ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် အပိုင်း(၄၄)
ယွမ်ကျိုးက သီချင်းလေး ညည်းပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသည်။ မနက်စာစားရန် စားသောက်ဆိုင်အပြင်ဘက်မှာ စောင့်ဆိုင်းနေသော စားသုံးသူဖောက်သည်များသည် နောက်ကျနေသည်ဟု ခံစားမိသော်လည်း ယွမ်ကျိုးက မနက်၁၀နာရီသည် စောလွန်းသည်ဟု တွေးထားသည်။ သူက ဆိုင်တံခါးကို ဖွင့်ပြီးနောက် ဟင်းလျာများ ပြင်ဆင်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။
တာရှည်ခံအံဆွဲထဲတွင် ထည့်ထားသော ခေါက်ဆွဲများကို အပြင်ဘက်သို့ထုတ်လိုက်ပြီး အိုးထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ မနက်ခင်းတွင် ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားခြင်းက ကောင်းမွန်သည်ဟု ယွမ်ကျိုး ထင်မိသည်။
"မနက်ခင်းမှာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားတာ အကောင်းဆုံးဘဲ" ယွမ်ကျိုးက အိုးထဲတွင်ရှိသော ခေါက်ဆွဲများကို မွှေနေစဉ် သူကိုယ်သူ ပြောလိုက်သည်။
သူ့လက်ထဲတွင် ခေါက်ဆွဲတော်တော်များများ မရှိသည့်အချက်ကို သူ မေ့လျော့သွားသည်။ ခေါက်ဆွဲပြုတ်တစ်ပွဲက သူ့အစာအိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီးနောက် တက်ကြွသောစိတ်ခံစားချက်များ တစ်ဖန် ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟု ယွမ်ကျိုး ခံစားမိသည်။ အချိန်တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးသွားပြီး ၁၁ နာရီ ၃၀ မိနစ် အချိန်သို့ ကျရောက်လာသည်။
"သူဌေး၊ ကျွန်တော်တို့တွေ ဘယ်သွားကြမှာလဲ။ ဒီလမ်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲမှာ ဆိုင်တွေ အများကြီး မရှိဘူး" လူ၆ယောက်ထဲမှ မားဝေဟူသော အမျိုးသားသည် အဆက်မပြတ် စကားပြောနေသည်။ သူက တိတ်ဆိတ်ခြင်းသဘောတရားကို မသိပုံရသည်။
"မင်း ဘာလို့ နားငြီးနေတာလဲ။ သူဌေးက ငါတို့ကို ဒီနေရာခေါ်လာကတည်းက စားသောက်ဆိုင် သေချာပေါက်ရှိတယ်" ဆံထုံး ထုံးထားသော မိန်းကလေးသည် စည်းကမ်းတင်းကြပ်သော အမူအရာရှိပြီး ခပ်တန်းတန်းအမူအရာဖြင့် သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ဪ မင်းက သူ့ကို အပြစ်တင်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား" သူ့ဘေးနားက ပိန်သေးသေးအမျိုးသားက မားဝေကို လှောင်ရယ်သည်။ တတွတ်တွတ်ပြောဆိုနေခြင်းကို လျစ်လျူရှုထားပြီး ဝူအန်းလုက ခပ်မြန်မြန် လမ်းလျှောက်သည်။ သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲ သူဌေးယွမ်၏စီးပွားရေးလုပ်ငန်းက အတော်အတန်ကောင်းမွန်ပြီး ထိုင်ခုံနည်းနည်းလေး ရှိခြင်းကိုသာ အာရုံရနေသည်။ သူ တန်းမစီချင်သောကြောင့် စားသောက်ဆိုင်ဝင်ပေါက်သို့ အမြန်ဆုံးရောက်ရန် ခပ်သွက်သွက် လမ်းလျှောက်နေသည်။
"ရောက်ပြီ။ ဒီဆိုင်ပဲ၊အထဲဝင်ကြမယ်" ဝူအန်းလုက သူ့လက်အောက်ငယ်သားများကို စကားလှည့်ပြောပြီးနောက် သူက အရင်ဆုံး စားသောက်ဆိုင်ထဲ ဝင်ရောက်သွားသည်။
"ဒါက နာမည်ကြီးနေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လား။ ဒီဆိုင်လေးက သေးလှချည်လား" မားဝေက အသံနှိမ့်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးနားက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ရှောင်လျှိုကို ပြောလိုက်သည်။
"စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့။ ငါတို့သူဌေးက တွန့်တိုတဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး" ရှောင်လျှိုက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ခေါင်းခါသည်။
"အော်ဒါများများ မှာကြမ
ယ်။ကော်မရှင်ခက မနည်းလောက်ဘူး" နောက်ဆုံးလူက မကျေမနပ်ပြောဆိုပြီး စားသောက်ဆိုင်ထဲ ဝင်ရောက်လိုက်သည်။
"ရက်ရောတဲ့လူတွေလည်းတစ်ခါတစ်ရံ ကပ်စေးနဲတတ်တာပဲ" တခြားသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကလည်း တီးတိုးရေရွတ်သည်။ သူတို့မန်နေဂျာက ရက်ရောသောလူဖြစ်ရန် မျှော်လင့်ပြီး မားဝေက စားသောက်ဆိုင်ထဲ ခြေချလိုက်သည်။
သို့သော်ငြားလည်း စားသောက်ဆိုင်အတွင်း ပြင်ဆင်မှုက ရိုးရှင်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။ လူအများအပြားက သူတို့ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေပြီး ကွေးနေသောထိုင်ခုံရှည်နောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေသော အမျိုးသားနှင့် စကားပြောနေသည်။
စားသောက်ဆိုင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုပြီး စားပွဲထိုးပင် မရှိခြင်းကို သိရှိသွားသည်။ ထို့အပြင် ထိုင်ခုံအရေအတွက် နည်းနည်းသာ ရှိသည်။ သေးငယ်သောစားပွဲနှင့်ထိုင်ခုံ(၂)ခုက ဝင်ပေါက်မှာ ရှိသည်။ စုစုပေါင်းထိုင်ခုံအရေအတွက် ၈ခုံသာရှိ၍ စားသုံးသူ ၈ယောက်သာ စားသုံးခွင့်ရှိသော အနေအထားဖြစ်သည်။ ပြင်ဆင်ပုံနှင့်အနေအထားကလည်း ဆိုးရွားလွန်းသည်။
"ငါတို့ကို ဒီလို စုတ်ချာလွန်းတဲ့နေရာကို ခေါ်လာရလား" မားဝေက အသံနှိမ့်ကာ တီးတိုးပြောသည်။
"ငါတို့ကို အကောင်းဆုံးဟင်းလျာတွေကို တည်ခင်းမယ်လို့ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား။ တကယ့်ကို ခမ်းနားထည်ဝါတဲ့အစားအသောက်တွေက ဒီနေရာမှာ ရပါ့မလား" မကျေမနပ်လေသံဖြင့် မားဝေက ရှောင်လျှိုလက်ညွှန်ပြသောနေရာကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘုရားသခင် ! ငါပဲ မှားဖတ်မိတာလား" မားဝေက တုန်လှုပ်သောအမူအရာဖြင့် သူ့မျက်လုံးကို ပွတ်လိုက်ပြီး မယုံကြည်နိုင်သော အကြည့်ကို ဖော်ပြသည်။ မားဝေက ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်ပြီး သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များလည်း လန့်ဖြန့်သွားရသည်။
"သူဌေးက ငါတို့ကို တကယ် ရက်ရောတာဘဲ။ ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်ပွဲကို ၁၈၈ ယွမ်၊ ထမင်းစေ့တွေကို ရွှေတွေနဲ့များ အုပ်ထားလို့လား။ တကယ်ကြီးလား။ ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်ပွဲက ယွမ် ၂၀၀ နီးပါးတန်လို့လား။ ငါ့တစ်သက်တာလုံး ကြားကို မကြားဖူးဘူး။ ငါပဲ မှားဖတ်မိတာလား။ ဒါဆိုရင် ငါတို့က သူဌေးကို အထင်လွဲခဲ့ပြီပေါ့။ တကယ်ပဲ သူဌေးက ငါတို့ကို အရသာရှိတဲ့ဟင်းပွဲတွေကို ဝယ်ကျွေးမှာပေါ့"
အစက မကျေမနပ်ဖြစ်နေသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အားလုံးသည် ယွမ်ကျိုးစားသောက်ဆိုင်၏ဈေးနှုန်း စာရင်းကို ကြည့်ပြီးနောက် ချက်ချင်း ဦးညွတ်သွားသည်။ ဤမျှလောက်အထိ ဈေးကြီးသောဟင်းပွဲများကို သူ
မမြင်တွေ့ဖူးချေ။
"အရသာရှိပါ့မလားတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါတို့သူဌေးက ငါတို့ကို ကျွေးဖို့အတွက် တော်တော်အကုန်ကျခံထားတာပဲ။ အရမ်းကိုဈေးကြီးလွန်းလို့ ဈေးနှုန်းကိုကြည့်ပြီးတော့ ငါ့နှလုံးသားနာကျင်ရတယ်" မားဝေက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကို ကြည့်ပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာ ပြောဆိုသည်။
"ဟုတ်တယ်၊ မင်းပြောတာ မှန်တယ်။ ငါတို့သူဌေးက ငါတို့မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်း အရမ်းကို ရက်ရောတယ်။ အစုံလိုက်ကြက်ဥထမင်းကြော်က ယွမ် ၂၀၀ တောင် ကျော်သေးတယ်" စည်းစနစ်ကျသောကောင်မလေးက သဘောတူလိုက်ပုံပေါက်သည်။
"မြန်မြန် အော်ဒါ မှာကြ။ ဘာတွေ တွေဝေနေတာလဲ" ဝူအန်းလုက လေးနက်ပြီး စည်းကမ်းတင်းကြပ်သူဖြစ်သည်။ သူ အမိန့်ပေးလိုက်သောအခါ သူ့လက်အောက်ငယ်သားများက စကားပြောခြင်းကို ချက်ချင်းရပ်တန့်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုံမှာ နေရာယူကြသည်။
"သူဌေးက ဒီဆိုင်မှာ စားနေကြလား" မားဝေက ရှိုးတိုးရှန်းတန်းအကြည့်ဖြင့် မေးမြန်းလိုက်သည်။
"ဘာလဲ ငါက မင်းတို့ကောင်တွေကို ဈေးပေါတာ ဝယ်ကျွေးမယ်လို့ ထင်နေတာလား" ထိုစကားကိုပြောပြီးနောက် တုံ့ဆိုင်းနေသော သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကို ကြည့်ကာ ဆက်ပြောသည်။
"မစိုးရိမ်နဲ့။ သူဌေးယွမ်ရဲ့ဟင်းချက်စွမ်းရည်က သာမန်ထက် သာလွန်တယ်။ သူ့ရဲ့ဟင်းချက်လက်ရာကို မြည်းစမ်းကြည့်လိုက်။ မင်းတို့ ကြိုက်သွားစေရမယ်"
"သူဌေးယွမ်၊ အစုံလိုက်ကြက်ဥထမင်းကြော် ပေးပါ" ဝူအန်းလုက ဟင်းလျာ၂ပွဲကိုသာ မီနူးစာရင်းတွင် မြင်တွေ့ရ၍ ဈေးအကြီးဆုံးဟင်းပွဲတစ်ပွဲချင်းစီကို မှာပေးသည်။ ထို့နောက် သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ကျသင့်ငွေကိုထုတ်လိုက်ပြီး ပေးလိုက်သည်။ ယွမ် ၂၀၀၀က သူ့အတွက် ပြဿနာမရှိပေ။ မီနူးစာအုပ်ကို ဖတ်ရှုပြီးနောက် သူ့လက်အောက်ငယ်သားများသည် စကားဆက်မပြောရဲတော့ပေ။ သေးငယ်သောစားသောက်ဆိုင်လေး၏ အစုံလိုက်ကြက်ဥထမင်းကြော်(၆)ပွဲဝယ်စားရန် ယွမ် ၂၀၀၀ နီးပါးလောက် ဖြုန်းတီးလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့၍ အံ့အားသင့်နေရသည်။
သို့သော်လည်း သူတို့မန်နေဂျာက တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲ ဟင်းပွဲများကို အော်ဒါမှာပေးလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ၊ခဏစောင့်ပေးပါ"
ယွမ်ကျိုးက ကျသင့်ငွေကို လက်ခံယူပြီးနောက် ဟင်းလျာအသစ်ရရှိသည့်အကြောင်းကိုပင် အသိမပေးဘဲ အစုံလိုက်ထမင်းကြော်ကို ပြင်ဆင်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားသည်။ လက်ရှိယွမ်ကျိုးက သူ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းအတွက် လုံးဝ စိုးရိမ်မှု မရှိပေ။ တန်ဖိုးရှိသော ပါဝင်ပစ္စည်းများနှင့် သူ၏သာမန်ထက် လွန်ကဲသော ဟင်းချက်စွမ်းရည်ကြောင့် စိုးရိမ်နေရန် မလိုအပ်ပေ။
များစွာသောလက်အောက်ငယ်သားများသည် မလှုပ်မယှက် ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသည်။ စကားအများဆုံး မားဝေ ကိုယ်တိုင်မှာပင် နှုတ်ဆိတ်နေသည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။ အသံတိတ်လှချည်လား"
"ဘာမှတော့မဟုတ်ရပါဘူး" မားဝေက စကားပြောရန် ရည်ရွယ်ထားသော်လည်း သူတို့ထဲမှ မိန်းမပျိုလေး၏သတိပေးသော အကြည့်ကြောင့် နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။
အရောင်ဌာန၏ခေါင်းဆောင်
ဖြစ်သော ဝူအန်းလုက IQရော၊EQရော ပြည့်စုံသော ထက်မြက်သူဖြစ်သည်။ သိပ်မကြာလိုက် သူသည် အခြေအနေကို သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့လက်အောက်ငယ်သားများသည် ကြက်ဥထမင်းကြော်ကို ၁၈၈ ယွမ် ပေးပြီးစားရန် မတန်ဟု ခံစားမိခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူက ဖြေရှင်းချက်မပေးဘဲ ပြုံးရုံသာပြုံးနေလိုက်သည်။
အရသာကို မြည်းစမ်းကြည့်ပြီးသွားလျှင် ပြဿနာရပ်ကို အလွယ်တကူဖြေရှင်းနိုင်သည်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ သူလည်း ဤဆိုင်တွင် ပထမဆုံးလာစားစဉ်က သူတို့လိုပဲ ခံစားခဲ့ဖူးသည်။ သူက ယွမ်ကျိုးကို လက်ညှိုးထိုးပြီး လူလိမ်ဟုတောင် ခေါ်ခဲ့သေးသည်။ အစုံလိုက်ကြက်ဥထမင်းကြော်ကို ဈေးနှုန်းကြီးမြင့်စွာ ရောင်းချမည့်သူ မရှိ၍ ယခုကဲ့သို့ ပြောဆိုမိခြင်း ဖြစ်သည်။
ဝူအန်းလုကလည်း ဟင်းလျာအသစ်ရောင်းချသည့်သတင်းကို မသိရှိခဲ့ပေ။ သို့သော် ဝူဟိုင်းက ဟင်းလျာအသစ်ရရှိသည့် မီးနူးကို မြင်လိုက်သည်။
"မင်းတို့မှာထားတဲ့ ကြက်ဥထမင်းကြော် ရပါပြီ" ယွမ်ကျိုးက အစားအသောက်များကို စားပွဲခုံပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ မားဝေနှင့်သူ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များသည် စားပွဲခုံပေါ် တည်းခင်းပေးထားသော ကြက်ဥထမင်းကြော်များကို မြင်သောအခါ ပို၍ပင် စိတ်ဆတ်လာသည်။ ထိုစဉ် သူတို့၏စိတ်ထဲတွေးမိသော စကားတစ်ခွန်းက သာမန်ကြက်ဥထမင်းကြော်နဲ့ မခြားနားပါဘူး။
"ဒါကိုများ ဆိုင်ရှင်က အစုံလိုက်ကြက်ဥထမင်းကြော်လို့ ပြောရဲသေးတယ်။ တခြားဆိုင်တွေမှာဆိုရင် ဒီအရန်ဟင်းပွဲတွေက အလကားပေးသေးတာလေ" သို့သော်လည်း သူတို့မန်နေဂျာက စတင်မြည်းစမ်းနေ၍ ဘာဆိုဘာမှမပြောရန် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်ဟု စဉ်းစားမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အားလုံးက ကံတရားကို လက်ခံလိုက်ပြီး ကြက်ဥထမင်းကြော်မကြိုက်သော မားဝေအပါအဝင် အားလုံးက အရသာကို စတင်မြည်းစမ်းကြည့်ကြသည်။
တခြားတစ်ဖက်တွင်မူ ယွမ်ကျိုးက ဟင်းပွဲအသစ်ဖြစ်သည့် ခေါက်ဆွဲပြုတ်အချိုကို အကြမ်းဖျင်း နားလည်သွားသော်လည်း တချို့အချက်များကို နားမလည်သေးပေ။ ယွမ်ကျိုး၏ချက်ပြုတ်မှု အဆုံးသတ်သွားသောအခါ ဝူဟိုင်းက စပ်စပ်စုစု မေးမြန်းသည်။
"သူဌေးယွမ်၊ ဟင်းပွဲအသစ်ဖြစ်တဲ့ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကို အကြမ်းဖျင်းတော့ နားလည်ပါတယ်။ အထူးပွဲ(၁၃) နဲ့ (၂၂) ဆိုတာ ဘာသဘောလဲ" ဝူဟိုင်းက သူသိလိုသော မေးခွန်းကို မေးမြန်းသည်။
"ခင်ဗျားတို့ အော်ဒါမှာပြီးသွားရင် သိလိမ့်မယ်"
"ဒါပေမယ့် မီနူးထဲမှာ ဘာမှမရေးထားဘူးလေ။ ဘယ်လို အော်ဒါ မှာရမှာလဲ" ဝူဟိုင်းက မေးမြန်းသည်။ တကယ်တမ်းတော့ ဝူဟိုင်းက စိတ်တိုလွယ်သူဖြစ်သည်။ ယွမ်ကျိုး၏ ကောင်းမွန်သော ဟင်းချက်လက်ရာကြောင့်သာ ယွမ်ကျိုးကို သည်းခံနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် သူက အစားအသောက်ကို ဂျီးများလွန်းပြီး ဟင်းပွဲများကို မကြိုက်လျှင် ပန်းကန်များကို ရိုက်ခွဲတတ်သော အကျင့်လည်း ရှိသည်။ စိတ်တိုလွယ်သောအပြုအမူကြောင့် အစာအိမ်အချဉ်ပေါက်သည့်ရောဂါကို အသေအလဲခံစားရသည်။ ယွမ်ကျိုးစားသောက်ဆိုင်မှ ဟင်းပွဲများကို စားပြီးနောက် အထွန့်တက်သော ခံစားချက်များ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ယွမ်ကျိုး၏ဟင်းချက်စွမ်းရည်ကြောင့် ဂျီးများစရာပင် မလိုအပ်တော့ပေ။ ယွမ်ကျိုးက ဝူဟိုင်း၏အတွေးအခေါ်ကို နားမလည်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် သူက ပေါ့ပျက်ပျက်နှင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"မင်းမှာချင်ရင် မှာလို့ရတယ်"
အပိုင်း(၄၄)
ပြီးပါပြီ။