Warning 18+⚠️⚠️
"ရေချိုးဦးလေမောင် ...."
မော်ကွန်းက အသန့်ကြိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဂျူတီချိန်ကလွဲလို့ အမြဲ မွှေးကြိုင်နေအာင်နေတတ်သည်။
"နောက်ခါ ခုဏ ဖိနပ်ဆိုင်မှာမျိုး မလုပ်နဲ့နော် ရှက်တယ်..."
"ရှက်တယ်"ဆိုသည့်နေရာတွင် မောင့်အသံလေး တိမ်ဝင်သွားသည်။
"ဟောဗျာ သူတို့ခြေထောက်သွားနမ်းတာမှမဟုတ်တာ ကိုယ့်ယောကျာ်းဟာကိုနမ်းတာလေ...."
မော်ကွန်းရေချိုးပြီးခါစဖြစ်ကာ ဆံဖျားထက် ရေတချို့ တွဲခိုနေလျက်ရှိသေးသည်။ စွပ်ကျယ် အမဲရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားကာ ဘောင်းဘီရှည်နှင့် တွဲဝတ်ထားသည်။ ရတု မော်ကွန်းမျက်နှာကိုခိုးကြည့်မိတော့ ရင်ဘတ်တစ်နေရာ၌ မသိမသာလှုပ်ခတ်သွားတော့သည်။
"ဟော ဘာမှလည်းမဖြေဘူး ကြည့်ဦးလေ ယောကျာ်းကို"
မော်ကွန်း ကုတင်ပေါ်မှာ ကုတ်ကုတ်လေးထိုင်နေတဲ့ မောင့်ဆီလျှောက်သွားတော့ မောင့်ကိုယ်လေးကြုံ့သွားသည်။
"ပြွတ်စ် ....ရေအရင်သွားချိုးဦး"
နှုတ်ခမ်းထက်ခတ်သုတ်သုတ်အနမ်းတစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်သည်။
ရတု ရေချိုးခန်းထဲသို့ ပဝါတစ်ထည်ယူကာ ရေချိုးရန်ဝင်သွားသည်။
Bathtube အကြီးတစ်ခုရှိကာ ဆပ်ပြာရည်များ စိမ်ထားသေးသည်။ နှင်းဆီပန်းဖတ်တချို့ လည်း tubeထဲမှာ နေရာယူထားလျက်။
"အွန့်!!!"
"မြန်မြန်ချိုးလေ...."
အကို့အသံဟာ ဒီနေ့မှပို၍ စွဲငင်နေသလိုပင်။
နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းအနမ်းတွေကို ပခုံးသားထက် ဖန်တီးလာသူမှာ လျှင်မြန်စွာပဲ ရတု ကျောနောက်မှာနေရာယူလာတော့သည်။ ဗိုက်နားတဝိုက်ထိ ရစ်တွယ်လာသော အကို့လက်များဟာ အေးနေသယောင်။ ရတု ဝတ်ထားတဲ့အကျီအပါးေလးကိုပင်မချွတ်ရသေးတာမို့ အအေးဓာတ်က သိပ်တော့မပြင်းထန်ပေ။ ရေချိုးခန်းရဲ့အအေးဓာတ်ကြောင့်လားတော့မသိ ရတု ကြက်သီးများ တဖွားဖွားထလာတော့သည်။
"အကိုနော် ထွက်ဦး ချိုးမယ်"
အကို့လက်များကို ဆွဲယူ၍ဖယ်သောလည်းမရပါ။ ဖက်ထားသည့်လက်များက တစ်ဆင့်တက်ကာ အောက်သို့လျော့ကျလာတော့ ရတုခပ်မြန်မြန်ပင် အကို့မျက်နှာဘက်သို့ ကိုယ်လေးကိုလှည့်လိုက်သည်။
"အကို!!!!!!!"
"ပြွတ်စ်"
"ရေ....အွတ်"
အနမ်းတို့ကြောင့် ရတုစကားသံများက လေထုထဲပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ အောက်နှုန်ခမ်းကိုကိုက်လာတော့ ရတု အကို့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းလိုက်မိသည်။ သို့ပေမယ့်ရွေ့မသွားချေ။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာဆွဲစုပ်တော့ ရတုပါးစပ်လေးက အနည်းငယ်ပွင့်သွားသည်။
"လျှာထုတ်လေအရှေ့ကို မဖွက်ထားနဲ့"
အကို့စကားများက ရတု စိတ်များကိုပိုပြီးကြွစေသည်လားတော့မသိ ရတုရဲ့ တစ်ခုတည်းသောအရာလေးက မာလာတော့သည်။
လျှာဖျားကနေအရင်းထိစုပ်ယူလိုက်တော့ တံတွေးများက သွားအောက်ဖက်နေရာတချို့ကနေလျှံထွက်လာလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းတစ်လျှောက်ဖိတ်ဆင်ထားသော တံတွေးများကို လျှာနဲ့ပြန်စုပ်ခံလိုက်ရသည်။
"တော်ပြီ ....ရေမချိုးနဲ့တော့..."
အခန်းအပြင်ဘက်ကိုမော်ကွန်း မောင့်ကိုယ်ေလးကိုမြန်မြန်လေးမချီလာလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ချလိုက်သည်။
"အွတ် ....ခဏ..."
မော်ကွန်း မောင့်ကိုယ်ပေါ်ကနေ အုပ်မိုးထားလျက် အနမ်းမိုးတို့ ဆက်ရွာသွန်းတော့ လက်လေးနှစ်ဖက်နှင့်တွန်းလာရှာသည်။
"ဘာ...ဘာလုပ်မလို့လဲ"
"မောင့်ယောကျာ်းဖြစ်နေပြီလေ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာပြောပြရမှာလား..."
မော်ကွန်း လက်တို့ မောင့်အကျီအောက်လျှိုဝင်သွားတော့ ကိုယ်လေးကတွန့်ခနဲ။
"ရှက်ပါတယ်ဆို"
"မရှက်နဲ့ ဒီမှာ အောင့်ထားတာ လုပ်ချင်နေပြီ.."
မော်ကွန်း သူ့အရာကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြတော့ ရတုမျက်နှာလေး လွှဲသွားသည်။
"တော်ပြီကွာ မရှက်နဲ့တော့ စပြီ...."
အတင်းရုန်းနေပါသော်လည်း မော်ကွန်း ရပ်တန့်သွားခြင်းမရှိတော့ပါ။
"အ...တော်ပြီလို့"
အတင်းရုန်းနေသည်ကြောင့် မော်ကွန်းစိတ်တို့စုစည်းလို့မရတော့ပါ။
"ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူးပေါ့ ရတယ်လေ"
ကုတင်ဘေးနားက ဘီရိုထဲရှိ လက်ထိပ်နှစ်ခုကို ထုတ်လိုက်ပြီး ရတု လက်များကိုအကြမ်းရမ်း ဆွဲကာ တစ်ဖက်ဆီ ကုတင်တိုင်ဘေးမှာ ခတ်လိုက်သည်။
"ဘာလုပ်တာလဲ ....ဖယ်ပေး"
"ဆိုးတာကို...အပြစ်ပေးတာ"
ထို့နောက် ရတုဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နီနီရဲရဲအကောင်သေးလေးကတော့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မြင်ရနေ၏။
"အား.....ရှီး"
လျှင်မြန်စွာပင် မော်ကွန်း ငုံစုပ်လိုက်တော့ ရတုကိုယ်လေးမြောက်သွားသည်။
လက်ထိပ်နှစ်ခုကြောင့်ရုန်းမရဖြစ်နေသော မောင့်ကိုယ်လေးမှာ ပိုပြီးစွဲဆောင်နေသယောင်။
အချိန်တော်ကြာ ဆွဲယူစုပ်ငင်လိုက်တော့ မောင့်ကိုယ်လေးပင်ပန်းသွားသည့်ဟန် သိပ်မလှုပ်တော့။
"ကောင်းလား....."
"...."
"ကောင်းလို့ငြိမ်ခံနေတာမလား...ဟမ်"
အသားယူကာ ပြောနေသောအကို့ကို ရတုစိတ်ရှိလက်ရှိထလုပ်ချင်ပေမယ့်လည်းခန္ဓာကိုယ်က စိတ်သွားတိုင်းမပါတော့။
"ပေါင်ကားလိုက်....မစေ့ထားနဲ့ စေ့ထားရင် ခြေထောက်ကိုပါ ကြိုးနဲ့တုတ်ထားမှာနော်"
ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော အကို့အကြည့်များက အမိန့်ပေးနေသယောင် ရတု မတွန်းလှန်ရဲတော့ ပေါင်ကို ဖြည်းညင်းစွာကားပေးလိုက်သည်။
"လှလိုက်တာ...မောင်ရာ...ဟမ်..ဒူးခေါင်းသေးသေးလေးတွေ ပေါင်တန်လေးတွေက နမ်းရက်စရာတောင်မရှိဘူး.....အင်းးး စိတ်ရှိလက်ရှိသာလုပ်လိုက်ရရင်တော့ မောင်ဒီည သတိတောင်လစ်သွားမယ် ထင်တယ်....ဟားဟား"
အရူးကြီးတစ်ယောက်လိုပင် အော်ပြောနေသောကြောင့်ရတု မျက်လုံးများကိုပင်မှိတ်ချလိုက်တော့သည်။ အခုချိန်မှာသူဘာပြောပြော ရမည့်အခြေနေမဟုတ်တာကြောင့် စိတ်ကြိုက်ပဲ ဒီညတော့ အလုပ်ခံလိုက်တော့မည်။
ထို့နောက် ရတုပေါင်သားများကိုနမ်းရှုံ့နေရင်း ဘေးနားက ဖုန်းကိုယူကာ မော်ကွန်းသီချင်းဖွင့်လိုက်သည်။
ထူးဆန်းစွာပင်Operaသီချင်းသံကြောင့် ရတုခေါင်းလေးထောင်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားထဲက အကို့မျက်နှာက ဆန္ဒတွေပြည့်နေသည့်ဟန်။
ဒါဘယ်လိုအေခြနေကြီးလဲ။ ဘယ်သူကဒီလိုမျိုးကိစ္စလုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ operaနားထောင်မှာလဲ ။ရတုစိတ်ထဲ အတွေးတချို့ရောက်လာတုန်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမခံလိုက်ရတော့သည်။ သေချာပါသည် ရတုတွက်လွတ်လမ်းမရှိတော့ပေ။
ခတ်ကြမ်းကြမ်းတိုးဝင်လာသော အရာက မီးစနဲ့ထိုးနေသယောင် စပ်ဖျင်းဖျင်းကြောင့် ရတု လူးလှိမ့်နေမိသည်။
"ရှီး ကြပ်တယ်မရဘူး"
မော်ကွန်း သူ့အရာကိုပြန်ထုတ်ပြီး လျှာကို ထိုသွင်းထုတ်မဲ့နေရာထဲ အကြမ်းရမ်းထိုးသွင်းကာ လျက်လိုက်သည်။
"အား......"
မောင့်ဆီက ညင်သာစွာထွက်လာတဲ့ အသံလေးကြားတော့ ရူးသွားမတတ်။
"ကြိုက်တယ်မလား...မောင် ...အကိုကတော့အရမ်းကြိုက်တယ်"
ပြောပြီးနောက် မော်ကွန်းသူ့အရာကို တစ်ဖန် ထိုးထည့်လိုက်သည်။
"အ...နာ..နာတယ်"
"ခဏပဲသည်းခံ Lubricant မသုံးချင်ဘူး အရှိတိုင်းပဲလုပ်ချင်တယ်"
ထိုသို့ပြောပြီး မောင့်နှာဖူးလေးကို အနမ်းပေးလိုက်သည်။
နှုတ်ခမတို့ကိုစုပ်နမ်းရင်း အောက်ဘက်ကနေ အသွင်းအထုတ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တော့ မောင့်မျက်နှာလေးကရှုံ့မဲ့သွားတော့သည်။
"ပြီးဖို့ ၁နာရီလောက်ကြာမှာ....တောင့်ထားဦး....."
အကို့စကားသံများကို ရတုသေချာမကြားရတော့ပါ။ ရတု အားအင်များပင်မရှိတော့သယောင် လှုပ်ရှားနိုင်စွမ်းတို့လည်းကုန်ဆုံးသွားလေတော့သည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားတော့သည်။
_______