Oy sınırı: 10
Batuhanlara vardığımızda Yağız elimden tuttu ve zili çaldı. Batuhan kapıyı açar açmaz Enes belindeki silahı kaldırıp kafasına dayadı ve Yağız etrafı kontrol ederek kapıyı kapattı...
Oturma odasına doğru Enes Batuhanın ensesinden tutarak götürüp kanepeye oturttu. Kendi de silahını indirip beline koydu. Biz de oturduktan sonra Batuhan telaşlı ve korkmuş bir şekilde:
-"İrem ne oluyor? Bunlar da kim? Benden ne istiyorsunuz?"- diye sormaya başladı. Onun bu korkmuş hali beni aslında sevindirmişti.
-"Şimdi sebebi ziyaretimiz senin şerefsizliğin"-diye Enes koltuğa daha da yayılarak söyledi.
-"İrem ne yaptın? Herkese bunu mu söyledin? Benim bir açıklama yapmama izin vermedin ki?"
Yağız garip bir gülümseme yerleştirdi suratına ve telefonunu açtı. Videoyu bulup tam da Batuhanın karşısına koydu. Batuhanın gözleri fal taşı gibi açıldı.
-"Ama bu nasıl olur? Benim evimde benden habersiz kamera mı yerleştirdin İrem?"
-"Evet ben yaptım hiç te pişman değilim. Hadi şimdi açıkla bakalım ne açıklamak istiyorsan, ha tabi bir açıklaman kaldıysa. Yoksa eğer bu videoları paylaşmamak için bir şartım olacak. Kabul etmezsen intikamımı en ağır şekilde alırım".
Biraz düşünür gibi oldu daha sonra:
-"Şartın nedir?"
Ayağa kalkarak konuşmaya başladım.
-"Şimdi duyup duymadığını bilmiyorum ama ben yine de diyeyim. O beni aldattığın gün ben babam denilen şerefsizi bıçakladım. Ve ordan kaçarak senin yanına geldim. Malum olaylardan sonra senden de kaçtıktan sonra başıma bazı talihsiz olaylar daha geldi ve beni bütün bunlardan kurtaran kişi Yağız".
Evet be gülüm o bizim süper kahramanımız bi şerroluğunu görmedik daha.
Batuhanın şaşırdığı yüzünden belli oluyordu. Şimdi onu biraz korkuta bilirsek bence teklifimizi kabul ederdi ve ben bir taşla iki kuş vura bilirdim.
-"Devam edeyim. Babam beni elinde hiç bir delil olmadan şikayet etmek isteyecek ve ben de kendimin suçsuz olduğunu ortaya çıkaracağım. Bunun için de sen bize yardım edeceksin".
-"Tamam bu kadarını anlaya biliyorum da neden babana böyle bir şey yaptın? Ve ben size nasıl yardım ede bilirim?"
İşin en eğlenceli kısmına gelmiştik.
_"İlk olarak babam bana çok yanlış yaptı ve benim de gözüm dönünce bıçakladım. Eski İrem yok karşında senin de. Sana da zarar vermekten hiç çekinmem ve bunu ben de değil de büyük ihtimalle yanında oturan beyefendi yapar. İkinciye gelelim. Suçu üstleneceksin zaten büyük ihtimalle sen haklı çıkarsın ve o şikayetini geri çeker. Bana fiziksel şiddet uygulamasına dayanamadığın için böyle bir şey yaptığını söyleyeceksin".
_"Kızım sen deli misin? Ben neden böyle bir şeyi kabul edip te kendimi riske atayım. Hem nereden biliyorsun şikayetini geri çekeceğini?"
Yüzüne kurnaz bir sırıtma yerleştirerek Yağız konuşmaya başladı.
-"Sen orasını hiç merak etme. Bizim elimiz boş değil tabi. Ha eğer yapmak istemezsen de bütün sosyal medya sayfaları yarın senden konuşur ve bence bu babanın senin elinde olan her şeyi almasına yeter öyle değil mi?"
-"Sen kimsin ve benim hakkımda herşeyi nereden biliyorsun?"
Yağızın konuşmasına izin vermeden kendim konuşmaya başladım.
-"Orası da bize kalsın öyle değil mi? Ama senin için hiç te iyi biri değiller. Şimdi sana sadece 5 dakika. Düşün ve karar ver. Merak etme en iyi avukatları bulacağız senin için".
Batuhan başını ellerinin arasına alıp gözlerini kapattı ve düşünmeye başladı. Ben de o sırada mutfağa gidip bir bardak su aldım. Acaba kabul edecek miydi ki? Kabul etmezse ne yapacaktık. Kabul ederse zaten herşey belli. Yalancı şahitler de hazır. Arkamda adım seslerini duymamla arkama döndüm. Batuhan mutfak masasına yaslanmış kollarını göğsünde birleştirmişti.
-"Cevabımı sana söyleyeceğim ama o adam kim? Hiç kimse biri için kendini böyle tehlikeli duruma sokmaz. Kim o Yağız denilen adam?"
-"O adam dediğin cidden senin aksine adam gibi adam. Benim hayatımı kurtaran biri. Ha seni şoka sokmayacaksa benim sevgilim ve çok yakın zamanda nişanlanacağız".
-"Ne nişanından bahsediyorsun İrem? Daha 1 hafta bile olmadı biz ayrılalı. Sen bunu daha önceden mi tanıyordun yoksa bana inat mı böyle bir yalan söylüyorsun?"
-"Beni kendinle karıştırma Batuhan. Yalan filan da söylemiyorum ciddiyim. Senden sonra sanki gözüm açıldı adam gibi adam bulmak bu devirde çok zor ve ben bu şansı iyi kullanmak istiyorum diyelim. Şimdi soruların bittiyse asıl konumuza dönelim. Kabul ediyor musun yoksa etmiyor musun?"
Mutfaktan çıkarak salona yönlendi. Ben de arkasından gittim.
-"Kabul ediyorum ama benim de bir şartım var. Olaylar bittikten sonra bu videoların ne kadar çıktısı varsa hepsini yok edeceksiniz".
Anlaştıktan sonra bizim için geriye kalan sadece beklemekti. Yağız yine elimi tutarak beni arabaya bindirdi. Saat gece 02:00 olmuştu. Yorucu bir gün geçirmiştim ve sadece uyumak istiyordum. Eve geçtikten sonra iyi geceler dileyip odama geçtim. Valla hiç duş alamazdım yarın hallederdim. Makyajımı silip pijamalarımı giyindim. Pijamalarım dediğim Yağızın kardeşinin elbiseleriydi işte. Alarmımı da kurduktan sonra sıcacık yatağa geçtim. Bu anı bekliyormuş gibi göz kapaklarım kapandı.
Şu anda duş almış aşağıda kahvaltı hazırlıyordum. Kendi kendime şarkı mırıldanıyordum. Kendimi neden böyle enerjik hissettiğimi bilmiyordum. Kahvaltını hazırladıktan sonra acaba Yağızı nasıl uyandıra bilirim diye düşündüm. Odasına gitmeli miydim acaba? Kızar mıydı ya müsaitte olmaya bilirdi şimdi. Beni bu düşüncelerden kurtarıp kendi geldiği için çok sevinmiştim.
-"Günaydın, hamaratmışsında görüyoruz".
Ben de günaydın dedikten sonra masaya geçtik. Çok ta bir şey konuşmadık.
-"Ben bu gün şirkete gideceğim. Bir şeye ihtiyacın olursa Salihe seslenmen yeterli".
Salih kimdi hiç tanımıyordum ki.
Korumalardan biri mutfağa girdi. Elindeki poşeti Yağıza uzatarak:
-"Buyur abi istediğin telefon hallettik. Fotoğraflar da içinde".
Yağız teşekkürler Salih diyince Salihin bu adam olduğunu anladım. Salihe gide bilirsin dediğinde Salih hızla mutfaktan çıktı. Poşeti bana uzatarak:
-" İrem bu senin telefonun. Artık bir telefona ihtiyacın var bence. Benim numaram kayıtlı. Bir şey ihtiyaç olursa beni araya bilirsin. Sosyal medyanı da nasıl istersen kullana bilirsin. Sadece numaranı ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi olur".
Teşekkür ettikten sonra kahvesini de alıp odasına çıktı ben de hemen paketi açmaya başladım.
Paraya kıymış be. İroş iPhone kullanıcısı oldun birden senden şanslısı yok kız.
Evet telefon son modeldi. Çok sevinmiştim bunun için. Şu anda başka dertlerimi unutarak bununla çektiğim fotoğrafları nasıl post atacağımı düşünüyordum. Bir selfie çekerek nasıl çektiğini deneyelim bakalım. Bir kaç fotoğraf çektikten sonra galeriyi açtım. O an daha da sevindiğim bir durumla karşılaştım. Yağız dün gece çektiği fotoğrafları telefona yüklemişti. Dün bakma fırsatım olmadığı için şimdi bakıyordum ve hepsi müthişdi. Gerçekten çok iyi çekiyormuş.
Yukarı odama çıkacağım esnada Yağıza yeniden teşekkür etmek için odasının kapısını tıklattım. Ses gelmeyince kapıyı açtım ama oda boştu. Gitmişti galiba. Odamda da bir şey yapamayacağım için bu fikirden vazgeçip oturma odasına geçtim. İnstagram hesabıma giriş yaptım. 5 gün ortadan kaybolmuştum o kadar mesaj vardı ki. Hepsini es geçerek dünkü fotoğraflardan güzel bie dump yaparak post attım ve telefonu kapattım. Aynı anda kapı çaldı. Kapıya gittim ve açtım. Kapıda Salih ve polisler vardı. Galiba düşündüğüm şey başlıyordu.
-"İrem Güçlü siz misiniz?"- diye memur bana sordu.
-"Evet benim"-diye şaşırmış şekilde cevap verdim. Çok güzel oyunculuk sergilemeliydim. Yoksa bu işten sıyrılamazdım.
-"Hakkınızda şikayet var, bizimle karakola kadar gelmeniz gerekiyor"...