Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Rüzgar'ın hastaneden çıktığı üç gün olmuştu. Kendini beklediğimden hızlı toparlamıştı. Tabi ki benim yanımda kalıyordu şu anlık. Nereye kadar böyle gideceğini bilmiyordum gerçi ama olsun.
Ben evdeki eksik birkaç şeyi almak için
dışarıya çıkmıştım. Eve geldiğimde kapıyı çalmak yerine anahtarla kapıyı açtım. Kapıyı açar açmaz patlayan bir konfeti ve birkaç kişinin süpriz diye bağırmasıyla karşılaşmıştım.
Rüzgar elinde üstünde '150 ama hâlâ çok yakışıklı' yazan bir pasta tutarak kapının önüne geldi. Bugün doğum günüm olduğunu tamamen unutmuştum. Ama unutmayanlar vardı.
"İyi ki doğdun sevgilim. Hadi dilek tut."
"Benim tek dileğim sensin."
Evdekilerden bir oo sesi yükselirken Arslan "Çocuğunuz olması için dilek dileyebilirsin bence." dedi. Rüzgar anında kıpkırmızı olurken ben öldürücü bakışlarımı attım Arslan'a.
"Mumlar eriyor. Üfle artık."
Birce isyan edercesine konuştuğunda mumları üfledim. Evet dilek dilemedim. Çünkü dilek dileyecek bir şeyim yoktu. Olmasını istediğim her şeye sahiptim.
Rüzgar kendisine, Nevra'ya ve Birkan'a pastadan kesip verdikten sonra yanıma oturdu. Birkan'ın burada ne işi olduğunu daha sonra sorgulamaya karar verdim. Şu an odağım yanımda kıpır kıpır duran sevgilimdi.
Çalan kapıyla kaşlarımı çatarak Rüzgar'a baktım. Eksik kimse yoktu ki. Kim gelmişti.
"Lütfen kızma. Ben hastanedeyken anlattığın şeyden sonra aranızın düzelebileceğini düşündüm."
"Babamı mı çağırdın?"
Rüzgar gülümseyerek "Evet." dedi. Ayağa kalkarak kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açmadan önce derin bir nefes aldım. Açtığımda Korkut elinde bir paketle beni karşıladı.
"Rüzgar davet etti. Ama eğer istemezsen.."
"İçeriye gelebilirsin."
İzin vermemle Korkut dahil herkes şaşırmıştı. Sırf Rüzgar'a yardım ettiği için ona şu sıralar kibar davranmaya karar vermiştim. Başka bir nedeni yoktu.
...
Herkes hediyelerini vererek tek tek evden ayrılırken en sona kalan kişi Korkut olmuştu. Elindeki paketi bana uzatarak "Bu annenle sana yıllar önce aldığımız 150. yaş günün için olan hediye. Ben 150 yaşımdayken annenle tanıştığım için annen de senin sevdiğin kişi ile bu yaşında karşılaşacağını düşünüyordu. O yüzden bu hediyeyi uygun gördü." dedi.
Elime verdiği paketin içindeki küçük kutuyu çıkardım ve kapağını açtım. Alyansa benzeyen çift yüzüklerini görünce gülümsedim. Üzerindeki işlemelerden annemin yaptığı anlaşılıyordu.
"Teşekkür ederim."
"Umarım bir gün bunu şanslı kişiye takabilirsin."
Kafamı çevirip mutfaktaki Rüzgar'a baktım ve gülümsedim.
"Şanslı olan kişi ben olabilirim. Baksana daha sevgili olduğumuz ilk anda başına gelmeyen kalmadı."
"Talihsiz bir başlangıç."
"Başka talihsizliklere izin veremem."
"Bundan şüphem yok."
Gülümseyerek bana sarıldığında ona karşılık verdim. Çünkü artık onun ne hissettiğini anlayabiliyordum. Birini sevmek yeterli kadar zorken birde kendi türünüzden olmayan birini sevmek çok daha zordu.
"Sonra görüşürüz."
Korkut'ta evden gittikten sonra yüzükleri çekmeyeceğe koyup mutfağa geçtim. Tezgahta bir şeylerle uğraşan Rüzgar'ın arkasından kollarımı doladım. Korkuyla yerinden sıçrarken bana doğru döndü.
"Baban ne almış?"
"Annemin yaptığı bir şeyi verdi."
"Ne kadar düşünceli.."
Kafamı eğerek dudağına küçük bir öpücük kondurdum.
"Bir kişi bana hediye vermedi, biliyor musun?"
"Aa kim? Birkan mı?"
"Hayır. Sarışın civcive benzeyen biri."
Anında kıkırtıyla gülerek kollarını boynuma doladı.
"Hediyemi vermek için herkesin gitmesini bekledim."
Bir şey demeden dudaklarımızı birleştirdim. Alt dudağını iki dudağım arasında ezerken hızlı bir hareketle onu kucağıma aldım. Elini saçlarımın arasına geçirip çekiştirmeye başladı. Öpüşmemize ara vermeden adımlarımı üst kata yönlendirdim.
Odaya geldiğimizde Rüzgarı yatağa bıraktım ve üstümdeki tişörtü çıkardım. Rüzgar sesli bir şekilde yutkunarak bana baktığında gülümsedim.
"Eğer hazır hissetmiyorsan.."
"Çok.. Çok hazırım ben."
Yattığı yerde doğrulup tişörtünü çıkardı. Beyaz teninde gözlerimi gezdirirken bırakacağım izleri düşünmeye başlamıştım bile.
Göğsünden onu yatağa ittirip üzerine çıktım. Meme ucunu iki parmağımın arasına alarak sıkıştırdım. İnlemesi kulaklarıma ulaştığında gülümseyerek ona baktım.
"Acı eşiğin biraz düşük gibi sanki."
"Aslında.. değil. Ama seninleyken bildiğim her şey başka şeye dönüşüyor."
Boynuna eğilerek öpmeye başladım. Kendime öpücüklerden bir yol çizerek kasıklarına kadar geldim. Daha şimdiden oldukça sertleşmişti. Pantolonun kemerini ve düğmesini açtıktan sonra baksırıyla beraber çıkardım. Parmaklarımı onun ağzına götürdüm. Rüzgar'ın parmaklarımı emerken mırıltılar çıkarması alt tarafımı karıncalandırmaya başlamıştı.
Islanan parmaklarımı ağzından çıkarıp deliğine değdirdim. Yatakta kıvranıp kendini parmaklarıma doğru itmeye çalıştı. Parmaklarımı deliğinin etrafından çektiğimde dudaklarını sarkıtarak bana baktı.
"Pars.. Lütfen."
"Bana ne istediğini söylemezsen ben seni anlayamam güzelim. Bu konuda anlaştığımızı düşünüyordum."
"Lütfen.. Parmaklarını içime sok."
"Hay hay."
Bir anda iki parmağımı da içine soktuğunda tiz bir çığlığa benzer şekilde inledi. Parmaklarımla önce birkaç kez gel git yaptıktan sonra birkaç makas hareketinden sonra çıkarmıştım. Aleti çoktan sızdırmaya başlamıştı.
Yataktan kalkıp pantolonumu ve baksırımı çıkardım. Komedinden kayganlaştırıcı alarak yatağa geri döndüm. Kayganlaştırıcıyı iyice penisimi yaydırdıktan sonra Rüzgar'ı yatakta dizlerinin üstünde oturur pozisyona geçirdim. Bana anlamayan gözlerle bakarken dudaklarına bir öpücük kondurdum.
"Birazcık sabırlı ol güzelim."
Rüzgar'ın arkasında geçerek bende dizlerimin üstünde daha dik bir şekilde oturdum. Rüzgar'ın sırtını göğsüme yapıştırdıktan sonra penisimi deliğine yaklaştırdım. Rüzgar'ın bedeni titrerken gülümsedim.
Benden bu kadar tahrik olması çok hoşuma gidiyordu.
Penisimi içine soktuğumda inleyerek kafasını boyun girintime yasladı. Birkaç gel git yaptıktan sonra damlatan penisinin ucuna parmağımı bastırarak gelmesini engelledim.
"Pars.. Gelmek istiyorum."
"Daha değil."
Dişlerimi çıkararak boynuna geçirdim ve gelgitlerimi hızlandırdım. Rüzgar'ın inlemeleri durmadan devam ederken aldığı hazdan bayılacak gibi olmuştu. Benimde ondan pek bir farkım yoktu.
Bedenim yayılan kanı ve içinde olmanın verdiği sıcaklık hissi beni beni delirtecekti. Daha fazlasını istiyordum. Daha fazla kan, ona daha fazla sahip olmaz istiyordum.
Zorda olsa bu isteğimi bastırarak dişlerimi boynundan çıkardım. Penisindeki parmağımı çekerek bir iki kez çektikten sonra yüksek sesle inleyerek boşaldı. İçinden çıkarak onu yatağa sırtı üstü bıraktım. Kendimi çekerek kısa sürede onun karnına boşalmıştım.
Yarı uykulu bedeninin yanına uzandığımda bana gülümsedi.
"Bu hayatımda yaşadığım en güzel andı."
Onu kendime çekerek sıkıca sarıldım ve saçlarından öptüm. Daha sıkı sarıldığımda gülümsedim. Zamanın durmasını istediğim anlara biri daha eklenmişti.
"Pars?"
"Efendim?"
"Beni de vampir yapar mısın? Ben yaşlanıp buruş buruş olurken senin genç kalmana dayanamam."
Duyduğum şeyle şok içinde Rüzgar'a baktım.
"Göründüğü gibi bir şey değil vampir olmak Rüzgar. Benden bunun dışında her şeyi isteyebilirsin ama bunu isteme."
"Of tamam."
Yüzü asılsa da böyle bir şey yapamazdım. Onun hayatını daha kötüye çeviremezdim.
..
Sabah hastaneye geldiğimde Rüzgar hemen Tarık'ın yanına gitmişti. Daha kimseye bir şey söylememiştik. Bunu ben istemiştim o da hiç karşı çıkmamıştı.
Nevra beni gördüğünde hemen sarıldı. Ayrılırken de burukça gülümsedi.
"Hâlâ verdiğin kararda kararlı mısın?"
"Evet Nevra. Bunun bir daha yaşanmasına izin veremem."
"Arslan'da istedi mi bunu senden?"
Sorarken tedirgindi çünkü alacağı cevaptan korkuyordu.
"Sen karşı çıkmasaydın isteyecekti."
Bir şey demeden kafasını salladı. Koridorda Rüzgar'ı görünce onun yanına gittim.
"Dinlenme odasına çıkıyorum. Sende birazdan gelirsin."
"Tamam hocam."
Güzel gülümsemesiyle bana bakarken ben de ona baktım.
Dinlenme odasına çıktıktan beş dakika sonra Rüzgar gelmişti. Hemen kollarını boynuma sarmıştı. Odanın içindeki ayrı bölüme geçirdim onu.
"Ne o hemen özeldin mi beni?"
"Çok"
Uzanıp dudaklarına uzun bir öpücük kondurdum. Ayrıldıktan sonra dişlerimi çıkararak boynuna geçirdim ve onu etkileyecek kadar kanını içtim. Geri çekilirken kapalı olan gözlerini açtı. Elimi yanağına koyarak okşadım.
"Güzelim."
"Efendim sevgilim?"
"Özür dilerim."
"Ne için?"
"Az sonra yapacağım şey için."
Boynumdaki kollarını boynumdan ayırıp gözlerimi kırmızı yaptım.
"Pars! Hayır yapamazsın."
"Senin için. Bunu yapmam gerekiyor."
Kafasını çevirmeye çalıştığı için iki elimi yanaklarına getirip sabitledim. Gözleri dolmuştu.
"Üç aydır yaşadığımız her şeyi unut. Üç ay içerisinde seninle tek iletişimiz sana arabamı satmamdı. Borcunu da ödedin. Aramızda yaşananları, doğaüstü varlıkları, kaçırılmanı, Birkan'ın avcı olduğunu ve birbirimize aşık olduğumuzu unut."
Son söylediğimde gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı.
"Ben odadan çıktıktan sonra ben senin sadece Pars hocan olacağım. Sende benim asistanım."
Rüzgar hipnoz olmuş şekilde kafasını salladıktan sonra ellerimi yüzünden çektim ve gözlerimi eski haline getirdim. Ona son bir kez bakıp odadan çıktım. Nefes alamadığımı hissettiğim için gömleğimin üst düğmesini açtım.
Onun için en iyisi buydu. Bir daha benim yüzümden ölümle burun buruna gelmesine izin veremezdim.
Lütfen bana sövmeyin 🫶🏻
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢