နွေဦးလေပြေ၏ညှင်းသွဲ့သွဲ့တိုက်ခတ်မှုကြောင့် ရွက်ဟောင်းတို့မြေခ၍ ရွက်နုလေးများပွင့်ဖူးသည့်အချိန်။ တသိမ့်သိမ့်စီးဆင်းနေသည့်စမ်းချောင်းလေးဘေးတွင်ထိုင်ရင်း သဘာဝအလျောက်ပွင့်နေသည့် ပန်းရိုင်းပွင့်ငယ်များစွာထဲကမှနီနီရဲရဲပန်းပွင့်ငယ်ကိုခူးယူကာ ဘေးတွင်ထိုင်နေသူ၏နားကြားတွင်ပန်ဆင်ပေးလိုက်သည့်အခါ ခေါင်းလေးငဲ့ကာကြည့်လာသူ.......။
"လှတယ်....."
"ကျွန်ုပ်ကလား........"
"အင်း....ပန်းကလေးကလှတယ် ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲပိုင်တယ့်ပန်းကလေးလေ"
သဘောကျစွာ တခစ်ခစ်ရီမောသံက ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကိုရပ်တန့်သွားစေသလိုပင်။ သူ၏အမြင်အာရုံထဲမျက်ဝန်းကျဥ်းလေးများမှိတ်ကျသည်အထိ ရီမောနေသည့်သူကိုသာမြင်ရတော့သလိုပင်။
"ရာသီဥတုကသာယာတယ်နော်......."
ရီမောနေသောသူသည် ပတ်ဝန်းကျင်သို့ခေါင်းလှည့်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ထိုသို့ပတ်ဝန်းကျင်အားစူးစမ်းနေရင်းမှ သူ၏ဘေးတွင်ထိုင်နေသူကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထိုသူကမရှိတော့ပေ။
"Jungkook.....ဘယ်ရောက်သွားလဲ"
"Jimin!!!!"
အနောက်ဘက်မှအော်သံကြောင့် အထိတ်တလန့်လှည့်ကာကြည့်မိတော့ မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကသူ့အားအကြီးအကျယ်စိုးရိမ်သောကရောက်သွားစေသည်။
မြေပြင်ပေါ်တွင်လက်နောက်ပြန်ကြိုးတုပ်ခံထားလျက် ဒူးထောက်ထိုင်နေရသော သူ၏မိဘနှစ်ပါး......လည်ပင်းနေရာမှသွေးတို့စီးကျလျက် ငိုကြွေးနေကြကာမျက်ရည်တို့အစား သွေးမျက်ရည်တွေသာစီးကျနေသည်။
"အမေ!!!အဖေ!!!!!"
ထိုသို့သူ၏မိဘနှစ်ပါးအနောက်တွင် သွေးစများပေပွနေသောသူ၏ခင်ပွန်း Jungkookက သွေးချင်းချင်းနီနေသောဓားကိုကိုင်ကာ သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် ဓားကိုင်မြှောက်လိုက်ကာ သူ၏မိဘနှစ်ပါးလည်ပင်းထက်ဝယ်ဖြတ်တောက်တော့မည့်ဟန်ဖြစ်တာကြောင့် ပြေးကာတားရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ခြေခေါက်လဲမှုကြောင့်မြေပြင်ပေါ်သို့ဝမ်းလျားမှောက်ကျသွားပြီး နားရွက်ကြားမှပန်းနီနီလေးသည်လည်းမြေပေါ်သို့ကြွေဆင်းသွားရသည်။
"မလုပ်နဲ့!!!!!!"
ဝေဝါးနေသောအမြင်အာရုံက ဘယ်ကိုရောက်လို့ရောက်နေမှန်းမသိပါပေ။အဖြစ်အပျက်တွေအားပြန်ကာစဥ်းစားကြည့်တော့ တောင်ပေါ်မှမြင်းအနက်ဖြင့်ဒုန်းဆိုင်းဆင်းလာသော သူ၏ခင်ပွန်းပုံရိပ်နှင့် အနောက်ဒေတောင်ကြားတွင်ဖြစ်ခဲ့သောတိုက်ပွဲကိုသာမှတ်မိသည်။ အဖြစ်အပျက်တွေအားတစ်ခုချင်းစီ စဥ်းစားမိသည့်အချိန် သူ၏နားထဲသို့ဝင်ရောက်လာသောဆူညံသံများ၊တိုက်ခိုက်သံများ၊လူတ်ို့အော်ဟစ်ငိုကြွေးသံများကြောင့် လဲနေရာမှအလျင်စလိုထထိုင်လိုက်တော့ ပူနွေးနေသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်ကျောဘက်မှဓားဒဏ်ရာက စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါလာပေ။
အနီးကပ်ကြားနေရသောတိုက်ခိုက်သံတို့ကြောင့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုအားယူစွာ မူးဝေနေသောခေါင်းကိုလျစ်လျူရှု၍ အခန်းအတွင်းမှတစ်လှမ်းချင်းစီထွက်လာတော့အိမ်တော်အတွင်း တစ်ဦးမျှရှိမနေပေ။ တိတ်ဆိတ်နေကာအပ်ကြသံပင်မကြားရလောက်အောင်ငြိမ်သက်နေသော အိမ်တော်ကိုဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပြီးနောက် အိမ်တော်၏ပင်မတံခါးဝသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ တံခါးဝနှင့်နီးကပ်လာလေဆူညံသံတ်ို့ပို၍ကျယ်လောင်လာလေဖြစ်တာကြောင့် တံခါးမကြီးအားအမြန်ပင်တွန်းဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ပြင်ပမြင်ကွင်းမှာတိတ်ဆိတ်သောအိမ်တော်နှင့်ခြားနားစွာ တခြားကမ္ဘာသို့ရောက်သွားသည်ကဲ့သို့ မီးပုံအပိုင်းအစများ၊သေကြေနေသောလူများ၊ပျက်ဆီးပြိုကျနေသော အဆောက်အဦးများကြောင့် အိမ်တော်အပေါက်ဝမှအပြင်သို့ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
အိမ်တော်ခြံဝိုင်း၏အပြင်ဘက်တွင် သွေးအိုင်ထဲလဲလျောင်းနေသည့် သမားတော်ဝတ်စုံနှင့်သူရယ်ဦးရီးတော်၏လက်ထောက်ဖြစ်သူတပ်မှုးတို့၏ အလောင်းကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့် မူးဝေနေသောခေါင်းကပို၍ပင်အခြေအနေဆိုးသွားတော့သည်။ ရွာလမ်းတစ်လျှောက်အပျက်အစီးများနှင့်သေဆုံးနေသောစစ်သည်တို့ကိုသာတွေ့နေရပြီး အသက်ရှင်နေသည့်သူဆိုလို့ သူတစ်ယောက်တည်းသာရှိသည်။
"ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ.........ဦးရီးတော်ရော......"
Jimin၏ ရင်ထဲတွင်စိုးရိမ်မှုတို့ကြီးစိုးနေပြီး ကြောက်လန့်မှုတို့လွှမ်းခြုံနေသည်။ ထိုသို့ခံစားချက်ကို မနိုးထလာမီ အိမ်မက်ကမ္ဘာတွင်ကြုံဖူးပြီးဖြစ်သည်။
"Jimin!!!!!"
အသက်ရှုပင်အောင့်ထားမိလိုက်သည်အထိ အက်ကွဲနေသောအော်သံက သူ၏အနောက်ဘက်မှကြောက်မက်ဖွယ်ထွက်ပေါ်လာသည်။ တုန်လှုပ်နေသောခြေထောက်တို့က အနောက်ဘက်သို့လှည့်ကြည့်ရန် ကျောက်ချထားသကဲ့သို့မရွေ့နိုင်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ကိုထိန်း၍ စုစည်းကာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မတ်တပ်ပင်မရပ်နိုင်တော့ပဲ မြေပြင်ပေါ်ပုံလျက်ထိုင်ချမိသွားသည်။
သွေးချင်းချင်းနီရဲသောသူ၏ဦးရီးတော်မှာ အနောက်ဒေသ၏စစ်သည်နှစ်ယောက်လက်ထဲ မျော့မျော့လေးသာဖြစ်နေတော့သည်။
"ဦးရီးတော်......."
သူခေါ်လိုက်တော့ မပွင့်တပွင့်မျက်လုံးများဖြင့်မော့ကြည့်လာသည့်အကြီးအကဲPark။
အိမ်မက်ထဲမြင်လိုက်ရသည့် သူ၏မိဘနှစ်ပါးပုံရိပ်၊ လက်တွေ့တွင်မြင်နေရသောသူ၏ဦးရီးတော်ပုံရိပ်၊ အတိတ်ရောပစ္စုပ္ပါန်မှာပါ ထပ်တူညီနေသောအနောက်ဒေသမျိုးနွယ်ဝင် အသည်းထဲကကိုနာကျည်းတယ်ဆိုတာ ဒီလိုအခြေအနေမှာပြောသင့်တယ်ထင်ပါရဲ့..........။
"Jungkook!!!!! ကျွန်ုပ်ဦးရီးတော်ကိုလွှတ်ပေးပါ!!!!"
Jiminကပြောလိုက်တော့ စစ်သည်နှစ်ဦး၏လက်ထဲမှအကြီးအကဲ Park ကို ဆွဲယူကာလည်မြိုတွင်ဓားထောက်လိုက်သည့်Jungkookက အသိမရှ်ိတော့သည့်အရူးတစ်ယောက်နှယ်.......။
"ကျုပ်နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့Jimin!!!! ကျုပ်အနားမှာကြင်ယာတော်အဖြစ် တသက်လုံးနေပေး!!!!"
"ကျွန်ုပ်အသင်နဲ့မလိုက်နိုင်ဘူး!!!!"
"အား!!!!"
Jimin၏ စကားအဆုံး အကြီးအကဲParkထံမှ နာကျင်စွာအော်ညီးသံကိုကြားရသည်။Jungkookကိုင်ထားသည့် ဓားချွန်၏ထိပ်ဖျားက အကြီးအကဲPark ၏ လည်မြိုထဲသို့ထိုးဖောက်ဝင်နေပြီ။
"မလုပ်နဲ့!!!!!!"
"ကျုပ်နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့!!!"
"............."
"အားး!!!!!"
ဘယ်လိုတောင်ရက်စက်တဲ့ကံကြမ္မာလဲ.......မိဘနှစ်ပါးကိုသတ်ပစ်သူ၏သား၊ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရသည့်ဒေသကိုဖျက်ဆီးပစ်သည့်သူ၊ မျက်စိအရှေ့တွင်ပဲ တစ်ဦးတည်းသောဆွေမျိုး၏အသက်ကိုခြိမ်းခြောက်နေသည့်သူ......ထိုလိုလူနှင့်အတူ သူဘယ်လိုစိတ်ဖြင့်တသက်လုံးအတူနေလို့ရနိုင်ပါမည်လဲ။
ခေါင်းထဲအတွေးပေါင်းစုံတို့ရောယှက်လာကာ ဆုံးဖြတ်ရခက်သည့်အချိန် မျက်စိအရှေ့ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေသောဦးရီးတော်ကြောင့် မသက်သာသည့်အဆုံး........
"ကျွန်ုပ်အရှုံးပေးတာမို့လို့!!!! တော်လိုက်ပါတော့!!!!!"
"ကျုပ်နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့မှာလား......"
မြင်ကွင်းများဝေဝါးသည်အထိ မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်ကျနေလျက်သားဖြင့် ခေါင်းကိုတဆက်ဆက်ညိတ်ပြလိုက်မိသည်။
"သေချာလား Jimin.......လိမ်ရင်......လိမ်ရင်ကျုပ်ဒေသတစ်ခုလုံးကို.....ကျုပ်.....မီးရှို့ပြာချပစ်မှာနော်!!"
စကားသံတို့က လည်ပင်းဝတွင်တစ်ဆို့နေသဖြင့်အသံထွက်မလာနိုင်သောကြောင့်ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်မိပြီး ခံပြင်းလွန်းသည့်စိတ်ကြောင့်မြေကြီးတို့အားလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကျစ်နေအောင်ဆုတ်ထားမိလိုက်သည်။
Jimin ထံမှအတည်ပြုချက်ရသည်နှင့် Jungkookသည် သူ၏လက်ထဲမှ ဓားချွန်ကိုပစ်ချကာ ဘေးရှိစစ်သည်တစ်ယောက်၏ဓားအိမ်ထဲမှဓားကိုဆွဲထုတ်၍ အကြီးအကဲ Park ၏ ကျောပြင်သို့ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းလွှဲခုတ်လိုက်သည်။ အကြီးအကဲPark၏ ကျောပြင်မှသွေးစတို့က Jungkook၏ မျက်နှာပေါ်သို့လွင့်စင်ကုန်သည်။ တစ်ဒင်္ဂအတွင်းဖြစ်ပျက်သွားသည်ကြောင့် Jiminသည် အသက်တောင်မရှုနိုင်ပဲကြောင်အစွာအတိုင်းသားကြည့်နေမိရင်းမှ မြေပြင်ပေါ်သို့ အသက်မဲ့စွာ လဲကျသွားသည့်အကြီးအကဲPark၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် အသိစိတ်တို့ပြန်ဝင်လာသည်။
"ဦးရီး~~~"
"တပ်ပြန်ဆုတ်မယ်!"
Jungkookက အမိန့်ပေးလိုက်သဖြင့် Han Mo ကဦးဆောင်ကာ စစ်သည်တို့ဖြင့်ပြန်၍လှည့်ထွက်သွားသည်။ Jiminသည် အကြီးအကဲPark၏ အလောင်းအားအကြောင်သားကြည့်နေစဥ်မှာပဲ သူ၏တကိုယ်လုံးကနွေးထွေးစွာပွေ့ဖက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရပြီး အက်ရှရှလေသံက သူ၏နားစည်ဝသို့တိုးဝင်လာသည်။
"သူရှိနေသေးရင် သူကJiminကို ကျုပ်ကိုမုန်းဖို့ပြောမှာစိုးလို့သတ်လိုက်တာ.........."
"အား!!!!!!! ဦးရီးတော်!!!!!!"
Jungkook၏ ပွေ့ဖက်မှုကြားကမှ Jiminသည် မြေပြင်ပေါ်လူးလှိမ့်ကာင်ိုကြွေးသည်။ Jimin၏ ကျယ်လောင်သောရင်နင့်ဖွယ်ငိုကြွေးသံကြောင့် မျက်စိမှိတ်ထားသော Jungkook၏မျက်ခွံအောက်မှလည်းမျက်ရည်တို့အဆက်မပြတ်စီးကျလာသည်။
"အတ္တကြီးလိုက်တာ!!!!! အသင့်အတ္တအရမ်းကြီးလွန်းတယ်!!!!!!!"
"ချစ်လို့ပါ~~~~ ကျုပ်ချစ်လို့ပါ~~~~ မမုန်းပါနဲ့"
Jungkook၏ စကားက Jiminကို ပို၍ရင်နာစေသည်။ Jiminသည် ခံရခက်နေသောသူ၏ရင်ဘက်ကိုလက်ဖြင့်ထုကာထုကာဖြင့် Jungkook၏ လက်ထဲမှရုန်းထွက်ကာ အကြီးအကဲPark၏ အလောင်းဆီသို့သွားရန်ပြင်သော်လည်း Jungkookကမလွှတ်စတမ်း ပွေ့ဖက်ထားသည်။
"မုန်းတယ် Jungkook!!!!! အသင့်ကိုအရမ်းမုန်းတယ်!!!!!"
Jungkook သည် Jiminကို ပွေ့ဖက်ထားရာမှခေါင်းကိုဆက်တိုက်ခါကာ တုန်တုန်ရီရီအသံဖြင့်
"မမုန်းပါနဲ့......Jiminကိုလိုချင်လို့လုပ်မိခဲ့တာတွေပါ......ချစ်လွန်းလို့ပါ ကျုပ်အမှားမရှိဘူးလေ.......အသင့်မိဘတွေသေတာကျုပ်ကြောင့်မဟုတ်ဘူးလေ......ဒါပင်မယ့်အဲ့ဒါကြောင့် အသင်ကကျုပ်ကိုမုန်းတယ်ပြောတယ်.......အခုလည်းထပ်မုန်းပြန်ပြီ........မချစ်ခိုင်းပါဘူး.......မချစ်ခိုင်းသလိုမုန်းလည်းမမုန်းခိုင်းဘူး.......Jiminက မချစ်ခိုင်းတာကိုကျတော့နာခံပြီး မမုန်းခိုင်းတာကျတော့မနာခံချင်ဘူးလား......... ကျုပ်Jiminကြောင့်လုပ်ခဲ့တာတွေကြီးပဲ ပညာရေးအမတ်ကိုသတ်တာရော........Ae Suuနဲ့အကြီးအကဲPark ကိုသတ်တာရော.......အကုန်Jiminကြောင့်ပဲ!!!!! Jiminကိုချစ်လွန်းလို့ဖြစ်တာကို မမုန်းပါနဲ့လား!!!!!!!!"
သွေးစတို့ဖြင့်ပေကျံနေသောမျက်နှာ ၊ နီဆွေးနေသော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်ကာ တဆက်ဆက်တုန်နေသောနှုတ်ခမ်းပါးတို့က အော်ဟစ်ကာပြောလာသည့်စကားတို့ ကြောင့်
Jimin သည် ပြောစရာစကားမဲ့သွားပြီး Jungkook၏မျက်နှာအား လွှဲရိုက်ချလိုက်သည်။
နာကျည်းချက်များစုကာရိုက်ချလိုက်သည့်အရှိန်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းထောင့်ကွဲကာ သွေးဆို့သွားသော Jungkookကမြေပြင်ပေါ်ထိုင်ချ၍ မျက်ရည်ရွှဲနေသော မျက်ဝန်းဝိုင်းတို့ဖြင့် နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့ကာ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည်မှာ အပစ်ကင်းသည့်ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင်။
Jimin က မကျေနပ်စွာ နောက်တစ်ချက်ထပ်ရိုက်ပြန်တော့လည်း ငြိမ်ခံနေကာတစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုပြန်သည်။
"ကျုပ်အဖေတောင်မရိုက်ဖူးတာကို အသင့်ကရိုက်တယ် ကျုပ်လုပ်ခဲ့တာတွေကအသင့်ကိုချစ်လို့ပါ!!!!ချစ်လွန်းလို့ပါဆိုနေတာကို!!!! ဘာလို့နားမလည်ရတာလဲ!!!!!! ကျုပ်ကိုထပ်ရိုက်ရင်သတ်ပစ်မယ်!!!!!!"
Jungkook၏ စကားကို Jiminက ခနဲ့ပြုံးပြုံးကာ သူ၏မျက်ရည်များကိုသုတ်လိုက်ပြီး
"အသင်ကကျွန်ုပ်ကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး!!!! အသင့်ကိုယ် အသင်ချစ်တာ!!!! ကျွန်ုပ်ကိုချစ်ရင်ကျွန်ုပ်ဘက်ကိုငဲ့ပေးလေ........နောက်ဆုံးအချိန်အထိအသင့်ဘက်ကိုပဲအသင်ကြည့်သွားတယ်........အသင်ကကျွန်ုပ်ကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူးနှစ်နေတာ!!!!! စိတ်ဒုက္ခပင်လယ်ထဲကျွန်ုပ်ကိုနှစ်နေတာ!!!!! အတ္တကြီးတယ် တကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်........အဲ့ဒါတွေကကောင်းတယ့်အရာလို့အသင်ထင်နေသလား!!!! အသင့်ကိုမိုးနတ်မင်းကအပစ်ပေးလိမ့်မယ်!!!!!"
" Jiminကိုသာရရင် ဘယ်သူအပစ်ပေးပေးဂရုမစိုက်ဘူး........အတ္တကြီးတယ်......ဟုတ်တယ်ကျုပ်ကအတ္တကြီးတယ်......အတ္တကြီးလို့အသင့်ကိုရအောင်ယူနိုင်ခဲ့တာလေ.....ဒါကကျုပ်အတွက်ကောင်းတယ့်အရာပဲ"
Jungkook ၏ တကိုယ်ကောင်းဆန်သည့်တွေးခေါ်မှုများသည် Jiminအတွက် အမုန်းတရားပိုတိုးစေသည်ကို Jungkookမသိခဲ့လေသလား။
"ကျွန်ုပ်ကိုပဲရမှာ......ကျွန်ုပ်စိတ်ကိုရမှာမဟုတ်ဘူး........"
"ကိစ္စမရှိဘူး......အဓိကကJiminအနားမှာရှိနေရင်ရပြီ.....အဲ့ဒါက Jiminရဲ့အသက်ရှိနေတယ့်ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်ဖြစ် အသက်မဲ့သွားတယ့်ဝိဥာဥ်ဖြစ်ဖြစ် အနားမှာရှိနေရင်ကျေနပ်ပြီ"
အရှင်းမပျောက်သေးသောအဖျားက စိတ်ပင်ပန်းလာသောကြောင့် အစာပျက်လက်နေသည့်ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်းဒဏ်မခံနိုင်တော့ပဲ မူးရိပ်မူးရိပ်ဖြစ်လာတော့သည်။ လူပင်ပန်းတယ့်ဒဏ်ထက်စိတ်ပင်ပန်းမှုဒဏ်ကပို၍ဆိုးသောကြောင့် အရာအားလုံးကိုလွှတ်ချလိုက်သည့်နှယ် မြင်ကွင်းတို့ကိုပိတ်စေလိုက်တော့သည်။
ပင်ပန်းတယ်.....။
အမှောင်ဖုံးလွှမ်းသွားသောမြင်ကွင်းမှာအေးချမ်းကာတိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် အခုလိုထာဝရအေးချမ်းသွားပါစေဟုဆုတောင်းမိလိုက်သည်။နှစ်နှစ်ကာကာဆုတောင်းမှုက မျက်ဝန်းထောင့်စွန်းမှ မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကို သက်သေအဖြစ်ပြုပါရစေ။
"သခင်လေးJeon စစ်သည်တွေကိုအကုန်စုစည်းပြီးသွားပါပြီ"
Jungkookသည် မေ့လဲသွားသောJimin၏ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပွေ့ချီလိုက်၍ သတင်းလာပေးသောHan Mo ၏ ဘက်သို့လှည့်ကာမေးလိုက်သည်။
"ပြည်သူတွေရော......"
"ကျုပ်တို့ကိုတိုက်ခိုက်တယ့် စစ်သည်တွေကိုပဲသုတ်သင်ခဲ့တာပါ......ထိခိုက်သွားတယ့်ပြည်သူတစ်ယောက်မှမရှိပါဘူး........"
"အင်း"
"ဝေါယဥ်အသင့်ဖြစ်နေပါပြီ သခင်လေး"
ပြေးလာပြီးပြောသည့် စစ်သည်တစ်ဦးကြောင့်Jungkookက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ကာ စစ်သည်ညွှန်ပြသည့်ဝေါယဥ်အနားသို့Jiminကို ပွေ့ချီကာလျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက်အသင့်တံခါးလှပ်ပေးထားသောဝေါယဥ်ထဲသို့ Jiminကို ပွေ့ချီလျက်သားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဝေါယဥ်တံခါးပြန်ပိတ်၍ အနည်းငယ်လှုပ်သွားသည်ကဝေါယဥ်စတင်ထွက်ခွာနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ လက်ပွေ့ထဲ ပင်ပန်းစွာအ်ိပ်ပျော်နေသောကြင်ယာတော်၏နှဖူးသို့ငုံ့ကာနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး နှဖူးချင်း၊နှာခေါင်းချင်းထိတွေ့ထားကာ
"Jimin ရဲ့ပြည်သူတွေ တစ်ယောက်မှမထိခိုက်ဘူးတဲ့........ကျုပ်သေချာသတိပေးထားတာလေ........အဲ့ဒါကြောင့် မုန်းတာလေးနည်းနည်းလျှော့ပေးလို့မရဘူးလား~~~~"
တိုးရှရှတောင်းဆိုသံအဆုံး မျက်ရည်စက်တစ်စက်က ပါးပြင်တစ်လျှောက်စီးဆင်းလာပြီး Jimin၏ပါးပြင်ပေါ်သို့ခုန်ဆင်းကာ ဆက်လက်စီးကျသွားပြီး ဝတ်ရုံအောက်မှ မြေကြီးအမှုန်တို့ဖြင့်ပေကျံနေသောလက်သီးဆုတ်နှစ်ဖက်ကပို၍တင်းကျပ်သွားသည်။
===================================
ေႏြဦးေလေျပ၏ညႇင္းသြဲ႕သြဲ႕တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ႐ြက္ေဟာင္းတို႔ေျမခ၍ ႐ြက္ႏုေလးမ်ားပြင့္ဖူးသည့္အခ်ိန္။ တသိမ့္သိမ့္စီးဆင္းေနသည့္စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးတြင္ထိုင္ရင္း သဘာဝအေလ်ာက္ပြင့္ေနသည့္ ပန္း႐ိုင္းပြင့္ငယ္မ်ားစြာထဲကမွနီနီရဲရဲပန္းပြင့္ငယ္ကိုခူးယူကာ ေဘးတြင္ထိုင္ေနသူ၏နားၾကားတြင္ပန္ဆင္ေပးလိုက္သည့္အခါ ေခါင္းေလးငဲ့ကာၾကည့္လာသူ.......။
"လွတယ္....."
"ကြၽႏ္ုပ္ကလား........"
"အင္း....ပန္းကေလးကလွတယ္ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲပိုင္တယ့္ပန္းကေလးေလ"
သေဘာက်စြာ တခစ္ခစ္ရီေမာသံက ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအားလုံးကိုရပ္တန္႔သြားေစသလိုပင္။ သူ၏အျမင္အာ႐ုံထဲမ်က္ဝန္းက်ဥ္းေလးမ်ားမွိတ္က်သည္အထိ ရီေမာေနသည့္သူကိုသာျမင္ရေတာ့သလိုပင္။
"ရာသီဥတုကသာယာတယ္ေနာ္......."
ရီေမာေနေသာသူသည္ ပတ္ဝန္းက်င္သို႔ေခါင္းလွည့္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုသို႔ပတ္ဝန္းက်င္အားစူးစမ္းေနရင္းမွ သူ၏ေဘးတြင္ထိုင္ေနသူကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုသူကမရွိေတာ့ေပ။
"Jungkook.....ဘယ္ေရာက္သြားလဲ"
"Jimin!!!!"
အေနာက္ဘက္မွေအာ္သံေၾကာင့္ အထိတ္တလန္႔လွည့္ကာၾကည့္မိေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းကသူ႔အားအႀကီးအက်ယ္စိုးရိမ္ေသာကေရာက္သြားေစသည္။
ေျမျပင္ေပၚတြင္လက္ေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားလ်က္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရေသာ သူ၏မိဘႏွစ္ပါး......လည္ပင္းေနရာမွေသြးတို႔စီးက်လ်က္ ငိုေႂကြးေနၾကကာမ်က္ရည္တို႔အစား ေသြးမ်က္ရည္ေတြသာစီးက်ေနသည္။
"အေမ!!!အေဖ!!!!!"
ထိုသို႔သူ၏မိဘႏွစ္ပါးအေနာက္တြင္ ေသြးစမ်ားေပပြေနေသာသူ၏ခင္ပြန္း Jungkookက ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနေသာဓားကိုကိုင္ကာ သူ႔အားစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ဓားကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ကာ သူ၏မိဘႏွစ္ပါးလည္ပင္းထက္ဝယ္ျဖတ္ေတာက္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေျပးကာတားရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ေျခေခါက္လဲမႈေၾကာင့္ေျမျပင္ေပၚသို႔ဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားၿပီး နား႐ြက္ၾကားမွပန္းနီနီေလးသည္လည္းေျမေပၚသို႔ေႂကြဆင္းသြားရသည္။
"မလုပ္နဲ႔!!!!!!"
ေဝဝါးေနေသာအျမင္အာ႐ုံက ဘယ္ကိုေရာက္လို႔ေရာက္ေနမွန္းမသိပါေပ။အျဖစ္အပ်က္ေတြအားျပန္ကာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေတာင္ေပၚမွျမင္းအနက္ျဖင့္ဒုန္းဆိုင္းဆင္းလာေသာ သူ၏ခင္ပြန္းပုံရိပ္ႏွင့္ အေနာက္ေဒေတာင္ၾကားတြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာတိုက္ပြဲကိုသာမွတ္မိသည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြအားတစ္ခုခ်င္းစီ စဥ္းစားမိသည့္အခ်ိန္ သူ၏နားထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာေသာဆူညံသံမ်ား၊တိုက္ခိုက္သံမ်ား၊လူတ္ို႔ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံမ်ားေၾကာင့္ လဲေနရာမွအလ်င္စလိုထထိုင္လိုက္ေတာ့ ပူေႏြးေနေသာခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ေက်ာဘက္မွဓားဒဏ္ရာက စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါလာေပ။
အနီးကပ္ၾကားေနရေသာတိုက္ခိုက္သံတို႔ေၾကာင့္ခႏၶာကိုယ္ကိုအားယူစြာ မူးေဝေနေသာေခါင္းကိုလ်စ္လ်ဴရႈ၍ အခန္းအတြင္းမွတစ္လွမ္းခ်င္းစီထြက္လာေတာ့အိမ္ေတာ္အတြင္း တစ္ဦးမွ်ရွိမေနေပ။ တိတ္ဆိတ္ေနကာအပ္ၾကသံပင္မၾကားရေလာက္ေအာင္ၿငိမ္သက္ေနေသာ အိမ္ေတာ္ကိုေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အိမ္ေတာ္၏ပင္မတံခါးဝသို႔ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ တံခါးဝႏွင့္နီးကပ္လာေလဆူညံသံတ္ို႔ပို၍က်ယ္ေလာင္လာေလျဖစ္တာေၾကာင့္ တံခါးမႀကီးအားအျမန္ပင္တြန္းဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ျပင္ပျမင္ကြင္းမွာတိတ္ဆိတ္ေသာအိမ္ေတာ္ႏွင့္ျခားနားစြာ တျခားကမာၻသို႔ေရာက္သြားသည္ကဲ့သို႔ မီးပုံအပိုင္းအစမ်ား၊ေသေၾကေနေသာလူမ်ား၊ပ်က္ဆီးၿပိဳက်ေနေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္အေပါက္ဝမွအျပင္သို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ေတာ္ၿခံဝိုင္း၏အျပင္ဘက္တြင္ ေသြးအိုင္ထဲလဲေလ်ာင္းေနသည့္ သမားေတာ္ဝတ္စုံႏွင့္သူရယ္ဦးရီးေတာ္၏လက္ေထာက္ျဖစ္သူတပ္မႈးတို႔၏ အေလာင္းကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ မူးေဝေနေသာေခါင္းကပို၍ပင္အေျခအေနဆိုးသြားေတာ့သည္။ ႐ြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္အပ်က္အစီးမ်ားႏွင့္ေသဆုံးေနေသာစစ္သည္တို႔ကိုသာေတြ႕ေနရၿပီး အသက္ရွင္ေနသည့္သူဆိုလို႔ သူတစ္ေယာက္တည္းသာရွိသည္။
"ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ.........ဦးရီးေတာ္ေရာ......"
Jimin၏ ရင္ထဲတြင္စိုးရိမ္မႈတို႔ႀကီးစိုးေနၿပီး ေၾကာက္လန္႔မႈတို႔လႊမ္းၿခဳံေနသည္။ ထိုသို႔ခံစားခ်က္ကို မႏိုးထလာမီ အိမ္မက္ကမာၻတြင္ႀကဳံဖူးၿပီးျဖစ္သည္။
"Jimin!!!!!"
အသက္ရႈပင္ေအာင့္ထားမိလိုက္သည္အထိ အက္ကြဲေနေသာေအာ္သံက သူ၏အေနာက္ဘက္မွေၾကာက္မက္ဖြယ္ထြက္ေပၚလာသည္။ တုန္လႈပ္ေနေသာေျခေထာက္တို႔က အေနာက္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္ရန္ ေက်ာက္ခ်ထားသကဲ့သို႔မေ႐ြ႕ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ကိုထိန္း၍ စုစည္းကာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မတ္တပ္ပင္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေျမျပင္ေပၚပုံလ်က္ထိုင္ခ်မိသြားသည္။
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီရဲေသာသူ၏ဦးရီးေတာ္မွာ အေနာက္ေဒသ၏စစ္သည္ႏွစ္ေယာက္လက္ထဲ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးသာျဖစ္ေနေတာ့သည္။
"ဦးရီးေတာ္......."
သူေခၚလိုက္ေတာ့ မပြင့္တပြင့္မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ေမာ့ၾကည့္လာသည့္အႀကီးအကဲPark။
အိမ္မက္ထဲျမင္လိုက္ရသည့္ သူ၏မိဘႏွစ္ပါးပုံရိပ္၊ လက္ေတြ႕တြင္ျမင္ေနရေသာသူ၏ဦးရီးေတာ္ပုံရိပ္၊ အတိတ္ေရာပစၥဳပၸါန္မွာပါ ထပ္တူညီေနေသာအေနာက္ေဒသမ်ိဳးႏြယ္ဝင္ အသည္းထဲကကိုနာက်ည္းတယ္ဆိုတာ ဒီလိုအေျခအေနမွာေျပာသင့္တယ္ထင္ပါရဲ႕..........။
"Jungkook!!!!! ကြၽႏ္ုပ္ဦးရီးေတာ္ကိုလႊတ္ေပးပါ!!!!"
Jiminကေျပာလိုက္ေတာ့ စစ္သည္ႏွစ္ဦး၏လက္ထဲမွအႀကီးအကဲ Park ကို ဆြဲယူကာလည္ၿမိဳတြင္ဓားေထာက္လိုက္သည့္Jungkookက အသိမရွ္ိေတာ့သည့္အ႐ူးတစ္ေယာက္ႏွယ္.......။
"က်ဳပ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့Jimin!!!! က်ဳပ္အနားမွာၾကင္ယာေတာ္အျဖစ္ တသက္လုံးေနေပး!!!!"
"ကြၽႏ္ုပ္အသင္နဲ႔မလိုက္ႏိုင္ဘူး!!!!"
"အား!!!!"
Jimin၏ စကားအဆုံး အႀကီးအကဲParkထံမွ နာက်င္စြာေအာ္ညီးသံကိုၾကားရသည္။Jungkookကိုင္ထားသည့္ ဓားခြၽန္၏ထိပ္ဖ်ားက အႀကီးအကဲPark ၏ လည္ၿမိဳထဲသို႔ထိုးေဖာက္ဝင္ေနၿပီ။
"မလုပ္နဲ႔!!!!!!"
"က်ဳပ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့!!!"
"............."
"အားး!!!!!"
ဘယ္လိုေတာင္ရက္စက္တဲ့ကံၾကမၼာလဲ.......မိဘႏွစ္ပါးကိုသတ္ပစ္သူ၏သား၊ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရသည့္ေဒသကိုဖ်က္ဆီးပစ္သည့္သူ၊ မ်က္စိအေရွ႕တြင္ပဲ တစ္ဦးတည္းေသာေဆြမ်ိဳး၏အသက္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္သူ......ထိုလိုလူႏွင့္အတူ သူဘယ္လိုစိတ္ျဖင့္တသက္လုံးအတူေနလို႔ရႏိုင္ပါမည္လဲ။
ေခါင္းထဲအေတြးေပါင္းစုံတို႔ေရာယွက္လာကာ ဆုံးျဖတ္ရခက္သည့္အခ်ိန္ မ်က္စိအေရွ႕ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ေနေသာဦးရီးေတာ္ေၾကာင့္ မသက္သာသည့္အဆုံး........
"ကြၽႏ္ုပ္အရႈံးေပးတာမို႔လို႔!!!! ေတာ္လိုက္ပါေတာ့!!!!!"
"က်ဳပ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့မွာလား......"
ျမင္ကြင္းမ်ားေဝဝါးသည္အထိ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်ေနလ်က္သားျဖင့္ ေခါင္းကိုတဆက္ဆက္ညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
"ေသခ်ာလား Jimin.......လိမ္ရင္......လိမ္ရင္က်ဳပ္ေဒသတစ္ခုလုံးကို.....က်ဳပ္.....မီးရႈိ႕ျပာခ်ပစ္မွာေနာ္!!"
စကားသံတို႔က လည္ပင္းဝတြင္တစ္ဆို႔ေနသျဖင့္အသံထြက္မလာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္မိၿပီး ခံျပင္းလြန္းသည့္စိတ္ေၾကာင့္ေျမႀကီးတို႔အားလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္က်စ္ေနေအာင္ဆုတ္ထားမိလိုက္သည္။
Jimin ထံမွအတည္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ Jungkookသည္ သူ၏လက္ထဲမွ ဓားခြၽန္ကိုပစ္ခ်ကာ ေဘးရွိစစ္သည္တစ္ေယာက္၏ဓားအိမ္ထဲမွဓားကိုဆြဲထုတ္၍ အႀကီးအကဲ Park ၏ ေက်ာျပင္သို႔ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းလႊဲခုတ္လိုက္သည္။ အႀကီးအကဲPark၏ ေက်ာျပင္မွေသြးစတို႔က Jungkook၏ မ်က္ႏွာေပၚသို႔လြင့္စင္ကုန္သည္။ တစ္ဒဂၤအတြင္းျဖစ္ပ်က္သြားသည္ေၾကာင့္ Jiminသည္ အသက္ေတာင္မရႈႏိုင္ပဲေၾကာင္အစြာအတိုင္းသားၾကည့္ေနမိရင္းမွ ေျမျပင္ေပၚသို႔ အသက္မဲ့စြာ လဲက်သြားသည့္အႀကီးအကဲPark၏ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ အသိစိတ္တို႔ျပန္ဝင္လာသည္။
"ဦးရီး~~~"
"တပ္ျပန္ဆုတ္မယ္!"
Jungkookက အမိန္႔ေပးလိုက္သျဖင့္ Han Mo ကဦးေဆာင္ကာ စစ္သည္တို႔ျဖင့္ျပန္၍လွည့္ထြက္သြားသည္။ Jiminသည္ အႀကီးအကဲPark၏ အေလာင္းအားအေၾကာင္သားၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ သူ၏တကိုယ္လုံးကေႏြးေထြးစြာေပြ႕ဖက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရၿပီး အက္ရွရွေလသံက သူ၏နားစည္ဝသို႔တိုးဝင္လာသည္။
"သူရွိေနေသးရင္ သူကJiminကို က်ဳပ္ကိုမုန္းဖို႔ေျပာမွာစိုးလို႔သတ္လိုက္တာ.........."
"အား!!!!!!! ဦးရီးေတာ္!!!!!!"
Jungkook၏ ေပြ႕ဖက္မႈၾကားကမွ Jiminသည္ ေျမျပင္ေပၚလူးလွိမ့္ကာင္ိုေႂကြးသည္။ Jimin၏ က်ယ္ေလာင္ေသာရင္နင့္ဖြယ္ငိုေႂကြးသံေၾကာင့္ မ်က္စိမွိတ္ထားေသာ Jungkook၏မ်က္ခြံေအာက္မွလည္းမ်က္ရည္တို႔အဆက္မျပတ္စီးက်လာသည္။
"အတၱႀကီးလိုက္တာ!!!!! အသင့္အတၱအရမ္းႀကီးလြန္းတယ္!!!!!!!"
"ခ်စ္လို႔ပါ~~~~ က်ဳပ္ခ်စ္လို႔ပါ~~~~ မမုန္းပါနဲ႔"
Jungkook၏ စကားက Jiminကို ပို၍ရင္နာေစသည္။ Jiminသည္ ခံရခက္ေနေသာသူ၏ရင္ဘက္ကိုလက္ျဖင့္ထုကာထုကာျဖင့္ Jungkook၏ လက္ထဲမွ႐ုန္းထြက္ကာ အႀကီးအကဲPark၏ အေလာင္းဆီသို႔သြားရန္ျပင္ေသာ္လည္း Jungkookကမလႊတ္စတမ္း ေပြ႕ဖက္ထားသည္။
"မုန္းတယ္ Jungkook!!!!! အသင့္ကိုအရမ္းမုန္းတယ္!!!!!"
Jungkook သည္ Jiminကို ေပြ႕ဖက္ထားရာမွေခါင္းကိုဆက္တိုက္ခါကာ တုန္တုန္ရီရီအသံျဖင့္
"မမုန္းပါနဲ႔......Jiminကိုလိုခ်င္လို႔လုပ္မိခဲ့တာေတြပါ......ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ က်ဳပ္အမွားမရွိဘူးေလ.......အသင့္မိဘေတြေသတာက်ဳပ္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးေလ......ဒါပင္မယ့္အဲ့ဒါေၾကာင့္ အသင္ကက်ဳပ္ကိုမုန္းတယ္ေျပာတယ္.......အခုလည္းထပ္မုန္းျပန္ၿပီ........မခ်စ္ခိုင္းပါဘူး.......မခ်စ္ခိုင္းသလိုမုန္းလည္းမမုန္းခိုင္းဘူး.......Jiminက မခ်စ္ခိုင္းတာကိုက်ေတာ့နာခံၿပီး မမုန္းခိုင္းတာက်ေတာ့မနာခံခ်င္ဘူးလား......... က်ဳပ္Jiminေၾကာင့္လုပ္ခဲ့တာေတြႀကီးပဲ ပညာေရးအမတ္ကိုသတ္တာေရာ........Ae Suuနဲ႔အႀကီးအကဲPark ကိုသတ္တာေရာ.......အကုန္Jiminေၾကာင့္ပဲ!!!!! Jiminကိုခ်စ္လြန္းလို႔ျဖစ္တာကို မမုန္းပါနဲ႔လား!!!!!!!!"
ေသြးစတို႔ျဖင့္ေပက်ံေနေသာမ်က္ႏွာ ၊ နီေဆြးေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာ တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔က ေအာ္ဟစ္ကာေျပာလာသည့္စကားတို႔ ေၾကာင့္
Jimin သည္ ေျပာစရာစကားမဲ့သြားၿပီး Jungkook၏မ်က္ႏွာအား လႊဲ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။
နာက်ည္းခ်က္မ်ားစုကာ႐ိုက္ခ်လိုက္သည့္အရွိန္ေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကြဲကာ ေသြးဆို႔သြားေသာ Jungkookကေျမျပင္ေပၚထိုင္ခ်၍ မ်က္ရည္႐ႊဲေနေသာ မ်က္ဝန္းဝိုင္းတို႔ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ကာ တစ္ရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနသည္မွာ အပစ္ကင္းသည့္ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္။
Jimin က မေက်နပ္စြာ ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္႐ိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ၿငိမ္ခံေနကာတစ္ရႈံ႕ရႈံ႕ငိုျပန္သည္။
"က်ဳပ္အေဖေတာင္မ႐ိုက္ဖူးတာကို အသင့္က႐ိုက္တယ္ က်ဳပ္လုပ္ခဲ့တာေတြကအသင့္ကိုခ်စ္လို႔ပါ!!!!ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဆိုေနတာကို!!!! ဘာလို႔နားမလည္ရတာလဲ!!!!!! က်ဳပ္ကိုထပ္႐ိုက္ရင္သတ္ပစ္မယ္!!!!!!"
Jungkook၏ စကားကို Jiminက ခနဲ႔ၿပဳံးၿပဳံးကာ သူ၏မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္လိုက္ၿပီး
"အသင္ကကြၽႏ္ုပ္ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး!!!! အသင့္ကိုယ္ အသင္ခ်စ္တာ!!!! ကြၽႏ္ုပ္ကိုခ်စ္ရင္ကြၽႏ္ုပ္ဘက္ကိုငဲ့ေပးေလ........ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိအသင့္ဘက္ကိုပဲအသင္ၾကည့္သြားတယ္........အသင္ကကြၽႏ္ုပ္ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးႏွစ္ေနတာ!!!!! စိတ္ဒုကၡပင္လယ္ထဲကြၽႏ္ုပ္ကိုႏွစ္ေနတာ!!!!! အတၱႀကီးတယ္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္........အဲ့ဒါေတြကေကာင္းတယ့္အရာလို႔အသင္ထင္ေနသလား!!!! အသင့္ကိုမိုးနတ္မင္းကအပစ္ေပးလိမ့္မယ္!!!!!"
" Jiminကိုသာရရင္ ဘယ္သူအပစ္ေပးေပးဂ႐ုမစိုက္ဘူး........အတၱႀကီးတယ္......ဟုတ္တယ္က်ဳပ္ကအတၱႀကီးတယ္......အတၱႀကီးလို႔အသင့္ကိုရေအာင္ယူႏိုင္ခဲ့တာေလ.....ဒါကက်ဳပ္အတြက္ေကာင္းတယ့္အရာပဲ"
Jungkook ၏ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္ေတြးေခၚမႈမ်ားသည္ Jiminအတြက္ အမုန္းတရားပိုတိုးေစသည္ကို Jungkookမသိခဲ့ေလသလား။
"ကြၽႏ္ုပ္ကိုပဲရမွာ......ကြၽႏ္ုပ္စိတ္ကိုရမွာမဟုတ္ဘူး........"
"ကိစၥမရွိဘူး......အဓိကကJiminအနားမွာရွိေနရင္ရၿပီ.....အဲ့ဒါက Jiminရဲ႕အသက္ရွိေနတယ့္ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ျဖစ္ အသက္မဲ့သြားတယ့္ဝိဥာဥ္ျဖစ္ျဖစ္ အနားမွာရွိေနရင္ေက်နပ္ၿပီ"
အရွင္းမေပ်ာက္ေသးေသာအဖ်ားက စိတ္ပင္ပန္းလာေသာေၾကာင့္ အစာပ်က္လက္ေနသည့္ခႏၶာကိုယ္သည္လည္းဒဏ္မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ မူးရိပ္မူးရိပ္ျဖစ္လာေတာ့သည္။ လူပင္ပန္းတယ့္ဒဏ္ထက္စိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကပို၍ဆိုးေသာေၾကာင့္ အရာအားလုံးကိုလႊတ္ခ်လိုက္သည့္ႏွယ္ ျမင္ကြင္းတို႔ကိုပိတ္ေစလိုက္ေတာ့သည္။
ပင္ပန္းတယ္.....။
အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းသြားေသာျမင္ကြင္းမွာေအးခ်မ္းကာတိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ အခုလိုထာဝရေအးခ်မ္းသြားပါေစဟုဆုေတာင္းမိလိုက္သည္။ႏွစ္ႏွစ္ကာကာဆုေတာင္းမႈက မ်က္ဝန္းေထာင့္စြန္းမွ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ကို သက္ေသအျဖစ္ျပဳပါရေစ။
"သခင္ေလးJeon စစ္သည္ေတြကိုအကုန္စုစည္းၿပီးသြားပါၿပီ"
Jungkookသည္ ေမ့လဲသြားေသာJimin၏ ခႏၶာကိုယ္ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္၍ သတင္းလာေပးေသာHan Mo ၏ ဘက္သို႔လွည့္ကာေမးလိုက္သည္။
"ျပည္သူေတြေရာ......"
"က်ဳပ္တို႔ကိုတိုက္ခိုက္တယ့္ စစ္သည္ေတြကိုပဲသုတ္သင္ခဲ့တာပါ......ထိခိုက္သြားတယ့္ျပည္သူတစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး........"
"အင္း"
"ေဝါယဥ္အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ သခင္ေလး"
ေျပးလာၿပီးေျပာသည့္ စစ္သည္တစ္ဦးေၾကာင့္Jungkookက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာ စစ္သည္ၫႊန္ျပသည့္ေဝါယဥ္အနားသို႔Jiminကို ေပြ႕ခ်ီကာေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္အသင့္တံခါးလွပ္ေပးထားေသာေဝါယဥ္ထဲသို႔ Jiminကို ေပြ႕ခ်ီလ်က္သားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဝါယဥ္တံခါးျပန္ပိတ္၍ အနည္းငယ္လႈပ္သြားသည္ကေဝါယဥ္စတင္ထြက္ခြာေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လက္ေပြ႕ထဲ ပင္ပန္းစြာအ္ိပ္ေပ်ာ္ေနေသာၾကင္ယာေတာ္၏ႏွဖူးသို႔ငုံ႔ကာနမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီး ႏွဖူးခ်င္း၊ႏွာေခါင္းခ်င္းထိေတြ႕ထားကာ
"Jimin ရဲ႕ျပည္သူေတြ တစ္ေယာက္မွမထိခိုက္ဘူးတဲ့........က်ဳပ္ေသခ်ာသတိေပးထားတာေလ........အဲ့ဒါေၾကာင့္ မုန္းတာေလးနည္းနည္းေလွ်ာ့ေပးလို႔မရဘူးလား~~~~"
တိုးရွရွေတာင္းဆိုသံအဆုံး မ်က္ရည္စက္တစ္စက္က ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္စီးဆင္းလာၿပီး Jimin၏ပါးျပင္ေပၚသို႔ခုန္ဆင္းကာ ဆက္လက္စီးက်သြားၿပီး ဝတ္႐ုံေအာက္မွ ေျမႀကီးအမႈန္တို႔ျဖင့္ေပက်ံေနေသာလက္သီးဆုတ္ႏွစ္ဖက္ကပို၍တင္းက်ပ္သြားသည္။
===================================