"!အား....ကိုကို႔ မရဘူး
ျပန္ထုတ္ !နာတယ္"
ကမၻာဗိုလ္သည္ နာက်င္လြန္းတာေၾကာင့္
ခါးကို ေမြ႕ရာကေနလြတ္ေအာင္ထိေကာ့လွ်က္
ေမြ႕ရာကိုလက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ေအာ္ညည္းမိသည္။
"!ဟား....ရွစ္ ခဏေလးသည္းခံေပး
အသက္ကေလး "
"!မရဘူးကိုကို႔ ျပန္ထုတ္လိုက္ေနာ္
ဒီအတိုင္းႀကီး နာလို႔"
"ခဏေလးပါကြာ! အား....အာ့"
ကိုကိုက ကိုယ့္ဗိုက္ကိုခြထိုင္လွ်က္
ကိုယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ယူေနရင္း
ကိုယ့္ရဲ႕ေႁမြကို လက္နဲ႕ထိမ္းကိုင္ကာ
ကိုကို႔ရဲ႕တြင္းေလးထဲဝင္ေစဖို႔ အစိမ္းသက္သက္
ထည့္ေနသည္။ကိုယ့္ေႁမြ ကိုကို႔ရဲ႕အေနာက္ေနရာေလးထဲတိုးဝင္ေနရတာ ခံစားမႈ႕ကိုဖမ္း၍မရ
နာက်င္လြန္းလွသည္။
ကိုယ္ေတာင္ေျပာမျပတတ္ေအာင္နာက်င္မိတာ
ကိုကိုကပိုဆိုးမည္။
ဝင္ရခက္ေနသည့္ ကိုယ့္ေႁမြကို ကိုကိုက
တရစ္ျခင္းေခ်ာ့သြင္းေပးေနသည္။
ျပန္မထုတ္ပဲ နာက်င္စြာညည္းရင္း
ကိုယ့္ေႁမြ ကိုကို႔တြင္းေလးထဲ အဆုံးထိဝင္ေအာင္
ကိုကိုက အားစိုက္လွ်က္ဖိ၍ထိုင္ခ်ေန၏။
"!အား....အာ့"
မာန္သမိုင္းသည္ အသက္ကေလးရဲ႕ေႁမြ
ကိုယ့္တြင္းေလးထဲဝင္ေစဖို႔
နာက်င္ေနေပမယ့္ အံက်ိတ္ကာ
အသက္ကေလးတားျမစ္ေနသည့္ၾကားက
ရေအာင္သြင္းေနမိသည္။
အသက္ကေလးရဲ႕ေႁမြ ကိုယ့္ရဲ႕တြင္းေလးထဲ
အဆုံးထိဝင္လာၿပီဆိုမွ အသက္ကေလးရဲ႕
ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႕ေထာက္ၿပီး မလႈပ္ရွားေသးပဲ
ၿငိမ္ေနရသည္။
"ကိုကိုရာ"
"အသက္ကေလးရဲ႕ေကာင္ႀကီးက
တစ္ေန႕တျခား ထြားလာလိုက္တာ "
"ကိုကိုနာေနၿပီ ျပန္ထုတ္လိုက္ပါလားဟင္
သားကလႈပ္မရဘူး ကိုကို႔ရ"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ကိုကို႔လႈပ္ရွားမႈ႕ကို
စီးေျမာေပး"
ကိုကိုနဲ႕အတူေနျခင္းကိစၥအတြက္
ဘာပစၥည္းမွ အရန္သင့္ရွိမေနသည့္အတြက္ေနာင္တရမိသည္။ဘာေတြလိုအပ္လဲ
အမွန္ပင္ ကမၻာဗိုလ္မသိေပ။
ေနာက္ရက္ၾကမွပါပါးကိုေမးၿပီး ေဆာင္ရမယ္ဟု
ေတြးထားလိုက္သည္။
gay pronေတြၾကည့္တုန္းက သူတို႔ေႁမြႀကီးကိုအရည္တစ္မ်ိဳး ဘူးထဲကေနေလာင္းခ်တာေတာ့သိသည္။ထိုဘူးကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုဝယ္ရမွန္းမသိျခင္းျဖစ္သည္။
အစိမ္းသက္သက္က ကိုယ္ေရာ ကိုကိုေရာနာက်င္ရသည္။
ပထမဆုံးအႀကိမ္တုန္းက ကိုကို႔ဆီကေနရယူဖို႔အားသန္ေနမိလို႔လား မေျပာတတ္ေပ။
နာက်င္မႈ႕ဆိုတာကိုယ့္မွာမရွိပဲ
ကိုကိုသာခံစားရ၏။
မာန္သမိုင္းသည္ နာက်င္မႈ႕ေခတၱခဏေပ်ာက္သြားသည့္အခ်ိန္မွာ အသက္ကေလးရဲ႕ဗိုက္ကို
လက္နဲ႕ေထာက္ကာ အသက္ကေလးရဲ႕
ေကာင္ႀကီးကို ကိုယ့္တြင္းေလးထဲကေနထြက္ဖို႔
ေျဖးေျဖးျခင္း ထလိုက္သည္။
တဖန္ ျပန္ဝင္ေစဖို႔ ထိုင္ခ်ၿပီး ထိုအတိုင္း
ထိုင္ထလုပ္ေနလိုက္သည္။
"!အား....!အင့္"
အသက္ကေလးဆီကေန ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးၾကားေနရသည္က ကိုယ့္အတြက္
အရွိန္ျမႇင့္ဖို႔ အားရွိေစသည္။
"!အား ကိုကို႔ မိုက္တယ္
အင့္ !အား အြမ္း"
ဝင္ေစ ထြက္ေစ လြယ္ကူၿပီဆိုမွ
အသက္ကေလးကို ထိမ္းကိုင္ကာ
ပက္လက္အတိုင္းအိပ္ေနရာကေန
ထိုင္ေစလိုက္သည္။
"ကိုကို႔ ျမန္ေပး"
ကိုကိုက ကိုယ့္ကိုသိုင္းဖက္ၿပီးဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာကငုတ္တုတ္ေျပာင္း
ထိုင္လိုက္သည္။
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူၿပီး
အရွိန္ျမႇင္ကာ ဒုန္းဆိုင္းလႈပ္ရွားေနေတာ့၏။
"!အင့္.....အင့္ အသက္ကေလး
ကိုကို႔အသက္ကေလး"
အရွိန္ျမႇင့္လိုက္သည့္ကိုကို႔ေၾကာင့္
ကိုကို႔ဆီကေနရယူေနရသည့္ ကမၻာဗိုလ္သည္
ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးက နာက်င္မႈ႕မရွိေတာ့ပဲ
ခံစားခ်က္ေကာင္းရလာသည္။
ကိုကို႔က ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးေပၚ
ငုတ္တုတ္ထိုင္လႈပ္ရွားေနတာျဖစ္လို႔
ထိုလႈပ္ရွားမႈ႕ကိုအားမရပဲ ကိုကို႔ခါးကို
ကိုင္ၿပီး ေအာက္ကေနပင့္ေဆာင့္ေနမိသည္။
"!ရွစ္ ရွယ္ပဲကိုကိုရာ"
"အသက္ကေလးရဲ႕ေကာင္ႀကီးကကြာ
!အား....ေအာက္ကေန
ေျဖးေျဖးေဆာင့္ အသက္ကေလးရ
ထိလြန္းေနၿပီး !အား....အား"
ကိုကိုေရာ ကိုယ္ပါ အသက္ရႉသံေတြ
ျပင္းထန္လွ်က္ မနားတမ္း လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
ေယာက်ာ္းဆန္ဆန္ ကိုယ့္အေပၚကေနလႈပ္ရွားေနသည့္ကိုကို႔ပုံစံက ကိုယ့္အျမင္မွာ
လုံးဝကိုမိမိုက္လြန္းသည္။
မိမိုက္လြန္းသည့္ကိုကို႔ကို
ေနာက္သို႔တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ကိုကို႔ေျခေထာက္ၾကားမွာေနရာယူလိုက္သည္။
ကုတက္ေျခရင္းကို ေခါင္းျပဳထားသည့္
ကိုကိုကမ်က္လုံးမွိတ္လွ်က္ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးတိုးဝင္လာမွာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပုံရသည္။
ကိုကို ကိုယ့္ေပၚကေနလႈပ္ရွားတာထက္
ကိုယ္က ကိုကို႔ကိုအုပ္မိုးၿပီးလႈပ္ရွားတာက
ကိုယ့္အတြက္ ခံစားခ်က္အျမင့္ဆုံးေရာက္သည္ဟု ခံယူမိသည္။
ကိုယ့္ေကာင္ႀကီး ကိုကို႔တြင္းေလးထဲတိုးဝင္ၿပီး
မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္သြင္းေနရတာ
ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေက်နပ္ရ၏။
"!အား...အသက္ကေလး ေျဖးေျဖး"
အသက္ကေလးလႈပ္ရွားတာ အထိမ္းကြပ္မရွိဘူးဆိုေတာ့ မာန္သမိုင္းလႈပ္ရွားတာထက္ပို၍
နာက်င္ရသည္။အသက္ကေလးက
လႈပ္ရွားေနရင္း ေရွ႕ကိုကိုင္းကာ
ကိုယ့္ရဲ႕ေခါင္းကိုမယူၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို
စုပ္ယူလာသည္။
ေအာက္ပိုင္းလႈပ္ရွားမႈ႕ကို လုံးဝရပ္တန္ျခင္းမရွိ
"!အား....အြမ္း"
အခန္းတြင္းထဲ အဲကြန္း၏ေအးျမမႈ႕က
ဘယ္ဆီမွန္းမသိ ႏွစ္ေယာက္သား
ေခြၽးဆို႔လွ်က္ အခ်စ္ရဲ႕ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲ
မေမာတမ္း လက္ပစ္ကူးမိၾကသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ႀကီးၾကာမွ အသက္ကေလးဆီ
ကေန အားမာန္အျပည့္ ညည္းသံၾကားလိုက္ရၿပီး
ကိုယ့္ရဲ႕တြင္းေလးထဲ အသက္ကေလးရဲ႕
အခ်စ္ရည္ေတြ လွိမ့္၍ဝင္လာခဲ့သည္။
"!ဟား...ကိုကို႔ရာ"
ကိုယ့္ရင္ျပက္က်ယ္ႀကီးထဲခိုဝင္လာသည့္
အသက္ကေလးကို ဖက္ထားရင္း
အသက္ကေလးရဲ႕ေမးပန္းႏြမ္းနယ္မႈ႕ကို
ခြန္အားေပးကာ ေခ်ာ့ျမဴေပးလိုက္သည္။
"ကိုကို႔အသက္ကေလး ပင္ပန္းသြားၿပီ"
"သားထင္လိုက္တာ ကိုကို႔က
သားဆီကေနယူမလို႔လားလို႔"
"ကိုကိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားၿပီးသား
အသက္ကေလးနာက်င္ရမယ့္ကိစၥမွန္သမွ်
ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး"
"ကိုကိုကေတာ့ကြာ သားကိုအဲေလာက္ထိ
ခ်စ္နိုင္တာလားဟင္ "
"ကိုကို႔အသက္ထက္ပိုၿပီးခ်စ္တာ
ခြၽင္းခ်က္မရွိ ယုံေပးေတာ္မူပါ
သခင္ေလးခင္ဗ်"
"ယုံပါတယ္ ကိုကိုရာ"
ထိုညေလးမွာ ကိုကို႔ရင္ခြင္အက်ယ္ႀကီးထဲ
ခိုဝင္အိပ္စက္ရသည့္က ၿပီးျပည့္စုံတဲ့
ညကေလးလို႔ ကမၻာဗိုလ္ သတ္မွတ္မိသည္။
ကိုကို႔ကို ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြထိေတြ႕ေစတာ
ကိုကို႔ရဲ႕မာနကိုထိခိုက္ေစမိၿပီးလားလို႔ေတြးခဲ့
ဘူးသည္။
ကိုကိုက ကိုယ့္အေပၚေပးဆပ္နိုင္လြန္း၏။
ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲ ခိုဝင္းရင္း
ပင္ပန္းလြန္သည့္မလို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားရသည္။
မာန္သမိုင္းသည္ အသက္ကေလးနဲ႕အတူေနျခင္း
ႏွစ္ခါစလုံး နာက်င္ရေပမယ့္ ေက်နပ္မိသည္။
ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္
အသက္ကေလးကိုျမတ္နိုးစြာၾကည့္ေနမိသည္။
ၾကည့္ေနရင္းအူယားၿပီး အသက္ကေလးရဲ႕
ပါးျပင္ကို ဖိကိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"!အား"
အိပ္ေမာက်ေနသည့္အသက္ကေလးက ငုတ္တုတ္ထထိုင္ၿပီး
လက္ရွိအေျခေနကိုသိရဖို႔ ကိုယ့္ကိုေစာင္းငဲ့၍
ၾကည့္လာသည္။
"!ကိုကို႔ သားကိုဘာလုပ္လိုက္တာလဲဟင္"
"ကိုက္လိုက္တာ အူယားလို႔"
"!အီး....ဟီး....ကိုက္လိုက္တာ ဟုတ္လား"
အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကမၻာဗိုလ္ရဲ႕ပါး
နာက်င္မႈ႕နဲ႕အတူ လန့္နိုးလာသည္မလို႔
ငုတ္တုတ္ထထိုင္ၿပီး တရားခံကိုေမးၾကည့္ရသည္။ကိုကိုက အူယားလို႔ကိုက္တာဟု
ေျပာျပလာသည္။
"!sorry အသက္ကေလး နာသြားလားဟင္"
"!ငါလ ိုးမ ကိုကို႔ ျပန္ကိုက္မွာ လာခဲ့"
ကိုကို ကိုယ့္ရဲ႕ပါးကိုကိုက္တာ
အကြင္းရာထင္ေလာက္သည္။
နာက်င္လြန္းသည္ျဖစ္လို႔
မ်က္ရည္ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ကာ
ေအာ္ငိုၿပီး ကိုကို႔ကိုမေက်နပ္လို႔
ျပန္ကိုက္ဖို႔ ကိုကို႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဖိထားလိုက္သည္။
"!ေဟး... ေဟ့...အသက္ကေလး
ကိုကိုကေနာက္တာေလကြာ"
"!လ ီးကိုေနာက္တာ ျပန္ကိုက္မွာ
အကိုက္ခံေနာ္ ကိုကို႔"
"မဆဲနဲ႕ကြာ ကိုကိုမႀကိဳက္ဘူး"
"ကိုကိုကိုက္တာနာတယ္ ျပန္အကိုက္ခံေနာ္
ခင္ဗ်ားႀကီး"
"မဆိုးရဘူးေလကြာ အသက္ကေလ"
မေက်နပ္လို႔ျပန္ကိုက္မဲ့သူက
ရေအာင္လိုက္ကိုက္ေနေပမယ့္
႐ုန္းတဲ့သူကရေအာင္႐ုန္းထြက္ေနၿပီး
ႏွစ္ေယာက္သား ေမြ႕ရာေပၚ
လုံးေထြးေနၾကသည္။
!ေဖာင္း
မာန္သမိုင္းသည္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို
ဖိထားၿပီး ကိုယ့္ပါးကိုျပန္ကိုက္ဖို႔
ႀကိဳးစားေနသည့္ အသက္ကေလးရဲ႕
လက္ခ်က္ကေနလြတ္ဖို႔ရေအာင္႐ုန္းေနမိသည္။
႐ုန္းေနရင္း ကိုယ့္ရဲ႕လက္က
မေတာ္တဆအသက္ကေလးရဲ႕ပါးကို
ခ်လိဳက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
ေဖာင္းကနဲအသံထြက္သြားၿပီး
အသက္ကေလးက ပူထူသြားပုံရသည့္
ပါးကိုလက္နဲ႕ကိုင္ၿပီး
ကိုယ့္ကို ေၾကာင္၍ၾကည့္လာသည္။
"!က်စ္ အသက္ကေလးကကြာ
ခိုင္းမိၿပီေတြ႕လား"
"!ခင္ဗ်ား သားရဲ႕ပါးကိုရိုက္လိုက္တာလား"
ကိုကိုက ကိုယ့္ပါးကိုရိုက္လိုက္တာဟုဆိုသည့္အသိက ကမၻာဗိုလ့္ရင္ထဲ ကမၻာၿပိဳသလိုခံစားမိသည္။ ကိုယ့္ပါးကိုလက္နဲ႕ကိုင္ၿပီး
မယုံနိုင္စြာ ကိုကို႔ကိုေမးမိသည္။
"တမင္ရိုက္တာမဟုတ္ဖူးေလးကြာ
မေတာ္တဆရိုက္မိတာ"
"သားရဲ႕ပါးကိုကိုက္တာကေရာ
ေသခ်ာကိုက္တာဆို
ပါးကိုရိုက္တာလည္းေသခ်ာရိုက္တာ"
"ကိုကိုေတာင္းပန္တယ္ အသက္ကေလး"
"!ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္"
"ကိုကိုဖက္ထားေပးမယ္ အသက္ကေလး
စိတ္ေလွ်ာ့ေနာ္ မေတာ္တဆရိုက္မိသြားတာ"
"!ဖယ္ အဲလက္ ခင္ဗ်ားႀကီး
သားကိုေသခ်ာရိုက္တာ"
"မဟုတ္ပါဘူးဆိုမွကြာ"
."!အီး....ဟီး"
မေတာ္တဆ လက္နဲ႕ခတ္မိၿပီး
အသက္ကေလးရဲ႕ပါးကိုရိုက္ခ်သလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုရွင္းျပ ရွင္းျပ
လုံးဝမရေတာ့ေပ။စိတ္ဆိုးတာထက္
နာက်ည္းသြားသလိုေအာ္ငိုေနသည့္
အသက္ကေလးကိုဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးရမွန္း
မသိေအာင္ျဖစ္ေနရသည္။ေအာ္ငိုၿပီး
ဖက္ထားေပးေပမယ့္ ရေအာင္႐ုန္းထြက္ေနသည့္ အသက္ကေလးကို အားသုံးကာ
ရေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
"!ဟင့္ ခင္ဗ်ားႀကီးကိုမုန္းတယ္
သားကိုနာက်င္ေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဖူးဆို
ဟိုတစ္ခါတုန္းကလဲ လက္ကိုေသခ်ာကိုက္တာ"
"မုန္းတယ္လို႔မေျပာပါနဲ႕လား
အသက္ကေလးရာ မေက်နပ္ရင္
ကိုကို႔ကိုျပန္ရိုက္ "
"ဖယ္ေနာ္"
"မဖယ္ပါဘူး"
"!လႊတ္လို႔ေျပာေနတာခင္ဗ်ားနဲ႕အတူမအိပ္ဘူး"
"စိတ္ေလွ်ာ့ေနာ္ ကိုကိုေတာင္းပန္တယ္
ကိုကို႔ကိုမခ်စ္ဖူးလား"
"ေလာေလာဆယ္ မခ်စ္ေတာ့ဘူး"
"မနက္ၾကခ်စ္ ဟုတ္ၿပီလား
အိပ္ေတာ့ေနာ္ ကိုကို႔အသက္ကေလးက
လိမၼာပါတယ္"
ကိုယ့္ရဲ႕စေနာက္မႈ႕က အခန္းေလးထဲ
ကမၻာပ်က္မတတ္ျဖစ္သြားရသည္။
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ကိုယ္ဆိုေတာ့ အသက္ကေလး
စိတ္ေျပဖို႔ ထပ္ခါထပ္ခါေတာင္းပန္ေနမိသည္။
အသက္ကေလးက ေတာ္ေတာ္နဲ႕မအိပ္
တအီအီလုပ္၍ ရန္လုပ္ေနသည္။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အသက္ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး
သက္ျပင္းခ်မိသည္။
အိပ္သာေပ်ာ္သြားတာ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္
ရွိုက္၍ေနေသးသည္။
မနက္ၾက စိတ္ေျပပါေစသာ
ဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ္ပါအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
*****
~ထိမ္းျမားလက္ထပ္ၿပီးစီးျခင္း~
ဆိုရွယ္သတင္းဌာနတစ္ခုကေန ေၾကညာလာ
သည့္သတင္းေခါင္းစဥ္တစ္ခုေၾကာင့္
သူရခန့္ဗိုလ္သည္ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္သူ
တစ္ေယာက္ပမာျဖစ္သြားရသည္။
အနားမွာဘယ္သူမွမရွိ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း
ကူရာမဲ့သူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနရသည္။
အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္သူတစ္ေယာက္လို
ေနရာကေနမလႈပ္ရွားပဲ အၾကာႀကီး
ေၾကာင္အမိေနရသည္။
"!ဗိုလ္ ဘာျဖစ္တာလဲ"
ဦးထြဋ္ေမးလာသံၾကားမွ ကိုယ့္အနား
ထိုင္ခ်လာသည့္ ဦးထြဋ္ကို ဖက္ကာ
ယူက်ဳံးမရျဖစ္လွ်က္ ေအာ္ငိုမိသည္။
"!ကြၽန္ေတာ္ဝဋ္လည္တာ အီး....ဟီး
ဦးထြဋ္သိလား ကြၽန္ေတာ္ဝဋ္လည္တာ"
"!ဘာလို႔လဲဗိုလ္ ဦးထြဋ္ကိုေျပာျပ"
"႐ုန္႐ုန္း လက္ထပ္သြားၿပီ ဦးထြဋ္
ကြၽန္ေတာ့္သား ႐ုန္႐ုန္းလက္ထပ္သြားၿပီ"
"ဇြဲအင္အားနဲ႕လား ဗိုလ္"
"ဟုတ္တယ္ သတင္းဌာနက သား႐ုန္႐ုန္း မဂၤလာေဆာင္က်င္းပေနတဲ့ပြဲကို
ေၾကညာသြားၿပီ"
"သူတို႔က တစ္ေန႕လက္ထပ္ၾကမယ့္လူေတြေလ
ဘာလို႔ ငိုေနရတာလဲကြာ"
"ကိုယ့္သားသမီး မဂၤလာေဆာင္တာ
တတ္ခြင့္မရွိတဲ့ ဘယ္မိဘမဆို
ယူက်ဳံးမရျဖစ္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ေလ
daddyကိုအ႐ြဲ႕တိုက္ၿပီး ဦးထြဋ္ကို
လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ဝဋ္ေတြ လည္ေနၿပီ"
"မဟုတ္တာကြာ ဦးထြဋ္ ဘာလို႔တားခဲ့လဲ
ခုသိၿပီလား အျဖစ္မွန္ကို ႐ုန္႐ုန္းသိေတာ့ေရာ
ျဖစ္ၿပီးတာျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ ဗိုလ္ေရာ
႐ုန္႐ုန္းေရာ နာက်င္ေစရမယ့္ကိစၥမလို႔
သား႐ုန္႐ုန္းမသိေစခ်င္တာ"
"ကြၽန္ေတာ္ လိပ္ျပာမလုံဘူး ဦးထြဋ္ရ"
"ဗိုလ္ေျပာခဲ့တယ္ေလ ႐ုန္႐ုန္းေပးအပ္လာမယ့္
ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းေတြကိုလက္ခံမွာဆို"
"ဒါေပမယ့္ ဦးထြဋ္ရာ ႐ုန္႐ုန္းလက္ထပ္ပြဲက်င္းပတာ ႐ုန္႐ုန္းက တစ္ေကာင္ႂကြက္မဟုတ္ဘူး
သားရဲ႕မဂၤလာပြဲကို မိဘတစ္ေယာက္အေနနဲ႕
ဝန္းရံခ်င္တယ္"
"သြားမလား သြားမယ္ဆိုမွီေသးတယ္
သြားဖို႔ျပင္လိုက္ ဦးထြဋ္တို႔
႐ုန္႐ုန္းမဂၤလာပြဲကိုတတ္လို႔ မၾကည္ျဖဴခဲ့ရင္
ဦးထြဋ္ ႐ုန္႐ုန္းကိုဆုံးမေပးမယ္"
"မသြားဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေစခ်င္ရင္အသိေပးမွာ သူကိုယ္တိုင္လာေခၚမွာ
မလာေစခ်င္လို႔အသိမေပးဘူး
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္လို႔
အျမန္မဂၤလာေဆာင္ပြဲက်င္းပတာ
ကြၽန္ေတာ္က မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္သြားရမွာလား
မသြားဘူး"
"မသြားဘူးဆို မ်က္ရည္က်စရာမလိုဘူး"
"!ဟင့္... အီး... ေကြၽးရက်ိဳးနပ္တဲ့ သား
ပ်ိဳးေထာင္ေပးရက်ိဳးနပ္တဲ့ သား
ကိစၥေလးတစ္ခုေၾကာင့္ အ႐ြဲ႕တိုက္
ခ်က္ျခင္းမဂၤလာထေဆာင္တဲ့ သား
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ဓားေတြနဲ႕မႊန္းေနသလိုခံစားရတယ္ ဦးထြဋ္ရ"
သားနဲ႕အၿပိဳင္ဂ်စ္ထိုင္တိုက္ေနသည့္
ကေလးငယ္ကို ထြဋ္ပိုင္ဦး ဘယ္လိုပင္
ႏွစ္သိမ့္ရမည္မွန္းမသိေတာ့ေပ။
႐ုန္႐ုန္းအေပၚ ေမြးကတည္းကေန
ခုခ်ိန္ထိဖခင္ေမတၱာအျပည့္ဝေပးခဲ့တာ
သိေနေတာ့ ကေလးငယ္ငိုေနတာ
ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ထင္မိသည္။
"ပါပါး ပါပါးငိုသံၾကားလို႔
ဘာျဖစ္တာလဲဟင္"
ကမၻာဗိုလ္က စိုးရိမ္တႀကီးအနားေရာက္လာကာေမးေတာ့ ျဖစ္သမွ်ကို ငိုရင္း
ေျပာျပလိုက္သည္။
"!ေၾသာ္ ကိုကို႐ုန္း လက္ထပ္သြားၿပီးကိုး
သားကိုေတာင္အသိမေပးဘူး ကိုကိုစုတ္ပလုတ္"
"သား သားရဲ႕ကိုကို႔ကို အဲလိုမေျပာရဘူးေလကြာ"
"ေျပာမွာပဲdaddy ကိုကို႐ုန္းကဘာေတြ
မာန္တတ္ေနတာလဲ ဘယ္သူအားကိုးၿပီးလဲ"
"ကမၻာဗိုလ္ သားရဲ႕ကိုကို လက္ထပ္သြားၿပီ
ပါပါးကို အသိမေပးဘူး"
"လက္ထပ္ေပါ့ ဘာမွငိုစရာမလိုဘူးပါပါး
သားနဲ႕သားရဲ႕ကိုကိုလက္ထပ္မွာ အဲခါၾကရင္
ကိုကို႐ုန္းကိုမဖိတ္နဲ႕ ဟြန့္"
"႐ုန္႐ုန္းရက္စက္သလို ျပန္ၿပီးအ႐ြဲ႕တိုက္လို႔
မရဘူးေလကြာ"
"သူ႕မဂၤလာေဆာင္မွ သားတို႔ကိုမဖိတ္တာ
သားမဂၤလာေဆာင္ၾကရင္ ကိုကို႔ကို
မဖိတ္ခ်င္ပါဘူး သားမဂၤလာပြဲ
သားႀကိဳက္တဲ့သူပဲဖိတ္မွာ
ကိုကို႐ုန္းမပါဘူး သူ႕လူႀကီးေရာ"
"သား ကမၻာဗိုလ္ေတာ္ေတာ့
သားရဲ႕ပါပါး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္
မေျပာရဘူး"
"ပါပါး သားဗိုက္ဆာၿပီ ေနလည္စာစားဖို႔
ပါပါးကိုလာေခၚတာ"
"ပါပါးမဆာဘူး ကမၻာဗိုလ္"
"လာပါ ပါပါးရာ သားနဲ႕အတူတူ
ထမင္းစားရေအာင္ေနာ္"
"မနက္စာဘာလို႔ထြက္မစားတာလဲ
ကမၻာဗိုလ္ သားကိုၾကည့္ရတာငိုထားသလိုပဲ
ခုမွအခန္းထဲကေနထြက္လာတာမလား"
"ဟုတ္ ပါပါး"
"သားမာန္ေရာ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
သူ႕ကိုမေတြ႕ဘူး"
"ထမင္းစားရေအာင္ေနာ္ ပါပါး"
ကိုကို႔ကိုစိတ္ဆိုးၿပီး မနက္အိပ္ရာနိုးကတည္း
မထပဲ ထိုင္ေကာက္ေနတာ
ကိုကို ဘယ္ေလာက္ေခ်ာ့ေခ်ာ့စိတ္မေျပပဲ
ျဖစ္ေနမိသည္။ကိုကိုက အိမ္ျပန္မယ္ေျပာၿပီး
ကိုကိုျပန္သြားၿပီး အၾကာႀကီးေနမွ
အခန္းထဲကေန ထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ပါပါးက ကိုကို႔ကိုမေတြ႕လို႔ေမးလာသည္ကို
ျပန္မေျဖပဲ ပါပါးကိုရေအာင္ေခၚကာ
ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
ပါပါးကိုထမင္းဝင္ေအာင္စားဖို႔ေျပာမိေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္ကထမင္းစားလို႔မရေပ။
ၿမိဳခ်လိဳက္သည့္ ထမင္းကလည္ေခ်ာင္းထဲ
နင္ေနရသည္။
"ကမၻာဗိုလ္ သားရဲ႕ပါးကဘာျဖစ္ထားတာလဲ
ႏွစ္ဖက္စလုံးေနာ္ တစ္ဖက္ကလက္ဝါးရာထင္တယ္ တစ္ဖက္ကသြားကိုက္ရာႀကီး"
"......."
"ဟုတ္သားပဲ ဗိုလ္ေျပာမွၾကည့္မိတယ္
ဘာျဖစ္တာလဲ သားရ"
"!အီး....ဟီး...ဟင့္ ကိုကိုေပါ့
သားကိုကိုက္တာ"
"ေဟာဗ်ာ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲကြာ"
ညကကိစၥကိုေျပာျပရင္း ငိုမိေတာ့
ပါပါးရယ္ေလသည္။
daddyကဘာမွဝင္မေျပာ
"ဘာလို႔ရယ္ေနတာလဲလို႔ သားကို
ကိုကိုကပါးရိုက္တာ"
"မေတာ္တဆထိမိတာေနမွာပါ သားရာ
သားရဲ႕ကိုကိုေရာ"
"ေဒၚႀကီးေခၚလို႔ ျပန္သြားၿပီ"
"ျပန္လာမွာတဲ့လား"
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီ ပါပါး"
ကိုကိုက အနားေရာက္လာၿပီး
ကိုယ့္ေခါင္းကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္လာသည္။
"လာထိစရာမလိုဘူး ခင္ဗ်ားႀကီး"
"ကိုကို႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းလား
daddy ပါပါးခင္ဗ် ညက
အသက္ကေလးကိုအားလို႔ကိုက္လိုက္တာ
အသက္ကေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
ျပန္ကိုက္မလို႔လုပ္တာ ေရွာင္ရင္း မေတာ္တဆ
အသက္ကေလးရဲ႕ပါးကိုရိုက္လိုက္သလိုျဖစ္သြားပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
"သားမာန္ ထိုင္ ေန႕လည္စာမစားရေသးဘူးထင္တယ္ တခါတည္းဝင္စား"
ကိုယ့္ရဲ႕ေတာင္းပန္မႈ႕ကို daddyေရာ
ပါပါးပါ နာလည္ေပးသည့္အေနျဖင့္
အသိမွတ္ျပဳကာေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး
ပါပါးကထမင္းစားဖို႔ထိုင္ခိုင္းသည္။
အသက္ကေလးရဲ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္ရာ
ထမင္းခ်က္အန္တီက ကိုယ္စားဖို႔
ထမင္းခူးေပးသည္။အသက္ကေလးက
ကိုယ့္ကိုဘာမွမေျပာ ၿငိမ္လွ်က္သား
ထမင္းစားေန၏။
"ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ"
စကားေျပာေဒါင့္မက်ိဳးသည့္ သားမက္ျဖစ္သူက
သားရဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္ထင္သည္
ကိုယ္ေတြကိုေျပာဆိုတာ ႏူးညံ့လာသည္ဟု
မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
အခဲေက်ပဳံမရသည့္ ကမၻာဗိုလ္က
ေက်နပ္ပုံမရ အေဖေတြနဲ႕သူ၏ေကာင္ေလး
ေျပလည္ေနတာ မ်က္ေစာင္းထိုးလွ်က္ရွိေန၏။
ဆက္ရန္
*******************************