ទីបំផុតជើងហោះហើរ VIP ក៏បានឈានចូលមកដល់ទឹកដីនៃប្រទេសបារាំង។ Jungkook ប្រញាប់ចាកចេញពីប្រលានយន្តហោះច្រកខាងក្រោយដោយមានអ្នកបើកឡានមកទទួលនាយនាំទៅកាន់មន្ទីពេទ្យដែលម្ចាស់តារបស់នាយកំពុងស្ថិតនៅ។
ឡានបាននាំដំណើរ Jungkook និង Minho មកដល់ទីតាំងកំណត់ ពួកគេទាំងពីរក៏ប្រញាប់ប្រញាលចូលទៅរកម្ចាស់តាដោយមាន hyunjin នៅក្បែរគាត់ចាំមើលគាត់អស់រយៈពេលជាង ១៤ ម៉ោងមកហើយ ទម្រាំតែពួកគេមកដល់ម្ចាស់តារបស់ពួកគេក៏ត្រូវបាន Doctor ជំនាញជួញសង្គ្រោះរួចបាត់ទៅហើយ។
Jungkook មូលគន្លឹះទ្វារបើកចូលទៅតិចៗព្រោះខ្លាចរំខានអ្នកជំងឺដែលជាម្ចាស់តារបស់នាយ រួចនាយក៏ទាញទ្វារបិទវិញតិចៗដូចគ្នាមុននឹងដើរចូលទៅរកគាត់ដោយមាន Minho ក៏ចូលទៅតាមជាមួយដែរ។
« hyunjin! ម្ចាស់តាយ៉ាងម៉េចទៅហើយ? » Jungkook បន្លឺសម្ដីឡើងតិចៗសួរទៅកាន់ប្អូនប្រុស
« គាត់លែងអីហើយ hyung! ប៉ុន្តែ....»
***
@ទីក្រុង សេអ៊ូល ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង
រយៈពេល ១៤ ម៉ោងបានកន្លងផុតទៅដោយគ្មានវត្តមានរបស់ Jungkook នៅទីនេះ។ Taehyung អង្គុយស្ងាត់ស្ងៀមនិងបានរៀនចាក់អាវសាច់ក្រណាត់ដោយដៃនៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់ពួកគេ។ តាំងពី Jungkook ចេញផុតពីទឹកដីប្រទេស កូរ៉េ Taehyung មិនសូវជាចុះទៅខាងក្រោមនិយាយស្ដីជាមួយនឹងនរណានោះទេលើកលែងតែម៉ែដោះរបស់គេនិងអ្នកម៉ាក់របស់គេប៉ុណ្ណោះ ដែលពួកគាត់ត្រូវឡើងមកមើលថែគេជាប្រចាំ។
« ប្រហែលជាគាត់ជាប់រវល់ហើយមើលទៅ! ទើបបានជាមិនទាន់ឃើញទាក់ទងមកប្រាប់ខ្ញុំ » Taehyung និយាយតិចៗម្នាក់ឯងទាំងធ្វើទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនព្រោះតែគេនឹកនារាងក្រាសជាខ្លាំង។ គេនឹក Jungkook ស្ទើរតែអង្គុយស្រក់ទឹកភ្នែកទៅហើយ ពីមុនគេមិនដែលនឹករាងក្រាសអញ្ចឹងនោះទេ នាយចេញទៅធ្វើការបាត់ៗពីព្រឹកព្រលឹមដល់យប់ទើបត្រឡប់មកផ្ទះវិញបានឃើញមុខគ្នាឬមួយក៏អាចមកពី Jungkook ធ្លាប់តែនៅក្បែរគេមិនដល់ថ្នាក់ហោះហើរចេញទៅស្រុកក្រៅ? តាំងពី Taehyung ពពោះកូនជាង ៨ មកនេះ Jungkook មិនដែលទៅប្រទេសក្រៅនោះទេ នាយតែងតែឲ្យប្អូនៗរបស់នាយជានាក់ទៅជំនួសឯនាយជួនកាលចេញទៅធ្វើការងារត្រឹមខេត្តក្នុងស្រុកប៉ុណ្ណោះ នាយបានផ្អាកការហោះហើរចេញទៅក្រៅស្រុកយូរមកហើយដើម្បីបាននៅក្បែររាងតូចរាល់ថ្ងៃ អញ្ចឹងហើយទើបបានជា Taehyung មិនសូវនឹកនាដល់នាយ ប៉ុន្តែលើកនេះ Jungkook ត្រូវហោះចេញទៅស្រុកក្រៅមិនដឹងជាថ្ងៃណាត្រឡប់មកវិញនោះទេ ទើបវាជាហេតុនាំឲ្យ Taehyung រលីងរលោងអង្គុយនឹកនាយបែបនេះ។
« ខ្ញុំមិនត្រូវអង្គុយកើតទុក្ខទេខ្ញុំអាចទ្រាំបានខ្ញុំត្រូវតែរឹងមាំដើម្បីកូន! » Taehyung និយាយលួងលោមចិត្តខ្លួនឯង រួចលើកមេដៃមកវាសទឹកភ្នែកដែលបានស្រក់ចុះមកមួយតំណក់នោះចេញ។
« ម៉ាក់មិនយំទេ...ប៉ារបស់កូននឹងត្រឡប់មកវិញឆាប់ៗនេះហើយ » Taehyung លើកដៃអង្អែលពោះប៉ោងរបស់ខ្លួនស្រាលៗ និយាយជាមួយកូននៅក្នុងផ្ទៃទាំងខំប្រឹងញញឹម និងព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយចិត្តពេលដែលគ្មាន Jungkook នៅក្បែរ។
@ទីក្រុង ប៉ារីស ប្រទេសបារាំង
ពេលយប់ក៏ឈានចូលមកដល់ Jungkook បានត្រឡប់មកកាន់វិមានលោកតារបស់នាយវិញបន្ទាប់ពីចេញពីសួរសុខទុក្ខរបស់គាត់ គាត់នៅមិនទាន់ដឹងខ្លួនវិញនៅឡើយទេដូច្នេះនាយត្រូវមកសម្រាកដើម្បីយកកម្លាំងទៅមើលថែគាត់នៅថ្ងែស្អែកនេះ ណាមួយឡើងពីកូរ៉េមកដល់បារាំងនេះ នាយនៅមិនទាន់បានសម្រាកបន្តិចនៅឡើយនោះទេ។
នៅទីក្រុងប៉ារីសម៉ោងជាង ៧ យប់ទៅហើយចំណែកឯប្រទេសកូរ៉េវិញគឺម៉ោងជាង ៣ ភ្លឺដូច្នេះមនុស្សម្នានៅទីនោះកំពុងតែសម្រាកនៅឡើយទេវាខុសគ្នាដល់ទៅ ៨ ម៉ោងឯណោះ។
« យើងមិនទាន់បានទាក់ទងទៅប្រាប់ Tae ទេ! គេច្បាស់ជាបារម្ភពីយើងស្លាប់ហើយ » Jungkook សម្លឹងមើលទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួននិងសារដែលនាយមិនទាន់បានប៉ះផ្ញើប្រាប់ទៅកាន់ Taehyung។ នាយអង្គុយសម្លឹងមួយសន្ទុះ មុននឹងសរសេរសារផ្ញើទៅកាន់រាងតូចដែលស្មើនេះគេកំពុងគេងនៅឡើយទេ។ ពេលដែលផ្ញើសារប្រាប់រាងតូចពីដើមដល់ចប់រួចនាយក៏បិទទូរស័ព្ទទុករង់ចាំការឆ្លើយតបរបស់គេមកវិញនៅពេលដែលគេភ្ញាក់ពីគេង។
អង្គុយមួយសន្ទុះ Jungkook ក៏នឹកឃើញដល់បញ្ហាសុខភាពម្ចាស់តារបស់នាយដែលបានដំណឹងមកពី hyunjin ផ្ទាល់ព្រោះគេនៅចាំស្ដាប់អំពីបញ្ហាជំងឺទាក់ទងទៅនឹងម្ចាស់តារបស់ពួកគេពេលដែលនាយមិនទាន់មកដល់ប្រទេស បារាំង។
Flashback
« ម្ចាស់តាគាត់មានជំងឺមហារីកណា hyung ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ! លោក Doctor ប្រាប់ថាម្ចាស់តាមិនអាចរស់បានយូរជាងនេះទៀតទេ hyung! ហ្អឹក ពួកយើងគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ? » hyunjin រៀបរាប់ប្រាប់ Jungkook ទាំងយំសសឹក ឯ Jungkook ឯណោះបន្ទាប់ពីបានឮហើយក៏គាំងអណ្ដាតក្រលាស់លែងចេញ ចង់ហើបមាត់និយាយក៏និយាយមិនបាន ព្រោះនាយមិនអាចទទួលយកដំណឹងមួយនេះបាននោះទេវាភ្លាមៗពេកហើយ។
« ពួកយើងគួរតែនៅក្បែរគាត់ទៅ hyung បន្ទាប់ពីនោះពួកយើងនឹងលែងបាននៅក្បែរគាត់ទៀតហើយ » Minho
« ព្យាយាមធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្តតាមអ្វីដែលពួកយើងអាចធ្វើទៅបាន! » Jungkook តាំងស្មារតីព្យាយាមនិយាយលួងលោមខ្លួនឯងនិងប្អូនៗឲ្យមានកម្លាំងចិត្តនិងកុំពិបាកចិត្ត បើពួកគេពិបាកចិត្តតើបាននរណាមកមើលថែម្ចាស់តារបស់ពួកគេ?
« ពួកយើងសល់ពេលជាមួយគាត់តែ ៣ ខែទៀតប៉ុណ្ណោះសង្ឃឹមថារយៈពេល ៣ ខែនៅជាមួយគ្នានឹងមានអត្ថន័យហើយមានក្ដីសុខ » hyunjin
End of flashback
Jungkook លើកដៃទាំងសងខាងមកទ្រថ្ងាស់របស់ខ្លួនដោយគិតពីរឿងជាច្រើន ពេលនេះនាយតប់ប្រមល់ខ្លាំងណាស់ ព្រោះម្ចាស់តារបស់នាយធ្លាក់ខ្លួនឈឺទៅហើយនាយត្រូវឡើងទៅមើលការងារនិងក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់ជំនួសគាត់ថែមទៀត និងនៅមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលចូលមកផ្ទួនៗគ្នា មិនដឹងថានាយត្រូវដោះស្រាយមួយណាទុកមួយណានោះទេ។
« ម្ចាស់តាជាអ្នកមានគុណរបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចទុកគាត់ចោលបានទេ! » Jungkook ងើបមុខឡើងនិងនិយាយម្នាក់ឯង ពេលនេះនាយសម្រេចចិត្តច្បាស់ហើយថានឹងចំណាយពេលវេលាចុងក្រោយនៅជាមួយម្ចាស់តារបស់នាយនិងព្រមធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ដើម្បីឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត។
បន្តិចក្រោយមក Jungkook ក៏ទាញអាវក្រៅយកមកពាក់រួចចុះទៅខាងក្រោមធ្វើដំណើរទៅកន្លែងណាក៏មិនដឹងដែរទាំងដែលនាយមិនទាន់បានសម្រាកបន្តិចផងឥឡូវក៏ចេញទៅណាទាំងយប់ទៀតហើយ។
****
ពន្លឺព្រះអាទិត្យនៃថ្ងៃថ្មីក៏បានរះឡើងចែងចាំងមួយចំហៀងផែនដី។ Taehyung ព្រិចត្របកភ្នែកញាប់ៗដើម្បីឲ្យស៊ាំជាមួយពន្លឺថ្ងៃហើយទើបគេក៏បើកវាឡើងយឺតៗ អ្វីដែលគេចូលមើលមុនគេនោះគឺសារក្រែងលោរាងក្រាសផ្ញើមក ហើយវាក៏ពិតមែនគេរង់ចាំសាររបស់នាយយូរហើយឥឡូវនាយក៏ដាច់ចិត្តផ្ញើសារមកប្រាប់គេ។ Taehyung មើលទាំងញញឹមនិងរលីងរលោងមកដំណាលគ្នា ព្រោះតែនឹកនិងរំភើបដែលទទួលបានសារពីមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ ពេលដែលគេមើលរួចហើយទើបគេក៏សរសេរផ្ញើទៅកាន់នាយវិញ សួរសុខទុក្ខរបស់នាយនិងលោកតារបស់នាយថាគាត់យ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាទៅហើយនោះ។ បន្ទាប់ពីផ្ញើសាររួចទ្វារបន្ទប់គេងរបស់គេក៏បន្លឺឡើងជាមុនមុននឹងទ្វារក៏បើកចំហរឡើងដោយបង្ហាញឲ្យឃើញអ្នកមីង Yun ឡើងមកជាមួយអ្នកស្រី Kim ដើម្បីធ្វើការរៀបចំខ្លួនឲ្យគេ។
@Paris France
ងាកមកមើលអ្នកនៅ ប៉ារីស ឯណេះវិញម៉ោងជាង ១ ទៅហើយ Jungkook នៅមិនទាន់គេងនោះទេនាយទើបតែត្រឡប់មកពីធ្វើធុរៈនៅខាងក្រៅនិងទើបតែបានងូតទឹកសម្អាតខ្លួនហើយមុននេះ ពេលដែលចេញមកវិញក៏ទទួលបានសារផ្ញើមកពីរាងតូចល្មម។
@mybaby🧸
-អូននឹកបងខ្លាំងណាស់ដឹងទេ? ចុះលោកតារបស់បងយ៉ាងម៉េចទៅហើយគាត់មិនអីទេមែនទេ? ហើយបងរវល់ខ្លាំងដែរទេ? មានបានសម្រាកខ្លះឬអត់?
Jungkook អង្គុយអានសាររបស់រាងតូចដែលផ្ញើមកកាន់នាយសួរនាំនាយដោយក្ដីបារម្ភ ធ្វើឲ្យនាយឃើញហើយមិនញញឹមមិនបាន ប៉ុន្តែសុខៗនាយក៏ភ្លេចថា Taehyung ជិតគ្រប់ខែសម្រាលកូនរបស់ពួកគេទៅហើយឯនាយមិនបាននៅក្បែរគេនោះទេព្រោះជាប់នៅមើលថែលោកតាដែលសល់ពេលមិនយូរនៅក្បែរពួកគេទៀតទេហើយវាក៏បានធ្វើឲ្យនាយចាប់ផ្ដើមចង់កើតស្រ្តេសម្ដងហើយម្ដងទៀត។
« ចុះបើខ្ញុំយកមកគេមកជួបម្ចាស់តាតើម្ចាស់តានឹងមានប្រតិកម្មបែបម៉េច? ម្ចាស់តាមិនដឹងថាខ្ញុំស្រលាញ់មនុស្សប្រុសទេ! » Jungkook អង្គុយនឹកគិតរកវិធីសាស្រ្តណាដែលងាយស្រួលធ្វើឲ្យបញ្ហារបស់នាយឆាប់បានដោះស្រាយទៅដោយមិនពិបាក។
« មិនអីទេស្អែកនេះពេលដែលម្ចាស់តាដឹងខ្លួនខ្ញុំនឹងប្រាប់គាត់ឲ្យបានដឹង! »
To be continued........
***
This chapter is so boring:(