ရိုေသေလးစားဖြယ္ အေနအထား မရွိပါဘူး ။ ထို့အျပင္ သခင္မေလးလန္ကသာ သခင္မအိုႀကီးရဲ့အမည္ေအာက္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့တယ္ "
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ။ သခင္မအိုႀကီးက အတြင္းၿခံကို အုပ္ထားေပမယ့္ သူမက အသက္ႀကီးၿပီး ပြဲတက္ဖို့ သူ႔အဆင့္အတန္းကလည္း မျမင့္ဘူး ၊ လန္ခ်ိလုနဲ႔ မို့ရႊမ္ရန္ကလည္း အတူတူပါပဲ ၊ တို့က အားနည္းတဲ့အတြက္ အေဖက တို့ကို ပြဲတက္ဖို့ လိုက္ပို့မယ့္သူတစ္ေယာက္ ရွာခ်င္ေနတာ ေသခ်ာတယ္။ အေဒၚရႊီက ျငင္းဆိုထားေပမယ့္ တို့အေဒၚမွာ သခင္မေလးဘြန္ ဆိုတဲ့ဘြဲ႕ရွိၿပီး ဒီလိုပြဲကို တက္ေရာက္နိုင္ပါတယ္။ ထို့အျပင္ သူမက တို့ထက္ ခုနစ္ႏွစ္ သို့မဟုတ္ ရွစ္ႏွစ္ခန႔္ အသက္ႀကီးတယ္ ။အေဖကလည္း ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ "
မိုယုသည္ လိမၼာပါးနပ္ၿပီး မို့ရႊီတုန္း၏အဓိပၸါယ္ကို ခ်က္ခ်င္းနားလည္သည္။ သူမ လက္ခုပ္တီးၿပီး မို့ရႊီတုန္းကို ပိုလို့ေတာင္ ခ်ီးက်ဴးဖို့ မတတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ "ဒါဆို မမေလး အဆင္မေျပတဲ့အခါတိုင္း သခင္မေလးရႊီက မမေလးကို အေဖာ္ျပဳေပးဖို့ သခင္ႀကီးက ေသခ်ာေပါက္ သေဘာတူလိမ့္မယ္"
"က်ဳပ္တို့ သခင္မေလးက အရမ္းထက္ျမက္ပါတယ္ ။ ဒီေန႔ လုဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမေတာ္က မမေလးအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ပို့ေပးခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္သူတို့ကို ခ်ီးမြမ္းရမယ္ ။ၿပီးေတာ့ သခင္မရႊီအတြက္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သူေတြ အေၾကာင္းကို က်ဳပ္ မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္ပါ့မယ္။"
မို့ရႊီတုန္းသည္ ရႊီယန္၏ တူမေလးသာျဖစ္ၿပီး သူမ၏အိမ္ေထာင္ေရးကို မေဆြးေႏြးနိုင္ဘဲ ဒါေတြအားလုံးက အဖြားဆုအေပၚသာ မူတည္ပါတယ္။ ထို့ေၾကာင့္ မို့ရႊီတုန္းသည္ မွန္ကန္ေသာ အရိပ္အႁမြက္မ်ားကိုသာ ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သူမအဖြားရဲ့စိတ္အတိုင္းဆို မို့ဟြာဝမ္က သူ႔သမီးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္လက္ထပ္တာကို ေက်နပ္လိမ့္မယ္လို့ သူမထင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရႊိယန္က မို့ရႊီတုန္းကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးနိုင္ၿပီး သူမတို့က မိသားစုအတူတူကလာတာမို့ သူမ မစိုးရိမ္ပါဘူး။
မို့ရႊီတုန္း၏အဖြားသည္ သူမအား အရမ္းခ်စ္ေသာေၾကာင့္ သူမဖခင္၏ဇနီးသစ္သည္ မို့ရႊီတုန္းကို ေကာင္းစြာဂ႐ုစိုက္ၿပီး သူမႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးရွိေစလိုသည္မွာ ေသခ်ာသည္။ မို့ဟြာဝမ္ မကန႔္ကြက္ပါက ထိုအရာက ေျပလည္သြားမည္ျဖစ္သည္။
အခက္ခဲဆုံးအပိုင္းကေတာ့ မို့ဟြာဝမ္ကို ေတာင္းဆိုဖို့ပါပဲ။
ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္းတြင္ အမ်ိဳးသားသည္သာ အျမဲတမ္း ပထမဦးစြာ ေတာင္းဆိုသူျဖစ္သည္။ သီးသန႔္ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလုံးက တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္ရွိၾကၿပီး ၎တို့အတြက္ ေအာင္သြယ္အျဖစ္ တစ္စုံတစ္ဦးအား အဆိုျပဳနိုင္သည္ ။ ထိုနည္းသည္ ျငင္းဆိုျခင္း၏ ရွက္ရြံ့မွုကို ေရွာင္ရွားနိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဖက္စလုံးကို အရွက္ကြဲျခင္းမွ ကာကြယ္နိုင္မည္ျဖစ္သည္ ။
"ဒါေပမယ့္ သခင္မေလးရႊီက မမေလးကို လိုက္ပို့ေပးဖို့ သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သခင္ကက ဒါကိုေတာ့ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး..."မိုလန္ရဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မွုေတြက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္လြန္းပါတယ္။
"အထူးနည္းလမ္းကို အထူးအေျခအေနအရ အသုံးျပဳရပါမယ္။ထို့အျပင္ ငါတို့က အထူးနည္းလမ္းကို အသုံးျပဳသူ တစ္ဦးတည္းမဟုတ္ဘူး ။ သခင္ေလးလန္က ဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတာ ၾကည့္ရေအာင္ပါ” မို့ရႊီတုန္းက ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလိုက္တယ္။
မိုရီသည္ မို့ရႊီတုန္း၏လက္ေပၚတြင္ အာ႐ုံစိုက္ထားၿပီး မိုရီ သည္ တစ္ရွူးကို ဂ႐ုတစိုက္ျပန္ထုပ္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။ မို့ရြီတုန္း၏လက္မွာ ဒဏ္ရာတစ္ခုထက္ပိုၿပီး ဒဏ္ရာက မေန႔ညကလို ေသြးထြက္သံယိုနဲ႔ ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္။ ထုပ္ပိုးမွုကို ျဖည္လိုက္ေသာအခါတြင္ ဒဏ္ရာမ်ားစြာရွိသျဖင့္ မိုရီ အသက္ရွူမဝနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
မိုရီသည္ အလြန္ေၾကာက္လန႔္သြားၿပီး သူမ၏တည္ၿငိမ္ေသာလက္မ်ား တုန္ခါသြားသည္။
"စိတ္မပူပါနဲ႔၊ သိပ္မနာေတာ့ဘူး" မို့ရြီတုန္က ျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္နဲ႔ေျပာတယ္။ သူသုံးတဲ့ေဆးက တကယ္ကို အေထာက္အကူျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ရာက အနာခ်ိဳးေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တစ္ခုတည္းေသာ အႀကီးဆုံးဒဏ္ရာမွာ လက္ဖဝါးအလယ္တြင္ျဖစ္သည္ ။
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ၊ မမေလး ၊ ဒီရက္ပိုင္း သခင္မေလးလန္ကို ၾကည့္႐ုံကလြဲလို့ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ သခင္မေလးလန္ရဲ့အိမ္ေဖာ္ေတြက ဒီမွာ အသစ္ဆိုေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို လမ္းေၾကာင္းရွာနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလိုဆိုရင္ က်ဳပ္ သူတို့ကို ေႏြးေထြးစြာ ပို့ေဆာင္ၿပီး အျပင္ထြက္နိုင္ဖို့ တံခါးကို ေစာင့္ေနတဲ့ နန္နီကို က်ဳပ္ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလိုက္မယ္။ " မိုယုက သူဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာနားလည္သြားခဲ့တယ္ ။ မိုယုသည္ သခင္ေလးလန္၏ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္နိုင္ရန္ ကူညီမည္ဟု ကတိေပးရင္း ရင္ဘတ္ကို လက္ျဖင့္ ထိလုနီးပါး ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္။
အိမ္အကူသုံးေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ နားလည္စြာ ျပဳံးျပၾကသည္။
သခင္မအိုႀကီး၏ၿခံထဲတြင္ လန္ခ်ိလု နဲ႔ မို့ရႊမ္ရန္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သခင္မအိုႀကီးႏွင့္ မိုဟြာဝမ္တို့သာ တစ္စုံတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးရန္ ထိုေနရာတြင္ က်န္ခဲ့သည္။
အဘြားအိုက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။ မၾကာေသးမိက ၿမိဳ့စားကေတာ္သည္ လူကိုယ္တိုင္လာေရာက္၍ ႏွုတ္ဆက္ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး သူမအား အရွက္ခြဲရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သျဖင့္ သူမသည္ စိတ္ေကာင္းမရွိခဲ့ေပ။
"ဟြာဝမ္ ၊ မင္အာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါတို့ ဘာလုပ္သင့္သလဲ ? ငါတို့က သူ႔ကို ခ်န္ၿမိဳ့စားရဲ့ အိမ္ေတာ္မွာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္ လႊတ္ထားရမွာလား ? ဒါက မင္းနဲ႔ ဖန္အာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္ ။ မင္းႏွစ္ေယာက္စလုံး အရွက္ကြဲလိမ့္မယ္"
" မင္အာရဲ့ မေတာ္တဆမွု ကို ကိုင္တြယ္ဖို့ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲပါတယ္။ ထိုမေတာ္တဆမွုကို ျမင္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္... ေနာက္ၿပီး သူမဟာ ၿမိဳ့စားရဲ့ အိမ္မွာ တစ္ညလုံးေနခဲ့တယ္..." မို့ဟြာဝမ္က တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာေျပာသည္။
"ေခ်ာင္အာရဲ့ ကိစၥတုန္းက သိပ္ဆိုးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အနည္းဆုံးေတာ့ စီမာလင္းရန္က သူမကို ကယ္တင္ဖို့ ႀကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ငါတို့က သူ႔ကို ေခ်ာင္အာ နဲ႔ လက္ထပ္ခြင့္ေပးၿပီး ငါတို့က သူကိုသူရဲေကာင္းဘြဲ႕ကို ရရွိေစခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ စီမာလင္းရန္ဟာ ယုတ္မာၿပီး ရိုင္းစိုင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။ မို့အိမ္ေတာ္က ေနာက္ထပ္သမီးတစ္ေယာက္ကို ထပ္မပို့နိုင္ပါဘူး ။ ဝမ္အာ ၊ မင္း ဒါကို ဒီလိုကိုင္တြယ္ရင္ မင္း အျမဲတမ္း ႏွိမ့္ခ်ခံရလိမ့္မယ္။ "
သခင္မအိုႀကီးသည္ ေလးေလးနက္နက္ေျပာကာ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ထိုင္လိုက္သည္ ။