မနက္ခင္းေလးကအရမ္းသာယာေနတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ခ်င္းခ်င္းကေတြ့ေနၾကဝါးရံုပင္ႀကီးေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္စြာရပ္ေနတယ္။ သူတို႔ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစကားမေျပာေသးဘူး။ ဘယ္ကစၿပီးေျပာရမွန္းမသိၾကဘူး။ အဲ့အခ်ိန္မွာခ်င္းခ်င္းက စေျပာလာတယ္။
"က်န႔္က်န႔္"
"ရိေပၚနဲ႔ ငါကလက္ထပ္ထားတာ။ "
ေရွာင္းက်န႔္က တၫ့္ပဲေျပာခ်လိုက္ေတာ့ ခ်င္းခ်င္းအသံတိတ္သြားတယ္။
"ငါ ငါသူ႔ကိုအစတည္းက သေဘာက်တာနင္လည္းသိတာပဲ။ဘယ္လိုလုပ္.."
"ငါေရြးစရာလမ္းမရိွခဲ့ဘူး။"
ေရွာင္းက်န႔္ကျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
"သူတို႔ကနင့္ကို မိန္းကေလးထင္လို႔ေလ။ အခုကနင္ဆက္ဟန္ေဆာင္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။"
"......."
"မ မဟုတ္မွ နင္သူ႔ကိုသေဘာက်ေနတာလား။"
"........"
"ဘယ္လိုေတာင္ ရြံဖို႔ေကာင္းတာလဲ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းက။"
"အဲ့တာေၾကာင့္နင္ ငါ့အေၾကာင္းလိုက္စံုစမ္းတာရပ္လိုက္ၿပီး ငါ့ရဲ့ဟန္ေဆာင္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန ထြက္သြားလိုက္ပါ။"
"ဘယ္သူကဟန္ေဆာင္တာလဲ။ ငါသေဘာက်မွန္းသိရက္နဲ႔ လုယူသြားခဲ့တာဘယ္သူလဲ။"
"ခ်င္းခ်င္း မင္းဘာလို႔ဝမ္ရိေပၚကိုမေျပာပဲငါ့ကိုလာေျပာေနတာလဲ "
"ဝမ္ရိေပၚက ငါ့ကိုစကားမေျပာရဲဘူး။ နင္ကအၿမဲဆူပူၿပီးအႏိုင္က်င့္ေနတာေလ။ "
"ဘာ!"
"ဟုတ္တယ္။ သူငါ့ကိုေျပာတယ္။ သခင္ေလးကမႀကိဳက္လို႔ စကားမေျပာဘူးတဲ့။"
ေရွာင္းက်န႔္ စကားဆက္မေျပာခ်င္ပဲလွၫ့္ထြက္လာတယ္။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ့ ခုလိုယွဉ္ေနရတာကိုက သိကၡာအေတာ္က်ေနၿပီ။
ေရွာင္းက်န႔္ သူ႔အေဆာင္ကိုျပန္သြားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ေနတုန္း ရိေပၚဝင္လာတယ္။
"သခင္ေလး..."
"ထြက္သြား။"
"ဘာလို႔လဲ...အခ်စ္ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးဆို။"
"မင္းဘာလုပ္ထားလဲ မသိဘူးလား။"
"......."
"ငါ့ကိုေၾကာက္လို႔ မိန္းကေလးေတြနဲ႔စကားမေျပာတာေပါ့။ ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရလို႔ မေျပာရဲတာေပါ့ မဟုတ္ရင္မင္းကေျပာမွာေပါ့။"
"အဲ့တာကေလ။ သခင္မေလးခ်င္းခ်င္းကိုကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလို႔မရလို႔ အခ်စ္နာမည္သံုးလိုက္တာပါ။"
"ငါနားလည္ၿပီမို႔လို႔ ထြက္သြားေတာ့။"
ေရွာင္းက်န႔္ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုဝင္သြားတယ္။ ရိေပၚကအေနာက္ကေနတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီးလိုက္ဝင္လာတယ္။
"မင္းကိုငါေျပာေနတယ္ေလ။ ထြက္သြား။"
"မိန္းမ ကေယာက္်ားကိုေအာ္ခြင့္မရိွဘူး။"
"ခ်ီးကိုမိန္းမ။ သြားေသလိုက္စမ္းပါ။"
"ေယာက္်ားကအက်ႌခြၽတ္ေပးမယ္။"
"မထိနဲ႔။"
ရိေပၚသူ႔ေျပာစကားကိုနားမေထာင္ပဲ အဝတ္ကိုခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
"ေျဖာင္း။"
ေရွာင္းက်န႔္တင္ပါးကို အားၾကမ္းေလးတစ္ခ်က္ရိုက္ေတာ့ေရွာင္းက်န႔္စြာေနတာရပ္ၿပီး သူ႔ကိုျပဴးၾကၫ့္လာတယ္။
"မင္း..."
"ေျဖာင္း ေျဖာင္း"
"အ့။"
ရိေပၚေရွာင္းက်န႔္ကို ေရစည္မွာလက္ေထာက္ၿပီးကုန္းခိုင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့အေနာက္ကေနတိုးဝင္တယ္။
"အား..အ့"
"စိတ္မေကာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးခဲ့ၿပီးေတာ့ကတိမတည္ေတာ့ အခ်စ္ရဲ့အျပစ္ျဖစ္သြားၿပီး။"
"အ့ အ့ "
"ဒီေလာက္ခ်စ္ေနတာကို။ ဘယ္လိုေျပာမွ ယံုၾကည္မွာလဲ။"
"အား...အ့ မယံုဘူး။ မယံုဘူး။ မင္းခ်စ္တာကဘာလဲ။ အခုေတာင္ငါ့ကိုေသေအာင္လုပ္ေနၿပီ။ မင္းဟာမကိုထိလို႔လား ..အား..."
ရေပၚခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး အျပစ္ေပးေနတယ္။
"ေယာက္်ားကိုေတြ့သမ်ွနဲ႔ သမႈတ္ဦးမွာလား။ ကြၽန္ေတာ္ အခ်စ္မွ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႔အသားကိုမွေတာင္ ထိခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။"
"အာ့ သိ သိၿပီ။ ေတာ္ပါေတာ့ ေလာင္ကုန္း။ ငါဒီပံုစံႀကီးမႀကိဳက္ဘူး။ ေၾကာက္တယ္။"
ေရွာင္းက်န႔္ငိုယိုေတာ့ ရိေပၚလည္း ရပ္တန႔္ၿပီးေပြ့ဖက္လိုက္တယ္။
ေရွာင္းက်န႔္ရိေပၚကိုတင္းက်ပ္ေအာင္ျပန္လည္ဖက္တြယ္ထားၿပီး ေခါင္းကိုဖြက္ထားတယ္။
"အဟင့္...ဘာလို႔အရမ္းလုပ္တာလဲ။"
"တစ္ကယ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္။ မခံခ်င္စိတ္ေရာ၊စိတ္ဆိုးတာေရာ စုသြားတယ္။"
"ငါ့ကိုအနိင္က်င့္တယ္။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တစ္ေန့တစ္ေန့အခ်စ္ကိုပဲ ခ်စ္ရတာေတာင္မဘူး။ ဘယ္လိုခ်စ္ရမွန္းေတာင္မေတြးတတ္ေတာ့တာကို တစ္ျခားသူနဲ႔ မသမႈတ္ပါနဲ႔။"
"ငါလည္းစိုးရိမ္တာပဲ။ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ျဖစ္ေနတာမသိဘူးလား။ အဲ့တာကို မင္းကရိုက္တယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္မွားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအျပစ္ေပးပါ။"
"ေကာင္းၿပီ။"
______
"ကြၽန္ေတာ္ ပဲမွားပါတယ္။အ့ အခ်စ္ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္။ ႀကိဳးေတျြဖည္ေပးပါ။"
ရိေပၚရဲ့လက္ေတြကို ဟိုဖက္ဒီဖက္ႀကိဳးခ်ည္ထားၿပီး သူ႔အေပၚကလးေျဖးေျဖးေလး လႈပ္ရွားေနေတာ့ ေပၚမ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီးေပါက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနရတယ္။ သူ႔ကိုၫုတုတုေလးၾကၫ့္ေနၿပီး မထိတထိလႈပ္ရွားေနတာက ရိေပၚရဲ့ခႏၲာကိုယ္ေပၚ ပုရြက္ဆိတ္ေတြတတ္ေနသလိုပဲ။
ၾကာလာေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္သူ႔ကိုသနားၿပီးႀကိဳးေျဖေပးလိုက္တာ ႀကိဳးကတစ္ဖက္ပဲေျဖရေသးတယ္။ ရိေပၚကသူ႔ကိုအတင္းခ်ဳပ္ၿပီး ထိုးသြင္းေတာ့တယ္။
"အား...."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအမွားေတြပဲ လုပ္မိေအာင္မတြန္းပို႔နဲ႔ဗ်ာ။"
တစ္နာရီေက်ာ္ေအာင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လို႔အၿပီးမွာ ႏွစ္ေယာင္လံုးအျပင္ထြက္လာတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္က အရမ္းပင္ပန္းေနတာမို႔ရိေပၚခ်ီလာခဲ့တယ္။ ဒီျမင္ကြင္းကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျမင္ၿပီး သာမာန္မဟုတ္တာကိုလည္း သတိထားမိၾကတယ္။ ေရွာင္းသခင္ႀကီးဆီအဲ့သတင္းကတန္းေရာက္သြားခဲ့တယ္။
"ေျဖာင္း"
ရိေပၚရဲ့မ်က္ႏွာဟာ ေရွာင္သခင္ႀကီးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္လည္ထြက္သြားတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာဟာလည္း ခ်က္ခ်င္းပ်က္သြားတယ္။
"မင္းကိုယံုလို႔ ငါ့သားအနားမွာထားတာ မင္းကေက်းဇူးကန္းတာပဲ။ မဟုတ္တဲ့ေကာလဟာလထြက္လာေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား စည္းပ်က္ကမ္းပ်က္ေနတာလဲ။"
"ပါး....ဘာျဖစ္လို႔ လူကိုရိုက္တာလဲ။"
"ဂုဏ္သိကၡာရိွတဲ့ ငါ့သားနဲ႔ အေစခံနဲ႔မဟုတ္တဲ့သတင္းေတြထြက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ေယာက္်ားေလးခ်င္း။ ဒါ သူအေနမတတ္လို႔ ပါးအျပစ္ေပးတာပဲ။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မလုပ္သင့္ဘူး။ သခင္ေလး ပင္ပန္းတယ္ဆိုလို႔ ခ်ီလာမိတာ။က်န္တာမ ေတြးမိဘူး။"
မၾကာခင္ နန္းတြင္းစာေမးပြဲေျဖရေတာ့မယ့္ ေရွာင္းက်န႔္အတြက္ ခုလို သတင္းေတြပ်ံ့တာမေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ရိေပၚ အတတ္ႏိုင္ဆံုးကာကြယ္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။
"မင္းအျပစ္မင္းသိရင္ ငါ့သားနားကေန ထြက္သြား။ ငါမင္းကိုတစ္ျခားမွာ ေနရာတစ္ခုေပးမယ္။"
"မရဘူး။"
ေရွာင္းက်န႔္က အသဲသန္တားလိုက္တယ္။
"သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က လက္ထပ္ထားတာ။"
ေရွာင္သခင္ႀကီး ဆြံအစြာေငးၾကၫ့္ေနတယ္။
"သူကကြၽန္ေတာ့္ခင္ပြန္း။"
"အားက်န႔္..မင္းစာေမးပြဲေျဖရမယ္။ မင္းရဲ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုအပ်က္မခံနဲ႔ "
ေရွာင္သခင္ႀကီးအသံက က်ယ္ေလာင္ေနတယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအရင္လိုပဲေတာထဲမွာေသၿပီလို႔မွတ္ထားေပးပါ။"
"ဘာ...!"
"ကြၽန္ေတာ္ ရိေပၚရဲ့တိုင္းပျပည္ကိုလိုက္သြားမယ္။ လယ္လုပ္စားမယ္။"
"ရူးေနၿပီလား။"
"ရိေပၚမရိွရင္ အသက္ရွင္မွာမဟုတ္ဘူး။"
ရိေပၚက သူ႔လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္လာတယ္။ ဒါကိုျမင္ၿပီးေရွာင္သခင္ႀကီးက ေဒါသေတြထြက္လာတယ္။
"ပါး....ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔။"
ေရွာင္းက်န႔္သူ႔အေဖကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်လိုက္တယ္။ တစ္ခါမွ မိဘစကားမလြန္ဆန္ဖူးတဲ့သားျဖစ္သူကို တားျမစ္ရဖို႔လည္း တြန႔္ဆုတ္ေနမိတယ္။ ငယ္ငယ္တည္းက မိဘစကားကို လြန္ဆန္ခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့္ လြန္ဆန္ေတာ့လည္း တစ္ခ်က္တည္း နဲ႔အလဲကိုလုပ္သြားေတာ့တာပဲ။
"ေကာင္းၿပီ။ မင္းသေဘာပဲ။"
ေရွာင္သခင္ႀကီးစိတ္ေလ်ွာ့ကာ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တယ္။
"တစ္ကယ္လား။ ပါး တစ္ကယ္ေျပာတာလား။"
"အင္း...က်န္းမာေရးဂရုစိုက္။ ငါ့သားကိုအႏိုင္က်င့္ရင္ ငါကိုယ္တိုင္လာသတ္မယ္။"
"စိတ္ခ်ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးကိုအသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ပါ့မယ္။"
ေရွာင္းသခင္ႀကီးက ရိေပၚကိုၾကၫ့္ၿပီး ရာဇသံေပးလိုက္ေတာ့ ရိေပၚကတတ္ႂကြစြာ ကတိကဝတ္ေတြေပးတယ္။
ရိေပၚနဲ႔ေရွာင္းက်န႔္ကလက္ကေလးေတြဆြဲၿပီး ေရွာင္အိမ္ကထြက္လာခဲ့တယ္။အျပံုးေတြအသက္ဝင္တာကိုေရွာင္သခင္ႀကီးသတိထားမိတယ္။
"သခင္ႀကီး တစ္ကယ္ဒီလိုပဲလြယ္လြယ္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မွာလား။"
"အင္း...သားကိုဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီဆိုတည္းကေန့ရက္တိုင္းပူေလာင္ေနခဲ့ရတာ။ အဲ့ဒီပူေလာင္မႈထက္ ကမ႓ာႀကီးရဲ့တစ္ေနရာရာမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္အသက္ရွင္ေနတယ္ဆို ရင္ပဲအမ်ားႀကီးေက်နပ္စရာေကာင္းေနပါၿပီ။"
End
မနက်ခင်းလေးကအရမ်းသာယာနေတယ်။ ရှောင်းကျန့်နဲ့ချင်းချင်းကတွေ့နေကြဝါးရုံပင်ကြီးအောက်မှာ တိတ်ဆိတ်စွာရပ်နေတယ်။ သူတို့တော်တော်ကြာကြာစကားမပြောသေးဘူး။ ဘယ်ကစပြီးပြောရမှန်းမသိကြဘူး။ အဲ့အချိန်မှာချင်းချင်းက စပြောလာတယ်။
"ကျန့်ကျန့်"
"ရိပေါ်နဲ့ ငါကလက်ထပ်ထားတာ။ "
ရှောင်းကျန့်က တည့်ပဲပြောချလိုက်တော့ ချင်းချင်းအသံတိတ်သွားတယ်။
"ငါ ငါသူ့ကိုအစတည်းက သဘောကျတာနင်လည်းသိတာပဲ။ဘယ်လိုလုပ်.."
"ငါရွေးစရာလမ်းမရှိခဲ့ဘူး။"
ရှောင်းကျန့်ကဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကိုပြောပြလိုက်တယ်။
"သူတို့ကနင့်ကို မိန်းကလေးထင်လို့လေ။ အခုကနင်ဆက်ဟန်ဆောင်ဖို့မလိုတော့ဘူးမဟုတ်လား။"
"......."
"မ မဟုတ်မှ နင်သူ့ကိုသဘောကျနေတာလား။"
"........"
"ဘယ်လိုတောင် ရွံဖို့ကောင်းတာလဲ။ ငါ့သူငယ်ချင်းက။"
"အဲ့တာကြောင့်နင် ငါ့အကြောင်းလိုက်စုံစမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး ငါ့ရဲ့ဟန်ဆောင်သူငယ်ချင်းအဖြစ်ကနေ ထွက်သွားလိုက်ပါ။"
"ဘယ်သူကဟန်ဆောင်တာလဲ။ ငါသဘောကျမှန်းသိရက်နဲ့ လုယူသွားခဲ့တာဘယ်သူလဲ။"
"ချင်းချင်း မင်းဘာလို့ဝမ်ရိပေါ်ကိုမပြောပဲငါ့ကိုလာပြောနေတာလဲ "
"ဝမ်ရိပေါ်က ငါ့ကိုစကားမပြောရဲဘူး။ နင်ကအမြဲဆူပူပြီးအနိုင်ကျင့်နေတာလေ။ "
"ဘာ!"
"ဟုတ်တယ်။ သူငါ့ကိုပြောတယ်။ သခင်လေးကမကြိုက်လို့ စကားမပြောဘူးတဲ့။"
ရှောင်းကျန့် စကားဆက်မပြောချင်ပဲလှည့်ထွက်လာတယ်။မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ခုလိုယှဉ်နေရတာကိုက သိက္ခာအတော်ကျနေပြီ။
ရှောင်းကျန့် သူ့အဆောင်ကိုပြန်သွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးဖို့ပြင်နေတုန်း ရိပေါ်ဝင်လာတယ်။
"သခင်လေး..."
"ထွက်သွား။"
"ဘာလို့လဲ...အချစ်ကျွန်တော့်ကိုစိတ်မဆိုးတော့ဘူးဆို။"
"မင်းဘာလုပ်ထားလဲ မသိဘူးလား။"
"......."
"ငါ့ကိုကြောက်လို့ မိန်းကလေးတွေနဲ့စကားမပြောတာပေါ့။ ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရလို့ မပြောရဲတာပေါ့ မဟုတ်ရင်မင်းကပြောမှာပေါ့။"
"အဲ့တာကလေ။ သခင်မလေးချင်းချင်းကိုကျွန်တော်ပြန်ပြောလို့မရလို့ အချစ်နာမည်သုံးလိုက်တာပါ။"
"ငါနားလည်ပြီမို့လို့ ထွက်သွားတော့။"
ရှောင်းကျန့်ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်သွားတယ်။ ရိပေါ်ကအနောက်ကနေတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီးလိုက်ဝင်လာတယ်။
"မင်းကိုငါပြောနေတယ်လေ။ ထွက်သွား။"
"မိန်းမ ကယောက်ျားကိုအော်ခွင့်မရှိဘူး။"
"ချီးကိုမိန်းမ။ သွားသေလိုက်စမ်းပါ။"
"ယောက်ျားကအကျႌချွတ်ပေးမယ်။"
"မထိနဲ့။"
ရိပေါ်သူ့ပြောစကားကိုနားမထောင်ပဲ အဝတ်ကိုချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။
"ဖြောင်း။"
ရှောင်းကျန့်တင်ပါးကို အားကြမ်းလေးတစ်ချက်ရိုက်တော့ရှောင်းကျန့်စွာနေတာရပ်ပြီး သူ့ကိုပြူးကြည့်လာတယ်။
"မင်း..."
"ဖြောင်း ဖြောင်း"
"အ့။"
ရိပေါ်ရှောင်းကျန့်ကို ရေစည်မှာလက်ထောက်ပြီးကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့အနောက်ကနေတိုးဝင်တယ်။
"အား..အ့"
"စိတ်မကောက်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးခဲ့ပြီးတော့ကတိမတည်တော့ အချစ်ရဲ့အပြစ်ဖြစ်သွားပြီး။"
"အ့ အ့ "
"ဒီလောက်ချစ်နေတာကို။ ဘယ်လိုပြောမှ ယုံကြည်မှာလဲ။"
"အား...အ့ မယုံဘူး။ မယုံဘူး။ မင်းချစ်တာကဘာလဲ။ အခုတောင်ငါ့ကိုသေအောင်လုပ်နေပြီ။ မင်းဟာမကိုထိလို့လား ..အား..."
ရပေါ်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အပြစ်ပေးနေတယ်။
"ယောက်ျားကိုတွေ့သမျှနဲ့ သမှုတ်ဦးမှာလား။ ကျွန်တော် အချစ်မှ မဟုတ်ရင် ဘယ်သူ့အသားကိုမှတောင် ထိချင်တာမဟုတ်ဘူး။"
"အာ့ သိ သိပြီ။ တော်ပါတော့ လောင်ကုန်း။ ငါဒီပုံစံကြီးမကြိုက်ဘူး။ ကြောက်တယ်။"
ရှောင်းကျန့်ငိုယိုတော့ ရိပေါ်လည်း ရပ်တန့်ပြီးပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။
ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ကိုတင်းကျပ်အောင်ပြန်လည်ဖက်တွယ်ထားပြီး ခေါင်းကိုဖွက်ထားတယ်။
"အဟင့်...ဘာလို့အရမ်းလုပ်တာလဲ။"
"တစ်ကယ် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ မခံချင်စိတ်ရော၊စိတ်ဆိုးတာရော စုသွားတယ်။"
"ငါ့ကိုအနိင်ကျင့်တယ်။"
"တောင်းပန်ပါတယ်။ တစ်နေ့တစ်နေ့အချစ်ကိုပဲ ချစ်ရတာတောင်မဘူး။ ဘယ်လိုချစ်ရမှန်းတောင်မတွေးတတ်တော့တာကို တစ်ခြားသူနဲ့ မသမှုတ်ပါနဲ့။"
"ငါလည်းစိုးရိမ်တာပဲ။ မင်းကိုအရမ်းချစ်လို့ဖြစ်နေတာမသိဘူးလား။ အဲ့တာကို မင်းကရိုက်တယ်။"
"ကျွန်တော်မှားပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုအပြစ်ပေးပါ။"
"ကောင်းပြီ။"
______
"ကျွန်တော် ပဲမှားပါတယ်။အ့ အချစ် တောင်းပန်တယ်နော်။ ကြိုးတြွေဖည်ပေးပါ။"
ရိပေါ်ရဲ့လက်တွေကို ဟိုဖက်ဒီဖက်ကြိုးချည်ထားပြီး သူ့အပေါ်ကလးဖြေးဖြေးလေး လှုပ်ရှားနေတော့ ပေါ်မျက်နှာကြီးနီပြီးပေါက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေရတယ်။ သူ့ကိုညုတုတုလေးကြည့်နေပြီး မထိတထိလှုပ်ရှားနေတာက ရိပေါ်ရဲ့ခန္တာကိုယ်ပေါ် ပုရွက်ဆိတ်တွေတတ်နေသလိုပဲ။
ကြာလာတော့ ရှောင်းကျန့်သူ့ကိုသနားပြီးကြိုးဖြေပေးလိုက်တာ ကြိုးကတစ်ဖက်ပဲဖြေရသေးတယ်။ ရိပေါ်ကသူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီး ထိုးသွင်းတော့တယ်။
"အား...."
"ကျွန်တော့်ကိုအမှားတွေပဲ လုပ်မိအောင်မတွန်းပို့နဲ့ဗျာ။"
တစ်နာရီကျော်အောင်ရေချိုးခန်းထဲဝင်လို့အပြီးမှာ နှစ်ယောင်လုံးအပြင်ထွက်လာတယ်။ ရှောင်းကျန့်က အရမ်းပင်ပန်းနေတာမို့ရိပေါ်ချီလာခဲ့တယ်။ ဒီမြင်ကွင်းကိုတော်တော်များများမြင်ပြီး သာမာန်မဟုတ်တာကိုလည်း သတိထားမိကြတယ်။ ရှောင်းသခင်ကြီးဆီအဲ့သတင်းကတန်းရောက်သွားခဲ့တယ်။
"ဖြောင်း"
ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာဟာ ရှောင်သခင်ကြီးရိုက်ချက်ကြောင့်လည်ထွက်သွားတယ်။ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာဟာလည်း ချက်ချင်းပျက်သွားတယ်။
"မင်းကိုယုံလို့ ငါ့သားအနားမှာထားတာ မင်းကကျေးဇူးကန်းတာပဲ။ မဟုတ်တဲ့ကောလဟာလထွက်လာအောင် ဘယ်လိုများ စည်းပျက်ကမ်းပျက်နေတာလဲ။"
"ပါး....ဘာဖြစ်လို့ လူကိုရိုက်တာလဲ။"
"ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ငါ့သားနဲ့ အစေခံနဲ့မဟုတ်တဲ့သတင်းတွေထွက်နေတယ်။ ပြီးတော့ယောက်ျားလေးချင်း။ ဒါ သူအနေမတတ်လို့ ပါးအပြစ်ပေးတာပဲ။"
"တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်မလုပ်သင့်ဘူး။ သခင်လေး ပင်ပန်းတယ်ဆိုလို့ ချီလာမိတာ။ကျန်တာမ တွေးမိဘူး။"
မကြာခင် နန်းတွင်းစာမေးပွဲဖြေရတော့မယ့် ရှောင်းကျန့်အတွက် ခုလို သတင်းတွေပျံ့တာမကောင်းဘူး။ ဒါကြောင့်ရိပေါ် အတတ်နိုင်ဆုံးကာကွယ်ဖို့လုပ်လိုက်တယ်။
"မင်းအပြစ်မင်းသိရင် ငါ့သားနားကနေ ထွက်သွား။ ငါမင်းကိုတစ်ခြားမှာ နေရာတစ်ခုပေးမယ်။"
"မရဘူး။"
ရှောင်းကျန့်က အသဲသန်တားလိုက်တယ်။
"သူနဲ့ကျွန်တော်က လက်ထပ်ထားတာ။"
ရှောင်သခင်ကြီး ဆွံအစွာငေးကြည့်နေတယ်။
"သူကကျွန်တော့်ခင်ပွန်း။"
"အားကျန့်..မင်းစာမေးပွဲဖြေရမယ်။ မင်းရဲ့ရည်မှန်းချက်တွေကိုအပျက်မခံနဲ့ "
ရှောင်သခင်ကြီးအသံက ကျယ်လောင်နေတယ်။
"ကျွန်တော့်ကိုအရင်လိုပဲတောထဲမှာသေပြီလို့မှတ်ထားပေးပါ။"
"ဘာ...!"
"ကျွန်တော် ရိပေါ်ရဲ့တိုင်းပပြည်ကိုလိုက်သွားမယ်။ လယ်လုပ်စားမယ်။"
"ရူးနေပြီလား။"
"ရိပေါ်မရှိရင် အသက်ရှင်မှာမဟုတ်ဘူး။"
ရိပေါ်က သူ့လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ဒါကိုမြင်ပြီးရှောင်သခင်ကြီးက ဒေါသတွေထွက်လာတယ်။
"ပါး....ကျွန်တော့်ကိုခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့။"
ရှောင်းကျန့်သူ့အဖေကို ဦးသုံးကြိမ်ချလိုက်တယ်။ တစ်ခါမှ မိဘစကားမလွန်ဆန်ဖူးတဲ့သားဖြစ်သူကို တားမြစ်ရဖို့လည်း တွန့်ဆုတ်နေမိတယ်။ ငယ်ငယ်တည်းက မိဘစကားကို လွန်ဆန်ခဲ့တာမဟုတ်ပေမယ့် လွန်ဆန်တော့လည်း တစ်ချက်တည်း နဲ့အလဲကိုလုပ်သွားတော့တာပဲ။
"ကောင်းပြီ။ မင်းသဘောပဲ။"
ရှောင်သခင်ကြီးစိတ်လျှော့ကာ ခွင့်ပြုပေးလိုက်တယ်။
"တစ်ကယ်လား။ ပါး တစ်ကယ်ပြောတာလား။"
"အင်း...ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်။ ငါ့သားကိုအနိုင်ကျင့်ရင် ငါကိုယ်တိုင်လာသတ်မယ်။"
"စိတ်ချပါ။ ကျွန်တော် သခင်လေးကိုအသက်နဲ့လဲပြီး ကာကွယ်ပါ့မယ်။"
ရှောင်းသခင်ကြီးက ရိပေါ်ကိုကြည့်ပြီး ရာဇသံပေးလိုက်တော့ ရိပေါ်ကတတ်ကြွစွာ ကတိကဝတ်တွေပေးတယ်။
ရိပေါ်နဲ့ရှောင်းကျန့်ကလက်ကလေးတွေဆွဲပြီး ရှောင်အိမ်ကထွက်လာခဲ့တယ်။အပြုံးေတွအသက်ဝင်တာကိုရှောင်သခင်ကြီးသတိထားမိတယ်။
"သခင်ကြီး တစ်ကယ်ဒီလိုပဲလွယ်လွယ်လွှတ်ပေးလိုက်တော့မှာလား။"
"အင်း...သားကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီဆိုတည်းကနေ့ရက်တိုင်းပူလောင်နေခဲ့ရတာ။ အဲ့ဒီပူလောင်မှုထက် ကမ္ဘာကြီးရဲ့တစ်နေရာရာမှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်အသက်ရှင်နေတယ်ဆို ရင်ပဲအများကြီးကျေနပ်စရာကောင်းနေပါပြီ။"